Die hoest is niet te onderdrukken.
Heb een bouvier met hartfalen gehad,ze kreeg alle soorten medicatie waar ze ook slecht op reageerde.
Ben met die medicatie gestopt en toen ik merkte dat ze het benauwd kreeg ,heb ik haar laten inslapen.
Ze was 10 jaar en ik zou haar geen dag langer laten lijden.
Jouw hond is 16 jaar,het eind is in zicht maar jij kan kiezen om haar niet te laten stikken.
Heb het gezien bij een mens met acuut hartfalen,de longen lopen vol met vocht. Je krijgt het steeds benauwder,je gaat stikken,paniek.
Die persoon was van kop tot teen blauw door het zuurstof tekort.
Het vollopen van de longen kan heel vlug gaan.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe.
Allen,
bedankt voor de tips en opbeurende woorden,Tom en ik zullen ons voordeel er mee doen
voorlopig lijkt het verbazend goed te gaan,hij is aktief,vrolijk,speels en eet als een bootwerker
het hoesten lijkt ook mee te vallen,dus ik hoop dat we nu de juiste dosering medicatie te pakken hebben,hij krijgt nu twee hartpillen(vetmedin) en 1 en een halve plaspil per dag
morgen heb ik nog even contact met de dierenarts,want heb begrepen dat er nog een andere hartpil voorhanden is die ik eventueel kan proberen
voorde rest is het afwachten hoe het gaat,maar ik heb het idee dat mijn vrouw en ik het er op het moment moeilijker mee hebben dan Tom zelf want buiten dat hij af en toe een hoest aanval waardoor hij even buitenwesten gaat heeft hij weinig ongemak van zijn hartje en is hij gewoon de vrolijke Tom
wel heb ik net een goede ventilator aangeschaft voor de komende warme dagen,want dan zou hij het wel wat moeilijker krijgen wellicht
voor de rest zou ik af en toe even laten weten hoe het gaat met me maatje
en als mensen nog tips of aanbevelingen hebben blijf ik die graag horen
groetjes van het baasje van Tom
Fijn Tom, dat de medicatie beter is afgesteld. Goed in de gaten houden. Sterkte!
Gelukkig ben je op tijd met goede medicatie,geniet zoveel mogelijk samen.
Hallo Tom,
Mijn Athie is overleden aan hartfalen op zesjarige leeftijd. Ook wij kregen medicatie, helaas kwam er geen verbetering.
Na de diagnose heeft ze nog twee dagen geleefd, ik heb de avond voor ze stierf nog contact gehad met de DA omdat ik erg ongerust was over haar ademhaling, deze raadde me aan om de medicijnen hun werk te laten doen en te wachten.
Ik heb nooit zulk een spijt gehad van een beslissing als toen, nu, vier jaar na haar dood, heb ik nog last van schuldgevoelens omdat ik haar, mijns inziens, die uren naar adem snakken had kunnen besparen door er bij de DA op te staan dat ik langs kon komen (wat ik helaas niet gedaan heb). Ik had haar moeten laten inslapen zodat ze zonder miserie heen kon gaan...
Wacht dus aub niet te lang Tom, je vergeeft het jezelf nooit, dat je je hondje hebt laten lijden... geloof me, ik vind het nu nog afschuwelijk.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?