Hovawart

Hoi allemaal,

Ik ben heel benieuwd of er mensen op dit forum zijn die mij meer kunnen vertellen over de Hovawart. Wat voor honden het zijn, over de opvoeding van zo'n beestje , noem maar op.

Ik zou het heel erg leuk vinden als er hovawart baasjes (of andere bekenden met dit ras) me er meer over zouden kunnen vertellen.

Alvast bedankt !!

Google op Hovawart....krijg je karakter eigenschappen......en ik geef het topic een zetje voor je....ken een baasje die dit ras heeft....hier op het forum geen idee, vandaar mijn zetje....

De hovawart is een relatief grote (60 á 70 cm), redelijk robuste, langharige hond. Hij bestaat in 3
kleuren : zwartbruin, zwart en blond - deze kleuren worden door elkaar gefokt en komen dus vaak
door elkaar in hetzelfde nest voor.
maar wat voor soort hond is de hovawart nu?

Een officiële 'droge' rasbeschrijving wil ik hier niet geven, die is op genoeg plaatsen op het net te
vinden. Wel wil ik wat dieper ingaan op typische raseigenschappen, vooral dan qua karakter, want
dat is het belangrijkste : dat (toekomstige) baasjes goed kunnen inschatten welk type hond een
hovawart nu eigenlijk is en of hij wel of niet bij hen past.

Laat ik maar beginnen met te wijzen op de 'slogan' bovenaan elke pagina : die staat er niet voor
niets ;-) . De hovawart behoort tot de categorie van de waak- en verdedigingshonden, dat brengt
met zich mee dat ze een nogal sterke persoonlijkheid hebben - de meeste waakhonden zijn nu
eenmaal geen doetjes. Hova-wart is het oudduitse woord voor hof-wachter, het is dus een
ouderwetse boerenerf-waakhond. Veel mensen vinden het waakse aspect wel een leuke eigenschap,
maar vaak staan ze er te weinig bij stil dat dit ook zo zijn nadelen kan hebben, afhankelijk van de
baas en de situatie - hierover vertel ik verder op deze pagina meer (onder 'en wat zijn nu hun minder
leuke eigenschappen?').

In zijn algemeenheid genomen is een hovawart een baasgerichte, actieve, vrolijke, speelse en
waakse hond, maar met een flinke dosis onafhankelijkheid en eigenzinnigheid. In hun voorouders zit
een deel herder en ook een deel berghond en van allebei hebben ze wat trekjes geërfd.
wat zijn de leukste eigenschappen van een hovawart?

Of met andere woorden : waarom ben ik er zo gek op?

- 'wartjes' zijn voor mij de perfecte combinatie tussen de baasgerichtheid van een herder en de
onafhankelijkheid van een berghond. Herders zijn hele leuke honden maar mij kunnen ze wat
benauwen door het heel erg baasgerichte : mijn herdermeisje Flurk leefde alleen maar voor en door
mij : super als je zoiets zoekt, maar ik vond het wat té.

Een hovawart is ook wel baasgericht - hij zal tijdens wandelingen heel makkelijk in je buurt blijven,
hij knuffelt graag, speelt graag met zijn mensen en is redelijk gehoorzaam te maken máárrrr....hij
beseft dat er nog een wereld is buiten de baas en zijn familie en kan zich af en toe ook perfect
gelukkig voelen in zijn eentje : op de uitkijk liggen in de tuin, wat rondsnuffelen in zijn 'territorium',
voorbijgangers in het oog houden of gewoon lekker niksdoen, daar is hij ook heel goed in.

- verder zijn ze wel redelijk gehoorzaam, ze trainen ook graag samen met de baas (voor de baasjes
die daar interesse in hebben) maar je krijgt niks voor niks : je moet er echt wel wat energie in
stoppen om ze zover te krijgen. Daar tegenover staat dat hij je dan ook heel erg het gevoel kan
geven dat hij iets wat je vraagt alleen maar doet omdat jij het bent : geen knipmesgehoorzaamheid
dus, maar toch wel heel graag de baas plezieren - mét een (heerlijke) dosis eigenzinnigheid.

Hovawarten kunnen ook goed presteren in gehoorzaamheidstraining (of eventueel zelfs IPO), maar
ook daar zal je zelden de resultaten behalen die je van bv. een herder zou kunnen verwachten.
Wartjes vinden samen iets doen met de baas - dus ook samen iets leren - wel leuk, maar ze zijn het
uitvoeren van bekende oefeningen ook snel weer beu : 10 keer hetzelfde herhalen omdat de
uitvoering nog niet helemáál perfect is, is aan hun echt niet besteed.

Ik heb een hovawart gekend super lief beest wel groot maar deze dacht dat die een schoot hondje was.zoals il ze ken zijn het super lieve honden maar hebben duidelijk wel hun beweging nodig ook een uitdaging is niet verkeerd voor ze.

Bel een Fokker van de hovawart op en vraag of je langs mag komen dan leer je ze het beste kennen.

Ik ben opgegroeid met 2! En heb ook verschillende hovawarts over de vloer gehad. Het zijn fantastische honden, heel erg gericht op hun familie. Die van ons waren ook erg waaks. Onze jongste was wel een blij ei en zolang wij de bezoeker accepteerde was het ook een grote knuffelbeer voor vreemden. Ze hebben veel beweging nodig en zijn wel koppig. Ze konden wel blijven lopen. Als ze het nu ergens niet van inzien dan doen ze het ook gewoon niet. Ik heb ze nooit aan het apporteren gekregen  Ik heb alleen ervaring met (intacte) reuen en ze waren wel moeilijk in combinatie met andere (intacte) reuen. 

Je mag me altijd even een privé berichtje sturen met vragen! 

Bedankt voor jullie reacties!!

L.r heeft een hovawart 

Wat hier boven staat geschreven kan ik mij volledig bij aansluiten. Hovawarts zijn waaks, eigenzinnig, geen allemansvrienden en knuffelkonten voor wie ze kennen. Zoals met elk ras is elke hond weer anders. De één kan goed mee gewerkt worden terwijl de andere nog geen trekspelletje met je wil doen. De één kan over drukke markten en met roedels lopen terwijl de andere nog niet de vriendjes van je kinderen door de deur laat.

Zelf heb ik een intacte reu van zeven jaar. Afgelopen weekend hebben wij eindelijk ons basisdiploma reddingshonden gehaald. Dat is niet omdat hij het niet kan maar we doen er zo lang over omdat hij soms gewoon geen zin heeft. En met een Hovawart die geen zin heeft kun je op je kop gaan staan maar als jij zegt links en zijn hoofd zegt rechts, dan gaat hij naar rechts. Verder is het een hele relaxte hond die mee gaat op vakantie, naar de markt of zoals vandaag, naar een drukke lammetjesdag waar hij van alle kanten aandacht krijgt.

Waar kom je vandaan? Misschien kan ik je doorverwijzen naar iemand in de buurt met een Hovawart.

Jaren geleden heb ik een hovawart gehad, een droom die na jaren eindelijk uitkwam. Spijtig genoeg was het geen succes, ik heb hem moeten herplaatsen owv problemen met de cockers.
Later hoorde ik van de nieuwe baasjes dat hij een hondje uit de straat doodgebeten had. Hij was ontsnapt uit hun tuin en het hondje passeerde daar net. Een hovawart ziet "zijn territorium" erg ruim en moet dan ook in een goed afgesloten tuin gehouden worden. Anders gaat hij waken in de hele straat en initiatief nemen dat niet echt op prijs gesteld wordt.
Ik heb de pup niet zelf mogen kiezen uit het nest, de fokker plaatste de puppen adhv een puppytest op 50 dagen. Ik ging regelmatig bij de fokker langs, maar omdat ik niet wist welke pup voor mij was, kon ik er ook geen "band" mee opbouwen. Voor dit ras leek mij dat best wel belangrijk. Het was ook een erg schuwe pup, hij kroop weg in een hoekje, iets wat ik met een cockerpup nooit meegemaakt heb. Die liepen vanaf het eerste uur bij mij rond alsof ze er geboren waren.
Ik vind het nog altijd prachtige honden, waar nog niet te veel mee geknoeid is maar niet (meer) voor mij.