Bang voor geluiden in de tuin

Dit is een probleem dat bij ons blijft terugkomen. In onze tuin voelt mijn hond zich totaal niet op haar gemak. Ze schrikt van zoveel geluiden (dingen die waaien, de buren buiten, schuifdeuren, grasmaaiers, bussen,...).

In de winter is dat minder een probleem omdat er dan veel minder geluiden zijn (behalve op stormachtige dagen met veel wind), maar elke zomer komt dit probleem terug. Naar het eind van de zomer gaat het meestal beter, maar dan in de winter is het rustiger buiten en de volgende zomer is het weer zover. 

Het gekke is dat dit alleen in onze tuin is. Tijdens het wandelen schrikt ze ook wel eens, maar over het algemeen is ze dan gewoon vrolijk en enthousiast. Terwijl ze in onze tuin de hele tijd in elkaar gekrompen staat, verstijfd van schrik of staat te piepen omdat ze weer binnen wilt. Bij mijn vader in de tuin vroeger was dat geen enkel probleem en op bezoek bij mijn moeder of grootmoeder is ze ook heel graag in de tuin. Het is dus alleen die van ons waar ze zo angstig is. 

Ik probeer nu korte periodes met haar even buiten te zitten en haar bij mij te nemen met iets wat ze lekker vindt (vaak neemt ze dat niet eens aan) en verder te laten merken dat er niets gevaarlijks is en dat alles in orde is. Ik heb het gevoel dat dit een heel klein beetje helpt, maar niet genoeg. Sommige periodes/dagen gaat het beter (na regenachtig weer, wanneer het weer even wat rustiger geweest is buiten), maar andere dagen is het weer heel erg. Sowieso is er niet genoeg verbetering dat dit blijft na de winter. 

Is er misschien iets vervelends gebeurd in die tuin?

Je zou haar misschien eten kunnen geven in de tuin, als ze echt heel bang is zal het lastig worden denk ik.

Probeer indd zoveel mogelijk leuke dingen te koppelen aan de tuin. Kan je misschien via de tuin naar buiten om te gaan wandelen? of met haar spelen in de tuin?

Oei dat is een lastige je zou haast zeggen dat er ietss gebeurd is geweest in de tuin waar ze heel erg van geschrokken is. 

Kan je er achter of het een bepaalde gedeelte is of de hele tuin?

Ik zou er nier teveel de nadruk op leggen en doen alsof de tuin de normaalste zaak van de wereld is. 

Loop er zelf regelmatig eens in zonder aandacht te geven aan je hond. 

Geef er eten of ga iets super leuks doen. 

Dit doorbreken zal niet snel gaan maar moet wel lukken denk ik. 

Bedankt voor de reactie!

Ik denk niet dat er echt iets vervelends gebeurd is, maar we hebben maar een kleine tuin en een dunne houten scheiding tussen ons en de buren. Ik denk dat ze het al wat eng vindt dat ze soms de buren zo dichtbij hoort. Daarnaast hebben de buren een schuifdeur die veel lawaai maakt, dus mijn gok is dat ze daar in het begin een aantal keer erg van geschrokken is waardoor ze nu echt een negatieve associatie gemaakt heeft met onze tuin en zich daar niet meer gerust voelt.

Ik kan moeilijk met haar door de tuin naar buiten om te wandelen. Het kan wel, maar dan moet ik door 2 tuinen van de buren (wat wel zo voorzien is en dus mag, maar toch vervelend is) . Spelen buiten doet ze niet. Daarvoor is ze te veel op haar hoede. Af en toe kan ik haar wel snoepjes laten zoeken op momenten dat het rustig is buiten en ze dus niet te angstig is.  

Dankjewel! 

We hebben maar een kleine tuin (vooral terras), dus het is in de hele tuin. Ik loop regelmatig zelf de tuin in. Soms blijft ze dan binnen bij de deur staan waken of soms loopt ze mee. Ze heeft ook verlatingsangst dus alleen binnen blijven vindt ze meestal nog erger, maar ik merk dan wel dat ze heel nerveus meeloopt met mij, heel laag op haar poten. Als ik een langere tijd buiten blijf, komt ze onder mijn stoel zitten, omdat ze ook niet alleen wilt binnen zijn, maar dan zit ze soms zelfs te trillen van stress. 

Je vermoed dat ze ooit geschrokken is van de schuifpui van de buren. Ik weet niet hoe je relatie met de buren is, maar kun je aan hen vragen of je een keen met je hond daar de tuin in mag en die deur een paar keer open en dicht mag doen? Zodat je hond kan kijken en weet waar het geluid vandaan komt. 

Anders zou ik het ook niet weten, behalve blijven oefenen zoals je dat al doet.

Bedankt voor het meedenken! 

Ik weet van andere geluiden/dingen waarvoor ze bang is dat het bij haar helaas niet helpt om te zien van waar het geluid komt. Bij mensen die ze niet kent en in huizen die ze niet kent, is ze ook niet zo op haar gemak. Dus ik denk als ze bij de buren zou meekijken naar de deur vanwaar het geluid komt dat het haar op dat moment alleen bang zou maken (zeker omdat ze het dus al een eng geluid vindt). Verder kennen we onze buren ook niet zo goed. We hebben geen problemen met hen, maar hebben weinig contact. Als ik dacht dat het zou helpen, zou ik het wel vragen, hoor. 

Ik heb nu het idee dat ik maar ideeën van iedereen afwimpel wat absoluut niet mijn bedoeling is. Ik ben heel blij dat jullie meedenken! Het is alleen best een moeilijk probleem (en geen gemakkelijk hondje op dat vlak).

Misschien is de relaxopet nog een optie? Met een goede opbouw natuurlijk.

Wat een vervelend probleem. Ik heb ongeveer hetzelfde gehad hier. Van de ene op de andere dag was mijn hondje bang van de wind die door de bladeren woei, en van de luxaflex die soms bewoog in de wind.

Zes jaar lang sliep hij overal doorheen, maar opeens lag hij bij elke herfststorm te hijgen van angst. Wat jij ook al zegt, snoepjes etc. hielpen op die momenten niet. Hij pakte niets aan. Lag enkel met grote ogen te staren en te trillen.

Wat hij uiteindelijk deed was zich verstoppen in de badkamer, omdat je daar de minste geluiden van buiten hoort. Ik legde er een kleedje neer voor hem en liet hem met rust.

Inmiddels lijkt de angst weer grotendeels verdwenen. Zo plots als het kwam is het ook weer weg gegaan. Ik heb er niet speciaal veel aandacht aan geschonken. Enkel wat jij ook al zegt, er bij zitten en op die manier steun bieden. Gewoon een boek gaan lezen of zoiets, geen speciale aandacht, enkel af en toe even kroelen.

Is er een plaats waar jou hond zich veilig voelt? Een mandje? Een dekentje? Neem die mee. En zodra ze ergens van schrikt kun je gewoon rustig zeggen 'ja ik heb het gehoord' en verder gaan met wat je aan het doen was. Hopelijk valt het kwartje op een dag. Ik denk dat je goed bezig bent maar dat het gewoon lang gaat duren.

" Misschien is de relaxopet nog een optie? Met een goede opbouw natuurlijk. "

Paddy, Lucie en Finley (Kees)

Bedankt, maar een relaxopet hebben we al en heeft niet zo veel invloed op haar helaas 

" Wat een vervelend probleem. Ik heb ongeveer hetzelfde gehad hier. Van de ene op de andere dag was mijn hondje bang van de wind die door de bladeren woei, en van de luxaflex die soms bewoog in de wind.
Zes jaar lang sliep hij overal doorheen, maar opeens lag hij bij elke herfststorm te hijgen van angst. Wat jij ook al zegt, snoepjes etc. hielpen op die momenten niet. Hij pakte niets aan. Lag enkel met grote ogen te staren en te trillen.
Wat hij uiteindelijk deed was zich verstoppen in de badkamer, omdat je daar de minste geluiden van buiten hoort. Ik legde er een kleedje neer voor hem en liet hem met rust.
 
Inmiddels lijkt de angst weer grotendeels verdwenen. Zo plots als het kwam is het ook weer weg gegaan. Ik heb er niet speciaal veel aandacht aan geschonken. Enkel wat jij ook al zegt, er bij zitten en op die manier steun bieden. Gewoon een boek gaan lezen of zoiets, geen speciale aandacht, enkel af en toe even kroelen.
 
Is er een plaats waar jou hond zich veilig voelt? Een mandje? Een dekentje? Neem die mee. En zodra ze ergens van schrikt kun je gewoon rustig zeggen 'ja ik heb het gehoord' en verder gaan met wat je aan het doen was. Hopelijk valt het kwartje op een dag. Ik denk dat je goed bezig bent maar dat het gewoon lang gaat duren. "

Hilde & Twinko

Dankjewel! Fijn om te horen dat het bij jouw hondje dan toch verbeterd is 

Het mandje vind ik wel een goed idee. Ze heeft vooral 1 mandje waar ze heel graag in ligt. Dat zal het niet opeens oplossen, maar misschien helpt dat wel om haar toch een klein beetje een veiliger plekje te geven wanneer we buiten zitten.

Verder doe ik het nu idd zoals jij zegt. Ik ga heel korte periodes (anders wordt haar stress steeds groter) met een boek buiten zitten alsof er niets aan de hand is. Soms neem ik haar ook wel eventjes op schoot, want dan lijkt ze zich ook veiliger te voelen en kan ze toch wat aan de geluiden wennen. Ik heb ook het gevoel dat dit op zich wel de beste manier is voor haar. Alleen is er dus nog steeds amper vooruitgang. Soms denk ik dat die er is, maar dan is het eventjes een betere periode en daarna begint het opnieuw. Maar gelukkig zijn er dus ook wel betere dagen  

Vandaag is helaas een heel slechte dag. Ik denk ook dat ze gewoon snel overprikkeld is. Vandaag kwam er iemand een pakket leveren en dan nog iemand anders op bezoek. En er zijn veel mensen buiten en dus veel geluiden. Ik heb het gevoel dat ze vanaf een bepaald punt gewoon al wat te gespannen is en dat ze dan buiten nog veel angstiger is voor elk geluid. Vanaf ze over een bepaalde grens zit, heeft oefenen om buiten te gaan ook niet zoveel meer zin meer. Hopelijk morgen een betere dag 

Klinkt heel aannemelijk. Gewoon blijven kijken naar haar, en als je ziet dat haar emmertje over loopt kun je haar misschien een rustig plaatsje bieden in huis. 

Het is heel naar als je je hondje bang ziet zijn en je kunt niks doen. Maar dat is op sommige momenten het beste dat je kunt doen. Niks.