Volgtopic Tika: terror teef Tika *Update na ruim 1,5 jaar!

Allemaal ontzettend bedankt voor jullie berichtjes! Heel erg fijn om te lezen! 

En zo zijn we alweer 4 maanden verder! 

Inmiddels hebben we het traject met de gedragstherapeut met succes afgerond! En wauw!!! We zijn een echt team geworden, samen met Kaylo. Het is heerlijk om de honden samen te zien spelen. Oké soms gaat het wat te hard... En Tika gaat nog wat tijd nodig hebben om ''honds'' te leren.. Kaylo kan keurig zijn grenzen aan geven maar zij snapt er niks van. Maar het andere moment liggen ze heerlijk samen in de tuin, lopen ze samen op en kunnen ze heel goed stoeien. 

Met andere honden gaat het ook steeds beter. Uitvallen kan ze nog steeds heel goed maar de realisatie dat het niet hoeft komt steeds sneller. Zo zijn we er achter dat wanneer honden binnen 5 meter komen ze eigenlijk alweer omslaat en nieuwsgierig wordt. We hebben haar op die manier al bij een paar honden kunnen introduceren en zo heeft ze zelfs vriendjes en vriendinnetjes kunnen maken. Vreemde honden passeren gaat ook steeds beter. Echt uitvallen is het vaak al niet meer, het blijft bij een beetje gebrom maar al snel loopt ze mee de andere kant op. 

Zoals jullie wel weten is Tika reactief naar ongeveer alles (fietsers, honden, passanten etc..) ze is ontzettend onvoorspelbaar.. of eigenlijk was.. Afgelopen weekend hadden wij een feestje thuis en mevrouw lag er heerlijk tussenin. Zolang ik haar goed introduceer kan haar korf na 10 minuten alweer af en kan ik haar gang laten gaan. 

Ze is 1-2 dagen in de week bij mijn vader op de boerderij en ook daar vindt ze het heerlijk. Ze kan daar echt lekker erf hond zijn. Zijn paarden al onderdeel van het meubilair geworden (zolang de huisbaas maar niet op het paard zit, dat is gek.. haha) 

Onze 2 jongste katten blijven een uitdaging. De honden zitten permanent gescheiden van de katten maar met onze oudste kat gaat het inmiddels erg goed. Die loopt ook gezellig af en toe een rondje mee en krijgt tegenwoordig zelfs kusjes. 

We hebben zelfs onze grootste angst overwonnen. Wij wonen vlakbij een grote zandvlakte. Probleem was alleen dat wij hiervoor de sluisbrug moesten oversteken.. En dat betekend een heleboel fietsers en auto's.. Maar we hebben het gewoon gedaan! En dan als klap op de vuurpijl.. heeft ze gisteren gewoon losgelopen! Na alweer een jaar continu aangelijnd te zijn hebben wij de stoute schoenen aangetrokken en heb ik gisteren de lijn laten vallen. En ja hoor! Bleef keurig in de buurt en toen ze wel de bosjes in dook stond ze na 1x roepen weer voor onze neus. 

Wat ben ik blij dat ik niet heb opgegeven. Het gaat nooit een makkelijke hond worden. Maar op deze leeftijd, met haar achtergrond en raseigenschappen is dat ook niet zo gek. Als ik zie hoe we gegroeid zijn het afgelopen jaar kan ik alleen maar met veel positiviteit de toekomst in kijken. 

Cranio sacraal therapie 

De gezamenlijke hobby haha 

Het duo, zo is hun hoogte verschil ook goed zichtbaar haha 

Geen dag is ook saai met haar. 

Zeer mooi foto s terug succes verder mooi is tika allebei eingelyk

Wat een heerlijke update!!

Wat fijn zeg dat jullie zo ver gekomen zijn al! Super zeg.

Wat een mooie update! Hoe gaat het nu met haar rug? Zijn jullie er nog achter gekomen wat er mis is / was?

Mooie foto's! 

Ik had jullie al gemist. Wat een fijne update en mooie foto's.

wat is dat allemaal leuk om te lezen. Fijn hoor dat alle inzet geloond heeft en het zo goed gaat inmiddels. 

Haha ik kan me voorstellen dat ze de baas op een paard maar gek vindt.

Geweldige foto's.

(Ik ga me eens in de cranial sacraal therapie verdiepen, wat het precies inhoud)

Ik heb er nog geen foto's van laten maken maar de regelmatige chiropractie en cranio behandelingen helpen wel! Aanraken gaat beter, al lijkt dat ook vooral mentaal te zijn. Ze heeft een betere poephouding en ook wanneer ze zich uitschudt gaat haar bips weer mee haha. Ze zal begin volgend jaar weer aan haar gebit geholpen moeten worden dus wellicht dat ik dan gelijk foto's laat maken van rug en heupen

Ja we zijn een tijdje ontzettend druk geweest. Ik heb ook een nieuwe baan en het is nog een beetje goochelen met uren indelen en combineren met de honden  

Heel af en toe lees ik het topic hier even terug om te zien wat voor vorderingen we hebben gemaakt. Want man oh man... wat een hond is het toch. Af en toe zit de frustratie hoog en heb ik geen idee meer wat ik met haar aanmoet. Het andere moment hangt ze compleet ontspannen op schoot te genieten van knuffels. 

We hadden niet verwacht dat ze zo ontzettend zou gaan groeien. De teller staat inmiddels op 72 cm en ze gaat richting de 40kg. We lopen regelmatig nog tegen dingetjes aan.. andere honden blijven een probleem. En ik weet niet of ik het er ooit in ga krijgen dat we gewoon rustig kunnen passeren zonder dat de andere hond opgegeten hoeft te worden. Ze heeft een paar vaste vriendjes en daar is ze erg lief naar. Voornamelijk reuen. Met Kaylo blijft het shaky. Ze zijn aan de ene kant gek op elkaar maar Tiek kan ook nog uit het niets op hem afvliegen. Verder escaleren doet het niet. Maar ik denk dat onze huidige leefomstandigheden daar een rol in spelen. Binnenkort gaan we op ons zelf wonen en kunnen we op neutraal terrein weer een relatie tussen hun gaan opbouwen. Ik heb bijna mijn rijbewijs dus dat betekend ook veel boswandelingen met mijn duo. 

Tiek is heftig, enthousiast, puberaal, koppig, zelfstandig, leergierig, slim, waaks, vrolijk, onzeker, grappig, regelteef en ga zo maar door. Haar afkorting is inmiddels TTT: Terror Teef Tika 

Naarmate ze ouder wordt merk ik dat de Sarplaninac genen zich steeds beter laten zien. De manier waarop ze waakt en haar binding met mij. Ik ben het voor haar. Andere mensen die dicht bij ons staan zijn leuk, maar hoeven weinig van haar te verwachten op wat knuffels na. Ze is altijd binnen een straal van 5 meter. We hebben een incidentje gehad toen mijn moeder over mijn schouder leunde om iets te laten zien. Ik kon net snel genoeg contact met haar krijgen om haar af te remmen. En dan hebben we het dus over iemand waarmee ze de hele week samenwoont. Ze slaapt 1 nacht in de week bij mijn vader. Wegbrengen vindt ze stom, daar zijn gaat prima. Tot de volgende dag rond een uur of 15/16. Dan wordt ze onrustig, kijkt uit het raam, verzamelt haar spullen en staat gewoon op mij te wachten. 

Na heel wat blunders zijn we voorzichtig op gaan bouwen met loslopen. Ik had het nooit durven dromen.. Maar wauw wat luistert ze goed! Ze vliegt alle kanten op, dwars door het bos.. Maar 1x roepen en ze komt er weer aan gehobbeld. 1 risico: als ze iets ziet is ze foetsie. Dus het zijn korte momenten op veilige plekken. 

Ik zeg wel is.. Tika is alles in een hond wat ik niet wilde. Maar ze is er en ik ben gek op haar. Ik leer onwijs veel van haar. En zij hopelijk ook van mij.. Gevalletje ''meant to be'' We gaan door. Ik heb voor haar gekozen en dat betekend dat we door gaan tot het einde. 

Het blijft interressant om te volgen. 

Wat ik zo lees is het een geweldige hond waar je ontzettend veel van geleerd hebt, en nog van leert en andersom ook natuurlijk, en waarmee je inmiddels een sterke band mee opgebouwd hebt.

Grappig dat ze de tafel zo'n leuk plekje vindt om op te liggen haha, doet ze dat om naar buiten te kunnen kijken?

" Het blijft interressant om te volgen. 
Wat ik zo lees is het een geweldige hond waar je ontzettend veel van geleerd hebt, en nog van leert en andersom ook natuurlijk, en waarmee je inmiddels een sterke band mee opgebouwd hebt.
 
Grappig dat ze de tafel zo'n leuk plekje vindt om op te liggen haha, doet ze dat om naar buiten te kunnen kijken? "

Dobry

We zijn heel close geworden. Vooral de laatste paar maanden. Dat kreeg ook even een negatief randje toen ze opeens had bedacht dat ze de nachten niet meer zonder mij kon doorslapen. Maar dat lijkt inmiddels weer onder controle gelukkig. 

Ja ze ligt heel graag hoog! Bij de eettafel is het eigenlijk niet de bedoeling maar ze klimt op elke stoel die een beetje naar achteren geschoven staat. Ze heeft nu ook haar eigen houten stoel, die is breder en hoger. Ze propt zich ook daar bovenop haha. Mijn vader heeft haar bench onder het raam gezet en een plank boven op gelegd. Daar kan ze nu ook uren zitten. Kan ze over het hele erf kijken. Wiebelen met haar bips als ze iemand ziet die ze kent. Mopperen als ze iets niet snapt. Dan moet mijn vader bij haar gaan staan en het benoemen. Dan is het weer over haha. Wij hebben straks een omheinde tuin en eigenlijk wil ik een verhoging voor haar maken in het midden. Zodat ze alles mooi kan overzien. 

Terug zeer mooi foto's van Tika veel succes verder 

geweldig! Ze kan blijkbaar heel goed communiceren

dat zal ze vast heerlijk vinden straks, haar eigen tuin en dan een plekje waar ze alles kan overzien

wauw, mooie update!
wat ligt ze ook mooi op de tafel hahaha

Gave update. 

Heel véél respect voor je, wat een doorzetter ben je! Want het is tenslotte niet niets,  zo'n intense hond! Maar uit je bericht lees ik ook de wederkerige liefde die zo gegroeid is, heel bijzonder.  

Heel veel plezier van je prachtige honden!

Dankjewel! Dat is lief! 

Ze doet ook echt heel erg haar best. Ze luistert verder fantastisch. Trucjes leren vindt ze heel erg leuk. Ze heeft het allemaal zo super snel door. Ze is alleen super eigenzinnig. Daarom krijg ik dat uitvalgedrag er met de clicker er niet uit. Maar we gaan komend jaar nog meer oefenen en trainingen volgen. Dus we gaan er gewoon weer voor! 

Inmiddels alweer dik 1,5 jaar verder sinds de laatste update. Weinig op HP geweest of uberhaupt op social media. Er is ontzettend veel gebeurd. Laatste keer schreef ik hier dat we het huis uitgingen. Inmiddels woon ik samen met mijn vriend in een compleet andere stad is onze dierenpopulatie uitgebreid met 2 schildpadden, 2 baardagamen, een kameleon en een hamster haha. 

Kaylo wordt inmiddels echt een dagje ouder maar houden we comfortabel met de juiste voeding en medicatie. Hij is voor zijn doen ontzettend fit en vrolijk. Tika begint ook redelijk volwassen te worden. Haar gedrag gaat nog steeds met ups en down's. Wel hebben we er voor gekozen om (onder begeleiding) te starten met gedragsmedicatie. Omdat ze echt alle kanten kan uitschieten. Je ziet bij haar regelmatig de onrust in haar kop en kan ze echt last hebben van paniekaanvallen waardoor ze niet meer bereikbaar is. Hopelijk kunnen we met de medicatie verder gaan oefenen en begeleiden. Ze krijgt het nu ruim een week en ik begin wel meer ruimte voor sturing en rust bij haar te zien! 

De honden hebben onderling veel meer contact met elkaar en ook hun band is nog veel verder gegroeid. Ze kunnen niet de hele dag bij elkaar lopen ivm de verschillen van karakter en Tika haar handleiding. Maar knuffelen en spelen doen ze regelmatig. Een huishond gaat het nooit worden. Klimmen op tafels, vensterbanken, stoelen, bankleuningen etc. ze doet het nog allemaal haha. Tika gaat nergens omheen of onderdoor. Tika gaat er altijd doorheen. 

En iets wat we nooit hadden durven geloven. De afgelopen tijd hebben wij zelfs twee opvangers in huis gehad. Een teefje van +/- 6mnd. Die plotseling weg moest uit haar gezin. Net 48 uur in Nederland. Zij heeft 2 weken bij ons gelogeerd tot ze een nieuw huisje vond. Met Tika ging dat ontzettend goed! En daarna hebben wij nog een volwassen reutje in huis gehad voor ongeveer 4 a 5 weken na aanleiding van een aantal bijtincidenten. Hij heeft bij ons even mogen resetten. Hij is inmiddels terug bij zijn baas en met de juiste tips, begeleiding en behandelingen gaat het nu ontzettend goed met hem. Tika had met hem iets meer moeite. Ze lijken ook wel erg op elkaar. Eigenlijk vonden ze elkaar doodeng. Na dat Tika kon ervaren dat ze niet doodging als hij voorbij liep kwam er voor haar opeens ruimte voor kennismaking en zelfs voorzichtig spel. 

Het samenwonen met een hond als Tika blijft een uitdaging. Elke dag vraagt om een nieuwe manier van handelen. Maar in de basis is het voor ons nog steeds een grote knuffelkont en kunnen wij echt alles met haar. Allemaal op basis van vertrouwen. Naar onbekende mensen is ze moeilijker geworden, wat gezien haar ras en achtergrond niet meer dan logisch is. Andere honden zijn nog altijd een no-go. Maar ook dat in combinatie met haar verleden en raseigenschappen is dat niet vreemd. We blijven lekker doorgaan en blijven onze grenzen weerleggen. Opzoek naar meer uitdaging. 

Deze hond heeft mij bloed, zweet en tranen gekost. En heeeeeeel veel geld haha. Maar alleen al die kleine stapjes dat ze kiest voor begeleiding en rust geven zo ontzettend veel voldoening. Maar heel eerlijk? Deze hond had nooit voor adoptie aangeboden mogen worden. Ik heb mijn hele leven voor haar omgegooid. Even een oppas of uitlaatservice regelen zit er ook niet bij. Op vakantie gaan? Eigenlijk geen optie. Ze moet mee en we moeten van te voren weten waar we aan toe zijn. Alleen achterblijven in een huisje kan niet, achterblijven in de auto ook geen optie. Mee naar een stadje of terrasje? Absoluut geen optie. Al loopt ze trots door de hornbach ;) 

Maar alsnog zijn we zo zo zo gek op haar en kunnen we ons geen leven meer zonder haar voorstellen 

Wat een liefde spreekt er uit je verhaal. Ze zit bij jullie echt op de goede plek! Maar snap ook dat het niet altijd makkelijk is zo'n karakter in ons drukke landje.

Ik maak me ook wel eens zorgen over het aantal berghonden met flinke waakdrift dat door stichtingen naar Nederland wordt gehaald. Mensen hebben vaak totaal niet het besef dat die wollige puber een beer met een pittig karakter kan worden. En niet iedereen gooit zijn leven om voor een hond. 

Maar deze dame heeft het duidelijk getroffen bij jullie! 

Leuk om weer een update te lezen.

Mooi dat het tussen de honden dus best goed gaat al zijn ze erg verschillend van karakter.

Je verhaal is heel inspirerend vind ik en ik ben benieuwd naar het vervolg, of de medicatie wat gaat brengen voor haar en hoe haar verdere ontwikkeling is.

Ze zal toch niet op tafels blijven klauteren neem ik aan haha.

Kiek dat zijn mooie hondenverhalen Je krijgt zo een wurm en dan moet je er maar wat mee. Velen gooien de handdoek al snel in de ring, past niet, eng, vervelend, ect. Mensen zoals jij en je vriend? Gaan door, zoekend naar oplossingen. Vind ik mooi volk

Zo’n liefdevol verhaal  je bent een topper chapeau voor jou ook hoe je het allemaal doet 

Jaa we blijven ons best doen om het voor haar zo comfortabel mogelijk te maken. We bekijken het ook vaak dag tot dag. Gooien haar en ons af en toe even in het diepe. Door een bezoekje aan het tuincentrum bijvoorbeeld. Dat doet ze dan eigenlijk weer super netjes. Het lastige aan het gedrag is dat het soms zo onvoorspelbaar is. De ene dag is er geen probleem en de andere dag is het een soort ontploffing aan ellende haha. 

Ik maak mij daar ook zeer veel zorgen om. Ik ben jaren werkzaam geweest als vrijwilliger bij een stichting. Zowel als bemiddelaar als in het bestuur. En ik had dat al grotendeels teruggebracht naar af en toe iets voor ze doen. Maar nu ben ik er echt helemaal mee gestopt. Ik maak me echt zorgen om de KBH's kruisingen die hier naar toe komen. Allemaal kleine snoezelige pupjes. En vanaf 9mnd slaan die opeens om in karakter. Het risico is mij echt te groot. Ik heb met Kaylo heel veel mazzel gehad. En Tika heeft met ons heel veel mazzel gehad dat wij bereid zijn om ons hele leven aan te passen haha. 

" Leuk om weer een update te lezen.
 
Mooi dat het tussen de honden dus best goed gaat al zijn ze erg verschillend van karakter.
Je verhaal is heel inspirerend vind ik en ik ben benieuwd naar het vervolg, of de medicatie wat gaat brengen voor haar en hoe haar verdere ontwikkeling is.
 
Ze zal toch niet op tafels blijven klauteren neem ik aan haha. "

Dobry

Dat met die tafels zal wel blijven ben ik bang hahaha. Dat het ooit een normale huishond zou worden heb ik opgegeven. Ons huis wordt gebruikt als apenkooi. En ze gaat haar gang maar haha. De laatste week met medicatie heb ik wel het idee dat ze anders ook uit haar ogen kijkt. Ze iets beter weer tot rust te brengen is. Zijn nog geen gigantische verschillen maar het duurt ook zeker nog 4 weken om een spiegel op te bouwen. En ze zit op dit moment nog op de laatste dosering voor haar gewicht. 

Daarom is het ook super goed dat dit soort verhalen ook gedeeld worden. 

Ik heb het helaas inderdaad veel te vaak zien gebeuren. Toen ik Tika net had (woonde toen nog thuis bij mijn moeder) Heb ik er echt voor moeten vechten om haar te houden. En gelukkig maar want ik persoonlijk heb er een gouden hond aan. Ik en mijn vriend hebben dan ook in goed overleg met onze GT en dierenarts afgesproken dat als wij op de een of andere manier niet meer voor haar kunnen zorgen en het ronduit gevaarlijk wordt dat de enige optie euthanasie is. En dan ga ik er natuurlijk gewoon vanuit dat ze lekker 14 wordt bij ons. Maar deze hond herplaatsen is een absolute no-go. 

Er is een handjevol mensen die ze goed kent en daar is ze super lief en enthousiast mee. Nieuwe mensen introduceren is een stukje lastiger. Maar niemand kan met haar de straat op. Vroeger ging ze nog wel eens naar mijn vader als ik een dagje/avondje/weekendje weg was. Maar dit is ook geen optie meer. Stipt om 20u gaat ze voor het raam zitten en ze gaat er niet meer weg tot ik haar heb opgehaald 

Andere honden zijn een no-go. Al zit er opeens wel is eentje tussen die ze leuk vindt. Veilig voel ik me altijd bij haar. Bij de dierenarts laat ze zich goed behandelen. Mits ik of mijn vriend haar vasthouden. Zelf lipjes optillen om tandjes te laten kijken etc. Scheelt ook dat ik bij een dierenarts werk. En zij komt daar al sinds we haar hebben. Maar de arts die haar 2x onder narcose heeft gebracht voor haar gebit is ze erg boos op haha. 

Het is ook een ontzettend enthousiast meisje, super leergierig. Erg gericht op ons (zolang we binnen zijn. Buiten loslopen is byebye tika! haha) Ze gaat voor me door het vuur. Als ik zeg dat ze op een paaltje moet gaan staan van 10cm breed probeert ze het met volle overtuiging voor elkaar te krijgen. Ze friemelt zich met haar hele 40kg en 75 cm op schoot en laat zich rustig achterover vallen. Zo waren wij een keer op vakantie in de ardennen. Na 15km moeten we opeens 20m een steile trap af naar beneden. Ik zag ons al vliegen. Maar haar werkmodus schoot aan. En stapje voor stapje op al mijn aanwijzingen ging ze heeeel voorzichtig de trap af. 

We wachten even de medicatie af en trainen nog even door hier in de woonwijk. Maar uiteindelijk willen we wel iets van detectie of speuren met haar gaan doen. Deze hond gaat mij haar hele leven blijven verbazen denk ik