Vaarwel lieve Taika

O, wat moeilijk moet dat zijn geweest, heel veel sterkte!

Heel veel sterkte met het verlies van je lieverd 

Heel veel sterkte met het verlies van je dierbare Taika.

Heel veel sterkte met dit grote verlies 

Dank jullie wel! Zulke troostende woorden doen goed.

We missen haar inderdaad enorm en zelfs de 'vervelende' dingen mis je, zoals de plas met water naast haar waterbak waar we altijd omheen moesten lopen (maar waar je toch altijd natte sokken van kreeg...) en de haren die ze volop verloor nu net tijdens de rui en die óveral zaten. Ik heb zelfs met het stofzuigen vandaag stiekem wat haar laten liggen!

Hoi Marlies,

Hoe oud is je meisje geworden? Ik heb het even proberen opzoeken, maar ik vind het nergens, ik was gewoon curieus.

De foto bij je beginpost... Zelfs ik krijg even een krop in de keel bij de gedachte dat zoiets puur er plots niet meer is, en ik ken jou of Taika niet eens. Ik hoop dat je op zijn minst wat troost kan vinden bij je andere hond. Hoe doet zij het nu zonder Taika?

Ik wil je alvast mijn medeleven betuigen, en wens je heel veel kracht toe om vanaf hier weer verder te kunnen gaan. En wie weet zal ze jou nu vanaf een andere plek verder door het leven gidsen.

De connectie is er voor altijd...

't Beste.

Wat verdrietig. Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte Marlies. Wat zal je je lieverd missen

Marlies heel veel sterkte met dit grote verlies ,

ja je zou willen dat er nog veel plassen naast de waterbak lagen en dat alles lekker onder haar haren zat ,

Kan mij voorstellen dat je wat haren liet liggen ,

Taika is ruim 7,5 jaar oud geworden, dus we hebben bijna op de dag af 7,5 jaar aan mooie herinneringen van haar gekregen.

Aan Frøya is niks te merken, die doet eigenlijk alles zoals ze normaal ook altijd doet. Dat is heel fijn, want dan hoef ik me daar geen zorgen om te maken. Soms denk ik wel 'mis jij haar dan helemaal niet zo?', aan de andere kant denk ik 'goh wat fijn dat je gewoon zo door kan gaan!'.

Het zijn ook nooit echt 'bff's' geweest; ze konden af en toe wel lekker naast elkaar liggen en wat met elkaar spelen, maar dat was niet heel vaak. Ze gingen liever allebei hun eigen gangetje, dus dat zal ook wel schelen. Ze waren in grote delen van hun karakter eigenlijk té veel hetzelfde om veel aan elkaar te hebben, haha!

Ook interessant om te merken dat het echte grote verdriet nu alweer een heel stuk minder is. Het gemis is ontzettend groot, maar dat ik nu al vaak met een glimlach in plaats van een traan terug kan denken aan haar geeft voor mij wel aan dat de beslissing die we voor haar gemaakt hebben de juiste is geweest. Een heel fijn gevoel dus en eigenlijk best een beetje vreemd om te merken dat dit zo snel gaat.

Marlies, fijn dat Frøya lekker doorgaat. Dat scheelt heel wat.

Ik herken dat met verdriet. Ik rouw ook nooit lang. Niet om mensen en niet om dieren. Natuurlijk ben ik wel verdrietig en huil ik ook even, maar het leven gaat door en het is belangrijk (voor mij dan) om met een glimlach terug te kijken naar dieren en personen.

Maar de ene persoon kan dat makkelijker dan de andere natuurlijk. De een heeft jaren verdriet, de ander een paar dagen.

Wat een moeilijke beslissing... heel veel sterkte!

Heel veel sterkte !