Engelse Stafford 2 reuen

Hallo allemaal,

sinds 2,5 jaar hebben wij een Engelse Stafford reu genaamd Harley. Gezien zijn heftige reacties op loopse teefjes (ze ruiken zo lekker dat ik stop met eten) hebben wij hem vorig jaar moeten laten “helpen”.

nu zijn wij zo bevangen door het Stafford virus dat wij er een pup bij gaan nemen. In eerste instantie op vele plekken nagevraagd of het mogelijk is om 2 reuen bij elkaar te houden omdat daar onze voorkeur ligt. Volgens diverse fokkers kan dit goed aangezien onze Harley is gecastreerd en heel goed is met andere honden, niet dominant alleen beetje opdringerig. (Hiervoor een amstaff gehad die wel dominant was dus dominantie herkennen we wel). Vandaar ook dat over 3 weken onze gezinsuitbreiding komt genaamd Mike.

Wat wij een beetje verontrustend beginnen te vinden is de reactie op het verschrikkelijke internet waar wij veel horror verhalen lezen. Zijn er nou ook nog mensen die positieve ervaringen hebben met 2 reuen of hebben de diverse fokkers, aangesloten bij de rasvereniging, ons nu echt wat op de mouw gespeld?

Benieuwd naar jullie ervaringen.

Na vele reacties via verschillende media is er voor ons weinig twijfel meer. Toch maar een teefje en geen 2e reu. 

Het ligt ontzettend aan de hond.. ik heb vroeger 2 intacte Hovawart reuen gehad en dat ging onwijs goed. Het waren maatjes alleen waren ze samen niet zo lief naar andere reuen. Maar 2 intacte reuen is over het algemeen niet de beste combinatie. 

Bij Kaylo zou ik ook zonder problemen een reu zetten.

2 reuen kan, een reu en een teef ook, ik zou je wel  dringend adviseren ze te allen tijde (!!!!) gescheiden te houden wanneer je er niet bent. 

De verschrikkelijke verhalen op internet zijn inderdaad waar. Zorg alsjeblieft dat je dit soort dingen vóór bent. Vaak wordt er pas actie ondernomen wanneer er iets is voorgevallen.  Dat hij nu goed is met andere honden, hoeft niet te betekenen dat er nooit wat kan en zal gebeuren. Wie weet ontstaat er gedonder wanneer de pup geen pup meer is. Soms krijgen ze al ruzie om een schaduw.  Dus altijd scheiden.

Jullie hebben helemaal gelijk. Ook wij zijn ervan overtuigd dat een groot deel bij de baasjes ligt. Als die de juiste rangorde vasthouden zal de kans een stuk beter liggen. Alleen..... met 2 staffies is de schade gelijk zo groot voor beide honden. Zijn immers geen labradors.

wat betreft gescheiden houden, daar hebben wij ook aan gedacht. De eerste periode, minimaal 1 jaar, zal de pup in een bench liggen als wij er niet bij zijn. Hier hebben wij ook goede ervaringen mee met de eerste hond. Ben alleen benieuwd of we ze dan ook in gescheiden ruimtes moeten leggen?

inmiddels hebben wij contact gezocht met de fokker en kunnen regelen dat er toch een teefje bij gaat komen 

Hoi Marcel, 

2 reuen kan maar is enorm afhankelijk van het karakter van je reuen. Wel scheelt het dat je huidige reu al geholpen is. 

Zou gezien het ras ze zeker apart houden als er geen toezicht is. Ook als je een bench gebruikt. De hond die dan opgesloten zit kan anders geen kant op als de ander begint uit te dagen. Voorkeur is uiteraard geen bench. Zeker als ik lees dat je minimaal een jaar lang een bench wilt gebruiken als je er niet bent, dus ook ‘s nachts? Zijn wel heel veel uur per dag dan in een zeer kleine ruimte! Kan eentje anders in de gang en in de toekomst de ander in de woonkamer met een tussendeur dicht? Of keuken en gang.... vast genoeg opties. 

Las in een reactie nog iets over rangorde. Dat is vrij achterhaald, wellicht goed je hier eens in te verdiepen.... : 

https://www.moniquebladder.nl/de-baas-of-de-leider-is-er-een-verschil/ 

Heb je ruimte om ze te scheiden en vooral tijd om alles x2 te kunnen doen?

Nee, niet doen!

Kan je uit ervaring zeggen dat dat makkelijker lijkt als dat het is, naast het gevoel dat je ze altijd te kort doet.

Ik als ex-fokker van de sbt, raad het je ten zeerste af!

Ik ken niemand met 2 rastypische staffords, die zegt dat 2 leuker is als 1. Er komt zoveel meer bij kijken en je heb veelal al behoorlijk wat uitdagingen... laat staan dat mochten ze op elkaar klappen je toch bijzonder goed moet weten en kunnen handelen om ze dan weer van elkaar te krijgen.

Je zou de eerste niet zijn die het vreselijk onderschat.....

Ik zou overigens nooit een reu meegeven aan iemand die al een reu in huis heeft (nog los van het ras).

Ik zou het afraden. Hier een verhaal van mensen die  bij mij in de buurt wonen. Zij hadden een amerikaanse bulldog teef en reu bij elkaar. Dit ging jaren goed en op een dag kwam de eigenaar thuis en toen hadden de honden gevochten. Het resultaat was dat er 1 hond dood was.

Top bedankt voor jullie feedback. Helaas is dit niet mijn bedoeling geweest van dit topic. Wat ik hoopte was feedback over hoe dit het beste aan te pakken (bedankt Pim) en helaas komen er toch weer de horror verhalen.

natuurlijk kun je geen 2 staffies los laten bij elkaar zonder toezicht. Dat spreekt voor zich. Verder gaat dir topic geloof ik niet brengen wat ik had gehoopt en dus.......

By the Way, ik schreef reeds dat we een teefje erbij krijgen en dus geen 2 reutjes nemen

Proficiat met je keuze.

En vergeet vooral niet te genieten van je nieuwe pup.

Het hoeft niet altijd slecht te gaan of negatief te zijn.

Heb je ruimte om ze te scheiden en vooral tijd om alles x2 te kunnen doen?

Ik heb er 3 in huis (1 AST en 2 SBT's), mijn sbt's vreten elkaar op als ze de kans zouden krijgen, dat is een reu/teef combi (teef is geholpen).

Even wat basis regels als je 2 staffies heb:

Voeren apart van elkaar (bij voorkeur in aparte ruimte)

Speelgoed, alleen te gebruiken als er een apart zit

Aandacht, Hou de ander in de gaten

Jij ben de baas, niet die rangorde stierenpoep en al helemaal niet ze vechten het zelf maar uit.

Persoonlijke aandacht, ze hebben echt zo af en toe nodig om alleen met de baas te kunnen zijn en te spelen/trainen enz

en zo kan ik nog wel ff doorgaan.....

Het lijkt nogmaals leuker als dat het is. Ik was ook zo iemand die er met alle geweld van de wereld een reu bij moest. Kan je zeggen dat die roze bril heel snel afging, toen de reu 6 maanden was en vol in onze teef hing en ik de breakstick nodig had om ze uitelkaar te krijgen en ja ik was nog groen en ze bleven maar op elkaar klappen. De eerste knokpartij ging om een veertje (kwam uit een kussen), die wilde ze beide hebben... Sta je daar met je 2 schatjes, die niet opgeven en maar blijven proberen naar elkaar uit te halen. Jippie wat een feest not!

Je kan wel zeggen dat je niet op dit soort horror verhalen zit te wachten, maar het is puur de werkelijkheid onder ogen zien. Ja ik ken de verhaaltjes van de clubfokkers (die hun pups niet kwijt kunnen), geloof niet in de zoete onzin, het enige wat zij willen is hun pups verkopen voor de hoofdprijs. Ondertussen liegen ze dat ze barsten en verschuilen ze zich achter wat testjes.....

Dus nogmaals, wil je de eerste vraag beantwoorden?

Pim heb je ervaring met rastypische SBT's? Weet je waar het ras voor is gebruikt en gefokt is? Persoonlijk denk ik van niet, want geholpen of ongeholpen met dit ras maakt werkelijk geen bal uit!

Ik snap je opmerking over het gebruik van een bench niet. Mijn oudste teef is 8 jaar en die ligt het liefste in de bench, de grote mand met lekker zachte kussens laat zij voor een ander, haar bench is haar rustplek. Je laat het overkomen als een strafhokje, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Ah en hier blijkt dus al dat je geen ervaring heb met dit ras, alsof een deur voldoende is om ze tegen te houden als ze elkaar naar het leven staan. Om nog maar te zwijgen over het gevaar dat, ze per ongeluk sneller zijn als jij als je even in de andere kamer moet zijn. Ik kan je zo tig foto's geven van staffies die zich een weg door een houtendeur gevreten hebben om een ander van zijn leven te kunnen beroven.

Ik snap je opmerkingen, vanuit algemeen honden kennis, maar een staffie is helaas vaak wel ff andere koek als een doorsnee hond. Ja het zijn honden, maar door hun oorsprong, is het toch wel een type apart.

Ik wil niet negatief zijn, dit is enkel goede raad ingegeven door ervaringen met mijn honden.

Ik heb twee Argentijnse Doggen.  Hiervoor had ik er nog twee en op een gegeven ogenblik zelfs drie.  Allemaal teefjes en geholpen.

Mijn eerste twee hebben in hun hele leven maar één klein akkefietje gehad.  Dus dat is positief.

Dan kwam echter dame nummer drie, Niké, zij is van een heel ander kaliber.  Zij heeft vijf jaar samengeleefd met Athena (zij was de vierde), dan kwam echter Nahla (nr. vijf) erbij en we hebben drie keer op evenveel weken de dames moeten uit elkaar halen, elke keer met méér schade en de bijbehorende dierenarts kosten.

We waren helaas hardleers, het heeft ons drie weken gekost om te snappen dat ze niet meer bij elkaar konden zijn.  Ze werden reeds gescheiden als we uit huis waren, maar nu moesten we ook op onze hoede zijn als we erbij waren.  Ze hebben zelfs één keer gevochten terwijl er één in een ren zat en de ander buiten de ren, met de nodige verwondingen aan de snuit tot gevolg.

Wat ik met dit verhaal wil zeggen is, dat het dus lang goed kan gaan, maar eens kan het volledig mislopen.  Bij ons is Niké degene die begint, maar dit maakt niet uit, de ander verdedigt zich.  Het was niet te zien aan Niké, zij was een gewone pup, net als de anderen, je hebt dus gewoon pech als het misloopt.

Het is essentieel dat je dus ruimte hebt om ze te scheiden, zonder dat ze in kleine kooitjes (bench) moeten.  Houd er rekening mee dat het kan gebeuren, ook na vijf jaar...

Ik wil je niet afschrikken, gewoon goede raad geven.  Mijn dames zijn nog steeds bij me (twee zijn nog in leven) ik heb, ondanks dat ik de raad kreeg van de DA, nooit één willen herplaatsen.  Het is echter niet altijd even leuk als de mogelijkheid er in zit dat ze op elkaar klappen, het is soms een stressvol leven, en soms is een minuut samen al genoeg om de boel aan de gang te krijgen.

Houd daar aub rekening mee!

Hoi Mick,

beginnen bij het begin. Ja ik heb ruimte en tijd om alles te kunnen scheiden indien dit nodig zou blijken te zijn.

Verder begrijp ik heel goed hoe je het allemaal bedoeld. Wij zijn niet begonnen aan staffies zonder te weten waar we aan zouden beginnen. Dus ook het scheiden van tijd tot tijd en persoonlijke aandacht heeft bij ons zeker aandacht. 

Maar jou insteek, waarschijnlijk gebaseerd op je persoonlijke ervaring, is natuurlijk geen “wet”. Het is de meest donkere en negatieve kant van het ras en ligt ook aan de persoonlijkheden van de dieren. Ik ken diverse mensen met meerdere staffies en daar gaat het wel goed. 

Je laat je nogal laatdunkend uit over al die fokkers maar was jij er zelf ook niet zo een? Mijn ervaring met fokkers en staffies is op zijn minst anders dan de jouwe. Bij veel fokkers zijn de honden geen echte huishouden en worden ook niet zo behandeld. Natuurlijk zal het bij sommige ook heel lief en warm zijn, waarschijnlijk was dit bij jou het geval, maar vaak ook niet.

De horror verhalen ken ik. Internet staat er vol mee. Dus jezelf daar op inlezen is niet moeilijk. Ik wilde graag de positieve dingen ook eens naar voren halen en niet weer een groep nieuwe azijnpissers een platform geven. Vandaar ook dat ik dit topic nu voor mijzelf afsluit en verder ga met de positieve kant van het verhaal.

Beste Mick,

Ik lees uit jouw reacties dat jij zeer veel ervaring hebt met staffords en dan vooral met SBT's. Ik zou graag van jouw ervaring, kennis en visie hierop gebruik willen maken door jou een aantal dingen te vragen, uiteraard alleen als jij daar tijd en zin in hebt. Ik begrijp dat dit topic daar niet de aangewezen plek voor is, maar mijn kennis van dit forum is nog te beperkt om  te weten hoe ik dit anders moet doen. Samengevat: Kan ik jou een keer wat vragen stellen over deze rassen en hun gedrag, enz, enz. en waar en hoe kan ik dat het beste doen? 

alvast bedankt voor je tijd.

Groet Rik 

Heb inderdaad zelf geen ervaring met SBT’s. Dus laat het advies inderdaad graag aan jou over. 

Echter ken ik er wel een aantal die samenleven met andere honden en uit voorzorg in een andere ruimte zitten als er geen toezicht is met een normale deur. Al kan ik me voorstellen dat je extreme gevallen hebt die overal dwars doorheen gaan als een wilde stier. 

Bench advies blijf ik wel anders naar kijken en lijkt me ook niet ras typisch. Want het zijn dan heel wat uren dat een hond in een bench zit als er geen toezicht is. Tenzij de deur gewoon open staat. Een bench is in mijn ogen een hele kleine ruimte voor een hond. 

Mick zijn ervaring zou wel wet moeten zijn. Als je echte SBT's hebt dient er altijd rekening gehouden te worden met die "donkere kant" zoals jij het beschrijft.

Het probleem is dat te veel mensen een roze bril op hebben en alleen de positieve dingen willen horen. Ja, en dan..  er zijn 100 positieve verhalen te vinden, dat is natuurlijk heel leuk om te horen maar ook geen regel. Eerder een uitzondering. Tenzij je het hebt over die platsnuitige showdingen, die willen wel eens wat milder zijn maar verkijk je daar ook niet op, want ook daar zit nog een hoop karakter in. 

Ben je bereid om alles 2 x te doen en ze te scheiden, dan kan ik je alleen maar veel succes wensen, maar wees voorzichtig met alle positieve verhalen zomaar aannemen als regel want in veel gevallen gaat het niet zo.

De reden dat ik zo benieuwd ben naar jouw visie is namelijk dat ikzelf jarenlang bullterriërs en pitbulls heb gehad die ik altijd in een kennel heb gehouden zonder problemen. De enige keren dat het fout ging was toen ik 100 jaar geleden meende reeds deskundig te zijn op dit gebied en 2 teven bij elkaar hield. Toen was de ellende niet meer te overzien. Ik heb eigenlijk altijd reu en teef bij elkaar gehouden zonder problemen. Hoewel ik niet al jouw ideeën deel, ik lees graag jouw proza, krijg ik wel sterk de indruk dat je erg goed weet waar je over praat. Ik vond Marcel's idee om 2 reuen te houden nu ook niet meteen iets wat ik zelf zou adviseren, maar zeker het idee van een reu en een teef is iets wat mij altijd erg goed bevallen is. Nu weet ik van bepaalde bloedlijnen pitbulls, dat het zeker geen garantie is dat dit goed gaat, maar van staffords, nee. Vandaar dat ik graag een keer hierover met jou van gedachte zou willen wisselen.  

Hoi Marcel,

Dank je voor je reactie!

Goed, dan heb ik je insteek wellicht iets anders opgevat als je bedoelde. Fijn dat je de tijd en ruimte heb! Ik word namelijk gek van de herplaatsers, omdat 2 honden niet samen gehouden kunnen worden en men het op voorhand enorm onderschat heeft. Dat lijkt nu dus bij jou niet het geval te zijn.

Je moet altijd uitgaan van worst case scenario! Dan kan het daarna alleen maar mee vallen. Ik leg expres de stempel op de donkere kanten, ik mijn ogen doen veel te weinig mensen dat. Als het slechts mogelijke je niet afschrikt, dan heb je het iig na mijn woorden, door je gedachten kunnen laten gaan.

Ik ben negatief naar een heleboel fokkers en niet alleen bij de SBT. Ik loop nu al zo'n 10 jaar mee en ik zou meerdere boeken kunnen schrijven van alle ellende, leugens enz in het fokkerswereldje. Je moet weten dat een simpele UV test (google it) door clubfokkers word tegengehouden als wenselijke en vereiste test. Voor een ras dat pretendeert atletisch te zijn is het natuurlijk een schande dat de gemiddelde SBT onder de eisen van de rasvereniging, niet meer instaat is die test te behalen. Om over bouw en uiterlijk maar te zwijgen die ze stil aan, steeds meer richting de franse bulldog fokken, we weten allemaal wel hoe met hun gezondheid en belastbaarheid gaat...   

Mijn fok dieren, zijn gewoon huishondjes. De mafkees en miep muts liggen bij ons op bed en de kleine draak heeft de woonkamer tot haar beschikking. Mijn honden zijn er gekomen omdat wij ze wilde, niet voor de fok. Dat verhaal is eigenlijk pas veel later gekomen.

Mijn bed opwarmer

Ik zou je met, met alle liefde over de mooie kanten willen praten, maar om heel eerlijk te zijn, zijn de mooiste momenten 1 op 1 momenten. Dat het een geweldig leuk ras is hoef ik je natuurlijk niet te vertellen. Dat ze zo klef en aanhankelijk zijn en het liefst de hele dag in je kruipen, hoef ik je ook niet te vertellen. Het enige wat ik je kan aangeven, is dat je behoorlijk wat uitdagingen op je pad zal krijgen en dat deze zeker niet allemaal leuk zijn.

Persoonlijk vind ik dat een stafford het beste alleen gehouden kan worden, zo geniet je het meeste van elkaar. Maar goed je zal dat zeer waarschijnlijk gaan ervaren en ik zou graag je mening over hetgeen ik schrijf over een jaar of 3 van jou willen horen en of ik er volgens jou er volledig naast zat of dat het weldegelijk klopte.

Heb je een prive bericht gestuurd.

Hoi Mick,

In een andere topic wil iemand evt een herplaatser stafford bij haar kleine hondje nemen.

Haar eigen hondje kan soms wel een baasje zijn  vindt niet elke hond leuk ook met kluifjes ed

Het liefst zou ze willen.. dat haar kleine hondje de stafford herplaatser( van 2 jaar)  de baas blijft.......

ik zie van jou daar geen reactie hoe jij hier tegen over staat  als ervaren kenner(voor heen fokker)

Zou jij hier een hond herplaatsen?(denk wel dat ik het antwoord weet maar toch)

Eerlijk gezegd hoop ik dat je daar ook een eerlijke reactie geeft qua advies..

ps zie dat je daar al hebt gereageerd verwachtte al beslist dit antwoord ik hoop dat lotte het ter harte neemt..

Ben weer ff terug van weggeweest. Wij hebben stafford mix een reu (3jaar) en een amstaff teef (2jaar). Dat gaat redelijk goed. Zolang er geen speelgoed of bot ligt wat ze allebij willen hebben, dan vliegen ze elkaar in de nek en dat is geen pretje. Maar zolang er niks is on ruzie over te maken slapen ze savonds gewoon tegen elkaar aan als de beste vrienden. En dat is ook het gevaar, het kan zomaar om de kleinste dingen uit de handlopen. Voor de rest heb je het een stuk drukker met 2. Apart spelen en sporten met ze. Apart aandacht geven. Paar keer per week eens apart ff uitlaten inplaats van alle 2. Een stafford vraagt al veel aandacht. Laat staan 2 stuks.maar als jij dat er voor over hebt. Moet je het doen.