Amputatie voorpoot jackrussel.. Help

Goedemiddag iedereen,
Ik zit met een verschrikkelijk moeilijke beslissing en ik hoop dat jullie me kunnen helpen in mijn bevestiging/besluit.
Ons jackrussel Diesel van 12 jaar heeft een vergroeide elleboog met artrose.. Inmiddels doen we er al 2 jaar alles aan om hem zo pijnvrij mogelijk te houden, verschillende pijnmedicatie van farmaceutische tot natuurlijke, orthopedisch hondenkussens, cbd&thc olie.. alles proberen we. De vergroeiing komt door een breuk in de eerste 3 jaar van zijn leven waar destijds niks aan gedaan is. In de loop der jaren is dit dus vergroeid. Wij hebben Diesel uit het asiel gehaald toen hij 3 was dus dit was ons nooit bekend. Inmiddels meerdere keren bij een honden orthopeed/chirurg geweest en we zouden gaan starten met ACP therapie als de andere pijnmedicatie weinig verbetering meer laat zien. hierbij spuiten ze lichaamseigen bloedplasma in het aangedane gewricht om de pijn te bestrijden en groeifactoren te stimuleren.. Inmiddels zijn we een half jaar verder en nu gaat het dus steeds minder met de pijnmedicatie(hij speelt er echter niet minder om en gaat dwars door de pijn heen)
Gister zou de acp starten.. Toen we er waren vertelde de orthopeed helaas na onderzoek dat hij weinig kans van slagen meer ziet dat Diesel pijnvrij word en of de ACP überhaupt nog voor hem werkt.. Kosten van 1000euro zouden hoogstwaarschijnlijk over de balk gegooit zijn dan.. Er zijn nu 2 opties.. Of zo doorgaan en diesel aan zware pijnmedicatie zetten in de hoop dat dit nog even blijft werken maar de rest van z'n kerngezonde lijf naar de knoppen gaat door de nsaids.. Of amputatie.. Slik.. Diesel is enorm actief, happy en speels hij oogt misschien 12 maar geestelijk denkt hij als een 2 jarige.. Alle specialisten hebben geen twijfel dat Diesel zich goed hersteld na een voorpoot amputatie en dan is het hele probleem verholpen.. Alleen ik zit met mezelf.. Ik heb het gevoel of ik hem het niet kan aandoen. Iedereen zegt dat het de beste oplossing is en dat het dan goed komt maar.. 't arme dier.. Mijn grote vraag blijft me 24/7 bezighouden.. of Diesel na de amputatie happy is of dat hij triest gaat zijn.. Het is niet zo dat hij nu niet kan spelen of happy is oid maar hij mankt wel en belast het pootje alleen bij lopen anders houd ie hem 8 vd 10x omhoog.. En als ik het pootje nu niet laat amputeren dan kan het zijn dat het over een jaar te laat is ivm zijn leeftijd en herstel.. Eigenlijk weet ik dat amputatie het beste is maar hij is als een kind voor me.. Kon hij maar praten.. Wat zou hij dan zeggen....

Ik hoop dat jullie onderstaand foto kunnen zien maar zo ziet zijn stand er nu uit..
https://www.hondenpage.com/fotos/editfoto/510078.php

Als hij het pootje zelf eigenlijk continue omhoog heeft vertelt hij je toch iets?

Kan hij met 3 poten lopen na de operatie?

Wij hebben een hond met een geamputeerde achterpoot. Hij heeft er zelf geen last van en rent en speelt als elke andere hond. Een voorpoot is iets lastiger, maar zeker wel te doen, vooral bij een kleine hond. Als hij een stompje overhoud, kun je een prothese overwegen, of een karretje. Dan kan hij net zo hard rennen als met 4 pootjes.

Voor jezelf blijft het moeilijk om te zien. Toen we het oog van 1 van onze katten moesten laten verwijderen vond ik dat heel erg en ik vind het nog steeds moeilijk, maar hij heeft nu geen pijn meer en dat maakt alles goed.

Voor een zware hond zoals de mijne zou ik het niet overwegen, jouw hondje is klein lichtvoetig, weegt niet al te veel, is voor de rest nog heel gezond, wat je aangeeft....dan zou ik het overwegen, ga in gesprek met de orthopeed wat de prognose is na amputatie....

Sow die vergroeiing is best wel erg. Ik kan me voorstellen dat je hondje hier weinig mee kan. Je hebt dus een redelijk "nutteloze" ledemaat aan z'n lijf hangen waar hij misschien meer last van heeft dan dat hij er nog iets mee kan. Dat is even zo de gok die ik maak vanachter mijn toetsenbord.

Mijn moeders hond brak haar bekken aan beide kanten op 12 jarige leeftijd en veel mensen in onze omgeving zeiden waarom laat je haar niet gaan, niet inslapen etc. Ze kon toen niet staan iet normaal ontlasten etc. Ze is na 6 weken hersteld en kon weer lopen en is uiteindelijk zelfs 17 jaar geworden en toen pas ingeslapen omdat ze helemaal "op" was. Daar zijn dus nog 5 jaren bij gekomen voor een klein hondje hoeft 12 jaar  niet persé "te oud" te zijn.

Natuurlijk is het geen zekerheid dat het met jouw hond ook zo zal gaan. Maar een leven met pijn zal het leven ook verkorten en de kwaliteit van dat leven drastisch verminderen. Ik zou ervoor gaan; ik zou de poot laten afzetten. Voor is lastiger voor een hond dan achter maar mijns inziens heb je niet zo veel te verliezen hier. Als de pijn van die poot er niet meer is win je dat zelfs... 

Hoi Frida,

Als ik jouw verhaal zo lees lijkt het als of de orthopeed geen kans van slagen meer ziet met de huidige behandeling.

Alle specialisten gaan er van uit dat een amputatie de juiste beslissing is ondanks dat Diesel op leeftijd is.

Maar desondanks zijn leeftijd nog heel vrolijk en happy, speels oogt.

Voor jou persoonlijk is dit een zware en moeilijk beslissing.

Heel begrijpelijk!!!!

Maar zelf zou ik dan echt op het advies van de specialisten en de orthopeed afgaan. 

Het zijn er meer dan 1 die die adviseren begrijp ik.

Als ik het zo lees dan lijkt het mij wel de juiste keus....hoe moeilijk het ook is.

Honden leven in principe altijd in het heden...en als Diesel na de herstel periode pijnvrij is zonder schadelijke medicijnen.

P.s ik wens je sterkte toe met het besluit.

En tussen de regels door lees ik wel dat je eigenlijk wel al weet wat de juiste beslissing is om te doen.

maar de knoop echt doorhakken en de afspraak maken is best moeilijk.

Nogmaals sterkte!!

Ik heb zelf een Newfoundlander gekend waar van de voorpoot is geamputeerd.

Deze had geen prothese nodig.

Bedankt iedereen voor de meelevende reacties.. Inderdaad zijn er meerdere specialisten die volmondig 'JA' konden zeggen op de kwaliteit van leven voor Diesel na de amputatie.. Hij is verder helemaal fit en gezond, op dat rot pootje na :(.. Hij is in de afgelopen 2 jaar qua uiterlijk echt snel oud geworden en ik denk ook dat dit komt van de pijn.. Maar hij is zo hard op zichzelf.. Dat ik niet weet hoeveel pijn hij heeft en dat maakt het ook heel moeilijk.. Ik weet alleen wel met m'n gezonde verstand dat de pijn alleen maar toe gaat nemen en een hond van 14 nog eens pootamputatie laten ondergaan is nog erger, dan zou ik hem moeten inslapen maar als pootje er nu af gaat.. Al loopt hij er nog redelijk op dan kan heeft hij denk ik een hogere levensverwachting en pijnvrij wat ik het belangrijkste vind.. Ben alleen bang dat ik hem zijn happyness afneemt maar inderdaad wat jullie ook zeggen.. Een hond leeft in het nu.. En zal niet denken: oo had ik mijn pootje nou nog maar ofzo.. Maargoed een brace proberen is nu ook een optie alleen zou ik mezelf voor m'n kop slaan als dat over een jaar niet meer voldoende werkt voor hem.. Iedereen zegt hetzelfde.. Amputeren.. En ik zou het ook gelijk zeggen tegen een ander maar ik sta nu voor de keus bij mijn eigen maatje mijn allesje mijn steun en toeverlaat.. Ik hoop zo dat ik de goede keuze maak hiermee

Frida, dit is ook een vreselijk moeilijke beslissing.

Dat doe je niet maar zo even.....

Echter, je moet proberen( hoe moeilijk ook) om wat emoties aan de kant te zetten even

En heel rationeel te beredeneren: je hond heeft nu, en al een tijd, constant pijn. Pijnstillers hebben ook een heel negatieve invloed op je welbevinden, dat voelt je hond ook.

En de grenzen kwa behandeling zijn nu bereikt.......

Dit hondje is in principe kerngezond, op 1 nutteloze, constant pijn  gevende poot na.

Je hond is niet zo zwaar, niet zo groot. Die gaat prima leren met 3 poten te lopen en zelfs rennen! Echt, je zult t zien

Een amputatie is heel heftig. Maar niets doen is geen optie meer nu......

En volledige genezing is zeker mogelijk zeggen de deskundige artsen.

Dus.......hoe moeilijk ook, die ellendige poot is er beter af......dan is je hond eindelijk pijnvrij. Dat alleen al.

Ik wens je tonnen sterkte en hoop dat je een wijze beslissing kunt en durft nemen

Misschien is het te overwegen, eens contact op te nemen, met "Kreupel Dier". De gewone dierenklinieken hebben vaak niet de expertise in huis, om zo'n ingreep te verrichten of om goed advies in deze te geven. Een dierenkliniek met specialisatie is echt aan te raden. Toen Luca bijna doodgebeten werd door een Stafford, het overleefde, wilden ze ook zijn rechterpoot amputeren, omdat het nooit meer goed zou komen, het slot zat op de knie en hij zou hem toch niet meer kunnen gebruiken. Luca redde het wel, met rechterachterpoot, het slot ging van de knie, het spierweefsel werd opgebouwd en hij kon na een aantal maanden bijna weer net zo hoog springen, dan voor die tijd. Sterkte.  

Ik snap dat dit geen makkelijke keuze is, maar zoals hierboven al gezegd is dat een hond niet blijft treuren om het verlies van een poot. Daarnaast ben je bang dat je hond minder blij zal zijn, maar bedenk ook dat je hond nu dus blijkbaar ook al erg blij is terwijl hij elke dag pijn heeft. Bij een eventuele amputatie zal hij moeten wennen aan het leven zonder een poot, hij zal opnieuw zijn evenwicht moeten zien te vinden. Maar hij zal (na de genezing van de operatie) ook dus pijnvrij kunnen leven. Wat wel belangrijk is is om te weten of de andere voorpoot echt gezond is en dat dat niet ook al beginnende artrose in zit.

Jij kent je hond het beste, is het een hondje wat overal van geniet en wat zich makkelijk aanpast en dus vooral gewoon lekker blij is dan zou ik ook zeggen doen. Maar is het een angstig hondje wat veranderingen niet zo heel goed aan kan tja dan moet je er idd misschien nog even heel goed over na denken.

Anyhoe. Heel veel sterkte met het maken van deze beslissing. 

Mijn hond is ook 12j. Ik zie me dat niet doen, een poot laten amputeren. De levensverwachting van de gemiddelde jack ligt wel hoger dan van de sheltie. Maar goh... ik denk voor mijn hond nee die zou er niet gelukkig van worden. Maar ik zit niet in de situatie, dan zou ik misschien anders praten.

Overigens doen specialisten hier soms toch makkelijk over.  Zo ken ik iemand die een newfoundlander had en ook een amputatie werd aangeraden. Dat was ook allemaal geen probleem, kan perfect. Heeft die niet gedaan trouwens  

Hoi Frida,

Als je   "YouTube honden met een amputatie voorpoot"  intoetst.

Zul je diverse filmpjes zien van toevallig grote honden waarvan de voorpoot is geamputeerd.

bv twee lekker spelende boxers.

 bv een Bouvier

Bv nog een grote hond (welke een paar filmpjes heeft van de 1e week,2e week,3e week na amputatie voorpoot)

Zijn rondlopende/rennende honden ook.

En dit zijn juist grote honden met meer gewicht op de enkele voorpoot.

Ze zetten een voorpoot vaak meer in het midden en kunnen nog heel flexibel zijn qua bewegen.

En zoals ik al schreef juist wel iemand met een Newfoundlander die het wel liet doen zelfs terwijl die al wat ouder was.

(een zeer serieuze eigenaar die exact wist wat hoe of wat en alle optie had bekeken) 

Ik zou er wel voor gaan.

Jouw hond is happy,vrolijk,speels  en enorm actief (!!)en gedraagt zich als een 2 jarige hond.

dat zegt toch genoeg.

Zoals iemand al eerder schreef voordat je het weet rent de hond weer rond.

Zie filmpjes(ook die van een week na de operatie!!)

Succes!!!!!

Houd je ons op de hoogte.

Dat dik gedrukte, weet je dat zeker? Heb je bijvoorbeeld ook echo's laten maken, bloeduitslagen etc. of baseer je dat alleen op de buitenkant? Zeker weten doe je het natuurlijk nooit. Een van onze vorige honden kwam met iets lulligs bij de dierenarts. Dat was op zich wel te verhelpen, met een paar weken rust en ongemak. Zagen we op de echo dat meerdere organen compleet onder de tumoren zaten. Die weken rust waren dus waarschijnlijk zijn laatste weken geweest, maar als ik voor een operatie had gekozen dan waren het saaie, pijnlijke laatste weken geweest ipv de 3 leuke dagen die we nu gehad hebben.


Het cursieve deel, dat kan goed door de pijn komen. Maar het kan ook dat je hondje écht ouder is geworden. Is er ook gekeken naar hoe de rest van z'n lichaam nog in elkaar zit? Als hij zijn ene pootje al langer ontziet zit de kans er in dat er ergens anders wat scheef is gaan staan etc. 


En dan de revalidatietijd en hoe het daarna is. Op zich zou het in korte tijd kunnen herstellen. Maar ik heb het idee dat oudere honden die geopereerd worden, echt heel veel inleveren na de operatie. De narcose an sich is niet niets, die conditie gaat hard achteruit en ik zie het vanaf een jaar of 10/11 eigenlijk nooit meer worden zoals het was. Dat is niet erg want honden worden ouder en alles gaat sowieso achteruit, maar ik heb wel het idee dat het door zo'n operatie/narcose en weer op moeten bouwen allemaal versneld achterblijft ipv langzaam achteruit gaat. Dát in combinatie met de twee dingen hierboven zouden voor mij denk ik het belangrijkst zijn.  En dat is per hond in elke situatie anders.

Ik zou het niet doen. Als jouw hondje al 9 jaar pijn heeft, dan heeft hij die poot ook al heel wat jaren ontlast. Wat je zelf ook al schrijft: hij loopt er niet echt op en houd het pootje veel omhoog. Het probleem is nu dat door het ontlasten van die ene poot, de druk groter word op andere delen van het skelet. Denk aan de rug, heupen, schouders e.d. En dat is dan ook al jarenlang gaande. Het valt je misschien niet meer op omdat je er al zo aan gewend bent, maar er is een zeer reële kans dat het pijnlijke pootje niet het enige probleem is...

Daarbij, als die poot hem al zo lang pijn doet en je daadwerkelijk ziet dat hij gewoon veroudert door (vermoedelijk) pijn, dan is het de vraag of je hondje écht nog zo gelukkig is, of dat jij graag wilt zien dat hij zo gelukkig is... Niet verkeerd bedoeld hoor, maar je zegt dat hij nog wel gewoon speelt. Vraag jezelf eerlijk af of hij nu echt wel gelukkig is. Je kunt het zien aan bijvoorbeeld minder snel overeind komen dan normaal, minder snel ergens naar toe lopen, vanuit het liggen pootje voor pootje overeind komen (ipv op alle vier poten tegelijk) etc. 

Honden zijn heel hard voor zichzelf, ze geven pijn niet snel aan. Daarbij, een JR is een fanatiek ras dat gemakkelijk over de eigen grenzen gaat. Dat wekt de indruk dat het heel goed met ze gaat, dat ze niet zo veel last hebben van lichamelijke problemen. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn... 

Het is een hele lastige beslissing. Ik zelf zou er voor kiezen om gewoon een hoge pijnstilling te geven tot het niet meer kan. En houd dan goed in gedachten dat wij mensen vaak bang zijn om een dier te vroeg in de laten slapen, maar dat we ons eerder af moeten vragen of we niet juist te laat zijn... We willen zo graag onze dieren bij ons houden, verleggen grenzen ("hij kan niet meer lopen, maar nog wel lekker slapen hoor!") en trekken de hele medische apotheek open om het leven maar langer te rekken. En daarom zijn we juist vaak te laat met inslapen. Dus wees eerlijk naar jezelf en je hondje  en doe wat het beste is voor hem. Ook als dat zou betekenen dat het tijd is om hem te laten gaan... 

Ik wens je veel sterkte toe bij het maken van je beslissing!

Acharme dat pootje zeg

Over je vraag, ik zou zeggen doen als je hondje hiermee nog enkele jaren (je schrijft hij is verder gezond) pijnvrij kan leven.

Honden passen zich wonderlijk snel aan.

Sneller als wij mensen alvast. 

Voor een grote zou ik wel twijfelen.

Ik (wij)  hebben natuurlijk wel makkelijk praten via een schermpje

Sterkte en succes met welke beslissing je ook neemt! 

" Mijn hond is ook 12j. Ik zie me dat niet doen, een poot laten amputeren. De levensverwachting van de gemiddelde jack ligt wel hoger dan van de sheltie. Maar goh... ik denk voor mijn hond nee die zou er niet gelukkig van worden. Maar ik zit niet in de situatie, dan zou ik misschien anders praten.
 
Overigens doen specialisten hier soms toch makkelijk over.  Zo ken ik iemand die een newfoundlander had en ook een amputatie werd aangeraden. Dat was ook allemaal geen probleem, kan perfect. Heeft die niet gedaan trouwens   "

Kath

Zo sta ik er ook in. Mijn hond wordt binnenkort 11.

Je kan het ene probleem oplossen maar dan komt er misschien een ander probleem.

Ouderdom komt met gebreken dat geldt ook voor een oudere hond.

Straks het pootje weg,artrose in de andere poot,spondylose,een tumor....dat zijn toch allemaal dingen waar we met een oudere hond rekening mee moeten houden. Met 12 jaar slaat de slijtage gewoon toe op het lijf.

Ik zou voor goede pijnstillers gaan.

Was de hond jong geweest dan had je een ander verhaal gehad.

Ik zou gewoon naar mijn dierenarts luisteren..niet naar mensen die de hond nog nooit hebben gezien.

Ik zou zeker ook naar de dierenarts luisteren maar ook naar mijn buikgevoel en gezond verstand. Niemand heeft een glazen bol ook dierenartsen niet. En zij maken ook (inschattings)fouten. 

(Die newfoundlander waar ik eerder over sprak was al 2x onsuccesvol geopereerd trouwens, zo goed weten ze dan ook weer niet altijd... hadden die spijt dat ze geluisterd hadden. Dingen gaan soms goed en soms fout. Ze hebben dus ook geen glazen bol. Het vult in beide gevallen goed of fout wel de zakken van de dierenarts. Ik hou toch altijd in mijn achterhoofd dat ook dát soms een extra motivatie kán zijn. Goh slechte Kath die zo denkt. Nee jammer genoeg voldoende voorbeeldjes van gehoord en gezien.)

Volg na het advies van de dierenartsen je buikgevoel en gezond verstand is mijn advies. En inderdaad we kennen de hond niet.

En naar je eigen gevoel! 

Dat altijd!!

Ik zie bij toeval, dat ik een aantal keren afgelopen weken, de melding krijg : niet vals spelen !, waaronder deze van 15 mei j.l. Ik reageer bijna niet meer,  maar dit is nu al minstens de derde melding, waarschijnlijk meer. Iemand probeert mij in een verkeerd daglicht te stellen ! 

Nee dat moet je niet denken, zo werkt dat niet hoor, als je per ongeluk twee x op waarderingen drukt, dan krijg je de melding...niet vals spelen....heeft niets te maken met jou in een kwaad daglicht stellen, dat gaat perongeluk, dat doe je dus eigenlijk zelf....    ik heb het even bij mezelf gedaan, gedrukt en ik krijg de vermelding....niet vals spelen...  dat doet niemand, dat doe je dan per ongeluk zelf.

Neeeeee echt niet! Als je per ongeluk op je eigen +je een drukt krijg je niet valsspelen.

Heeft niets met kwaad daglicht te.maken.

Juist, hahahaha....ik heb het even voor uitleg bij mezelf gedaan.....valsspeler dus, hahahaha

Ikke, Bams kijkt al heel bedenkelijk.

@ Mita, ik vind dat je dit heel goed beschreven hebt.... vooral het gedeelte van oudere hond en het ondergaan van een operatie. Zelf ik dat ook zo ervaren bij een operatie bij mijn oudere hond, dat ze daarna idd heel veel hebben moeten inleveren.

@ Frida, misschien kan het geen kwaad dat je bijkomende onderzoeken laat doen. Als dan blijkt dat je hondje gewoon lekker gezond is verder, dan zal de beslissing ook minder moeilijk worden mbt de amputatie. Moest nou blijken dat er je hondje toch nog iets anders gevonden is, dan kun je altijd nog op dat moment verder kijken wat wijsheid is.

In ieder geval blijft het een moeilijke situatie, dat snap ik volkomen...... zelf zou ik uiteindelijk ook met eigen gevoel "kiezen", maar wel een keuze maken die gefundeerd is door de juiste argumenten.... maar ja zo werkt dat bij mij. Ieder mens is anders.... Ik wens je heel veel sterkte