Een spring probleem

hoi, 

Wij hebben nu al een jaartje een australian labradoodle. Van jongs af aan. Mijn ouders hebben nooit echt aan een strenge opvoeding gedaan. Het huidige probleem is dat hij uit enthousiasme vaak springt en bijt, ook krijgt hij naar mijn mening te veel “mensen eten (zoals vette worst)” waardoor hij enorm gaat bedelen. Hij is nog maar een jaartje en mijn ouders zeggen dat het wel “over” gaat. Het is nu zo erg geworden dat hij de gaten in je armen bijt en je overal krast. Niet alleen wij hebben er last van maar ook zeker mensen die op bezoek komen, mijn vrienden durven nu bijvoorbeeld niet meer binnen te komen. Ik heb niks in te spreken en ik mag mijn mening niet geven van mijn ouders. Omdat hier veel ervaren hondenhouders actief zijn dacht ik dat jullie mij misschien wilde helpen met advies geven zodat ik mijn ouders misschien kan overhalen om toch een andere opvoeding te doen 

Alvast bedankt,

anouk

Tsja, dat is natuurlijk triest.....

Die arme hond is niet opgevoed, die gaat zn gang maar en niemand die hem laat zien wat wél en wat niét oké is....

En nu loopt het uit de hand en is het een bijterd geworden.

En het zal niet meer lang duren voor jouw ouders er genoeg van krijgen( na het zoveelste bijtincident) en dat ze de hond willen ' wegdoen'. Terwijl herplaatsen van zo'n onopgevoede hond vrijwel niet lukt.

Maar ze hebben het zélf zover laten komen!

Ik weet niet hou oud jij bent Anouk en of jij wat te vertellen hebt bij je ouders.

Maar wat mij betreft moet je ze streng gaan waarschuwen: als dit zo doorgaat is die arme hond straks niet meer te handhaven.

En dat ligt dus niét aan de hond.

Stel ze voor een goede, echt goede hondenschool te zoeken.

Een die positief traint en niet dmv straffen en alleen maar corrigeren.

En laat je ouders zo snel mogelijk op cursus gaan zodat ze leren hoe ze wél met hun hond moeten omgaan.

Dit gedrag ( van jullie hond)is nl nog wel bij te sturen  maar dan moeten je ouders daar wel voor open staan.....En ze moeten aan het werk met hun hond!

tsja, als je niets te zeggen hebt bij je ouders, gaan ze jouw advies toch niet opvolgen. dus de consequentie is, dat niemand meer op bezoek komt. en terecht, want niemand wil zijn armen open hebben liggen omdat de hond des huizes de dienst uitmaakt.

Anouk, hoe oud ben jij zelf? Als je ouders niet aan de slag willen met opvoeden, zou jij dan niet zelf kunnen gaan oefenen met jullie hond? Of nog beter, misschien kun jij naar een cursus gaan met de hond. Ik neem aan dat je ouders de hond ook hebben aangeschaft 'voor de kinderen', dus voor jou?

Een Labradoodle is al druk van zichzelf. Laat staan als er ook Australian shepherd in is gefokt. Dit zijn honden die consequent opgevoed moeten worden anders heb je met 1.5 a 2 jaar een onhandelbare hond. Het zijn ook honden die zowel geestelijk als mentaal bezig gehouden moeten worden anders kun je er straks een gedragstherapeut bij gaan halen en is de hond echt niet leuk meer. Ga naar een goede kynologenclub en ga daar wekelijks zo niet beter twee keer per week verschillende cursussen volgen. Zoals de gehoorzaamheids cursus als bv De Gehoorzame Hond  (waarin ook spel voor komt maar meer op de manier zoals gewenste omgang is thuis, in de auto en in een restaurant ed). Sport en Spel kan de hond ook geestelijke voldoening en uitdaging geven. Verder alleen met training een beloning geven. Hij moet er wat voor doen. Zomaar iets geven geeft alleen maar ellende als je verder de hond alleen maar thuis houd en slechts mee wandelt. Vooral deze rassen kruising! Ze stompen af door er niet mee te werken en worden gewoon etters dankzij de eigenaren die er dan op hun beurt weer vanaf willen. De hond is dan de dupe van een niet consequente en doordachte opvoeding.

Streng hoeft een opvoeding niet te zijn. Wel consequent. Maar dat houd ook in dat de hond aan het werk gezet wordt en er daadwerkelijk wat mee gedaan wordt behalve wandelen en thuis leuk zijn.

Ga leuke en uitdagende dingen doen dus en zet hem aan het werk en laat hem nadenken. Zorg er voor dat jij en je ouders 1 lijn trekken. Anders is het voor de hond ook niet te begrijpen.

Vraag aan je ouders of je bij een hondenclub cursus mag volgen en geef ze aan dat vooral de aussie kruising wil werken en anders oervervelend wordt omdat het ras een werkhond betreft. Laat 1 van je ouders mee gaan naar de cursus zodat ze ook weten hoe het wel of niet werkt.

Heb t maar even weg gehaald om met mijn verwarring onrust te zaaien

Uhhh... waar lezen jullie dat dit een labradoodle x australian shepherd is? 

Ik lees australian labradoodle, ook wel ALD. Oorspronkelijk in Australië gefokt.

https://www.dutchdoodles.nl/ras

Ik weet dat veel op HP het nog altijd een kruising vinden  maar die australian shepherd zit er niet in. 

Ik ken een paar ALD's en het zijn vaak honden met springveren in de poten. Gevalletje goed begeleiden... of je krijgt een irritante hond.

Voorbeeldige poedel??? Poedels kunnen hier ook wat van. Met mijn vele vorige honden nooit meegemaakt en ook niet dat dit zo moeilijk is af te leren. Mijn dwergpoedel is een springkanon.

Als er bekend bezoek komt, gaat hij 10 minuten in de bench, want hij is in zijn enthousiasme niet te bereiken met commando laag, terwijl hij goed weet, wat dit inhoudt. Negeren en omdraaien helpt niets. De bench is alleen daarvoor; verder hoeft hij er niet in. Hij gaat wel eens uit zichzelf in de bench liggen met het deurtje open.

Onderweg ga ik als het nodig is op de lijn staan; zodat hij geen ruimte heeft om te springen. Gelukkig dat hij dit nooit doet bij mensen die hij niet kent; hij loopt nl. veel los, waar dit kan en mag.

Een Amerikaanse vriendin die zich daar inzet voor het herplaatsen van gedumpte dieren vertelde me dat er echt ontzettend veel labradoodles worden afgemaakt in asiels in de VS. De meeste omdat ze verziekt zijn... doordat ze niet zijn opgevoed.

Dit komt dan weer omdat mensen een LD kopen als accessoire, omdat ze er zo leuk uitzien, goed bij de kleur van de bank staan en niet verharen en zo... Bovendien zijn veel mensen ruim 10 uur buiten de deur voor werk en zit een hond in de bench vanwege het risico op plassen en slopen... met als resultaat een gefrustreerde hond waar geen land meer mee te bezeilen is...

Ook realiseren veel mensen niet dat je in het slechtste geval een hond koopt met de lompheid en onbesuisdheid van een labrador en de hyper-intelligentie van een poedel, ofwel een hond die geen grenzen kent en alles uit de kast haalt om zijn zin te krijgen - en dat is behoorlijk lastig om mee te dealen, zelfs voor iemand met veel ervaring! (Gelukkig zijn ze niet allemaal zo!)

Om even een idee te krijgen hoe groot het probleem is in de Engelstalige wereld: als je op google.com 'labradoodle rescue' intypt, krijg je bijna één miljoen resultaten!

ik geloof je direct... triest hoor

terwijl het ontzettend leuke honden kunnen zijn...

Je hebt gelijk! Ben in de war met de Aussiedoodle! Het is toch wat met die kruisingen! En de namen wijken niet ver met al die soorten doodles. Zeker niet Aussie en Australian. Een Australian Sheperd wordt nl Aussie genoemd. Daarom mijn verwarring.