Superbang opvanghondje

Hallo allemaal, mijn vriend en ik zijn iets langer dan een jaar opvanggezin geweest voor roemeense zwerfhondjes, en 1 van onze eerste opvanghondjes (Amy) zit nog steeds bij ons. Het is een heel verhaal maar ik hoop dat er mensen zijn die dit toch helemaal gaan lezen en ons raad kunnen geven :)

Ze is ooit gevangen in een bos toen ze 1 jaar oud was, ze heeft waarschijnlijk nooit mensen gezien totdat ze gevangen werd. De enige ervaringen die ze heeft met mensen zijn slechte ervaringen, want eerst werd ze dan gevangen en in een overvol asiel gezet waar ze constant in een hoekje bleef zitten en er enkel even uit kwam om haar behoeften te doen. Zo zat ze daar al een half jaar, tot ik haar foto zag. Ik voelde meteen die 'klik' en ik zei dat ik haar een kans wilde geven. Iedereen verzekerde mij ervan dat het met veel geduld en rust wel in orde zou komen.

Na een tijdje kwam ze dus bij ons aan, na alweer een slechte ervaring want ze moest naar de dierenarts voor inentingen en dan werd ze in een bench gepropt en is ze 3 dagen onderweg geweest in een camionette die overvol zat met honden.
Ze kwam bij ons binnen en kroop meteen in een kast. Daar heeft ze 1 maand in gezeten en dan is er een gedragstherapeut langs geweest. Zij zei dat ik veel bij Amy moest gaan zitten en dat ik haar uit de kast moest halen, zodat ze zou rondlopen. De volgende stap was om haar een leiband aan te doen en haar eigenlijk te dwingen om dicht bij mij in de buurt te blijven, zodat ze zou snappen dat mensen niet altijd slecht zijn en dat ze zou inzien dat het niet erg is om dicht bij ons te zijn.

Nu is het probleem dat vanaf ik haar uit de kast heb gehaald, ze wegloopt als we in haar buurt komen. We kunnen haar niet meer aanraken. Ze leeft constant in angst en dat is echt niet leuk om te zien. Als wij niet thuis zijn, voelt ze zich wel goed want dan speelt ze met 1 van onze eigen honden, dat kunnen we zien op onze camera :) dus ze voelt zich veilig zolang we niet thuis zijn, maar het zou natuurlijk zalig zijn dat ze zich ook goed gaat voelen als wij wel thuis zijn.

Ze durft ook niet buiten trouwens, ze is dus niet zindelijk maar doet haar behoeftes wel op puppypads. De enige plek waar ze durft komen is de living, enkel als met mooi weer de deur open staat en we zijn binnen bv. vliegen aan het meppen, dan loopt ze van de schrik naar de tuin. Als ze eenmaal in de tuin is dan vind ze het wel heel leuk, en dan blijft ze altijd bij mij in de buurt. Ze heeft zelfs gaten gegraven en gras gegeten enzo vorig jaar, ze was even echt gewoon 'hond'... maar ik zou natuurlijk willen dat ze ook gewoon naar buiten durft, zonder dat we haar eerst bang maken.

Nu moet zij haar inentingen terug krijgen, daarvoor gaan we haar medicatie moeten geven om haar even te verdoven, en ik was aan het denken om haar dan een anti-ontsnappings tuigje aan te doen en een leiband, zodat ik vanaf dan de 'training' kan starten. En dat ik haar mee in de tuin kan nemen zodat ze nog eens gras onder haar pootjes kan voelen en als dat goed gaat met haar gaan wandelen, zodat ze meer ziet van de wereld dan gewoon onze living.

Maar nu zou ik willen weten wat jullie daarvan denken? Hier zijn meerdere mensen die ervaring hebben met getraumatiseerde of niet-gesocialiseerde honden dus ik zou graag wat tips horen. Zou ik haar een leiband aandoen of maak ik het daarmee alleen maar erger? Ze moet van mij echt geen schoothondje worden maar het zou toch handig zijn als ik gewoon haar nagels zou kunnen knippen(dat is dus al anderhalf jaar geleden) en haar gewoon een stukje van de buitenwereld zou kunnen laten zien. En dat ze niet meer constant schrikt voor het minste geluidje, dat ze niet wegspurt als wij iets te dicht bij haar komen...
Ik besef dat het enorm moeilijk gaat worden, zowel voor haar als voor mij, maar ik ben bang dat als ik nu niks doe, dat ze dan nooit gaat begrijpen dat we haar geen pijn willen doen en dat het niet zo erg is om bij ons in de buurt te zijn.

Ik hoor graag meningen van jullie en alvast bedankt aan diegenen die ons willen helpen  

Groetjes Britt

Dit is een foto van toen ze pas bij ons was

Een recente foto, haar panische blik is weg :) 

Vorig jaar, 1 van de zeldzame keren dat ze in de tuin is geweest

Lastig zeg, heb zelf een angstig hondje maar niet zo angstig als die van jullie. Ik heb juist geleerd niks te foceren. Wil de hond in de kast, prima laat hem daar. Je kan er bij gaan zitten en bijv een boekje lezen zodat hij ziet dat het ok is. Maar trek hem daar niet weg, want dan ben jij de gene die hem uit zn veilige omgeving haalt. Alles op zn tijd, en dit kost erg veel tijd. Maar jou GT zegt dus was anders als de mijne. Bij mijn hond heb ik dus alles rustig gedaan op haar tempo, als ze niet uit de mand kwam, dan niet. Lopen vond ze vreselijk, dan niet alleen de tuin. Nu een half jaar later rent ze rond door het bos, terwijl ik haar nooit heb laten wandelen als ze dit niet wilde.

Ze is trouwens wel prachtig veranderd. Zo angstig de eerste foto en zo rustig op de 2e. Fijn zeg dat jullie haar (tijdelijk?) een goed huisje bieden! Echt top

Wanneer heeft ze haar vorige enting gehad?

Als dat een jaar geleden is zou ik haar niet enten. De cocktail kan 3 jaar mee en vaak zelfs langer als je titert.

Ik voel me ook wel schuldig dat ik haar uit haar veilige omgeving gehaald heb, maar volgens de GT was dat juist het beste om te doen... Ik dacht van ja, zij zal het wel beter weten dus ik doe maar wat ze zegt... En ergens klonk haar uitleg ook wel logisch. Volgens haar moesten we Amy juist confronteren met dingen die ze eng vond, zodat ze zou leren dat het allemaal niet zo eng is als ze denkt. 

Ik denk trouwens dat ze gewoon bij ons blijft wonen, het was de bedoeling om haar tijdelijk op te vangen maar op dit moment is ze niet herplaatsbaar, en als ze ooit toch herplaatsbaar wordt kan ik haar niet meer afgeven :D 

En ze is vorig jaar in januari voor het laatst ingeent, ik ga anders nog eens even met de dierenarts en de mensen van de stichting overleggen :) het probleem is dat ze 'eigendom' is van de stichting, dus ik moet een beetje doen wat zij willen en zij willen dat ze in orde blijft met haar inentingen...

" Ik voel me ook wel schuldig dat ik haar uit haar veilige omgeving gehaald heb, maar volgens de GT was dat juist het beste om te doen... Ik dacht van ja, zij zal het wel beter weten dus ik doe maar wat ze zegt... En ergens klonk haar uitleg ook wel logisch. Volgens haar moesten we Amy juist confronteren met dingen die ze eng vond, zodat ze zou leren dat het allemaal niet zo eng is als ze denkt. 
 
Ik denk trouwens dat ze gewoon bij ons blijft wonen, het was de bedoeling om haar tijdelijk op te vangen maar op dit moment is ze niet herplaatsbaar, en als ze ooit toch herplaatsbaar wordt kan ik haar niet meer afgeven  
 
En ze is vorig jaar in januari voor het laatst ingeent, ik ga anders nog eens even met de dierenarts en de mensen van de stichting overleggen het probleem is dat ze 'eigendom' is van de stichting, dus ik moet een beetje doen wat zij willen en zij willen dat ze in orde blijft met haar inentingen...
  "

Britt

Je doet je best voor haar en meer kun je niet doen. Dus zeker niet schuldig voelen!!

Het lijkt me een leuke uitdaging om hondjes om te vangen, heb er vaak over nagedacht, maar ben ook bang dat ik ze niet meer zou kunnen afstaan. 

Wat goed dat ze bij jullie mag blijven, nog eens een herplaatsing lijkt me voor haar funest, of in elk geval heel erg moeilijk.

Persoonlijk zou ik de enting laten, dat is voor haar lichaam nog meer stress. En lichaam en geest hebben nu eenmaal veel met elkaar te maken. 

Verder zou ik het contact van haar uit laten gaan, en haar nergens toe dwingen. Maar natuurlijk wel aandacht geven, regelmatig  met haar praten, haar geruststellen. Toen Lola net bij ons was heeft mijn vriend haar heel vaak letterlijk verteld dat ze nu veilig is en dat ook altijd zal blijven, dat we blij met haar zijn etc. De exacte woorden zal ze niet snappen, maar misschien krijgt ze toch wat van de intentie mee.

En ik zou ook aan supplementen denken, stress kost heel veel van het lichaam waardoor tekorten kunnen ontstaan je in een vicieuze cirkel beland.

Misschien is nu of over een tijdje een relax o pet een idee. Bach bloesem en/of chinese kruiden is misschien iets om nader te onderzoeken of dat iets is.

Lola, ik kan het alleen maar aanraden :) het is inderdaad niet makkelijk om ze af te geven, en ook om er gewone huishonden van te maken is niet simpel. Het zijn meestal honden die veel meegemaakt hebben en heel bang zijn, ze hebben meestal nog nooit een huis van de binnenkant gezien, dus je moet ze zindelijk maken, aan de leiband leren lopen, leren wat ze wel en niet mogen dus het is echt zwaar soms. 

Ik heb er nu op iets meer dan een jaar tijd 20 gehad, soms wel 3-4 tegelijk. En dan ook nog 2 eigen honden :D 19 hebben een fantastische thuis gevonden, en ze zijn je zo dankbaar... Zo heb ik een uitgemergelde dogo argentino in opvang gehad, hij had geen kracht om lang recht te staan, maar altijd als ik thuis kwam van mijn werk sprong hij tegen me om me te begroeten. Het is zo een onbeschrijfelijk fantastisch gevoel dat hij zijn laatste krachten spendeerde om te laten zien hoe leuk hij me vond... En dan is afscheid nemen heel moeilijk. Maar hij zit bij een heel lief gezin nu en is alweer veel kilo's bijgekomen :) 

En Dobry: ik praat al vanaf het begin elke dag met haar, en ergens denk ik wel dat ze me vertrouwd. Want als er vreemde mensen zijn, dan kijkt ze constant naar mij :) 

Ik ga haar dan inderdaad gewoon maar laten doen, niet dwingen. En dan zien we wel. 

Ik ga wel eens navragen bij de dierenarts over die kalmerende middelen, wat juist het beste is voor haar :) bedankt voor die tip! 

Het advies waar je om gevraagd hebt, sla die entingen alsjeblieft over. Normaal zou ik zeggen laat haar titeren, maar dat is voor de hond geen optie en aangezien ze nergens komt hoeft ze die hele bescherming ook niet te hebben.

Weet je welke entingen ze de vorige keer gehad heeft? Rabiës en DHP waarschijnlijk? De eerste is bij de meeste merken drie jaar geldig, maarrrr toevallig gebruiken ze in die landen nog wel eens de enting die na een jaar herhaald moet worden. Aangezien ze nergens heengaat is die ook niet nodig. DHP is sowieso drie jaar geldig.

De entingen die wel elk jaar 'moeten' zijn de L4 en kennelhoest. Daarvan vind ik dat iedereen de voor- en nadelen af moet wegen, maar dat heeft voor deze hond ook geen toegevoegde waarde.

Dan het punt waar je niet om vraagt en ik toch ga benoemen. Ik snap dat je haar wilde, ik snap dat die stichting dat wilde proberen. Maar na een jaar in huis leven nog zo bang zijn is niet goed, dat gaat ook geen leuk huishondje worden. Niet op de manier waarop 95% van de mensen hier een hond wil hebben. Ik weet niet hoe je haar filmt als jullie er niet zijn, maar film haar eens een paar keer als jullie er niet zijn en een paar keer als jullie er wel zijn. En probeer dat eerlijk te vergelijken. Angst wordt écht enorm onderschat, bij dieren en mensen. Een beetje vooruitgang is bij zo'n angstige dieren niet genoeg. Die zijn dan nog steeds veel te vaak, veel te lang en veel te intens angstig. Weet je hoe ze in het asiel was?

Ik vraag me serieus af of je niet beter actief kan zoeken naar iemand die een roedel buiten houdt en er verder echt helemaal niets van verwacht. Dus geen stiekeme hoop om haar ooit nog te kunnen aaien, om haar de wereld te laten zien of om nagels te knippen. Gewoon helemaal niets, alleen eten en drinken neerzetten. Ik snap dat je het heel goed bedoelt, maar je hond kan na die tijd nog steeds geen hónd zijn. En dat is voor alle partijen dieptriest.

Een paar maanden geleden heb ik contact gehad met meerdere mensen met honden met kennelsyndroom. Dit is anders, maar qua angst misschien wel vegelijkbaar. Als je wilt ga ik zoeken of ik hen kan vinden. Voor tips, voor steun en voor een realistische kijk.  En stop er alsjeblieft geen verdovende middelen in. Dat is namelijk wat de DA voor kan schrijven.

Naar mijn idee zou je opvanghond er veel baat bij hebben om juist in een grotere stabiele roedel te zitten met ervaren eigenaar. Honden zijn sociale dieren, leren veel van elkaar en nemen het gedrag over van elkaar.
Een hond met extreme angst voor mensen zal ook heel weinig van mensen leren.

Aantal jaren geleden een hondje opgevangen die ook extreem te noemen was, ze liet zelfs haar urine en ontlasting lopen wanneer iemand te dicht bij haar in de buurt kwam. Na een maand was het mogelijk om haar te aaien en aan te lijnen voor wandelen. Na een jaar vond ze zelfs onbekende mensen niet meer eng, ze ging gewoon helemaal mee met het gedrag van de andere honden. ( hadden toen 5 eigen honden in huis )

De hond uit dit topic https://www.hondenpage.com/hondenforum/211092/wat-moet-ik-nu-toch-doen-(hond-met-ernstig-gedragsprobleem).php is ook een goed voorbeeld. Die had er ook meer baat bij om in een stabiele roedel te zijn, dan gedragstherapeuten op bezoek.

Bedankt voor jullie eerlijke reacties. Ze heeft altijd overal in grote roedels gezeten, in het asiel zat ze samen met zo'n 500 honden, ze heeft er schrik van... Ze kwijnde weg daar in een hoekje van een kennel, ze wilde niks te maken hebben met niemand, ook niet met andere honden. 

Hier bij ons heeft ze ook altijd in een roedeltje gezeten met minimum 4 honden, meestal 6.  Nu sinds we gestopt zijn met opvangen zijn er enkel nog onze 2 eigen honden en dat doet haar deugd, die rust, niet meer constant lastig gevallen worden doet haar echt goed. Ze is altijd bang voor andere honden geweest. Sinds 2 maanden ongeveer durft ze spelen met 1 van onze eigen honden, als we niet thuis zijn, dat is al een enorme vooruitgang voor haar. 

Haar herplaatsen kan ik best niet doen volgens mij, want dan gaat ze alweer moeten wennen aan andere honden en mensen. En geloof mij,ze houd echt niet van andere honden... Daar ga ik haar geen plezier mee doen.

Ik heb er ook al aan gedacht om buiten een leuk plekje voor haar te maken, en inderdaad gewoon voer en water neerzetten, meer niet. Maar ze wilt niet buiten... Ga ik haar er dan blij mee maken? 

Wat je beschrijft zijn geen stabiele roedels. 19 honden in 1 jaar tijd die zijn gekomen en gegaan zorgt ook voor veel onrust. Stabiliteit is dat de roedel uit dezelfde honden blijft bestaan, dus niet wisselend aantal of elke keer andere honden erbij en eruit. Ook belangrijk is dat ze de hondentaal goed beheersen, dus niet lastig vallen maar ruimte geven.

Heb je ervaring met zulke bange honden? Of is dit de eerste keer dat een zeer angstige hond hebt?

We zijn nu ongeveer 2 maanden geleden gestopt met opvangen, dus vanaf nu hebben we wel een stabiel roedeltje. En zoals ik al zei, dat doet haar zichtbaar deugd :) Het feit dat ze durft spelen met 1 van onze eigen honden is echt een enorme stap vooruit als je ziet van waar ze komt. Eerst krimpte ze ineen van de schrik als er nog maar een andere hond naar haar keek...

En ik heb ervaring met bange honden, ik heb ook heel veel geduld en ben een rustig persoon dus het is eerder altijd goed gegaan, maar Amy is gewoon een gevalletje apart. Het is precies of ze niets met ons te maken wil hebben,terwijl de andere honden altijd toch wel een beetje nieuwsgierig waren. 

Ze heeft wel al veel vorderingen gemaakt hoor, tis niet dat ze echt geen enkele stap vooruit is gegaan, maar ieder stapje dat ze vooruit zet, zet ze er ook weer eentje achteruit. Ik merk regelmatig dat ze een terugval heeft maar dan maakt ze dat achteraf wel weer goed door ineens dingen te doen die ze nooit eerder durfde. Zoals haar behoeftes doen terwijl we erbij zijn, dat durft ze nu nog maar sinds 3 maanden ongeveer, eten terwijl we erbij zijn durft ze sinds een week geleden ongeveer.

Aaien denk ik niet dat ze ooit zal toelaten, en dat hoeft ook niet persé, maar het zou gewoon zalig zijn als dat ooit wel zou gaan. Ik wil haar alle tijd geven die ze nodig heeft en als het nooit lukt, dan is dat maar zo. Alleen haar nagels knippen zou toch wel handig zijn... Ze heeft echt enorm lange nagels, die beginnen te krullen en soms breekt er 1 af als ze in of uit de zetel springt, dat moet pijn doen he...

K heb zelf ook regelmatig getraumatiseerde honden overgenomen, opgevangen. Ook eentje die heeeeeel angstig was.

Wat hem heel erg geholpen heeft is gebruik van aromatische oliën.

Ik liet hem altijd zelf kiezen en deed dan een druppeltje op een washandje. Dat legde ik dan ergens neer, want dan had hij zelf de keuze om er naar toe te gaan of niet. Bijvoorbeeld bij onweer zocht hij altijd dat washandje op en ging er naast liggen.... uiteindelijk viel hij dan rustig in slaap.

Misschien is dat ook wat voor jouw hondje ?

Als je meer info wil, laat maar horen

Dit klinkt als een hond met kennel syndroom... dus echt zonder vroege socialisatie

Het kost gewoon heel veel tijd en geduld maar je zal verbaasd staan hoe veel ze over een paar jaar kan, als je gestaag doorgaat.

Ik moest glimlachen dat je zei...ze gaat wel vooruit...maar dan opeens is ze alles weer vergeten lijkt het..en dan vervolgens doet ze weer wat nieuws

Dat is precies zoals ik het met Waldo heb ervaren

Dat is het  proces wat ze doormaken

Zelf vertrouwen is iets langzaam groeit...met vele vele ervaringen en vallen en opstaan

Zolang je dit ziet ben je op de goede weg.

Het lijkt nu nog een onverkomelijke berg ivm ze het meeste in de wereld niet snappen

maar echt over een jaar zijn al die kleine stapjes ook een berg.

een hond met kennelsyndroom is geen domme hond ,maar een hond die  bepaalde hersen vertakkingen niet heeft aangemaakt door ontbreken van impulsen op jonge leeftijd

Hierdoor kunnen ze niet zo makkelijk schakelen...(ze kunnnen de link niet leggen na bv 20 keer iets doen..ohh er gebeurd dus niks als.....)

dingen moeten echt gewoonte worden door vele ervaringen op maat...zodat ze leren hoe te reageren in situaties.

Ze drijven op gewoontes...dat kunnen ze overzien

Alles wat afwijkt is eng

De band met jou is ook heel belangrijk

ze moeten  leren ervaren dat jij zorgt dat ze veilig zijn..altijd..ook als iets spannend is

ze aangeeft wat te doen.ze beschermd

Ik heb Waldo vanaf dag 1 uitgelaten....nou ja uitlaten hij vloog alle kanten op

bij elk geluidje

Gelukkig had ik een rustige wandel route vlak bij mijn huis...die hij als prettig ging ervaren

maar ik ging op stille momenten (lees s'avonds laat/ of zeer vroeg in de ochtend) ook de woonwijk in voor een blokje

Omdat hij ook aan dingen moest wennen die er gewoon zijn in de buitenwereld

Stap voor stap heeft hij echt heel veel geleerd

Na 3 maanden trok hij me richting de drukke weg, waarachter de rustige fijne plek was bv

Hij is nooit een echte mensen vriend geworden...of een knuffel hond

Hij bleef altijd een hond die maar beperkt impulsen kon verdragen

Maar verder kon hij gewoon alle dagelijkse dingen..luisterde voorbeeldig

Hij had zijn eigen gewoontes  ontwikkeld over hoe om te gaan met de wereld

wij noemden dat waldo is slimmer dan hij bang is

Zo ging hij altijd in mensen hun dooie hoek staan

In ov trok hij me richting de eerste de beste stoel en ging daar onder zitten..compleet onzichtbaar

De bakfiets vond hij ook geweldig

onder de tent voelde hij zich veilig..hij ging er zelfs in slapen met druk verkeer om heen

Liep je met hem in drukke straat dan trok hij je naar de eerste de beste geparkeerde bakfiets

dus neem je meest rustige stabiele hond mee

Zorg dat je angsthaas muur vast zit (in paniek zijn het ware houdini's)

Al is het bedoeling paniek zoveel mogelijk te voorkomen...in het  begin is het onmogelijk

Daarnaast veel rust en kluiven

Ga eens met je hond aangelijnd in de tuin zitten

gewoon lekker in het zonnetje...jij op je rug in het gras

of gewoon een beetje zitten rondkijken...

het hoeven geen ingewikkelde dingen te zijn

elke stap is een ervaring

Hier ook goede ervaring met holist arts en dierentolk

maar dat heb ik pas gedaan na 1.5 jaar hier

Na een jaar heb ik van gt bevestigd gekregen dat hij kennelsyndroom had en ze vond mijn aanpak  en vooruitgang opmerkelijk goed

Ze heeft me ook oa een truukje geleerd om Waldo zonder beven uit zijn mand te krijgen...

Tuigje en halsband en de zekering daar tussen had hij altijd om...aan en uit doen gaf teveel stress en hij  had er geen last van

Ik bedoelde het trouwens echt niet rot, maar het is niet gek dat je een soort van blind wordt voor je eigen dier en dan grenzen gaat verleggen  En voor elke hond die nooit echt in huis kan ontspannen zijn er gelukkig heel veel die het wél leren. Het lijkt me alleen wel goed om in je achterhoofd te houden dat het misschien dus niet gaat lukken, of pas na zoveel jaar. Je weet het gewoon niet met zekerheid, maar ik zou wel een bepaald doel stellen. Dat ze over een bepaalde tijd (ik noem maar wat, een jaar?) duidelijk meer ontspannen in huis is als jullie er zijn. Dus niet dat ze wel een beetje vooruitgaat, maar duidelijke punten die je wilt zien. Niet met aanraken of willen wandelen, maar duidelijk zichtbaar meer ontspanning. Snap je een beetje wat ik bedoel? 

En fijn dat je daar zelf ook aan gedacht hebt. Het móet ook niet he, en het is niet zeker dat dat voor haar het beste is. Maar het feit dat je jezelf dus afvraagt of je haar hier wel een plezier mee doet, vind ik in ieder geval heel realistisch en ik hoop dat je je zo'n dingen dus af blijft vragen in dit proces. 

Ik hoop dat het nu een beetje beter wordt,  als er geen vreemde honden meer in en uitgaan. En misschien nog een keer een andere GT inschakelen? 

Bedankt Sas en Roos :) 

Ik wil zeker wel meer weten over de aromatische oliën, hopelijk helpt dat bij Amy ook :) 

En ik heb ondertussen contact gehad met de dierenarts en de stichting, zij zeggen toch dat inenten het beste is... Sommige dingen zijn inderdaad 3 jaar goed maar enkel als ze van het begin af aan goed gevaccineerd is geweest, en dat is bij Amy niet zo. 

Ik ga er nog even over nadenken. Misschien eerst eens gewoon met die aromatische oliën proberen, wie weet wilt ze daarmee wel in de bench en kunnen we haar zo opsluiten en de dierenarts laten komen. Al denk ik dat dat voor haar meer stress gaat geven dan dat ik haar een pilletje geef om een beetje suf te worden... Ik denk er gewoon nog eens goed over na :) 

En Waldo klinkt ongeveer hetzelfde als Amy, ik ben een beetje bang om het tuigje en leiband aan te doen.. wie weet reageert zij niet zo goed als Waldo en maak ik het alleen maar erger. Nu heeft ze geen angstangressie en ik wil natuurlijk ook niet dat ze dat krijgt. Maar langs de andere kant, als ik dan lees waar het jou en Waldo gebracht heeft, dan is er toch een grote twijfel. Moet ik het wagen of niet... Ik slaap er nog een paar nachtjes over :) 

Nou, ik wil ten eerste vooral mijn bewondering en waardering voor je uitspreken!

Voor al die vergeten en verwaarloosde honden die je hebt opgevangen en een tweede kans hebt gegeven

Heel goed van je en ik doe je dat niet na.....

Maar nu heb je Amy.

En die blijkt inderdaad vooral gebaat bij een stabiele roedel. Die er nu inmiddels is doordat er geen vreemde honden meer bijkomen en weggaan.

Daardoor maakt ze al grote stappen vooruit!

En fijn dat ze die kans krijgt bij jou.

Maar die verzorging blijft een probleem.....

Wat een mogelijkheid is, is dat je toch gaat doorpakken. Alleen is het van belang dat je dat loskoppelt van jou als persoon.

Nare dingen mogen niet geassocieerd worden met jou; dan verliest ze teveel vertrouwen in jou.

Laat dus een ander rustig persoon haar een halsband om schuiven( het beste een jacht lijn, die krijg je makkelijk en snel om zonder aan haar hals te hoeven zitten)( niets zeggen, rustig blijven, maar wel zonder aarzelen) en neem haar onder zacht doorpakken mee naar de da.

Zorg dat er minimaal 1 of 2 assistentes zijn daar zodat de hond snel en in korte tijd een vaccinatie kan krijgen terwijl ze goed en bekwaam wordt vastgehouden.

Het moet snel en zonder aarzelen gebeuren allemaal; van rustgevend gepraat en op het gemak stellen kun je niks verwachten.

Dan is ze wel even van slag, maar omdat het niks met jou te maken had( jij was er niet bij) en ze weer snel in haar vertrouwde omgeving is, zal het drama ook redelijk snel en zonder grote terugval voorbij zijn....

Zo zou ik het aanpakken.

Een lichaam dat zo onder stress staat heeft ook lichamelijk problemen, het is in fight or flightmodus, ga je daar nog eens extra stress dmv een enting aan toe voegen zal de afweer nog minder worden en het herstel moeilijker, de hond is ook vatbaarder voor allerlei stressgerelateerde ziektes. Dat zou zeker ook op haar angsten negatief kunnen werken. Wat iedereen ook zegt enten zou nu echt afgeraden moeten worden.  De afweer wordt er alleen maar minder van, terwijl je juist aan die afweer zou moeten werken, want dat werkt ook weer gunstig op haar geest.

Voor de supplementen zou ik naar een (gediplomeerd) holistisch dierenarts gaan. Ik ben bang dat een reguliere dierenarts daar te weinig van afweet. Dat hij je nu een enting aanraad lijkt me al genoeg zeggen.

Fijn dat ze t.o.v. jullie eigen hond wel wat loskomt, toch een goed teken.

Overigens zou ik dat opsluiten in de bench écht niet doen.

Daar gaat ze vreselijk onrustig worden en de da kan zo geen injecties geven. Dat geeft véél meer stress.

Bedankt voor het compliment Coby & Wanda :) 

Dan ga ik proberen om de enting zo lang mogelijk uit te stellen, maar het probleem is dat ze niet van mij is he, ze is nog steeds van de stichting. Als ze van mijzelf was dan liet ik de enting ook gewoon niet doen.

Ik ga dan eerst eens een holistische dierenarts zoeken hier in de buurt, kijken wat hij/zij zegt. Ik ga dan ook zo snel mogelijk beginnen met die aromatische oliën enzo van de moment dat ik daar meer van weet :) 

En stel dat ik haar toch echt moet gaan laten inenten, dan ga ik jou raad opvolgen Coby& Wanda, ik moet alleen even kijken wie dat dan wilt doen :) 

Als je voor een holistisch dierenarts gaat die ook reguliere geneeskunde gestudeerd heeft, zou je zijn mening over de vaccinatie aan de stichting kunnen doorgeven? 

" Bedankt Sas en Roos  

Ik wil zeker wel meer weten over de aromatische oliën, hopelijk helpt dat bij Amy ook  
 
En ik heb ondertussen contact gehad met de dierenarts en de stichting, zij zeggen toch dat inenten het beste is... Sommige dingen zijn inderdaad 3 jaar goed maar enkel als ze van het begin af aan goed gevaccineerd is geweest, en dat is bij Amy niet zo. 
 
Ik ga er nog even over nadenken. Misschien eerst eens gewoon met die aromatische oliën proberen, wie weet wilt ze daarmee wel in de bench en kunnen we haar zo opsluiten en de dierenarts laten komen. Al denk ik dat dat voor haar meer stress gaat geven dan dat ik haar een pilletje geef om een beetje suf te worden... Ik denk er gewoon nog eens goed over na  
 
En Waldo klinkt ongeveer hetzelfde als Amy, ik ben een beetje bang om het tuigje en leiband aan te doen.. wie weet reageert zij niet zo goed als Waldo en maak ik het alleen maar erger. Nu heeft ze geen angstangressie en ik wil natuurlijk ook niet dat ze dat krijgt. Maar langs de andere kant, als ik dan lees waar het jou en Waldo gebracht heeft, dan is er toch een grote twijfel. Moet ik het wagen of niet... Ik slaap er nog een paar nachtjes over  
  "

 

Britt

Dat is niet waar en de meeste cocktails hebben bewezen effect van 3 jaar

Mijn honden hoefden pas na 3 jaar getiterd en was maar 1 cocktail en rabies van bekend

Ik zou het niet doen...dikke kans dat ze nog prima beschermd is

stress vreet al weerstand..dubbele enting en foute  ervaring kan je je nu niet veroorloven

Over en jaar is dat weer anders

dus wacht nog even....zo'n enting verloopt echt niet in een dag week maand

en de hond heeft geheugencellen ..die werken ook dus alleen iets langzamer

bij verder goede gezondheid is dat afdoende

even over tuigjes/bandjes  en aanlijnen..

waldo zakte als dood vogeltje door zijn voegen en deed alsof hij geen spieren had..

sommige honden gaan snappen spartelen  gillen

Ja dat is iets wat je even serieus  over moet  brainstormen....dus

steeds aan en uit doen zou ik niet doen...dus zoek iets wat je aan kan laten zonder dat de hond last heeft.

aanlijnen en  iets nieuws doen is al lastig genoeg

hier zie je mijn oplossing

instap tuig (in 1 klik dicht...maar in zijn" achteruit" trok hij deze uit)

dus hals band...plus instaptuig en een lijntje van buikband naar halsband

Als hij dan vol in zijn achteruit gaat dan trok dat lijntje strak en kreeg lichte druk van halsband in de nek

en dat haalde hem uit zijn achteruit modus...en dat  gedrag stopte meteen

Maar ivm paniek altijd kan gebeuren  heb ik het zo gehouden...hij had het ook meestal aan

Dat was voor hem fijner

Naar buiten vond hij heerlijk en hij kon later ook prima los

Ontwijk honden contakt...loop tegen het verkeer in

laat mensen die achter je lopen passeren 

hou de lijn kort....slap naar beneden indien de hond naast loopt op drukkere plekken

geef je meer ruimte dan vliegen   tussen  je benen

Bij paniek stilstaan ..de hond afschermen  dus tussen je hond en de drukte gaan staan

zodra ze niet meer vluchten,de afstand vergroten als beloning maar in rustige pas

zie je impulsen aankomen..loop er met een boog omheen of scherm je haar preventief af.

Heeft ze een off day

doe alleen maar makkelijke dingen en hou de rondes kort

de volgende dag is het vast weer beter....meestal hebben ze dan gewoon iets wat ze moeten verwerken

of iets teveel drukte gehad

kluiven en slapen doet de rest

en onthoud...al zal je je soms hopeloos voelen in het proces

Het is niet jou schuld dat de hond zoveel moet leren

Jou taak is die van coach

je bied gelegenheid aan tot leren

ohh waldo moest bij holist eerst zelf toestemmen voor behandeling Ga niet da thuis laten komen dat is het ergste wat je kan doen de hond bedwelmen en dan nare ervaring op hun veilige thuis basis Als je ze een nare ervaring wil geven doe het dan iig niet thuis! Dat schaad hun vertrouwen op hun thuisbasis

Een hele andere zijstraat, kan de dierenarts niet bij jullie komen voor de inenting? Dan is het alleen een kwestie van "vangen" en aanlijnen, prikje er in en snel weer naar een "veilig" plekje. Zonder gesleep en enge dingen buiten.

Dat ga ik zeker doen Dobry :) 

En Roos, bedankt om je ervaringen te delen,  ik heb een tuigje dat eigenlijk werkt zoals een slipketting, het noemt Harness Lead. Zoveelste harder dat de hond trekt, zoveelste harder spant het aan. Ik heb het al bij meerdere bange opvanghonden gebruikt en er hebben vele echt hard tegen gestribbeld, maar geen enkele is eruit kunnen ontsnappen. 

" Een hele andere zijstraat, kan de dierenarts niet bij jullie komen voor de inenting? Dan is het alleen een kwestie van "vangen" en aanlijnen, prikje er in en snel weer naar een "veilig" plekje. Zonder gesleep en enge dingen buiten. "

Wilma en Dobby

Daar was ik daarstraks over aan het praten met de dierenarts, dan kost het wel wat meer voor de stichting maar ik denk dat dat inderdaad wel het beste gaat zijn voor Amy. Desnoods betaal ik zelf ook een deel. Ik ga zoiezo wel proberen om de enting gewoon over te slaan, maar moest dat niet lukken dan laten we de dierenarts gewoon naar hier komen. 

" ohh waldo moest bij holist eerst zelf toestemmen voor behandeling

Ga niet da thuis laten komen
dat is het ergste wat je kan doen
de hond bedwelmen en dan nare ervaring op hun veilige thuis basis
Als je ze een nare ervaring wil geven doe het dan iig niet thuis!
Dat schaad hun vertrouwen op hun thuisbasis "

Roos,Jeff † en Waldo †

Ja daar heb je dan wel weer gelijk in.. Hmm het is niet simpel...

" Dat ga ik zeker doen Dobry  
 
En Roos, bedankt om je ervaringen te delen,  ik heb een tuigje dat eigenlijk werkt zoals een slipketting, het noemt Harness Lead. Zoveelste harder dat de hond trekt, zoveelste harder spant het aan. Ik heb het al bij meerdere bange opvanghonden gebruikt en er hebben vele echt hard tegen gestribbeld, maar geen enkele is eruit kunnen ontsnappen.  "

Britt

hmmm ..ik zou liever geen slipfunctie zien..ik ken het tuig niet verder

Als je hond een rare frats uithaalt als ze schrikken

is het de bedoeling dat ze niet ontsnappen maar geen pijn ervaren..ze moeten kalmeren immers

Waldo was bij de schouders aangelijnd en voelde  alleen lichte druk op dat lijntje als hij probeerde uit het tuig te kruipen

Dat had hij na 2x door

Verder was het meer voor mijn gevoel

Stel het even uit tot je iets verder bent...en ga desnoods naar een arts waar je nooit meer komt

goede holist om bloesem mix op maat te maken  helpt ook