Trainen doorzettingsvermogen en lef

Ziva is nu ruim anderhalf en (schijnbaar) aan het puberen? Schijnbaar zeg ik, want ik merk er niets van, haha! Toch maar bij de categorie puber neer gezet.

Ziva is altijd al een beetje onzeker geweest, heeft een flinke 'will to please' en is (eerlijk is eerlijk) niet al te snugger. Als gevolg daarvan is ze super braaf, waar we natuurlijk ontzettend blij mee zijn! 

Maar zoals elk nadeel een voordeel heeft, heeft ook elk voordeel een nadeel. Ik heb het idee dat Ziva zich erg passief opstelt. En ik heb geen idee of dat erg is, of ik haar daar in moet helpen.

Om een paar voorbeelden te geven:

- Ziva zal nooit met kleedjes of kussens sjouwen als ze op een bepaalde plek wil liggen maar ook dat kleedje of kussen er bij wil (of juist niet). Stel dat ze graag bij ons wil liggen, maar het is erg warm en op de enige plek waar ze kan gaan liggen, ligt een plaid op de grond. Ziva zal nooit die plaid weghalen zodat ze op de koele vloer bij ons kan liggen. Nee, ze zal kiezen: een koele vloer weg van ons, of een te warme plek bij ons in de buurt.

- Als Ziva energie over heeft, zal ze niet uitgebreid om aandacht gaan vragen. Ze gaat misschien 1 keer voor ons zitten en kijkt ons 5 à 10 seconden aan. Daarna legt ze zich er letterlijk bij neer en gaat zich liggen vervelen. Letterlijk voor zich uit staren. Ze zal ook niet snel uit zichzelf iets gaan doen. Ik weet het verschil tussen haar 'ik verveel me te pletter'-blik en haar 'ik lig lekker te luieren'-blik, maar mijn vriend niet. Hij zal haar gerust een dag, of een week, zichzelf laten vervelen en in de volle overtuiging zijn dat hij met 3 à 4 keer een poep en plas rondje en twee keer eten per dag aan al haar behoeftes heeft voldaan. Want ze ligt toch lekker rustig? En eerlijk is eerlijk, ik wordt er soms ook wat te makkelijk van.

Wat betreft het gebrek aan doorzettingsvermogen:

- Als Ziva iets wil hebben wat buiten haar bereik ligt, zal ze weinig moeite doen om het te pakken te krijgen. Het laatste beetje vlees komt niet uit de kong? Laat maar dan. Balletje onder de kast? Jammer. Speeltje achter de deur? Onbereikbaar!

- Als Ziva iets spannend vindt, zal ze niet doorgaan om te zien wat haar dat op levert, maar al snel opgeven. Erg handig want ze duwt dus bijvoorbeeld geen deuren open. Maar het is ook verschrikkelijk moeilijk om haar over angsten heen te helpen want ze geeft veel liever op. Ook al is de beloning duidelijk. Ik heb bijvoorbeeld filmpjes van haar als pup waarbij ik een bal of dentastix in een wasmand leg. Ze zou er makkelijk bij kunnen, hoeft daarvoor echt geen poot in de wasmand te zetten. Maar nee, ze loopt één, misschien twee rondjes om de wasmand heen en loopt dan weg of kijkt mij aan om het voor haar op te lossen. Ook als we straks echt aan behendigheid gaan beginnen wordt dit lastig; toestellen die ze spannend vindt gaan een uitdaging worden om aan te leren want één slechte ervaring, één keer uitglijden of vallen, één eng geluid op het verkeerde moment, één keer op de verkeerde manier aanraken en 'spannend' verandert in 'eng!' en mevrouw weigert dienst.

Ik vind het lastig uit te leggen. Ik denk dat velen hier in Ziva een ideale hond zien. Zeurt niet, haalt geen grapjes of kattenkwaad uit, luistert super goed... wat wil een mens nog meer? 

Maar ik hoop dat sommigen mijn twijfels snappen. Wat denken jullie, moet ik me zorgen maken? Zou ik Ziva meer moeten stimuleren om  door te zetten (ik doe al hersenwerkjes met haar hiervoor en probeer het ook op andere momenten te stimuleren) en om meer initiatief/lef te tonen? En hoe dan?

Ik volg je mee.

Ik begrijp je zeker wel. 

Wat ik als tip kan meegeven is het allerlekkerste snack ergens (makkelijk beginnen) neerleggen en haar het woord 'zoek'  leren.

Dit steeds verder uitbouwen naar wat moeilijker. 

Het lekkers en je goedzo is de beloning. 

En laat haar eens zelf de weg bepalen die jullie lopen.

Ze lijkt me totaal geen zelfvertrouwen te hebben. 

Ik hoop dus dat je meer tips krijgt om haar zelfvertrouwen op te krikken. 

Bedankt voor de tips!

Zoekspelletjes doen we wel eens, dat vindt ze leuk! Ze vind het wel moeilijk, of misschien ruiken de snoepjes niet genoeg want ik zie haar wel eens drie keer over een snoepje heen stappen voor ze het gevonden heeft. (Edit: snoepje ligt dan open en bloot op de grond) Maar laatst deed ik het ook eens met haar voer en dat heeft ze telkens in no time gevonden! Maar dan komt het: als het ligt op een plaats waar ze niet gemakkelijk bij kan, gaat ze erbij zitten en kijkt ze mij aan om het te pakken. Achter een deur, onder een handdoek, tussen twee kasten in (15 à 20 cm tussenruimte en redelijk vooraan neergelegd).

De weg laten kiezen doe ik ook wel eens. Soms gaat het goed, soms gaat ze bij elke hoek zitten en kijkt mij aan: waar nu heen? Ik laat haar bijna altijd uitsnuffelen maar toch lijkt ze weinig haar neus achterna te gaan.

Wat doe je aan sport met haar? Hoopers of behendigheid zorgen bijvoorbeeld ook voor meer zelfvertrouwen bij een hond. 

Doe je hersenspelletjes, van die puzzels? Ook goed voor training van de hersenen en doorzettingsvermogen. 

Ken je een hond in de buurt waar ze iets van kan leren? Regelmatig samen lopen of dagje in huis kan wellicht ook werken. 

Echte tips heb ik niet, maar gaan kijken naar Hoopers is een goed idee denk Ik! Zal geen problemen oplossen maar wel helpen wat zelfvertrouwen op te bouwen. Heeft bij mijn poedel meneer enorm geholpen! Wel echt doorzetten, en veel geduld hebben. Want in het begin wilde hij ook echt niet bij mij weg lopen maar nu is het kwartje gevallen en vind hij het mega leuk! 

Op dit moment doe ik gehoorzaamheid met haar. Daar is ze goed in en ze vindt het leuk. Als we examen gehad hebben gaan we behendigheid doen.

Hersenspelletjes doen we ook. Ik heb een snuffelmat en een snuffelrups voor haar gemaakt. Ook stop ik vaak een snoepje in een handoek. Soms vouw ik die op, soms doe ik er een knoop in. Ik heb ook drie echte spellen voor haar, twee vindt ze erg simpel (met schuifjes, een draaischijf en dekseltjes), de laatste daar zit een soort doolhof in, ze moet de puzzel bewegen om de snoepjes eruit te krijgen. Die is groot favoriet en gaat de hele kamer door (wat ook de bedoeling is bij dit spel).

En je laatste vraag: we wandelen regelmatig met andere honden, wat erg goed gaat. Een andere hond een dagje in huis heb ik nog nooit geprobeerd, wie weet zou dat helpen om haar nieuwe dingen te laten bedenken. Bedankt voor de tip! Nu nog bedenken welke hond ik daarvoor zou kunnen gebruiken...

We gaan inderdaad binnenkort behendigheid doen. Hoopers heb ik ook wel eens naar gekeken maar is hier in de buurt moeilijk te vinden voor een prijs die ik kan betalen.

Inderdaad zou een andere hond hier misschien bij kunnen helpen. Ik weet niet precies hoe in jou situatie maar bij mijn hond was het als volgt. 

Mijn prinsessen hond wilde nooit door de plassen / in het water etc.

Toen kwam er een hond bij en die deed dat wel. Nu neemt ze modderbaden en zwemt achter de bal aan en gaat in het zwembad in de tuin. 

Nou ik kreeg het niet voor mekaar bij haar en dit was al na 1 a 2 keer wandelen met onze andere hond. 

Ik denk dat het ook gewoon deels haar karakter is. Ik heb dus het tegenovergestelde van Ziva...Maylo is zeker van zich zelf en zal er alles aan doen om zich het dus comfortabel te maken. 

Hij zal niet snel op de grond ergens liggen. Als hij op een stoel wilt moeten we tot vervelens toe hem eraf halen (bij andere thuis). Hij duwt je ook weg van de stoel. 

Een bal? Die zal en moet onder de bank vandaan. Hij heeft laatst tot vervelens toe (20min lang srond hij er al) achter de bank gestaan en ons steeds een blik toegeworpen van 'joehoe....pak die bal eens! Kan er niet bij'. Hij heeft het eerst 10 min zeld geprobeerd.

Het makkelijk toegeven zou ik dus een moord voor doen zoals je al aangeeft....want Maylo die doet zelde water bij de wijn XD. Als het moet..moet het nu en goed!  

En ja hij vreet dus ook soms wat uit...wij hoeven hier niks voor te doen. Maar misschien moet je dingen doen wat Ziva echr leuk vind en waar ze zelf bij na moet denken. Vind ze leuk om trucjes aan te leren? Ik heb dit in het begin veel gedaan met een clicker. Zo bouw je de band op met je hond en bij trucjes en zeker de moeilijke moeten ze echt bij nadenken. Maylo zag je soms echt nadenken en hij vond het reuze leuk en was na 10 min al voldaan. 

Lenka moet ik soms ook aansporen hoor om haar farlfoodbot te vinden en zeg ik kordaat ja zoek, zoek, soms help ik met de plaats aan te wijzen zonder iets te zeggen en als ze het vind wordt ze uitbundig beloond met woorden.

spullen ergens onder uit halen zodat alles verschuift mag ze niet en ze kijkt je dan en zeg ik vrouwtje helpen. Dan is ze zo blij dat ik,dat doe krijg ik zelf een kusje.

ik zou zeggen kijk en zoek wat je hond graag doet en niet wat het ras graag doet. Lenka heeft een hekel aan apporteren. Maar vind trekspelletjes en stokken en takken hoe groter hoe liever wegsleuren en zoek opdrachten die ze onmiddellijk mag opeten heerlijk. Niet zo echt rasstandaard voor een labrador retriever. Ze is nochthans raszuiver. 

Ik denk dat je aan de dingen die je noemt weinig kan doen. En moet willen doen. Sommige dieren (honden, mensen, katten, paarden) zijn nou eenmaal zo. 

Een dier dat uit zichzelf snel angstig is en weinig initiatief toont, kan je best meer zelfvertrouwen geven door middel van hersenwerk of juist lichaamswerk (balansoefeningen en coördinatie). Maar die echte onzekerheid of snel opkomende angst, ik denk dat dat er wel of niet inzit. 

Op mijn hondenschool heb je meerdere velden voor gehoorzaamheid en één voor behendigheid. Een van mijn honden was bij gehoorzaamheid echt onzeker, durfde bijvoorbeeld niet te dicht bij andere honden of mensen te komen. Helaas moesten we dat examen halen voor we behendigheid mochten doen. Sinds we dat gehaald hebben en ze dus op het andere veld behendigheid doet, is ze op de velden van gehoorzaamheid ook veel zelfverzekerder. Tot er een jonge hond onverwacht langs komt rennen, dan vertrouwt ze het niet meer. Ze is dan niet zo angstig als eerst, maar zelfverzekerd is ze zeker niet. Komt er een vreemde hond onbedoeld op het veld van behendigheid dan jaagt ze die weg.

Allereerst: kleedje of kussen verplaatsen is iets wat echt maar weinig honden doen. Ik snap niet helemaal waarom je het vreemd vind dat ze dat niet doet.

Als ik jouw verhaal goed begrijp had je gehoopt op een energieke en zelfstandige hond maar heb je nu het tegenovergestelde. Tóch wil je graag aan jouw behoefte voldoen door behendigheid te gaan doen met haar en hoop je haar zelfvertrouwen een boost te kunnen geven.

Mijn advies zou zijn: beschouw haar rust en gereserveerdheid niet als minpunten, maar kijk wat je er wél mee kan. Je hond geeft aan dat ze denk-, zoek- en speurspelletjes leuk vindt. Als ik jou was zou ik (voorlopig) behendigheid even achterwege laten en op zoek gaan naar een goede speurcursus. Als ze zich kan ontwikkelen in wat ze leuk vindt, zal ze waarschijnlijk vanzelf wat meer zelfvertrouwen krijgen. Ik ben bang dat als je deze hond in een drukke behendigheidgroep zet, waar van haar verwacht wordt, dat ze compleet overprikkeld of zelfs nog onzekerder raakt. Vergelijk het met jezelf: als jij in een omgeving wordt gezet waarin je je niet prettig voelt en daar ook nog van alles moet doen waarbij je je niet prettig voelt zal dat niet je zelfvertrouwen opbouwen. Ik zou zeggen: eerst zelfvertrouwen opbouwen door iets te doen waarvan ze aangeeft het leuk te vinden. En pas daarna kijken of iets druks (en belastends) als behendigheid iets voor haar is. En wat eerder al genoemd wordt: hoopers zou een mooie tussenstap zijn. En is behendigheid niet haalbaar, dan dat accepteren. Je doet het immers voor je hond en niet voor jezelf.

Ik zit te denken aan jacht voor Ziva. Van die kunstprooien ophalen die je weggooit. En dan lekker vaak in het water. Volgens mij zal ze dat heel erg goed kunnen waardoor dat een positieve sport voor haar wordt. Ik bedoel maar.. ze loopt rustig als het vriest nog het water in. Hoezo geen bikkel?

Bedankt voor alle tips en het mee denken! Dat waardeer ik.

Het meeste is in lijn met wat ik zelf ook al dacht. Echt specifiek op deze dingen trainen is moeilijk, zo niet onmogelijk, en dan moet ik me nog maar afvragen of ik het echt wil.

Verder zelfvertrouwen kweken door dingen te doen die ze leuk vindt en te zorgen dat ze hier veel successen bij haalt. Makkelijk maken, kleine stapjes. 

Dingen vinden die ze leuk vindt is niet moeilijk. Zolang we niet naar de dierenarts gaan en er geen vuurwerk bij betrokken is, vindt ze alles wel leuk. Ze snapt er misschien geen snars van, maar ze vindt het wél leuk! Wat dat betreft gaat het er vooral om dat ik het ook leuk moet vinden. Daarom ga ik niet met haar verder in de gehoorzaamheid: Ziva vindt het geweldig want ze kan snoepjes verdienen, maar na drie weken oefenen op 'sta' ben ik het ook wel een beetje zat.

De clicker heb ik er ook wel eens bij gehad, voor free shapen. Zodra ze een klik hoorde ging ze mij aan staan kijken: zeg maar wat ik moet doen voor een snoepje en ik doe het! Nee, je moet zelf iets bedenken. Nou dat werd hem ook niet. Als trainings hulpmiddel kan ik het nog wel gebruiken maar dan gebruik ik liever mijn stem om aan te geven dat ze iets goed doet. Loop ik ook niet met een clicker in mijn hand.

Ik trek naar iets als hoopers of behendigheid, speuren lijkt me ook best leuk. Jachttraining trekt me minder. Maar tot nu toe is behendigheid het enige wat ik voor een redelijke prijs en redelijk in de buurt heb kunnen vinden. Dus ga ik dat eerst proberen. Mocht het uiteindelijk te veel blijken dan stop ik er mee. 

" Allereerst: kleedje of kussen verplaatsen is iets wat echt maar weinig honden doen. Ik snap niet helemaal waarom je het vreemd vind dat ze dat niet doet.

Als ik jouw verhaal goed begrijp had je gehoopt op een energieke en zelfstandige hond maar heb je nu het tegenovergestelde. Tóch wil je graag aan jouw behoefte voldoen door behendigheid te gaan doen met haar en hoop je haar zelfvertrouwen een boost te kunnen geven.

Mijn advies zou zijn: beschouw haar rust en gereserveerdheid niet als minpunten, maar kijk wat je er wél mee kan. Je hond geeft aan dat ze denk-, zoek- en speurspelletjes leuk vindt. Als ik jou was zou ik (voorlopig) behendigheid even achterwege laten en op zoek gaan naar een goede speurcursus. Als ze zich kan ontwikkelen in wat ze leuk vindt, zal ze waarschijnlijk vanzelf wat meer zelfvertrouwen krijgen. Ik ben bang dat als je deze hond in een drukke behendigheidgroep zet, waar van haar verwacht wordt, dat ze compleet overprikkeld of zelfs nog onzekerder raakt. Vergelijk het met jezelf: als jij in een omgeving wordt gezet waarin je je niet prettig voelt en daar ook nog van alles moet doen waarbij je je niet prettig voelt zal dat niet je zelfvertrouwen opbouwen. Ik zou zeggen: eerst zelfvertrouwen opbouwen door iets te doen waarvan ze aangeeft het leuk te vinden. En pas daarna kijken of iets druks (en belastends) als behendigheid iets voor haar is. En wat eerder al genoemd wordt: hoopers zou een mooie tussenstap zijn. En is behendigheid niet haalbaar, dan dat accepteren. Je doet het immers voor je hond en niet voor jezelf. "

Eef en Tjibbe

Hier wil ik even specifiek op reageren.

Ten eerste: echt? De meeste honden sjouwen niet met kleedjes? Ik dacht niet dat élke hond dat doet maar toch wel veel. Ik lees hier op het forum vaak dat honden hun kleedjes uit de bench/mand werken, lees op internet dat honden graag met kleedjes, dekentjes en knuffels sjouwen om een lekker bed te maken. Een kennis van me heeft een stel teckels die héél precies weten waar ze willen slapen, hoeveel en welke dekens ze daar voor nodig hebben en hoe ze die daar gaan krijgen. Een andere vriendin heeft een hond die een 'pet rock' heeft zoals zij het noemt, letterlijk een steen die hij altijd in de buurt wil hebben als hij gaat slapen. En je hoort vaker dat honden knuffels bij zich willen hebben.

Dus ja, ik dacht eigenlijk dat best veel honden dit doen.

Verder:

Nee, ik had niet per se gehoopt op een energieke en zelfstandige hond. Het energie niveau daar pas ik me wel aan aan. En ik hoopte juist op een niet al te zelfstandige hond. Ik wil geen hond die bij het horen van een commando een bepaalde denkbeeldige vinger op steekt en nog even rustig wat anders gaat doen. Of die constant streken uit haalt en dingen sloopt. Honden die als 'clown' omschreven worden daar moet je bij mij niet mee aan komen. Ik hoef ook geen slimme hond, die vind ik veel te moeilijk tevreden te houden. Soms zal het heus zijn voordelen hebben hoor. Maar voor mij hoeft het niet.

Wat ik me afvroeg is of het voor Ziva niet fijner is als ze zelf iets meer controle uit voert op haar leven. Als ze durft aan te geven dat ze beweging nodig heeft en hier in door dramt (in ieder geval langer dan ze nu doet) zodat ze die beweging ook krijgt. Als ze iets langer blijft proberen haar balletje uit dat hoekje te halen (of ons ervoor waarschuwt dat het daar ligt) zodat we het niet telkens twee maanden kwijt zijn. Of af en toe eens terug gaat naar die plek zodat wij door krijgen dat ze daar iets wil en eens gaan kijken. Want ze weet prima waar het ligt, haar geheugen daar is niks mis mee.

Ziva hoeft van mij niet te veranderen in iets dat ze niet is. Ze hoeft geen dingen te doen die ze niet kan. Ik heb geen onrealistische verwachtingen van haar, ze is gewoon Ziva en goed zoals ze is.

En ik wil dat ze gelukkig is. En vroeg me dus af of ze gelukkiger zou zijn als ze iets meer controle heeft over haar leven. Of ik haar daar bij zou moeten helpen door te trainen hierin, en hoe dan.

Ik heb geen één hond gehad dat niet met kleedjes,  dekens of zelfs manden heeft lopen slepen 

Ik dacht dus ook dat elke hond dat deed.

En daarbij vind ik persoonlijk niks mis met een hond zelfvertrouwen geven.

Het heeft Sadi in haar angsten voor ...... Alles.... Echt geholpen.

Niet alles opgelost natuurlijk, maar wel geholpen.

En Eef, ik verwacht dat Ziva behendigheid erg leuk gaat vinden. Ze is op haar gemak in groepen honden en zeer sociaal. Op de vorige school hebben we al twee lessen behendigheid gehad en ze von d het het grootste deel van de tijd geweldig! 

Over iets heen springen snapte ze zo, de tunnel was even spannend maar daarna ook leuk en ze liep de hele tijd met een pretbek rond (zie profielfoto). Alleen het aanleren van de toestellen moet voorzichtig gebeuren en dat was hier niet het geval. Vandaar dat ik over gestapt ben van school. Nu even een stapje terug naar gehoorzaamheid, even vertrouwen krijgen in de nieuwe plek. En dan opnieuw beginnen zonder haar te forceren. Dat gaat helemaal goed komen en mocht dat onverhoopt niet zo zijn, dan ga ik inderdaad iets anders zoeken.

Bounty laat al zijn kleedjes liggen, alleen de kleedjes op de ‘vieze was’ stapel worden wel eens weggesleept om er op te gaan kauwen. Maar niet om er een bed van te maken.

Grappig dat zoveel honden slepen met hun spullen.

O gelukkig! Ben ik niet de enige die dat dacht.

Ja wat angsten betreft oefen ik algemeen (zelfvertrouwen) en specifiek. Eigenlijk allebei met hersenwerkjes. Zo heb ik door hersenwerkjes haar geleerd dat het niet eng is je hoofd in een wasmand, boodschappentas of doos te steken. Ook niet als die toevallig gevuld is met van alles. Dat je niet bang hoeft te zijn als iets een schrapend geluid op de grond maakt als je het beweegt. En ga zo maar door.

Die boodschappentas daar steekt ze nu trouwens elke keer haar kop in als we boodschappen hebben gedaan. Zit daar iets voor mij in? En als dat inderdaad zo is, krijg ik haar er nauwelijks meer vandaan. En dan ben ik blij voor haar, want dat zijn het soort dingen wat ik hier bedoel.

Op straat is ze nu ook minder angstig als ze iets geks ziet. Dan gaat ze er gewoon op af om (eerst van een afstandje maar steeds dichterbij) te onderzoeken wat het is.