Mijn Pup heeft angst voor andere honden, hoe help ik haar?

Hallo allemaal, ik heb een vraag en ben op zoek naar bruikbare tips.

Mijn kleine pup Suki is 1,5 week geleden naar Nederland gekomen vanuit Griekenland. Ze is daar na zo'n 2 maanden oud gevonden in een doos bij een bushalte, samen met haar broertje. Ze is opgevangen bij een asiel, maar niet tussen de grote honden, maar in het huis van de eigenaresse, samen met haar broertje. Suki is nu 4 maand oud.

Het is een hele leuke en enthousiaste dame, met veel energie en lekker ondeugend ook. Er zit pit in dit hondje. Ze is erg goed met mensen en wordt dolblij van kinderen. Alleen... na 2 dagen in NL kwamen we een erg grote hond tegen (pup van een jaar) die wilde spelen. Beide honden aan de riem maar het was té intimiderend en ze was een doodsbang vogeltje. Ik heb haar toen niet opgetild en ben de grote hond gaan aaien. Zij bleef echt ver weg aan de andere kant van de lijn, zich bijna uit haar tuigje te wurmen van angst en piepend.

Na dit voorval hebben we kennis gemaakt op de puppy school en ook daar was ze bang. Ze kroop onder stoelen en als een andere pup dichtbij kwam begon ze te blaffen en van zich af te bijten.

Het heeft tijd nodig dacht ik...

Gisteren probeerde ik haar kennis te laten maken met de hond van mijn zus (1,5 jaar oud en middelgrote hond). Ik stond buiten met Suki aan de riem op 20 meter afstand van de voordeur en mijn zus zou haar hond van binnen halen aan de lijn. Echter wat gebeurde er... Haar hond ontsnapte uit huis, rent van 1-hoog naar buiten, ziet ons staan en stormt op kleine Suki af en probeert haar te pakken. Suki begon te krijsen als een biggetje, doodsbang. De hond van mijn zus was compleet wild geworden. Ik probeerde Suki op te tillen aan haar riem want maar door het springen en happen van de andere hond viel ik op de grond. Broek kapot, knie kapot en nog steeds niet mijn hond veilig gesteld. Uiteindelijk kreeg ik Suki te pakken en tilde haar op. Mijn zus kwam naar buiten gerend maar kreeg haar hond niet onder controle. Die bleef maar omhoog springen op mij om bij Suki te komen. En niet op een fijne manier, blaffen grommen, alles. Ik liep weg maar we kregen haar hond pas na 5 min in bedwang en aan de riem en ondertussen bleef mijn Suki maar piepen van angst. Uiteindelijk kalmeerde de zaak en waren we allemaal flink geschrokken. Ik heb Suki tijdens het piepen troost geboden, en ben me er van bewust dat dat misschien niet had gemoeten, maar de situatie was zo extreem dat ik vanuit mijn reflexen heb gehandeld. Uiteindelijk ben ik met mijn hond naar boven gegaan, het huis van mijn zus in, en heeft zij haar hond in de slaapkamer gezet. Ze hebben elkaar niet meer gezien, enkel gehoord. (De hond van mijn zus heeft ook nog nooit eerder dit gedrag vertoont naar nadere honden).

Nu denk ik dat Suki nog banger is geworden voor honden. Als we een hond zien gaat ze blaffen of wil ze een andere kant op. Vandaag had ik haar in de draagzak op de fiets en als ze een hond ziet gaat ze grommen en blaffen en worden honden die haar zien helemaal wild.

Ik had het idee om naar de hondenspeeltuin te gaan (kleine honden uurtjes) om te kijken hoe dat gaat maar na een belletje met de eigenaresse van de speeltuin het toch maar gelaten omdat het er heel druk zou zijn met veel 'kleine keffertjes'.

HOE ga ik dit nu oplossen. Hoe pak ik dit aan?
Voor de familie zou het natuurlijk ook fijn zijn als beide honden bij elkaar kunnen zijn op gelegenheden. Ik ben voornemens om er veel tijd en aandacht aan te besteden en privé les is ook een optie die ik overweeg, indien dit kan helpen. De puppy cursus start volgende week en ik ga binnenkort afspreken met de dame die haar broertje heeft geadopteerd. Dat hondje (reu) schijnt totaal niet bang te zijn voor andere honden.

Ik ben erg benieuwd of iemand mij advies kan geven.

Veel dank voor het meedenken,

Groet! Namens Suki

Ik heb het gevoel dat je te snel wilt gaan voor Suki. Ze is er nog maar net. Laat haar eerst even wennen aan jou, de omgeving, nieuwe gewoonten,... Het is fijn dat ze het verder al zo goed doet, maar geef haar rustig de tijd ipv nog extra nieuwe situaties, honden en mensen op te zoeken. 

Mijn hondje is ook bang van honden. Met kleine, rustige hondjes gaat het het best, maar ook dan hangt het van de situatie en de hond af. Wat bij mijn hond voor veel verbetering gezorgd heeft, is haar nooit forceren. Als ik een drukke of grote hond tegenkom, ontwijk ik die. Ik weet dat dat niet goed gaat, dus haar dwingen contact te maken, heeft geen zin en maakt haar alleen banger. Als ik een hond tegenkom die rustig is en waarvan ik denk dat het misschien goed kan gaan, laat ik haar beslissen. Geeft ze aan dat ze toch eens wilt snuffelen, mag dat en spreek ik haar bemoedigend toe. Geeft ze aan dat ze dat niet wilt, ook goed en dan gaan we verder. Bij andere honden die we tegenkomen, zorg ik ook dat ze weet dat ik haar bescherm als dat nodig is en als ze bang is. Ik loop dus steeds tussen haar en de andere hond in. Als honden los op ons afgestormd komen, pak ik haar op als steun. Sinds ik dit allemaal doe, merk ik veel verbetering in haar angst. Ze weet nu dat ze niet gedwongen wordt als ze niet wilt en dat ik er voor haar ben, als dat nodig is. Ze voelt zich duidelijk veiliger waardoor ze net meer contact durft maken. 

In jouw geval zou ik dus de komende tijd eerst alle honden vermijden zodat ze wat tot rust kan komen. Daarna kun je geleidelijk haar af en toe kennis laten maken met honden waarvan jij inschat dat die rustig zijn. Als ze dat ook niet wilt haar niet dwingen en haar zelf laten beslissen. Steun haar ook wanneer ze geen contact wilt en laat haar zien dat je er voor haar bent wanneer zij het moeilijk heeft met een andere hond. Probeer wel zelf altijd heel rustig te blijven.

Niks toe te voegen aan dit advies, behalve dat je haar nog extra kunt ondersteunen met bijvoorbeeld bachbloesem of homeopathie.

Ik ga met Syntara mee in haar antwoord.

Mijn vraag; waarom alles zo snel? Wat is daar de meerwaarde van?

Nu creëer je alleen maar een hele hoop stress voor dat arme beestje.

Eerst een paar maanden lekker rustig in huis. Laat de hond maar eens eerst wennen aan die hele nieuwe situatie. De dingen die in en om huis gebeuren zijn voor de eerste twee maanden meer dan genoeg. Daarna kun je verder wandelen en misschien richting de hondenschool gaan.

Je gaat te snel maar je wilt ook teveel. Waarom haar continu bij honden zetten terwijl je weet dat ze bang is? Ik pakte mn pup ook altijd op en soms nog (inmiddels 8 maand). Ze weet dat ik haar steun wanneer ze bang is, dit helpt erg goed. Verder ben ik tijdelijk gestopt met de hondenschool, tot dat mijn hond wat zekerder was en ik wist dat ze het aan kon. Je gaat voor haar daarheen, maar dan moet ze er wel wat aan hebben. Als ze daar bang is, bereik je niks, in tegendeel. Dus steun vooral je hond hierin. Loop honden voorbij, pak haar op, leidt haar af. Kijk wat het beste werkt voor jou en je hond. Maar dwing haar nergens toe, als ze dit niet wil. 

Er zijn veel honden in deze wereld....maar er is nog meer aan adviezen. Waarvan heel wat gebaseerd zijn op oude achterhaalde theorieën.

Eentje daarvan is ook dat wanneer je een hond neemt er meteen vanalles met moet doen, ondernemen en naartoe gaan.

Maar weinige die erbij stilstaan dat onze grote hedendaagse welvaartmaatschappij ENORM indrukwekkend is en ook heel beangstigend overkomt op onze geweldige viervoeters. Wat voor ons als mens zo vertrouwd en vanzelfsprekend is, staat tegenovergesteld voor hen.

Neem je tijd wanneer je jouw hondje wil laten wennen en kennismaken met...

Maar hou ook voldoende afstand van dat waar je hem/haar wil aan laten wennen. En bouw langzaam aan op. En kort beetje bij beetje de afstand in.

Kijk naar jouw pup. Hoe rustiger die is, des te veiliger hij/zij zich voelt. Maak ook gebruik van een langere lijn, zodat jouw pup kan aangeven ik wil verder weg van.... Wanneer je ziet dat er in alle rust gekeken en rondgesnuffelt wordt, maak dan gebruik tijdens het wennen van gezond lekkers te geven. Zodat er een positieve link ontstaat tussen jouw hondje en dat waar aan gewend wordt. Een andere "rustige" hond veilig verderop + lekkers ontstaat er een positief beeld.

Absoluut het tegenovergestelde van de situatie bij je zus.

Spreek af om samen te gaan wandelen. Ontmoet elkaar onderweg en laat voldoende afstand tussen beide honden. Hoeveel afstand? Wanneer beide rustig zijn en niet op elkaar reageren? Dan zit er voldoende afstand tussen. Geef ze dan ook beide lekkers, ze zijn immers braaf en rustig. Dus gedroogde brokjes vlees of gekookte kip....tja dat maakt het alleen maar leuker. En elke keer weer opnieuw samen gaan wandelen MET afstand tussen de beide, die je beetje bij beetje kleiner maakt.

En zo laat je jouw hondje wennen, aan wat dan ook. Steeds op een voldoende veilige afstand. En geef hem/haar de tijd om aan die auto's, voetgangers, of wat dan ook te wennen.

En...je hondje niet mogen troosten of afpakken wanneer het zich niet veilig voelt....ook dat hoort thuis onder de categorie fabeltjes.

Hoe rustiger en verantwoorder wij onze hond laten wennen op hem/haar tempo? Des te geruster en zekerder de hond zal uitgroeien tot een stabiele hond.

Geniet met volle teugen van je 4voeter.

Succes

Waar woon je in de buurt, ik heb een hond die bange honden totaal negeert, hij ruikt van een afstand en gaat als een standbeeld staan in de hoop dat de bange hond dan wel komt snuffelen.

Zo'n hond, er zijn er natuurlijk meer zo, zou jouw hond kunnen helpen van de angst.

Laat je hond niet bij vreemde honden, alleen honden waarvan je weet, die doet helemaal niks, maar dan ook zo weinig mogelijk, dan komt het vertrouwen vanzelf terug.

Faro heeft al vele honden geholpen op die manier, in het park noemen ze hem de therapie hond.

wat mooi, ik kwam ook een keer een vrouw tegen met een oudere collie, net na een bocht dus ik was te laat met uitwijken, en Jenna begint te blaffen, ze is bang voor andere honden, ik wilde dus afstand maken, maar de vrouw riep, laat haar maar even mijn hond is de rust zelf en negeert andere honden. Dus na toch wel een paar minuten blaffen, kalmeerde ze en ging voetje voor voetje richting hond, die haar idd negeerde, ze kwam zelfs zo dichtbij dat ze even durfde te snuffelen. Een goed ervaring dus, en het laat zien dat ze als ze maar de tijd krijgt heus wel met een geschikte andere hond kan. Helaas kom je zelden zulke mensen tegen natuurlijk.

Voor de rest ga ook ik met Syntara en anderen hun advies mee. Ga in haar tempo, niet teveel te snel willen en ondersteun haar tijdens de wandelingen, even de dingen benoemen helpt soms heel goed,  over een tijdje soms eens een snuffelspelletje onderweg kan ook goed  helpen om de wandelingen wat rust te geven. Ik heb in het begin met Jenna steeds hetzelfde saaie kleine rondje gelopen en alles uit de weg gegaan, niet geforceerd paniekerig, maar op een zo natuurlijk mogelijke manier, en  dit langzaam aan uitgebreid, zodat ze uit ervaringen gaat leren dat wandelingen ook leuk en veilig kunnen zijn.

Je zou ook Trisha Stewart haar boek BAT2 eens door kunnen nemen als ze zo bang blijft.

Wij hebben ook een Grieks straathondje, zij was met name zeer bang van mensen en wat terughoudend naar honden. Hier hebben we vanaf het begin rekening mee gehouden en de prikkels zo veel mogelijk beperkt. Niet geheel natuurlijk een beetje grenzen aftasten is ook belangrijk maar dat begon in ons geval al wanneer we de drempel van de voordeur passeerden.

Wat ik altijd heel belangrijk vind, ongeacht de hond in kwestie, is dat je ze aan een lijn nooit in contact laat komen. Wanneer honden beperkt worden door de riem en de richting die de baas uitloopt kunnen ze niet op een normale manier communiceren waardoor er dus ook bij niet angstige/agressieve honden miscommunicaties kunnen ontstaan. Zo zullen honden uit zichzelf bijvoorbeeld nooit in een rechte lijn op elkaar aflopen maar in een boogje (de grootte hiervan varieert, kan ook heel subtiel zijn). 

Daarnaast is het ongecontroleerd in een groep loslaten in het geval van Suki mijn inziens zeker geen goede stap. Ze vindt honden eng en in een groep heb je een grote kans dat de gehele groep in één keer naar jouw hondje komt lopen, voor haar een zeer beangstigende ervaring natuurlijk. 

Het voorstel van Yoop vind ik wel een goede, spreek af met iemand met een zeer rustige hond die jouw hond het liefst in het begin negeert. Zo kan ze langzaam aan wennen aan de aanwezigheid van een hond en zal je zien dat ze zich langzaamaan wat comfortabeler zal gaan voelen, dan kan je dit uit gaan breiden. Bijvoorbeeld in het begin beide op grote afstand van elkaar aan de riem en langzaamaan de afstand verkleinen en misschien kan je ze op den duur zelfs even samen los laten lopen (wel erop letten dat er dan geen andere honden lopen).

Misschien is het ook een goed idee om je wat meer in te lezen over hondengedrag. Kalmerende signalen van Turid Rugaas vond ik een interessant boek, zo leer je stress signalen tijdig te herkennen en kan je vervelende situaties beter voorkomen.

De ontmoeting met de hond van je zus had wellicht beter op neutraal terrein plaats kunnen vinden, ik zou dat voor nu even laten rusten en als het straks beter gaat met andere honden zou je dit nogmaals kunnen proberen door op neutraal terrein op een royale afstand van elkaar te kijken hoe ze reageren en of jullie eventueel de afstand kunnen verkleinen.

Stel de verwachtingen wat bij, het zal vooral veel tijd en geduld kosten. O ja en ik zou die puppycursus echt nog heel veel te vroeg vinden, laat haar eerst even acclimatiseren voordat al die nieuwe prikkels er nog bij komen. Persoonlijk vraag ik me ook af of een puppycursus voor Suki überhaupt wel een goed idee is.

Ook nog even iets om goed bij stil te staan is dat de omgang tussen straathonden heel anders is dan hoe honden in Nederland met elkaar omgaan. In Nederland krijgen jonge pups al op zeer vroege leeftijd aangeleerd om met (vreemde) honden te 'spelen', een straathond leeft in een roedel en onderling respecteren ze de verhoudingen (de jonge honden zullen ook wel met elkaar spelen) en vreemde roedels zullen ze eerder ontlopen dan dat ze ermee gaan spelen. Dus eigenlijk dwing je haar nu om alle gewoontes die ze als straathond geleerd heeft overboord te gooien en dat gaat niet zo in één keer.

Even ter geruststelling hier is het met onze Griek helemaal goed gekomen      

Ik denk dat de filosofie (BAT training) van Monique bladder goed bij haar zou werken als therapie..

https://www.moniquebladder.nl/wat-is-bat-voor-je-hond/

Geen idee of je er in de buurt woont, maar dit is eigenlijk wat je zoekt.

https://www.dogstart.nl/cursussen/cursus-sociale-wandelingen