Ik heb het bijna 6 jaar kunnen voorkomen, maar gisteren is m’n angst toch werkelijkheid geworden. Mijn lieve kleine Charlie is aangevallen door een grote hond. De oppas liet Charlie uit (in een losloopgebied, maar Charlie zat aan de riem omdat ik dat liever heb als ik er zelf niet bij ben) en toen is hij dus aangevallen en gebeten door een andere (grote) hond. Deze andere hond zat ook aan de riem, maar een flexriem, en het baasje van de andere hond had het te druk met zijn telefoon. De oppas hield Charlie strak naast zich en liep zelf tussen Charlie en de andere hond. De andere hond trok echter een sprint en klapte zo bovenop Charlie, voordat de oppas kon reageren. De oppas heeft gelukkig direct ingegrepen (de eigenaar van die andere hond deed niks) en hierdoor is het beperkt gebleven tot 1 wond bij zn achterpoot. De oppas is direct naar de dierenarts geweest en Charlie heeft antibiotica en pijnstillers gekregen, de wond is niet gehecht omdat als het zou gaan ontsteken de troep er niet uit kan. Charlie is helemaal van slag, wil alleen maar in zn bench liggen, de oppas is helemaal van slag en ik zelf ook. Mijn lieve, sociale, enthousiaste hond is veranderd in een hond die alleen met een angstige blik in zn bench ligt. Ik probeer kleine stukjes met hem te lopen, maar hij wil echt maar hele kleine stukjes lopen (en zeker niet richting het bos). Ik dwing hem nergens toe en als hij weer naar huis wil gaan we weer naar huis. Hij hangt nu ook heel erg aan mij, als ik aan het werk ben wil hij helemaal niet uit zn bench komen en als ik weer thuis ben is hij heel blij (normaal ook, maar nu extreem). Ik geef hem wel wat extra knuffels, maar probeer verder zo normaal mogelijk met hem om te gaan. Ik weet niet zo goed wat ik nog meer zou kunnen doen (ja, ik zal zorgen dat hij, wanneer ik het idee heb dat hij er aan toe is, weer onder de honden (stabiele honden) komt). Mochten jullie tips nog tips hebben...
De titel is half weggevallen, geen idee of ik dat kan wijzigen
Och bah, hopelijk voelt hij zich snel weer beter :(
Ja je kan het wijzigen, je bent topicopener, scrol naar beneden daar staat...hernoem, kan je even veranderen, vind het heel erg voor jullie wat er is gebeurd....laat je hond even allen kleine rondjes uit, en als de tijd daar is, kijk eens naar een sociaal vriendje voor je hond en ga dan samen wandelen.....
Ach je hond is geschrokken, heeft pijn, zit ook aan de pijnstillers, dus zal niet graag gaan lopen.
Mijn Vorige hond is ook flink aangevallen en dat heeft heel leng geduurd voordat die hond losliet, dat heeft mijn man echt moeten loswrikken, in zijn keel , hij had flinke wonden. Die ook open moesten blijven.
De dag erna zijn we naar buiten gegaan alsof er niks gebeurd was, (wij dan) en onze hond pikte dat prima op, heeft er geen trauma van opgelopen, zelf zal je nu heel hard moeten werken om je angst die je nu vanzelf ga krijgen niet over moet brengen op je hond, dus goed op je adem letten, en rustig blijven.
Bedankt! Titel wijzigen is gelukt. Ook bedankt voor de rest van je reactie!
Goed gedaan.....niet te veel op reageren, even kleine rondjes en wat afstand houden met andere honden, en een leuk sociaal maatje zoeken....komt het echt weer goed....
Bedankt voor je reactie. Gelukkig dat jullie hond er geen trauma van heeft opgelopen, ik hoop dat het met Charlie uiteindelijk ook meeval. Net hebben we weer een klein stukje gelopen (hij had de hele dag nog niet gepoept, gelukkig heeft hij dat net gedaan). We kwamen een ander klein hondje tegen, daar toonde Charlie interesse in en toen hebben ze even gesnuffeld. Dat ging gelukkig goed. Ik probeer zelf zo normaal mogelijk te doen.
Klopt wat Yooop daar schrijft de angst zit ook bij jou er goed in....mijn Ogin is ook eens aangevallen, vijf hechtingen in dr oor, was ze bijna zes maanden, gillen deed ze, ik heb haar gemaand rustig te zijn en te blijven, niets van over gehouden, ik wel en nog, ik kijk nog goed uit....
Met pijn en moeite heeft de eigenaar van de andere hond trouwens de dierenarts rekening betaald. En vragen hoe het nu met Charlie gaat zat er helemaal niet in. Ik kan me er zo boos om maken, omdat hij zn telefoon belangrijker vond zit ik nu met een gewond en mentaal beschadigde hond. Dat terwijl ik altijd zo mijn best heb gedaan om Charlie als ‘gewoon hond’ op te voeden (ook al is het een chihuahua), hij altijd zo sociaal is geweest, nooit blaft, altijd zelf loopt in plaats van op de arm zit etc. En in één keer wordt dat (deels) verpest door een ander.
Nou niet gaan doemdenken hoor, als hij zo goed is opgevoed en jij normaal blijft doen is er een grote kans dat hij er niks aan over houd, vaak zijn het de baasjes die het overbrengen, en soms heeft een hond echt de schrik in zijn lijf.
Maar ga er vanuit dat dit niet zo is, en als het wel zo is lijk je me bekwaam genoeg om hem te helpen.
Eerst zelf maar eens bijkomen van de schrik en boosheid, die terecht is natuurlijk, maar niet van het ergste uit gaan.
Goed punt. Ik reageer nu vooral nog uit emotie, maar ik moet gewoon positief denken. Charlie en ik kunnen dit wel samen. :)
Het valt ook niet mee, ik heb er echt heel lang over gedaan om van de schrik bij te komen, en merk nu nadat mijn hond is overleden en we sinds 10 dagen een nieuwe kleinere hond heb, dat ik er nog steeds last van heb.
En dan haal ik diep adem en blaas goed uit, dat helpt, ontspan mijn schouders en je hond loopt meteen beter, zo erg gevoelig zijn ze er voor.
Probeer nu in het begin, ook voor jezelf, met honden mee te lopen die je goed kent en weet dat dat goed gaat, dat is goed voor jouw vertrouwen en voor je hondje ook.
Ik ga m’n uiterste best doen. Het is erg om m’n hond nu zo te zien, maar ik zie ook wel kleine stapjes vooruit. Zolang die stapjes er maar zijn :)
Geef hem lekker een kauwbotje, dat maakt ze ontspannen omdat er endorfine vrij komt.
Oh hoe erg hopelijk gaat het snel beter
Het gaat inmiddels weer beter met Charlie hoor :). Hij is best een tijd van slag geweest, at heel slecht en is ook behoorlijk afgevallen. Maar inmiddels gaat het eten weer redelijk tot goed en het lopen buiten ook. Hij is buiten wat sneller van slag door onverwachte geluiden en hij is nog wat alerter, maar verder gaat het bovenverwachting goed.
Ik hoop van harte dat het goed komt met Charlie om te lopen
Ruim een jaar geleden is Ivor aangevallen door een Duitse Herder. Ik was er gelukkig heel snel bij en Ivor had alleen een flinke schram op zijn schouder. Maanden lang was Ivor erg onzeker als we bepaalde honden tegen kwamen. Toen de consulent van KNGF kwam heb ik dit met haar besproken. Wat bleek, Ivor reageerde op mijn spanning. Spanning waar ik me niet eens bewust van was. Toen ik me daar bewust van werd en op ging letten, ging het ook veel beter met Ivor.
Hiermee wil ik aangeven dat je hond ook heel veel naar jou kijkt. Hoe reageer jij. Natuurlijk heeft hij nu nog pijn en voelt zich niet fijn. Maar hoe meer ontspannen jij bent, hoe meer hij dat ook zal zijn
Top dat je een update geeft, probeer zelf ook relaxt te wandelen, je hond voelt jouw spanning.....en is het je nog gelukt om een goed maatje te vinden, samen wandelen...?
Klopt....
Ja klopt, ik heb precies hetzelfde gehad.
Daar ben ik me zeker van bewust. Ik loop ontspannen met hem. Ik ken gelukkig vrij veel van de honden die hier in de buurt wonen en weet welke honden ik vertrouw en welke niet. Honden die ik niet vertrouw of niet ken ga ik uit de weg, eerder natuurlijk ook, maar nu op een nog grotere afstand zodat Charlie ze het liefst niet eens opmerkt. Charlie z’n kleine vriendjes hebben geholpen met weer naar het bos durven en gelukkig kwamen we daar al snel wat grote honden tegen waarvan ik wist dat ze niks doen, dat ging gelijk goed. Vandaag ben ik ook een (grote) hond tegengekomen die ik niet ken, maar waarvan ik de eigenaar wel ken (en ook vertrouw). Dat ging ook heel goed. Nu nog een lieve Duitse herder tegen komen :)
Oh en de oppas die erbij was toen het gebeurde loopt nog wel wat gespannen met hem. Die gaat nu dus ook nog niet naar het bos met hem, dat ga ik samen met mij er bij weer langzaam opbouwen.
En m’n zus heeft een hele grote hond. Daar heeft hij altijd goed mee gekund en is nu ook nooit een probleem geweest gelukkig :)
Bah wat een nare ervaring. Een hond kan hier de rest van zijn leven angsten aan overhouden. Ik hoop dat je met zachte begeleiding Charlie weer wat vertrouwen terug kan geven. Beterschap voor Charlie; heb echt met hem te doen.
Mijn Kooikerhondje is in zijn leven 2 x gepakt met wonden, die gehecht moesten worden. Een keer als pup van 15 weken. Een andere keer door een asociale Duitse Dog, die hem zonder waarschuwing in zijn nekvel greep en hevig schudde als een prooi; wond van ca. 15 cm. DD liep los, waar het niet mocht en kwam een pad op stuiven, waar we geen kant op konden.
Mensen die niet kunnen omgaan met een flexlijn, moeten deze niet gebruiken. Ik heb hier zelf een bijna ongeluk van gezien. Een domme tante liep met haar hondje aan een flexlijn op een fietspad. Hond aan de ene kant van het fietspad, zij aan de andere kant. Een wielrenner zag die rot dunne lijn niet en kukelt van zijn fiets. Die fietser had een geweldig goed reactievermogen en valtechniek, zodat er geen schade en letsel was. Ander voorbeeld een jonge vrouw kreeg de flexlijn strak om haar benen gedraaid. Ze viel om, moest naar het ziekenhuis. Niet veel later posttraumatische dystrofie. Ze is voor haar leven lang gehandicapt en in een rolstoel/mobiel. Ze had net voor het eerst een eigen flatje ingericht in gebouw zonder lift; zij heeft hier nooit kunnen wonen.
O bah wat een nare ervaring en ook voor de oppas....
Die flexlijnen mochen van mij echt de verboden worden. Regelmatig dat ik mensen met die ondingen tegenkom en de hond naar binnen zit te hijsen als een vis.....en vaak ook nog van die joekels eraan die ruim 40 a 70kg wegen. Waarom? Neem gewoon een lange politielijn.
Maylo is ook 1x flink gebeten en laatst heeft hij nog een nare ervaring gehad met een poort en een hond erachter. De keer dat hij aangevallen is geworden ging razendsnel en had het ook niet verwacht. Hond die we kennen en nota bene ook gespeeld heeft met Maylo vliegt zo op hem af los...want ja ze kennen elkaar en Maylo was ook los. En trekt hem zo onderuit en bijt flink in zijn achterpoot met gevolg een gat van 1cm. Maylo stond te snuffelen en had hem wel opgemerkt maar snuffelde verder.
Sinds die dag is hij doodbenauwd voor de hond. Maar gelukkig komen ze niet meer in het park omdat de hond blijkbaar meer honden heeft proberen aan te vallen.
Maylo zelf is wel een hond die zich snel over iets heen zet. Niet onzeker en staat zijn mannetje dus de dag erna liep hij weer vrolijk door het park. Laatst had hij een ervaring met een poort en een herdershond er achter. Resultaat 1 voortand minder.....nu is het fietsenrek
Gelukkig dat het weer beter gaat, ik weet dat een aanval grote impact kan hebben op de hond maar zeker ook op het baasje.
Mijn hond is ook eens aangevallen door een andere hond, hij was er lichamelijk slecht aan toe. Hij had grote scheurwonden die wel zijn gehecht en hij moest een spalk voor zijn gebroken voorpoot, om de dag moest de spalk er bij de da worden afgehaald om de wonden te kunnen bekijken. Gelukkig was mijn hond lichamelijk en geestelijk snel weer de oude, ik heb er meer moeite mee gehad en tot de dag van vandaag zit mijn hart in mijn keel als er een loslopende hond op ons af komt.
Mensen die niet met de flexi om kunnen gaan zouden er niet mee moeten lopen en smartphones zouden verboden moeten worden, die zorgen voor te veel afleiding.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?