Ik ook niet, iets dat mij zo lief was,ga ik niet als oud vuil achterlaten.
Dat heb ik ook gezegd,het lichaam is er de ziel is weg,maar ik wil wel dat met het lichaam respectvol
wordt omgegaan.
Het is bij mij ook niet van dood,hup kan de kliko in, bij wijze van spreken dan.
Gewoon oud vuil dat je even weggooit,zo voel dat voor mij aan en zou ik dus nooit doen.
Maar ieder moet inderdaad voor zichzelf een afweging maken.
Zo is dat. De invulling of betekenis die je er zelf aan geeft.
Van een luchtbegrafenis kan je ook zeggen: wat gruwelijk! Maar ik vind dat mooi, hoe de dood van de ene overgaat in leven voor de andere...
Dat snap ik wel... maar ik weet dat ze er in Utrecht netjes mee omgaan. Onze dierenarts assistentes vertelde dat er soms geen practicum gegeven werd omdat er een te kort aan materiaal was. Onze hond is mede door de inzet van de diergeneeskunde toch nog 6 jaar geworden. We hebben heeeeeel veeel van hem gehouden.
En door hem daar te brengen, konden we wat terug doen voor de dierenartsen in opleiding.
En zo werd zijn dood voor een ander toch nog nuttig, en dat vind ik prachtig.
Een overleden hond zit in je hart, en die wil ik niet elke week moeten afstoffen... (dan denk ik bij de 3e hup weg ermee..)
Nee, mijn reactie sloeg niet op jou maar op het achterlaten bij de da en laten ophalen door een destructiebedrijf
Ik vind het mooi wat jij gedaan hebt.
Ik hoef ook geen urn,kettinkjes of wat dan ook.
Onze oude honden hebben we ook thuis laten inslapen en zelf weggebracht naar het crematorium. Hun urnen staan ook nog bij ons thuis naast elkaar maar bekijken het heel erg per hond wat we met het as doen. Kay was gek op ons vakantiehuisje in Frankrijk en leefde daar helemaal op. Daar willen we hem eigenlijk nog heel graag uitstrooien. Lasslow was een gezinshond, zijn urn blijft gewoon bij mij of bij mijn vader staan.
Kaylo is mijn eerste eigen hond en nog jong maar wanneer de tijd daar is wordt hij ook thuis ingeslapen en breng ik hem zelf weg. Van hem wil ik ook gewoon een mooie urn thuis hebben staan en wellicht een deeltje as verwerken in een tatoeage.
De katten begraven we in de tuin. Nu twijfel ik over een van onze katten omdat het echt geen buitenkat is en daar altijd in paniek raakt. Dus daar twijfel ik nog erg over maar ook zij is nog maar 7 dus is hopelijk nog heel lang bij ons.
Achterlaten bij de dierenarts en destructie zou ik persoonlijk nooit doen..
De honden vroeger bij mijn grootouders werden op de boerderij begraven, bij mijn ouders ook (kleine hond), nu mag dat allemaal niet meer, mijn kleine diertjes zoals hamsters begroef ik ook, maar als er met Raiko wat zou gebeuren zou ik een crematie laten doen, individueel. Het is goedkoper om samen te cremeren met andere honden maar ik wil dat niet. Ik wil liever geen urne, enkel crematie en uitstrooien
Mooi topic
Interessant om te zien hoe dit verschilt voor iedereen. Ik zou mijn hond het liefst naar de bergen (terug) brengen en haar daar ver weg van alles en iedereen voor de natuur achterlaten. Misschien op een plek waar we samen eerder geweest zijn, maar het mag ook een andere mooie plek. De kans dat dat kan is natuurlijk niet zo groot op het moment dat het daadwerkelijk gebeurt en wie weet denk ik er tegen die tijd weer anders over. Een mooie plek in het bos om haar te begraven vind ik een mooie tweede.
Wij plaatsten vroeger als kind een plantje op alle beestjes die we in de tuin begroeven. De goudvisjes zijn nu narcissen, de ratten en gerbils een soort struikje dacht ik....de eerste poes een varen en de andere poes een klimroos. Mijn huidige (eerste eigen) kat heeft een obsessie met walnotendopjes dus ik had al bedacht dat ik op hem een walnotenboompje wil laten groeien.
Met een kat of klein hondje kan je dat nog wel in een grote plantenbak doen, maar voor mensen zonder tuin en grote hond zou ik cremeren overwegen. Op as kun je trouwens ook plantjes laten groeien.
Ik vind het een mooie manier om je beestje soort van door te laten leven in een plantje, "the circel of life" zeg maar
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?