Hond is bang van dochter? ( gromt)

Hoi,

Wij thuis hebben al 4-5j onze labrador.

Ze is altijd braaf luistert goed enz, maar nu hebben we recent een dochter en begin ik toch wat schrik te krijgen ...

Soms gromt ze naar de baby allemaal te zien wanneer ze ligt er soms naast en geen probleem de andere keer zet je de baby bij je in de zetel en gromt ze ernaar deze morgen was het echt hard grommen waardoor ik toch wat bang ben geworden dat ze zal bijten. Ze doet dit ook naar andere kinderen vooral kleine kinderen kindjes van 12j lijken geen probleem. Nu is de oplossing als we bezoek krijgen dat ze in haar mand moet doet ze ook en blijft mooi zitten, maar als het kind dichter bij komt gromt ze ...

Hoe reageer je het best als ze gromt naar onze baby?

Alvast bedankt om dit allemaal te lezen, mvg

Je hond is dus geen kleine kinderen gewend? Misschien is die er bang van en gromt daarom. Ze vertrouwd de baby niet.

Hou je baby gewoon uit de buurt van de hond zodat er niks fout kan gaan. Zo gaat je hond zien dat er niks negatiefs gebeurt en hopelijk is ze dan snel gewend. 

Dus hoe reageer je als je hond gromt.. zorgen dat ze geen reden heeft om te grommen. Wees het voor.

Je hond is geen baby gewend en nu zit ze ermee 'opgescheept' , zo kan je hond dat voelen.

Krijgt je hond misschien minder aandacht, wordt er minder met haar gedaan sinds de baby er is?

Word je hond weggestuurd waar ze voorheen niet weggestuurd zou worden?

Dat kunnen dingen zijn dat voor je hond de baby iets negatiefs is.

Ik zou voorkomen dat je hond gromt naar je dochter, door te zorgen dat je dochter niet bij de hond kan komen.

Hoelang hebben jullie jullie baby al?

Heb je je hond er aan laten gewoon worden dat er een baby komt?

Als de baby er echt nog maar net is zou ik het nog even aankijken, geef iets waar de baby op gelegen heeft aan je hond. 

En nu ga ik zo tegen hp menigte  in .... 

Maar als de hond blijft lelijk doen vloog ie er bij mij uit!

Je geeft al aan dat je hond niet gelukkig is met kleine kinderen, ik vraag me dan af of je de hond dan niet beter kan herplaatsen naar een gezin zonder kind of kinderwens.

Edit: laat in geen de geval je hond ook maar een de seconde alleen bij de baby! Maar hoef dat waarschijnlijk niet te zeggen. 

De hond heeft nooit kleine kinderen gekend of gewend geweest enkel wat oudere kinderen en daarbij gaat ze zich op haar rug leggen zodat ze kunnen aaien... 

Het is dus echt bij kleine kleine kinderen vriendin haar dochter van 2j ook grommen en naar onze kleine van 2maand ook grommen. Maar niet altijd dit is nu de 3de keer in 2maand...

Ze ligt zelf wat minder bij ons in de zetel maar niet dat ze niet mag en we gaan zelf nog meer gaan wandelen met buggy mee. Een klein beetje minder aandacht dus... 

En zoals hierboven weg doen is de laatste optie ik kan ze gerust gescheiden houden hond in de keuken met poortje maar dit vind ik zo zielig :( hopelijk dat het met tijd veranderd en nu oppassen dus . 

Ik hoop ook dat het over gaat, en dat je hond er aan moet gewoon worden. 

Om je hond steeds weg te steken is ook sneu maar wel de veiligste oplossing als je even naar het toillet moet ofzo. 

Probeer eens een kleedje of iets wat je kindje heeft aangehad of op gelegen heeft aan je hond te geven. 

Misschien dat ze aan de geur gewoon word en zo uiteindelijk de baby ook accepteerd 

Kan het ook zijn dat je hond moe is op het moment dat ze begint te grommen en niet weet wat ze met de prikkels moet doen? Mogelijk is het een idee om een gebruikt rompertje af en toe te laten ruiken en gewoon op de grond met je hond zitten en aaien? 

Een lab die gromt naar kinderen. Bizar. Ik zou zeggen jaloers,mss effe extra aandacht geven. Knuffel aan baby en tegelijkertijd een knuffel voor je hond. Labjes zijn nu eenmaal aanhankelijk 

1 raad hou je hond ver van je baby. Neem geen risico. Het blijft een dier hoe lief je hond ook is.

Ik heb het zelf ook meegemaakt.

Hier liep het niet zo goed af...

Honden die als pup niet gesocialiseerd worden met kleine kinderen zullen ze nooit helemaal leren vertrouwen.

Sommigen kan je wel nog aanleren hoe ze met hun moeten omgaan, maar het gaat nooit zo vlot als een hond die van kleins af aan met kinderen opgegroeid is.

Wijs haar toch telkens terecht met je stem als ze gromt en laat goed merken dat je niet akkoord gaat met haar gedrag.

Probeer eventueel met lekkers in combinatie met het kind haar een goed gevoel te laten krijgen op het moment dat ze het kind ziet (kind=lekkers krijgen)

Maar zet haar nooit apart, anders gaat ze het kind helemaal als een bedreiging zien.

Ik denk dat wanneer je de goede manier vind om ermee om te gaan, dat het nog wel bij te sturen is. Drie keer in 2 maanden tijd is nou niet heel dramatisch, want het gaat dus meestal goed. De truc is dan wel de juiste tactiek te vinden, en daar heb ik geen verstand van.

Heb je plek om één deel van je huiskamer af te zetten dmv hekjes/panelen? Zo ja, dan heel rap die dingen plaatsen. Zo kan je hond niet zomaar bij je kind en je kind niet zomaar bij je hond als ze eenmaal gaat kruipen. Je wilt dat je hond leert op jou te vertrouwen in enge situaties. Niet om het zelf op te lossen.

Opletten wat je hond en dochter nu eigenlijk doen, wanneer je hond precies gaat grommen. Dat proberen te voorkomen en, als het mijn hond was, zou ik haar echt heel duidelijk maken dat we dat dus niet doen. Het zouden dan mijn kind zijn én mijn hond. Ik ben voor beide verantwoordelijk voor hun veiligheid. Dus kappen en normaal doen, ik ben degene die ervoor zorgt dat jullie niet bij elkaar komen.

Daarnaast zou ik heel snel een gedragstherapeut laten komen die ervaring heeft met honden en kinderen. Misschien is zoiets  een idee?

gefeliciteerd met je dochter!

grommen is communiceren, je hond geeft aan dat ze het spannend vindt, of eng, of het niet vertrouwd etc., ze is het niet gewend, wil er eigenlijk niets mee te maken hebben misschien, en geeft daarmee aan dat ze afstand wil, dus vooral niet met de baby naar haar toe lopen en druk aan het oefenen slaan om haar maar aan de baby te laten wennen, dat werkt eerder averechts, als er teveel druk op de hond komt. Ze moet in haar eigen tempo wennen en vertrouwen krijgen.

Lees je ook goed in over honden en kinderen, het gaat helemaal niet altijd automatisch samen omdat ze niet dezelfde taal spreken

http://www.kinderenendieren.nl/kind-en-hond.html

ikzelf zou haar even geruststellen, als ze gromt, " dat is de baby, alles is goed, dat is ons kindje dat hoort nu bij ons" (ofzoiets)

Verder goed begeleiden, kinderen niet naar haar toe laten gaan, dat geeft ze aan eng te vinden met haar gegrom. Waarschijnlijk heeft ze dan vantevoren al meer signalen laten zien dat ze het spannend vindt, door te tongelen, gapen of wegkijken.

http://www.calmingtouch.nl/_files/Kalmerende%20signalen%20-%20de%20kunst%20van%20het%20overleven.pdf