Help puppy (6 maanden) toont agressief gedrag!

Hallo allemaal,

Ik zit behoorlijk in de knel! Mijn moeder heeft in september een puppy (Senna) aangeschaft. Een stabij kooiker, nog nooit heeft ze een hond gehad maar wou nu eindelijk eens een hond na al die jaren. Mijn moeder woont alleen en heeft een oudere kat (5 jaar) en een kitten van september in huis. In het begin ging alles goed met de kleine pup maar ineens sinds begin december werd ze wat agressief richting alleen mijn moeder. Ze is toen met haar in december naar puppycursus geweest 12 lessen gehad. Heeft niks geholpen. Toen hebben we haar gesteriliseerd eind februari in de hoop dat het gedrag zou veranderen, helaas niks. Nu heeft ze sinds 2 weken een gedragstherapeut ingeschakeld en heeft ze tips en trucs gekregen om het gedrag te verbeteren. Helaas helpt dat ook niet!
Nu is het rare, als mijn moeder alleen thuis is dan wordt Senna alleen agressief maar als er bezoek is, zoals ik of mijn zussen, dan is ze niet agressief. Mijn moeder raakt steeds meer en meer in de put ze probeert echt alles om het gedrag te verbeteren maar ziet geen vooruitgang. Ze krijgt morgen een telefoontje terug van de gedragstherapeut over hoe nu verder. Nu is mijn vraag aan jullie, hebben jullie dit ook eens meegemaakt en hoe hebben jullie toen gehandeld? En hebben jullie eventueel tips en trucs? Mijn moeder staat eigenlijks op het punt om Senna weg te doen want ze verdraagt dit niet meer, haar handen/armen zitten onder de bijtplekken en op haar lichaam heeft ze blauwe plekken zitten van het bijten. Senna valt haar uit het niets soms aan terwijl ze gewoon rustig tv kijkt.

Alvast bedankt voor het reageren.
Groetjes Stephanie (de dochter).

Dus met agressief gedrag bedoel je happen in handen en armen?

Dat kan vele oorzaken hebben, dus je moet even proberen ruimer te kijken, zodat je het beter kan kaderen:

Wat onderneemt je moeder dagdagelijks met de hond? Kan de hond goed met de katten overweg? Hoe gaat je moeder met de hond om? Hoe zien de wandelingen eruit (welke gebieden, hoelang, wat wordt er tijdens de wandeling gedaan)? Hoe is de leefomgeving van de hond (is het rustig of druk in huis)?

Dus kijk even naar wat een doorsnee dag van de hond inhoudt (bezigheden, interactie met mensen/katten, manier van omgaan met elkaar). En dan is het makkelijker om dit happen in de handen te verklaren.

Hoe uit zich dat agressieve gedrag en in welke situaties komt het voor?

Misschien anders eens een camera ophangen en dan samen met je moeder en een goede gt kijken wat er nou precies misging?

Hoe gaat je moeder met de pup om? Heeft ze zich ingelezen?

Ze hapt voornamelijk in de handen/armen maar ook de benen/enkels en soms springt ze en hapt ze in de buik. De hond kan goed met de oude kat overweg met de kitten niet echt, maar die is nu sinds een paar weken buiten hierdoor heeft Senna wat meer rust in huis. Mijn moeder woont in een rustige omgeving met een heel groot grasveld in de achtertuin, de katten zijn voornamelijk buiten, Senna heeft een bench die open staat waar ze in kan liggen en als mijn moeder weg gaat of gaat slapen dan moet Senna in de bench en gaat de deur dicht, ze vind het niet leuk als ze de bench in moet en als mijn moeder haar daarin wil doen dan hapt ze ook. Als mijn moeder met de hond loopt dan gaat ze overal naartoe, in de wijken loopt ze en langs grasvelden/vijvers etc.. Ze loopt 1 keer in de dag ongeveer een dik uur met de hond en dan gaat ze nog 4 a 5 keer op een dag 20/30 minuten lopen. Tijdens de wandelingen houdt ze eigenlijks alleen maar de riem vast, als ze een speeltje meeneemt dan kan ze die de rest van de wandeling zelf vasthouden want dan vertikt Senna om zelf ermee te lopen, ook bijt ze constant aan de riem, heeft net vorige week de riem kapot gebeten. Nu ze de gedragstherapeut heeft ingeschakeld speelt ze ook overdag meer met de hond en trakteert haar dan om het goede gedrag met hondenworst, als de worst op is dan laat ze de handen zien van, het is op, en laat de hond ook de handen aflikken maar dan uit het niets bijt ze mijn moeder. Mijn moeder ging sinds het begin goed met de hond om, gaf haar voldoende aandacht, heel veel speeltjes alles wat haar hartje kon plezieren. Sinds Senna agressiever is geworden is mijn moeder steeds meer gespannen geraken en zit ze in de stress wat de hond wel aanvoelt, ook is ze bang dat Senna haar weer gaat bijten, wat logisch is. Als mijn moeder weg gaat naar haar werk (interieurverzorgster) en ik ben nog bij mijn moeder, dan zodra mijn moeder weg is gaat Senna piepen/huil geluid maken. Ik vind het heel vreemd waarom Senna zo reageert richting mijn moeder, Senna is een lieve pup met een schattig kopje en mijn moeder is ook super lief voor haar, heeft haar nooit geslagen of hard aangepakt. Ik hoop zo wat meer informatie te hebben gegeven. Bedankt voor het snel reageren!

Ze is gewoon héél erg overprikkeld.

Dat een pup veel en hard kan bijten is echt normaal.
Alles wat je verder verteld, een uur wandelen +nog 4/5 20/30 min, dát is echt veel te veel voor een pup

En nu door de GT speelt ze ook nog meer met haar overdag...

In de riem hangen wijst ook weer op overprikkeling, het is haar te veel.

Een pup moet per dag minimaal 18 uur slapen/echt uitrusten. Het lijkt mij niet dat ze daar nu aan komt. Een hond die niet voldoende rust wordt 'lastig' qua gedrag en gaat ook moeilijker om met normale situaties.

Laat je moeder haar niet in de bench stoppen, maar haar wat lekker in de bench gooien zodat de pup er achteraan loopt.


Wat ik zou doen is 4 keer een half uurtje(en misschien zelfs nóg korter) rustig lopen door de buurt en de pup veel en goed uit laten snuffelen, dat is namelijk ook heel belangrijk voor een hond,daar worden ze ook kalm en voldaan van.
Verder thuis wat zoek en/of denkspelletjes doen, maar ook maar een paar minuutjes. Zorg ook voor iets waar ze langer op kan kluiven, lang kluiven zorgt voor een rustgevend stofje in de hersenen en ontspant de pup.

Ik heb er niet zo heel veel verstand van, maar het klinkt mij eerder als overprikkeling in de oren dan agressief gedrag. Heeft de gedragstherapeut niets gezegd over de vele beweging die de pup krijgt? Een pup van 6 maanden 'mag' nog niet zoveel lopen. Nu kun je daar van alles van vinden, maar een pup die veel hapt en de riem kapot bijt die is niet happy.

Ik hoop dat de gt je moeder verder kan helpen, want ik zou het sneu vinden als de pup weg moet.

1x een uur in het bos en 4 a 5 x 20 minuten is meer dan menig volwassen hond aan beweging nodig heeft. 

Ik ben het dus eens met de rest, kortere wandelingen gaan doen. 

Daarnaast, krijgt de pup wel eens kluifjes? Gedroogde kluifjes zijn ze lekker even zoet mee en dat is voor de hond ook een goede manier om het koppie leeg te maken.

Zeg maar tegen je moeder dat ze niet moet opgeven, ze wil waarschijnlijk gewoon al te veel. Rust, ademhalen, en even minderen. 

We kunnen ons natuurlijk alleen baseren op wat tekst, maar ik pik er even bovenstaande uit.

Het lijkt alsof het een beetje te veel wordt voor de pup:

- Het ging eerst niet goed met de jonge kat (hoewel die nu buiten zit, kan er toch een behoorlijke stress of ergernis hierdoor zijn opgebouwd).

- De hond wil ook niet in de bench. Dus frustratie en protest bouwen zich extra op elke keer ze toch in die bench gedwongen wordt. Een slaapplaats moet rust bieden, zodat de pup kan ontspannen, en geen onrust.

- Je moeder loopt erg veel per dag met de hond. Als je alles optelt, kom je aan meer dan 3 uur. Het kan dat dit voor deze jonge hond te veel is en zij alle indrukken niet verwerkt krijgt en zij daarom uit opwinding of protest in de lijn gaat bijten.

- Nog extra inzetten op spel (met beloning voor goed gedrag), kan het hoofdje dan helemaal doen overlopen en de pup gaat daardoor nog meer happen en bijten.

Wat je moeder kan doen, is meer kalmte in de dag brengen en ervoor zorgen dat er niet veel druk op de pup wordt gezet.

Bijvoorbeeld:

- de pup haar eigen slaapplek laten kiezen

- de wandelingen korter houden, en onderweg meer rustpauzes inlassen: even samen op een bankje zitten en een appel delen, snuffelspelletje laten doen tussen de struiken, een lange lijn gebruiken zodat de pup meer bewegings- en beslissingsvrijheid heeft, enz.

En dit een tijdje aanhouden, en dan zien of er wat verandert...

ik ga met bovenstaande reakties en tips mee

het lijkt erop alsof je moeder goedbedoeld de pup teveel opwinding geeft en te weinig rust, zodat ze niet kan herstellen.

Na elke aktiviteit letten op genoeg rust, en ook letten op dingen als niet over de pup heenhangen, houding en stem rustig houden, de hond in alle rust laten eten, niet storen als ze slaapt, niet allerlei commando's onder druk gaan oefenen e.d. (mocht ze dat doen)

Ik heb het aan mijn moeder doorgegeven en ze gaat vanaf nu minder lang met de hond uit. De hond heeft een kluif waar ze dag en nacht lekker op kan bijten. Mijn moeder speelt 3 keer op een dag 10 minuten met de hond en voor de rest laat ze haar met rust. Ook heeft ze maar 1 speeltje waar ze mee kan spelen. Wel moet ik zeggen als ik kom dan speel ik heel veel met haar en ik maak haar dan ook wel eens gek met het rondspringen en het gek doen. Ik zal daar vanaf nu anders mee omgaan. rustig benaderen en eventjes spelen met de bal en haar dan de rust gunnen. 

Als mijn moeder Senna in de bench doet dan gebruikt ze daarvoor al een snoepje en dat gaat nu wel veel beter dan voorheen. Zijn er ook nog tips bij het omdoen van de riem, ze heeft een tuigje alleen ze heeft daar een ontzettende hekel aan, als ze gewoon een halsband krijgt dan trekt ze zo hard aan die riem dat ze gaat hoesten/kotsneigingen gaat maken, vandaar een tuigje.

Senna heeft dus rust nodig, is het dan de bedoeling dat ze in de bench blijft, want als ze uit de bench is dan heeft mijn moeder kans dat ze zomaar wordt gebeten, vanavond lag mijn moeder op de bank en Senna komt bij haar en hapt in de kussen en mijn moeder spreekt haar daarop aan en ze beet mijn moeder toen in de arm, vertelde ze mij net door de telefoon. Maar bijna de hele dag in de bench lijkt mij ook niet goed, tenminste dat vind ik persoonlijk sneu.

Bedankt voor alle reacties, tips en medeleven!!

Nee, het is niet de bedoeling dat de hond in de bench blijft, wat de bench is geen fijne plek voor haar.

Met 'rust' wordt vooral bedoeld: kalmte in het hoofd.

Als je deze hond verplicht in een bench gaat zetten waar ze niet graag is, dan krijg je geen kalmte in het hoofd, maar opstandigheid en nijdigheid.

Je moeder moet durven opnieuw te beginnen, dat vraagt even een mindswitch. De hond zal ook niet van de ene op de andere dag plots niet meer happen. Stress heeft een tijdje nodig om uit het lichaam te glijden. Ze moet de nieuwe aanpak dus een kans geven, en proberen zelf geduldig en rustig te blijven.

Na een tijdje kan je evalueren: of er verbetering is of niet.  

"Rust" wil ook niet zeggen dat je niets meer met de hond mag ondernemen. Maar kies activiteiten waar ze ontspannen en voldaan van wordt, ipv activiteiten waar ze opgewonden van wordt.

Voor heel wat honden is mogen snuffelen in het bos of heide, tussen de bladeren, in een konijnenhol, e.d. bijvoorbeeld erg ontspannend.

Het is dus niet zo dat je nu van de hond moet verlangen dat ze altijd moet liggen en slapen. Maar vermijdt dat de opwinding te hoog wordt (opwinding door te veel aan prikkels, maar ook door bijvoorbeeld overvraging).

Java was ook zo'n duiveltje. Negatieve aandacht is ook aandacht. Ik weet dat er veel mensen tegen het gebruik van de bench zijn, maar in zulke gevallen ging Java gewoon in de bench, of zorgde ik dat ze niet bij mij kon. Ze beet ook in mijn tenen als ik op de bank zat. 

Ook hielp het om dan even 'auw' te zeggen en meteen de kamer uit te lopen en de deur dicht te doen en gewoon even een minuut of twee wachten voor je terug gaat. Zo bereikte ze het tegenovergestelde van wat ze wou. 

Wat voor kluif heeft de pup? Als dat elke dag datzelfde kluifje is, is dat ook wat saai natuurlijk.. hier staat ook altijd een mandje met verschillende speeltjes. Dan kan ze zelf kiezen.

Geloof me, het gaat over.

De hond moet zelf kunnen kiezen waar ze wil slapen.
Alleen denk ik dat dat niet nú direct kan, omdat ze nog zo hoog in haar spanning zit.

Dwing haar niet de bench in als ze daar vervolgens gaat piepen/blaffen/huilen en/of heel onrustig van wordt, dit zorgt dan alleen maar voor stress en paniek wat juist tegenwerkt als je een hond wil met rust in haar koppie.

Zet een mand naast de bank en begeleid haar. In het begin (neem een week) zal het echt veel tijd en energie kosten om de pup zelf haar rust te laten vinden.
Het is belangrijk om je instelling te veranderen...mensen hebben de neiging om een hond te (weg te) "sturen" met een boze/stijve houding i.p.v. daarvan kun je naast de mand gaan staan, met je hand er in kloppen en de hond zo uitnodigen, dan heb je al een hele andere sfeer,zeker de hond zal dit anders zien, niet dreigend, maar uitnodigend. Kluif erbij, ga op zoek naar lamskophuid of runderkophuid.

Als je moeder opstaat en de pup springt dan ook direct uit de mand, dan consequent zijn en weer terug begeleiden/uitnodigen in het mandje.

En heel soms is het ook goed om gewoon compleet uit de situatie te verdwijnen. Dit kan je moeder doen als het haar te veel wordt, zeg haar niet de confrontatie op te zoeken, maar loop weg, haal een glaasje water in de keuken en kijk helemaal niet naar de hond. Vaak kalmeert de boel dan.
Je moet het zo zien, als een stabiele volwassen hond een te drukke pup niet meer om zich heen wil, dan loopt de volwassen hond weg.

Dit is écht nog een pupje compleet met alle streken die daarbij horen. Sorry maar alles wat je schrijft klinkt mij gewoon bekend in de oren, bekend als in "bekend puppy-gedrag". En ik lees niets heel geks... Nee het klopt; niet iedereen overkomt het op deze manier maar er zijn pups bij kan ik je vertellen... 

Obi was namelijk precies zo tot zeker de leeftijd van 1 jaar. Daarna heeft hij nooit meer raar gedaan en is het een leuke volwassen hond geworden. Jouw pup doet juist deze dingen bij jouw moeder (en bij jou) omdat ze jullie vertrouwd, bij vreemden zal ze inderdaad dan de kat uit de boom kijken en gewoon "rustig" zijn. Laat je niet gek maken, écht niet. Sommige pups zijn hels, Obi was ook zo. Kleding kapot, bekraste armen, puppytandjes overal waar je kon bedenken. Het is écht door de zure appel bijten. Een pup opvoeden kan verschrikkelijk zijn, been here, done that. Ik heb zitten janken omdat ik het niet meer wist ik dacht dat het aan mij lag of aan de hond, alles ging mis. Obi brak mij compleet...  En ik begon te denken dat mijn pup gestoord moest zijn mijn andere honden waren nooit zo geweest?!  Maar ik had andere honden gehad voor deze, zelfs als pup. Dus ik had toch ergens een soort van houvast. Zorg dat de GT jullie goed op weg helpt en heb vertrouwen in jezelf.  Behandel de pup goed en fair(!) geen fysieke correcties etc. en uiteindelijk zul je beloond worden, echt geloof me. 

Overigens was het bij ons zo erg dat ik zelfs met de tips van mijn GT eigenlijk niets kon.  Rust pakken deed hij genoeg want we verplichtte hem dat maar elk moment dat hij dan geen rustmoment had gebruikte hij om te happen springen of bijten. Afleiden hielp niet, uit de hele "trukendoos" van de GT hielp niets, ze wist het ook niet meer. Soms beet hij ook op straat zo vol in mijn arm... meestal strooide ik dan wat kleins op het gras om hem even uit de "loop" te halen. Negeren hielp evenmin want onze pup was uit op aandacht en probeerde alles en was al snel zo groot dat je hem niet kon ontwijken en als hij je raakte wanneer die op je afrende deed het behoorlijk pijn, leuk in de zomer met korte broeken etc. Wat bij ons wel hielp was hem veel laten kauwen op goede kauwspullen (gedroogde pens, luchtpijp etc). Dan maken ze een stofje aan in het brein wat ze gelukkig en rustig maakt. Zo had hij een voldoening en bezigheid wat niet ons "vervelen" was. En hadden wij een pauze van hem want het was soms doodvermoeiend en ontzettend demotiverend dat gedrag. Soms hield ik het vast en kauwde hij dan, een soort teamwork wat positieve interactie was ipv negatief. Maar dat laten kauwen werkte dus goed en tijd, tijd heeft bij ons alles bijna magisch verholpen op een gegeven moment zat er iets van verstand in z'n bol en viel alles op z'n plaats. Er komt echt wel een omslag in het gedrag. Maar dat kost dus tijd... 

Meestal zat ie dus zo in de tuin en was hij blij en wij ook

Hij lijkt misschien al volwassen op de foto maar dat was hij echt nog lang niet... de dikke voorpoten verraden het enigszins.

Er zijn al hele goede tips gegeven.

Wat mij opviel is dat de pup alleen je moeder soms bijt? De pup valt niet zomaar andere mensen of honden aan?

Als dat zo ie, heeft het ws toch met het gedrag van je moeder te maken.

Haar gedrag is misschien niet duidelijk voor de pup, of niet consequent. Dat, in combinatie met te veel wandelen  dus over prikkeling, maakt de pup happerig.

Dat vind ik echt wat anders dan agressief gedrag.....

Wat doet je moeder als pup hapt?

Laat ze het begaan of laat ze pup merken dat dit niet oké is?

Naast allerlei maatregelen in de opvoeding zou ik ook je moeder aanraden om zich gewoonweg te gaan beschermen tegen de puppytanden. Dat klinkt logisch en is het ook, zodoende wordt de sfeer ook wat ontspannen en je moeder minder gestresst.

Hoe?

Hou armen en handen weg bij de puppybek als je iets wilt van hem. Geef hem niet de kans. 

Tuig of halsband omdoen een ramp? Laat de halsband aan, dag en nacht. Om het nog makkelijker te maken: koop een klein hulplijntje. Dat is een lijntje met aan beide kanten een haak om aan te klikken. Dat lijntje is maar zo'n 10 cm lang.

Die kun je ook laten hangen, heeft hij geen last van.

Dan kun je daaraan aan en aflijnen, en blijf je uit de buurt van zijn bek. Stressloos voor de hond ook.

Verder, het klinkt gek, maar het werkt wél: laat je moeder  in huis met regenlaarzen lopen.

Een puppybek heeft daar geen enkele grip op en je moeder blijft heel.

Deze maatregelen, samen met de opvoedingstips, zorgen ervoor dat het bijten onmogelijk en of zinloos is( je moeder roept geen au meer!)

Zodoende dooft dit gedrag ook uit.

En als de rust dan is weergekeerd kan moeders weer op pantoffels door t huis.....