Dit is moeilijk...

in december afscheid genomen van ons lieve meisje. Erg veel verdriet gehad en nog steeds komen er soms een paar tranen,  maar nu hebben wij weer veel zin in een nieuwe pup. We zijn er nu volop mee bezig, aan t zoeken en hebben nu iemand gevonden die een nestje verwacht en waar we in eerste instantie ook wel een goed gevoel bij hebben. Maar nu is er ineens een soort van schuldgevoel.... alsof het verraad is naar onze overleden hond. We hebben zelf gekozen om haar in te laten slapen, dat steekt me nog steeds heel erg. Misschien dat het daarom fout voelt om een nieuwe hond te nemen. Maar ze leefde al 9 maanden met een erge vorm van kanker. De dierenarts gaf haar zo’n 6 maanden na de diagnose. Ze raakte echt op en wij wilden (in overleg met de dierenarts) niet wachten op de naderende instorting. 

Ik mis haar heel erg nog steeds en weet zeker dat ik van een nieuwe pup weer zielsveel ga houden. Maar toch voelt t dubbel. Herkenbaar voor mensen? 

Nee,  voor mij niet herkenbaar,  moest ik morgen zonder honden vallen,  kijk ik meteen voor een nieuwe hond denk ik.  Ik zou totaal niet meer functioneren zonder hond. 

Maar iedereen is anders,  je mag je best nog verdrietig voelen hoor.  Maar idd,  van de nieuwe hond ga je vast en zeker evenveel houden als de overleden hond.  Hetzelfde zal het niet zijn,  maar dat hoeft ook helemaal niet.. . Een nieuwe hond,  met eigen nieuwe verhalen en herinneringen om aan terug te denken.  

Honden gaan helaas dood.  Maar het verdriet weegt bij mij echt niet op tegen het geluk dat ze me brengen.  Al blijft het rot,  dat afscheid. 

Het is voor iedereen anders, je voelt wat je voelt.

De ene heeft tijd nodig om het verlies te verwerken en de andere kan meteen z'n hart weer openstellen.

Na de dood van m'n vorige hond, heeft het bij mij vele jaren geduurd voor ik weer een nieuwe hond in huis kon nemen. 

Vertrouw op je buikgevoel, ergens voel je vast wel wat het beste voor je is...

Ja wel herkenbaar, Faro is 11 april overleden, en 25 mei had ik een nieuwe hond, in de tussentijd voelde ik het als verraad, maar ik denk maar zo, je hond zou je niets liever dan vrolijk willen zien, en nu ben ik echt al knettergek op Sam, en Faro blijft voor altijd in mijn hart zitten, en soms laat ik nog wel eens een traan, ook al heb ik Sam, maar dat maakt Sam niet meer of minder.

Wat ik in je verhaal wel herken is de twijfel of t moment van inslapen wel het juiste moment was. Zeker weten doe je dat nooit. Maar beter een dag te vroeg dan leven met pijn en narigheid.

Een nieuwe hond in huis maakt het verdriet om je hond niet minder, maar je kunt wel weer genieten van leven in huis. 

Sterkte hoor.

Mijn meisje was ingeslapen en ben zeer ziek geworden had gezegd geen meer maar was echt 10 kg vermagerd door verdriet mijn en nog vele hebben me gezegd misschien toch beter andere nemen dus Maltezer pups gekocht missen blijf je doen maar toch geef je een ander een mooie thuis ook voor jezelf ben je terug bezig en hou je toch van een nieuwe hondje sterkte verder gewenst 

Voor mij herkenbaar.....een nieuwe hond, een nieuw huisgenootje, zal je verdriet niet weg nemen maar wel de pijn van het verlies minderen, ook het nieuwe huisgenootje wil graag jouw liefde en genegenheid hebben en krijgen....iedere hond is anders, ook de nieuwe hond, een nieuw leventje in jouw leven, ga er voor...

Bedankt voor de reacties. Idd speelt er wat twijfel mee over het moment van inslapen maar dan denk ik weer aan de mooie wijze woorden van mijn zoontje: haar leven is als een boek met een heel mooi, vrolijk verhaal maar het eindigt heel verdrietig. We kwamen toen ‘op de laatste bladzijdes’ en hebben besloten het boek dicht te doen zodat het verhaal alleen maar leuk bleef. 

Verder wilde ik in eerste instantie een ander soort hond die niet op de vorige lijkt, puur gevoelsmatig, maar zowel man als kids willen graag weer een golden. En eerlijk gezegd is t ook echt wel mijn soort hond ????

t word dus toch weer een golden.

Voor mij ook heel herkenbaar maar wat ben ik blij dat ik toch heb doorgezet en voor een pup gegaan ben. Het verdriet en gemis werd niet minder maar de pup bracht wel de afleiding die mijn achter gebleven hond en ik op dat moment goed konden gebruiken. Het heeft even tijd nodig gehad om van dat gevoel af te komen maar ik heb de inmiddels volwassen geworden pup zonder schuldgevoelens in mijn hart gesloten.

Wat een mooie vergelijking van je zoontje! En hij heeft zo gelijk. Als de verdrietige bladzijdes de overhand gaan nemen is het goed om het boek te sluiten. (dat is moeilijk genoeg)

En ik kan me voorstellen dat jullie toch weer voor een Golden gaan. Het zijn toch ook gewoon heel erg leuke honden! (Oké, ik ben bevooroordeeld )

Ik ken dat niet schuldgevoel hebben omdat ik een nieuwe pup nam.

Verdriet,twijfel,de vraag had ik beter niet dit of dat kunnen doen dat hoort bij het rouwproces en pas als ik het een plaatsje kon geven kwam hier een nieuwe pup die helemaal in mijn hart werd gesloten.

We verraden nooit onze honden,hoe zou ook dat kunnen al de tranen die vloeien omdat we ze moeten laten gaan,we hebben ze alles gegeven en ze hebben nog een veel beter en liefdevoller leven gehad dan veel mensen.

Het gemis dat blijft,ik mis nog altijd mijn andere hond ondanks dat hier nog een hond rondloopt.

Je schrijft "ze leefde al 9 maanden met een erge vorm van kanker". Het komt hard aan je maatje in te moeten laten slapen maar ik denk dat jullie hebben gedaan wat je kon en met respect naar jullie hond hebt gehandeld. Jullie namen de beslissing om haar te laten gaan om erger lijden te voorkomen. Ik vind dat jullie alleen maar heel eerlijk zijn geweest naar jullie hond toe. Natuurlijk mis je haar. Dat blijft nog wel wat maanden zo en misschien nog wel langer. Bij de keuze voor een nieuw leven binnen jullie gezin moet je je niet schuldig daarom voelen. Het belangrijkste is wel dat je ze niet gaat vergelijken. Je maatje krijg je niet terug. Het zullen 2 totaal andere persoonlijkheden zijn. Maar zonder een hond mis je wel vreugde en plezier wat zo'n diertje je kan brengen. Sterkte nog.

Bedankt voor alle lieve reacties. Ik weet ook dat we echt alles voor haar hebben gedaan wat kon en haar een prachtig leven hebben kunnen geven. En daar ben ik ook dankbaar voor.

dit van van me afschrijven heeft echt geholpen en heb echt veel zin in de nieuwe pup! 

Als t zover is kom ik hem of haar hier wel voorstellen!!

Zeer zeker jullie puppekind even komen showen Linda!!!

Als het nodig is blijven afschrijven hier Linda heb ik ook gedaan en heel veel aan die mensen van hp hier je hebt alles gedaan nog veel sterkte en je weet wel als de tijd er is om een nieuwe pups 

Neen,niet herkenbaar.

Is de normale gang van zaken hier.

Bovendien laat je een dier niet lijden, dat help je met te laten inslapen.