Tweede hond

In het kort: wat gaf bij jullie de doorslag om een hond er bij te nemen?

Het langere verhaal:

Ik zou er graag een tweede hond bij willen nemen. Echter wil ik echt een weloverwogen beslissing nemen, en niet een ‘implus aankoop’ doen. 

Stiekem ben ik een beetje verliefd geworden op een hondje uit Spanje. Tegelijkertijd heeft ook de fokker van Charlie weer pups, en ondanks dat ik altijd roep ‘ik neem er nooit een tweede beagle bij’, gaat het nu heel erg kriebelen. Soort rammelende eierstokken, maar dan voor een hond. 

De keuze tussen beagle of adopteren is er een die wij zelf moeten maken, dat snap ik. Maar welke logische punten moet ik overwegen? Kosten, ruimte, tijd; dat lukt wel. Maar is de overgang van een naar twee honden heel erg groot?

Zo is mijn vriend bijvoorbeeld heel bang dat het in huis veels te druk wordt. Snap ik, want als er een oppashondje is, is Charlie vooral bezig met spelen. Maar die gaat vaak na een paar uur weer naar huis. Kan me niet voorstellen dat permanent een tweede hond altijd druk is. Er moet immers ook geslapen worden (en dat kan Charlie heel erg goed). 

Wij hebben altijd 2 honden gehad (ook een keer 3) en als ik uit huis ga met Puck wil ik er zsm weer een tweede bij zodra het kan. 

Ten eerste vind ik de interactie tussen de honden super leuk en vind een hond een beetje saai met wandelen. Maar voor Puck vind ik het ook veel leuker, ze heeft echt hond contact nodig. 

Met opvangers (asielhonden die hier blijven totdat ze een baas hebben, dus geen oppas honden voor maar even) kunnen ze in het begin ook veel spelen, maar dat wordt al heel snel minder. Dan hebben ze alleen nog wat spel momenten maar zijn voor de rest gewon rustig. 

Ik kan een tweede echt aanraden. Vind het echt veel leuker dan 1. En niet meer werk want je kunt ze gewoon samen uitlaten en wandelen. Alleen misschien af en toe individuele aandacht en wandelingen of cursus als je dat wil. 

Een Spanjaardje kan ik je trouwens ook aanraden. Maar dat is inderdaad iets wat je zelf moet kiezen, net als een tweede wel of niet. :-)

Ik denk dat dat erg af hangt van de persoon.

Zelf heb ik er twee en toen we overwogen om Aedon (de 2e) erbij te nemen kriebelde et bij mij zo enorm, terwijl ik nu toch liever 1 hond heb. Qua aandacht geven vind ik dat gewoon makkelijker. ik wil geen van de 2 tekort doen qua knuffelen en 1 op 1 aandacht.

Dit is voor mij een rede om geen 2e hond te nemen als ik ooit op dat punt kom (misschien heb ik dan wel weer een hele andere kijk, maar dat zie ik dan wel).

Kijk dus vooral naar wat je zelf echt wilt. Als jij het echt enorm graag wilt, de tijd hebt, de kosten kunt dragen en voorbereid bent op eventuele andere dingen dan zie ik niet in waarom je het niet zou moeten doen. 

Het ligt misschien wel aan je hond. 

Puck is vrij makkelijk; sociaal, luisterd goed en loopt netjes aan de riem. Maar als je een hond hebt die wat lastiger is, is het misschien zwaarder om een tweede er bij te hebben?

Aandacht verdelen vind ik zelf trouwens niet lastig.  Regelmatig ga ik alleen met Puck weg en mijn ouders of broer alleen met Jaimy. Thuis krijgen ze allebei heel vaak gewoon een knuffel en een aai en komen niks te kort. 

Maar ook dat ligt er aan wat voor hond je hebt. 

Maar de meeste beagles zijn heel sociaal en kunnen gezelschap wel heel goed waarderen . 

Bij ons was de hoofdreden echt een maatje voor Paddy. En dat heeft gelukkig goed uitgepakt. Ze konden t vanaf dag 1 goed vinden met elkaar.

Dankje voor je comments :)

Ik weet niet of wij als mens er uberhaupt iets over kunnen zeggen, maar ik denk dat charlie graag een maatje zou willen. Al kan hij geen stap meer zetten, als een andere hond wil spelen doet hij dat. Komen we tijdens een wandeling geen hond tegen, lijkt hij ze te zoeken. Springt een gat in de lucht als hij iemand ziet lopen en gaat snel kijken of er ook een hond bij hoort. Hij zoekt ook heel erg contact met de poes, maar ze snappen elkaar soms niet zo.

heel moeilijk is Charlie ook niet, wat dat betreft heb ik een beetje een gekke beagle. Als hij zn neus achter na gaat, denkt hij na een paar minuten ‘ik vergeet iets’ en rent hij naar de plek waar hij me het laatst zag. Ben ik er niet, gaat ie blaffen. 

Voor mij is dit lastig, omdat Aedon heel erg jaloers is aangelegd en altijd mijn volle aandacht wilt hebben. dit kan natuurlijk niet altijd, maar anders voelt hij zich meteen tekort gedaan terwijl ik Arran dan natuurlijk niet tekort wil doen. Het ligt inderdaad aan de hond en dit is zeker iets om rekening mee te houden

Wat voor Spaanse hond dan?

bij ons allemaal dingen 2de is gewoon hartstikke leuk heb er inderdaad niet meer moeite van en dan kunnen ze ook leuk samen spelen

Dit is zeker iets om rekening mee te houden! Goed dat je het benoemd ook, dit is wel iets waar ik over na wil denken. 

Ik had eerst ook contact met iemand met een Spaanse mastin pup maar ik had net besloten dat ik hem wou maar toen had ze net een wandelafspraak gemaakt met iemand voor vrijdag dus denk dat hij dan ook weg is

Ja dan is het lastiger inderdaad. Dan heb je misschien sneller het idee ze te kort te doen. 

Terwijl ik juist het gevoel krijg puck te kort te doen als ik op mezelf ga wonen en zij enig hond is. 

Het zal per hond verschillen of ze een andere hond erbij fijn vinden of juist niet. 

Ik wou er al een pup bij toen Java 1 was. Nog een Corgi, maar na een jaar meelezen in het wereldje, waren er niet veel fokkers waar ik nog een hond van zou willen. Inmiddels is Java bijna 2. Toen kwam ik via degene die de Corgi herplaatsing doet op een hond uit Roemenië. Geen Corgi en geen pup, maar ik was meteen verliefd. 

2 juni komt die hier naartoe.

Ik wou een 2e hond voornamelijk voor Java. Java is erg sociaal, vriendelijk maar ook makkelijk. Als ik alleen wandel met haar krijg ik vaak het idee dat ze verveeld is. Als ik met haar zusje wandel is ze continu enthousiast. Ik hoop dus dat zij het gezelschap kan waarderen.

Ik denk dat alleen de eerste weken wat meer werk gaat zijn, de gewenningsperiode.

Ik hoop dat ze dikke vriendjes worden!

Ons hart en huis waren groot genoeg voor 2 honden, maar waar we vooral naar keken was Bertus. We hadden het vermoeden dat hij gelukkiger zou zijn met een (speel)kameraad erbij.
Wat was Bertus gelukkig toen Hugo erbij kwam, de eerste weken waren echt hectisch, mede omdat Hugo zwaar verwaarloosd was. Maar de hondetaal sprak hij prima, dus binnen 3 dagen waren het maatjes en waren ze eigenlijk onafscheidelijk. Toen Hugo veel te vroeg overleed was Bertus echt depressief. Eten, wandelen alles met lange tanden, neerploffen op de bank en triest alles volgend. Dat er een 4 maand oud dametje Abby kwam zonder manieren, had Bertus niet verwacht. De dag dat we haar in huis haalden, begonnen de lichtjes in zijn ogen weer te schijnen. Na een week negeren en stiekem volgen is hij begonnen met spelen. Zijn rol als maatje was in het begin meer opvoeder, Abby was niet gesocialiseerd, angstig en onbesuisd. Ondanks dat Bertus zijn rol anders werd kreeg hij zijn levenslust weer terug. Nu zijn Bertus en Abby echt een team.

Bertus lijkt met zijn tweeën gelukkiger te zijn, het eerste contact hebben we de honden zoveel mogelijk zelf laten uitzoeken, wel continu toezicht maar niet teveel bemoeien met het contact onderling. Ze spreken elkaars taal en hebben elkaar sneller door dan wij.

Wij hebben er 5, 1 vanaf pup en de rest herplaatsers. Die kwamen gewoon op ons pad en het kon, voelde goed, dus waarom niet. Zolang de karakters bij elkaar passen is het geen probleem. De rassen passen overigens niet bij elkaar, de kleinste is een chi van 3 kilo, de grootste een sint bernard van 75 kilo.

Ik heb er 2. Zou er graag nog een 3e bij willen. Maar dat zou nu nog niet eerlijk zijn tegenover de andere 2. Ik train met allebei 3x per week, en dan nog om de week speuren. Ik wil een 3e hond dat ook kunnen bieden, maar dan kom ik dagen te kort. Pas als Clooney straks te oud wordt om zo fanatiek te trainen komt er een 3e bij.

Twee honden samen is super leuk. Maar je moet je wel realiseren dat ze ook soms 1 op 1 aandacht nodig hebben. Wandelen doe ik altijd met ze allebei samen. Trainen is voor hun echt een 1-op-1 moment. Vinden ze heerlijk.

En inderdaad, als een hond permanent blijft, dan blijven ze echt niet continu spelen. Het hondje van mijn oma is vorig jaar 2 weken bij ons op vakantie geweest. En de eerste dag was veel spelen samen, maar daarna was de rust al weer terug.

Ik heb al jaren twee honden, na het overlijden van Mowgli wilde ik eigenlijk geen hond meer bij Balou. Balou miste Mowgli erg en raakte een soort van depressief, hij kon tijden naar de plek waar Mowgli altijd lag zitten staren. Uiteindelijk heb ik mede op advies van een ander hondenforum besloten om er weer een hond bij te nemen. Uiteindelijk is dit voor Balou en mij een goede beslissing geweest, Lotus bracht afleiding, Balou heeft weer een vriendinnetje en ik heb er een schat van een bengeltje bij. Wel is het nog steeds mijn bedoeling om terug naar 1 hond te gaan omdat ik 1 hond makkelijker overal mee naar toe kan nemen.

Ik heb er twee, wel echt ervoor gekozen voor Luna, die vind dit zoveel leuker. 

Zelf wil ik eigenlijk het liefst maar 1 hond. Ik ben gewend ze overal mee naar toe te nemen en dan is 1 hond gewoon fijner. Nu kies ik vaak met dingen die ik ga doen welke van de twee mee kan en dan heb ik altijd t gevoel dat ik de ander tekort doe. Plus dan moet ik nadat ik met de een weg ben geweest naar bijvoorbeeld een verjaardag de ander ook nog gaan vermaken, terwijl ik daar dan niet altijd zin in heb. Ik ben gek op ze beide hoor, maar voor mij is 1 hond de ideale situatie. Al zie ik nu zeker ook de voordelen, Luna leeft echt op van een maatje en dat geeft mij heel veel voldoening. 

Ik persoonlijk zou liever geen twee honden meer tegelijk hebben. Ik dacht ook dat dat niet zoveel verschil zou maken, maar ik vond het toch op veel vlakken wat vervelend. 1 hond om de volledige aandacht aan te geven, ligt mij meer. 

Natuurlijk heb ik regelmatig ook zin voor een tweede als ik zo'n leuk hondje tegenkom, maar als ik er dan echt over nadenk, weet ik dat het geen goed idee is voor mij. Twee honden had zeker zijn voordelen, vond ik. Bvb dat ze samen konden spelen en slapen. Ze hadden echt iets aan elkaar, verzorgden elkaar en beschermden elkaar ook tijdens wandelingen. Toch waren beide honden nog steeds veel meer gefocust op ons dan op elkaar en waren ze bvb ook wel een beetje jaloers als de ander aandacht kreeg. 

Wat ik dan een van de grote nadelen vond, was het wandelen met twee honden. Ik vond het heel vervelend om op twee honden tegelijk te focussen bij bvb een losloper of het passeren van een andere hond op weinig ruimte. Ook is hier geen losloopgebied dus loop ik vaak met flexi's zodat ze wel ruimte hebben. Die zaten natuurlijk de hele tijd in de knoop. Maar als ik hen dan kort hield, konden ze niet echt rennen en zich uitleven. 

Een ander nadeel vond ik het trainen binnenshuis. Ik kon niet echt op 1 hond focussen want de andere stond daar dan de hele tijd bij omdat die ook aandacht wilde of liep in de weg. Ik moet mijn hond overal mee naartoe nemen vanwege verlatingsangst (maar ook zonder die reden vind ik het wel fijn om de hond te kunnen meenemen), maar met twee honden ergens naartoe gaan was altijd een stuk moeilijker: meer spullen, en dan op twee honden tegelijk letten, oppakken op de trappen bij openbaar vervoer ging niet makkelijk, twee honden worden al minder snel ergens toegelaten,... Als ik dan 1 hond (steeds dezelfde, die zonder verlatingsangst) thuis liet, voelde ik me daar ook weer schuldig over.

Ik heb ook niet het idee dat mijn hond alleen ongelukkiger is dan toen ze met twee waren (wel dat ze het overlijden van haar maatje eerst moest verwerken), maar dat zal ook afhankelijk zijn van de hond. Ik heb ook niet de gemakkelijkste hond, dus zij vraagt al veel aandacht. En voor sommige mensen zullen de nadelen dan weer totaal geen probleem zijn dus dat is allemaal heel persoonlijk natuurlijk. Ik vind het alleen maar positief als mensen een tweede hond erbij willen, maar wilde ook wel even noemen wat voor mij net de redenen zijn om het toch bij 1 hond te houden. 

Joep is dol op andere honden en vooral puppies en toen hij een keer een laar dagen in het pension had gezeten, waar veel met andere honden wordt gespeeld, lag hij hier een week zielig onder de tafel... hij heeft gewoon een vriendje nodig. Ik wilde vroeger altijd twee honden, een grote en een kleine, en het heeft heel goed uitgepakt. Ze zijn echt dol op elkaar. Dus Lizzy is er vooral omdat dat voor Joep beter was. 

Ik zou eerlijk gezegd wel drie keer nadenken voor ik er een tweede zelfstandige jager bij zou nemen.  Alleen kunnen ze vaak nog redelijk tot goed loslopen, maar met zijn tweeën of meer wordt zelfstandig de hort op gaan ineens een stuk aantrekkelijker. 

Verder is een tweede hond heel erg leuk, maar brengt het zoals al gezegd is ook beperkingen met zich mee. Hier is het zeker niet drukker in huis, er wordt hooguit een kwartiertje per dag samen gespeeld. Dat went zeker en is heel anders dan een oppashond. De interactie tussen de honden onderling is heerlijk vermakelijk en ook hebben ze in veel situaties veel aan elkaar, merk ik. Beagles zijn over het algemeen ook erg gesteld op het gezelschap van andere honden dus wat dat betreft zul je Charlie er waarschijnlijk wel een plezier mee doen. 

Ik ben wel heel benieuwd naar het Spanjaardje. Heb je een foto? 

Vanaf dat ik Rori had (8 jaar geleden) wilde ik al een 2e hond. Sinds oktober woon ik op mezelf met mijn vriend en toen we eenmaal onze financiën etc op een rijtje hadden, hebben we besloten om rond te gaan kijken.

Rori vind andere honden prima, maar vind honden die ze niet kent simpelweg niet interessant. Ze moet echt eerst een band hebben met de andere hond voordat ze het gezelschap leuk vind en wil spelen. Rori is 11 jaar.

We hadden geen haast maar het kriebelde wel enorm.
We hadden een paar eisen:
-Het moest goed gaan met Rori en Rori mocht er niet onder lijden als er een 2e hond zou komen
-Ik wilde een herplaatser (voorkeur lag bij dierenbescherming omdat ik daar vrijwilligerswerk en stages heb gedaan)
-We wilden een herder achtige
-Ik wilde er uiteindelijk mee kunnen gaan sporten/trainen
-We wilden een hond tussen de 2 en 6 jaar oud (omdat we wilden voorkomen dat we een drukke puber hadden en voorkomen dat de honden tegelijk dood gaan. Dit kan je natuurlijk niet voorkomen maar een jonge hond gaat wrs nog wel even mee)

We hebben in 2 maanden 3 honden bezocht.
De 1e 2 honden waren allebei honden die, als Rori er niet was, we zo meegenomen hadden. Helaas waren allebei deze honden te opdringerig. Allebei deze honden zijn een paar weken nadat we zijn gaan kijken geadopteerd.

Ik keek dagelijks op ikzoekbaas.nl en alleen bij honden met een wauw factor gingen we kijken.

Toen kwam Raico op de website met voor ons een wauw factor en zijn we gaan kijken.
We zijn er toen heen gereden met Rori om te kijken hoe het tussen hun zou gaan en of wij hem leuk vonden. Eenmaal daar zijn we een stukje met Raico gaan lopen (Rori nog in de auto). En daarna met beiden honden.
Hij valt uit naar honden aan de lijn maar deed dit bij Rori niet, wat al apart was.
Eenmaal op de speelweide vonden ze elkaar niet interessant maar konden ze wel gwn samen aan iets snuffelen.

In afspraak met het asiel hebben we besloten hem een week later op te halen.

Nu is Raico 2 maanden hier en merk ik dat de honden een band beginnen op te bouwen. Ze zijn blij als Raico 's morgens uit de bench kan. Ze spelen af en toe. Met lopen trekken ze veel samen op. Raico is angstig (door oa 3x verhuizen/herplaatsen in de 2 maanden voordat wij hem hadden) en heeft heel veel aan Rori.
Ik denk ook dat het helpt dat het reu en teef is en dat Raico volwassen is (2 jaar).

Ik vind 2 honden wel meer werk maar dit komt meer omdat Raico een flinke rugzak heeft.

Ik wandel vaak met allebei tegelijk maar ook een paar keer per week apart.

De eerste week/ 2 weken was er nog wat jaloezie vanuit Rori maar omdat Raico haar niet wegduwt en alleen ook aandacht wil is die inmiddels zo goed als weg. Rori heeft 1x naar hem gesnauwd in het begin toen hij te dichtbij haar kwam. Inmiddels slapen ze 5 cm van elkaar af en loopt ze af en toe onder hem door als dat handig uitkomt.

Wel moet ik nu opletten met dingen als voer en speelgoed. Dit is allemaal opgeborgen. Raico eet in zijn bench, Rori los. Spelen met speelgoed doen we in de tuin terwijl de ander binnen is.

Qua schoonmaken heb ik zeker dubbel werk. Dit omdat Raico 2x zo groot is als Rori, erg verhaart en slordiger drinkt en overall lomper is. Raico loopt regelmatig met een volle bek met water door de kamer en verdeelt dit dan over de vloer (Laat hem om die reden na het wandelen eerst buiten een bak water leegdrinken zodat hij verder niet teveel binnen hoeft te drinken.

Door hun formaat verschil heb ik nu een drinkstandaard die op 2 hoogtes kan (zo'n U vorm).
Ook kan het lastiger zijn om oppas te vinden en ben je op minder plekken welkom als je 2 honden meeneemt ipv 1.

Ik vind 2 honden heerlijk en zou er uiteindelijk miss een 3e bij willen. (dan wel eerst een groter huis)

Wat ik heel vaak lees hier, zie bij anderen en hoor van anderen dat bij een oude hond een nieuwe hond zetten gewoonweg te druk is, de oude hond word sneller oud ineens, minder vrolijk, gewoon te weinig rust.

Anders zou het mijn niet uitmaken, meer werk is het natuurlijk wel, en ook de aandacht verdelen is een ding.

Als je eigen hond al op leeftijd is zou ik het dus niet doen.

Kwa drukte in huis merk ik weinig verschil. De drukte met oppas hondje kan je niet vergelijken met honden die samenleven. Wel extra uren trainen (sport). Waarom een tweede hond? Geen idee waarom wij dat graad hadden. Achteraf wel heel blij. Ze hebben zo veel aan elkaar. Wij hebben het perfecte duo in huis. Ze vullen elkaar mooi aan. Moet wel zeggen onze honden groeien samen op. Ze verschillen maar 5 maand 

Wat voor hond is het. Misschien een foto?

Ik heb mijn oog laten vallen op deze knappe dame

Er is ook een ander waar ik eerst nogal gek op was, maar zij wordt het, na lang nadenken, sowieso niet. Heeft behoorlijk lang in Spanje gezeten, is nog behoorlijk angstig voor mensen. Hoe graag ik zou willen, ik denk niet dat ik haar 100% kan bieden wat ze nodig heeft. 

Naast dat ik vind dat hond uit link een heel leuk koppie heeft, is ze nog maar vier maanden. Dat vind ik ook leuk: geen pup maar ook nog lang niet volwassen  

Ohh, Bibi!  

Die had ik ook al langs zien komen, wat een droppie is dat zeg! Ze ziet eruit als een klein uitgevallen boxermix, met van die prachtige ronde, donkere, omlijnde ogen. *smelt* Och ja, ik zou het wel weten...  

Wat een leuke!

Zie dat ze al los kan lopen, dat zou ik zelf een super groot voordeel vinden. Zou met 2 beagles inderdaad bang zijn dat ze samen op pad gaan. 

Vind honden van 4 maanden trouwens wel echt nog pup. Maar geen iniemini pup meer inderdaad. 

Fijn dat ze ook al zindelijk is, dat vind ik het ''vervelendste'' van een pup. 

Zou haar op de foto trouwens groter schatten dan 35 cm, vond haar formaat labrador lijken hahah. Maar dit is wel een leuk formaatje. 

Heb je al besloten? 

Ik was ook verbaasd over die 35cm hoor, hahaha. En ja, zindelijk, vindt dr bench prima (hoewel een hond van mij niet per se in bench hoeft), kan los.. ik vind haar perfect, haha

Ja ik ben zelf 95% zeker, maar m’n vriend niet. En dat is toch best wel een dingetje, haha. Charlie heeft wel geholpen gisteren; hij verveelde zich in het bos zó erg (was letterlijk geen hond te bekennen) en dan wordt hij altijd een beetje vervelend. Perfecte aanleiding om te zeggen ‘als we nou een tweede hadden..’ 

Zonder gekheid, ik wil ook wel dat m’n vriend er achter staat. Ik haal geen hond in huis zonder dat hij het oké vindt. 

Slim hoor, je moet er echt beide achter staan, zo doen wij dat ook, zo word uitlaten niet voor 1 van de 2 vervelend, we hebben er samen voor gekozen, dus ook in de regen vind niemand het erg, Tja Faro wel dan hahaha hopelijk vind Sam regen niet zo erg.