Wodan onze roedelleider.

Wodan is zonder meer onze meest karaktervolle Duitse Herder geweest die we gehad hebben.

Hij was een draak van een pup, we kregen hem in de zomer en we wisten niet hoe snel we op de bank moesten gaan zitten met onze blote voeten onder kont want hij beet erg graag in vlees.

Dit waren we totaal niet gewent na onze meest zachtaardige eerste Duitse Herder Cesar, die dat nooit gedaan had.

Gek werden we ervan, voeten, handen, armen en niks ruilen voor een speeltje of koekje hoor, hij beet er gewoon omheen toch in je handen.

Wat hadden we nou toch in huis gehaald dachten we?

Ben is met hem op puppy cursus gegaan, ik heb bijna in mijn broek staan piesen van het lachen, want ook daar ging mijnheer Wodan gewoon zijn eigen lekkere gangetje.

Er was een oefening dat de pups los liepen en dan een voor een terug geroepen werden door hun baasje, dit ging prima, op een pup na, jullie voelen hem al, Wodan.

Wat had hij het naar zijn zin zeg, al die domme pups zaten vast en hij ging lekker de kring rond rennen om ze uit te dagen, geweldig om te zien, als toeschouwer dan hé.

Ben en de instructeur vonden het wat minder want die hebben moeite moeten doen om hem te vangen.

Wat zo schattig was, Woodje (zijn koosnaampje) was helemaal in love met een chocolade bruin Cocker Spanieltje en zij op hem, ze zaten ook altijd tijdens de "les"naast elkaar, elkaar steelse blikken toe te werpen.

Gelukkig kwam er ook voor Woodje en vooral voor ons dat hij zijn tanden ging wisselen, wat een opluchting, het bijten werd ook meteen een stuk minder.

Wodan groeide voorspoedig op en een jaar later kwam Samos, weer een jaar later kwam Xzoran en het jaar daarop kwam Aranka.

Aranka, dochter van Wodan wat waren we daar trots op.

Het is altijd duidelijk geweest dat Wodan de roedelleider was in de roedel, niet een keer is er ook maar enige schermutseling geweest tussen hem en de andere honden, hij straalde zo'n gezag, kalmte en karakter uit, dat het gewoon zo wás.

Zelfs nadat hij om medische redenen (vergrote prostaat) gecastreerd moest worden, bracht dit geen verandering aan zijn positie in de roedel.

Toen wij ook nog een nestje pups van Aranka kregen hadden we de enorme rijkdom in huis van 3 generatie's en zowel zijn dochter als zijn kleinzoon hadden allebei zijn eigenaardigheid overgenomen door altijd op een verhoging te zitten.

Op de onderste tree van de trap, als de riem om moet voor het uitlaten, op de rand van de schelp tijdens het badderen, op een stoelleuning enz.

Toen wij het nestje puppy's hadden van Aranka vonden we dat na een week of twee de andere honden hier ook kennis mee mochten maken, Aranka een felle moeder, dus we moesten dit wel in goede banen leiden.

Xzoran (jullie weten het misschien nog wel, die blije) dook meteen met zijn grote harses de bak in en Aranka hing nog net niet in zijn neus.

Wodan ging als een heer die op ziekenbezoek kwam keurig naast de bak zitten en keek niet in de bak.

Dus Aranka schonk geen aandacht aan hem en dat was nou precies de bedoeling, toen ze de luierwas deed had hij uitgebreid de tijd om te kijken naar het jonge spul, hij was toch zo slim.

Toen wij Diva terug gehaald hebben (pup van Aranka) zat op een slechte plek en lag mentaal helemaal in de kreukels, ze was toen 14 maanden, heeft Woodje haar weer zelfvertrouwen gegeven.

Dit was zo prachtig om te zien, we gingen de polder in, onze honden liepen altijd met een lekke leren bal, we lieten Woodje en Diva samen lopen en gaven Woodje een bal en hij liet haar de bal afpakken, waardoor haar zelfvertrouwen groeide en groeide.

Ze huppelde dan stoer door het gras heen, het gaf haar zelfvertrouwen een enorme boost.

Ik heb nog eens door mijn keuken raam een prachtig staaltje van samenwerking gezien tussen die twee.

Diva stond op de tuintafel een mezenbol door te knagen en Woodje stond eronder om de hopelijk gevallen bal op te vangen.

Toen we Woodje helaas in moesten laten slapen was de hele roedel van slag, want wat, wie, hoe, nu?

Tot dat eigenlijk als vanzelf zijn dochter Aranka zijn rol als leider met verve over nam.

Een verhaal over weer een bijzondere hond onze Woodje.

Wat een prachtig verhaal

Genoten van je verhaal,eens in je leven komt er een hond die zo bijzonder is,die steekt met kop en schouders boven de andere uit.

Ze zijn je allemaal even even lief maar die ene ....

Erg mooi verhaal wat Monique zegt is waar er is altijd eentje die erg bijzonder is al zijn ze allen zeer lief maar toch 

Mooi verhaal. Je mag trots zijn op zo'n mooie roedel

zoals je het beschrijft leek hij op mijn vaders hond Wolf haha, daar hebben we ook zo gelachen op puppycursus, als hij bijv. op zijn hurken zat, de hond riep en die aangespeert kwam ...zo langs mijn vader heen 

Wat een prachtig verhaal over ongetwijfeld een fantastische hond! 

Dat klinkt als een heel bijzondere hond! Mooi verhaal!

Wat een mooi verhaal over een bijzondere hond.

Soms heb je van die honden die zo speciaal zijn, die kom je niet vaak tegen, bedankt voor je mooie verhaal, ik heb met bewondering zitten lezen.

Dank je wel..

Hoi Didy,

wat een mooi verhaal.

Ik heb het aandachtig gelezen.

zag het helemaal voor mij.

Helemaal als Duitse herder liefhebber.

Ik wil wel even zeggen dat al onze Duitse Herders even speciaal waren met allemaal hun eigen prachtige karakters.

Al eerder schreef ik over Cesar (een tijd geleden) Xzoran en Aranka en de anderen komen ook nog aan de beurt.

Dat geloof ik onmiddellijk,mijn eerste hond was het meest speciale omdat ik moest leren,we waren een match made in heaven.

Maar ze zitten allemaal in je hart,geen enkele hond vergeet je.....nu hangen in de logeerkamer,foto's van al mijn honden en de kleinkinderen vinden het leuk als ik over hun vertel.

Bij de deur hangt de foto van mijn 1e bouvier dan zeg ik altijd tegen hun,ze zijn op de leeftijd dat ze nog bang zijn voor spoken/monsters.

Vigo ligt onder aan de trap te waken en Tjarco waakt over jullie  en ze slapen heerlijk de hele nacht door.

" Dat geloof ik onmiddellijk,mijn eerste hond was het meest speciale omdat ik moest leren,we waren een match made in heaven.
Maar ze zitten allemaal in je hart,geen enkele hond vergeet je.....nu hangen in de logeerkamer,foto's van al mijn honden en de kleinkinderen vinden het leuk als ik over hun vertel.
Bij de deur hangt de foto van mijn 1e bouvier dan zeg ik altijd tegen hun,ze zijn op de leeftijd dat ze nog bang zijn voor spoken/monsters.
Vigo ligt onder aan de trap te waken en Tjarco waakt over jullie  en ze slapen heerlijk de hele nacht door. "

Monique

Wauw wat mooi Moniqeu, en dat dat dan ook nog eens werkt..