Geen correcties/geen dominantietechnieken

Ik geef zoveel mogelijk positieve affirmatie 'flinke meid' altijd op diezelfde toon maar soms heb je toch wel eens een neen nodig. Hier hebben we een 'pas op' commando. Wij zien het als een oranje licht. Flinke meid is groen, pas op is oranje, neen is rood. Door het pas op commando weet ze dat ze bijna tegen de lamp loopt. Bv wij zijn nu volop aan't trainen dat onze kippen los in de tuin kunnen. Zijn ze aan het scharrelen en Pyxis is in de buurt maar ze kijkt niet, dan is het flinke meid, zie ik dat ze de kippen begint te fixeren dan is het een pas op....schiet ze weg naar hen dan is het uiteraard een harde neen. Maar ik geloof echt dat door die rustige pas op, die harde neen veel minder gebruikt wordt hier.

Zoals bij alles moet je echt gewoon jouw eigen methode vinden. Iets dat werkt voor jou en je hond. Sommige honden hebben zeer duidelijke grenzen nodig en als een neen al dan niet mag....

Ik denk dat ik gewoon te lui ben voor een opvoeding waar telkens alternatieven aangeboden worden.... 

Soms heeft Beer toch echt gewoon geen keus en moet hij gewoon doen wat hem gevraagd wordt. Zitten is zitten. Niet aan de krant kauwen is niet aan de krant kauwen.

" Maar dan moet je wel oppassen dat je geen onbewust aangeleerd gedrag krijgt.
De hond weet op de duur best dat na hard crossen, bijten en weg lopen “snoepjes zoeken” komt. "

Xtine

Ik vind het niet erg als ik het zie aankomen om dan daarna snoepjes te gooien, dan vraagt hij wel om een spel maar dat geeft me eigenlijk niet.. hij bijt me dan ook niet maar wil ff een zoekspelletje spelen, das oké voor mij. Als ik te laat ben en hij bijt me (klinkt nu heel erg haha, het is echt om te spelen maar het mag wel niet natuurlijk, das niet de bedoeling) dan zeg ik wel foei en zit en beloon dan met een spel als beloning bvb, het is idd moeilijk maar roepen foei alleen, daar kalmeert hij niet van..

Ik gebruik hier ook wel af en toe een "neen". Het hangt ook wat van de hond af, vind ik. Je moet wat zoeken wat voor jullie werkt. Mijn hond nu is snel onder de indruk van dingen en heeft nogal weinig zelfvertrouwen. Ik moet bij haar dus echt opletten dat ik haar vooral veel beloon bij dingen die ze goed doet en minder corrigeer omdat ze daar zekerder door wordt. Maar dan nog gebruik ik echt wel af en toe een neen. Bij haar moet ik dat meestal niet op een heel harde toon zeggen. Ze luistert zo ook wel. Het is dus echt een commando geworden. Alleen op momenten dat ze echt is afgeleid, verhef ik mijn stem om haar aandacht te kunnen trekken. 

Hiervoor hadden we een maltezertje. Zij was heel zeker van zichzelf en echt niet snel onder de indruk van dingen. Zij luisterde sowieso minder goed en bij haar moesten we soms wel wat strenger zijn en wat meer onze stem verheffen. Ze was wel enorm voergericht dus op die manier konden we haar ook wel heel goed belonen bij goed gedrag. Maar het kon ook veel minder kwaad bij haar om strenger te zijn omdat ze daar minder 'gevoelig' aan was. 

Daarnaast heb ik ook een zachte en vrij stille stem, dus bij mij is het ook wel nodig om vooral positief te trainen en goed gedrag te belonen. Als ik enkel kon trainen door mijn stem te verheffen of te roepen, zou mijn hond nooit luisteren. 

Penny is trouwens ook niet snel onder de indruk van correcties, tenzij ze echt niet weet wat ze fout doet. Dat laatste gebeurt in 'nood situaties' als ze bijvoorbeeld ergens naar toe gaat wat gevaarlijk is. Een keer kroop ze onder een hek door naar een paardenwei. Ze rook daar iets interessants, maar ze is wel bang voor paarden als die heel dicht in de buurt komen. Ik schreeuwde zo hard mogelijk 'PENNY HIER!' omdat ik haar zo snel mogelijk terug wilde helpen. Ze schrok heel erg, maar het hielp. Ze was meteen terug.

Ik denk dat het ook heel belangrijk is om heel erg consequent te blijven, dat is één van de redenen dat ze over het algemeen zo goed luistert. Als ik roep dat ze moet wachten moet ze wachten, zelfs als die fietser waar het bijvoorbeeld voor moet al voorbij is of een andere kant op gaat. Als ik wil dat ze op haar plaats gaat moet ze ook op haar plaats, als ik wil dat ze komt moet ze komen. Bij mij luisterd ze vaak na één commando, heel soms moet ik wat herhalen. Verder 'vraag' ik de meeste commando's niet meer. Vroeger was het 'ga maar even wachten Penny!', nu is het 'Penny wachten!' of alleen 'wachten!'. Ik merk dat dat echt goed werkt.

Het klinkt misschien wat 'hard', maar de beloning als ze iets heeft gedaan is ook altijd heel groot. Altijd iets lekkers en altijd een hele enthousiaste 'goed zo!'. Ze doet alle commando's met plezier en wordt blij als ik wat van haar vraag.

Ik vind het ook sterk van de hond afhangen. Ik heb collie-achtingen, ik zeg weleens nee, of niet doen, maar verder ook niet. Bij pups probeer ik wel gedrag wat ik niet wil te voorkomen. Het nee, leer ik aan door een brokje te bedekken met mijn hand. Je kunt ook leave it zeggen of zo. Het gaat erom dat ze een beloning krijgen wanneer ze stoppen met waar ze mee bezig zijn. 

Ik persoonlijk zie belonings/bevestigingsgerichte oefeningen, zonder fysiek corrigeren als positief trainen... maar ik vindt het wel van belang dat ik wel leiding/sturing kan geven aan het gedrag- en het doen en laten van de hond, zowel los als aangelijnd... waardoor voor mij zonder 'neen' of 'foei' o.i.d. niet als correctie maar als afkeuring en of afleiding van hetgeen wat de hond op dat moment doet of wil gaan doen, het communiceren en het aangeven van grenzen, erg lastig... Dit geldt voor mij ook mbt het zo nodig verheffen van de stem. Ik vindt het daarentegen ook wel belangrijk dat er positieve en correct getimede bevestiging gegeven wordt, wanneer er gehoor gegeven wordt aan de "correctie" waardoor dit niet een negatief iets wordt, maar ook zodat duidelijk wordt dat het beëindigen/niet uitvoeren van het dat moment vertoond gedrag/handelen van de hond, heel de opzet van de correctie/afkeuring is

En uiteraard vindt ik het omgaan met de hond- en aflezen/interpreteren van het gedrag van de hond vanuit dominantiemodellen/theorieën wat achterhaald, onnodig en veelal tot (onderbewuste) spanning/frustratie leiden bij de hond (soms ook bij de eigenaar) die bepaalt ongewenst gedrag ook juist weer in de hand kunnen werken.

Ik heb dit zelf eens door schade en schande moeten ondervinden, en nadat ik zelf vanuit een hele andere, positieve en veel meer relaxede mindset (zonder achter bijna ieder vrij, open en gemoedelijk handelen van de hond wel een dominantie-theorie te hebben, zoals ik in de praktijk wel eens uiterst overtrokken en kleingeestig tegenkom )ben gaan omgaan met de honden, ben ik daar zoveel meer resultaat mee gaan boeken.

Het gaat toch ook niet om het corrigeren/straffen van de hond, maar om het corrigeren (dus herstellen) van bepaald (ongewenst) gedrag/handelen van de hond? Daar vind ik persoonlijk niets negatiefs aan.

Mijn honden krijgen wel degelijk met regelmaat "nee" te horen. MAAR, echter alleen bij dingen waarvan ik weet dat ze precies weten wat ik van ze verwacht en zij er zelf voor kiezen iets anders te doen(zoals de grond als lopend buffet gebruiken)

In training en situaties waar ze nieuw gedrag moeten leren, gebruik ik nooit correcties.

Nee wordt hier ook gebruikt. Op een normale manier dus niet met gebrul. hier weten ze ook goed wat nee betekend. 

ik neem de leiding maar dat vind ik persoonlijk een minder fijn woord. Maar uiteindelijk nemen wij wel de leiding net zoals vroeger mijn ouders de leiding namen. Het gaat eerder om hoe je die taak als leider op jouw neemt. 

Ik heb geen moeite met 'de leiding zijn'. In de zin van leiden naar een fatsoenlijk en prettig leven voor zowel mijn hond als mij.

In die zin is leiden een werkwoord: en je moet er samen aan werken......

Het boeiende is echter dat het eigenlijk gebaseerd is op wederzijds vertrouwen; op den duur.

Als pup leer je elkaar hoe je beste groeit. De hond leert jou dat schreeuwen van jou niks oplevert. Jij leert dat laten zien wat wél de bedoeling is, heel duidelijk moet.

De pup leert jou waar ze wél gevoelig voor is: een juiste beloning op het juiste moment. Jij leert hoe het wederzijds aanpassen het beste vorm krijgt.

In ons geval is het vertrouwen op elkaar wel héél letterlijk: zodra Wanda zou doorkrijgen dat ze eigenlijk veel sterker is dan ik......dat ze, als ze zou willen, mij aan haar riem zou kunnen meesleuren ws.......dat ze over dat hek heen zou springen als ze écht zou willen......

Maar ze wil dat soort dingen niet! 

Want ze vertrouwt mij ook dat ik haar niet in gevaarlijke situaties laat komen waar ze zou moeten vluchten. Bv.

Kortom! Niks met met leiden in de zin van laten zien wat voor beiden de prettigste manier is van samenleven.

zelfs negeren zou je kunnen zien als correctie.

Volgens operante conditionering is negeren negatief corrigeren (je haalt iets weg).

Dus helemaal niet corrigeren is onmogelijk lijkt me.

Ik ben zeker niet tegen vervelende situaties voorkomen door een woord te gebruiken. fysieke correcties gebruik ik niet.

Dat leiding nemen komt voor mij gewoon over als duidelijk moeten zijn voor een hond. Een hond vind het fijn als je voorspelbaar bent, ben je dan de leider?

Een hond kan indd raar gedrag gaan vertonen als ze geen idee hebben wat ze aan de eigenaar hebben. Als iets de ene keer wel mag en ze er de andere keer voor gestraft worden snapt een hond dit niet en kan er probleem gedrag ontstaan. Misschien zien mensen dat als leiderschap?

Tussen 'verheffen van de stem' als in schreeuwen- of als in de stem een iets meer 'krachtige assertieve nuance' bij te zetten, vindt ik wel een degelijk verschil zitten.

Als ik bvb met Macho los bij mij in de polder loop, waar nauwelijks verkeer rijdt en het verkeer wat er rijdt, daar is normaliter ruimschoots op te anticiperen... kan het desondanks toch wel eens voor komen dat ik Macho naar me toe moet roepen, zonder dat er echt de tijd is voor onderhandelingen/compromissen... Dus als ik na 3x vrolijk, vriendelijk- en uitnodigend Macho heb gevraagd bij me te komen, geen respons krijg, ondanks dat ie het probleemloos kan (tja... grotendeels poolhond/spits/oertype ), vind ik een korte, krachtige en duidelijke 'nú hierrr' oid, die de hond doen begrijpen 'oh, hij meent het toch wel!' helemaal niet mis... en op het moment dat ik iets positiefs bereik (zoals het contact krijgen met de hond en hem in mijn richting krijg), ben ik vergeten dat ie zojuist 'selectief doof' was en geef ik daar weer positief bevestiging aan zoals een vrolijke, uitbundige en uitnodigende 'good boy' wat dan met beloning bevestigd wordt wanneer ie heb volbracht wat ik van hem vroeg, zoals in zo'n geval bij me komen.