Wennen aan het hebben van een hond

Hoi! Sinds vier dagen zijn mijn vriend en ik de eigenaren van een herplaatser van ongeveer twee jaar oud. Het is mijn eerste hond en ik merk dat ik behoorlijk moet wennen aan zijn aanwezigheid. Aan hem ligt het niet, want hij gedraagt zich voorbeeldig  Ik had (ongetwijfeld heel naïef) verwacht dat ik meteen een band zou voelen, maar dat is niet het geval. De wens om een hond te hebben was er al lang en we hebben er goed over nagedacht, dus het verbaast me dat ik de verandering in mijn leven toch heel groot vind. Het zal wel normaal zijn, maar ik zou het fijn vinden om wat mensen te spreken die dit herkennen. Dat mensen aan een pup moeten wennen heb ik al vaak gelezen, maar ik kom niets tegen over eerste ervaringen als hondeneigenaar van een wat oudere hond. Alvast bedankt! Omdat we een kruising uit het buitenland hebben, heb ik mijn bericht maar in deze rubriek geplaatst. Mocht het elders meer op zijn plek zijn, dan hoor ik het graag. 

Beste Puk,  alle drie de honden in mijn leven waren volwassen herplaatsers toen ze bij mij kwamen. Alledrie zeer gewenst. In het begin is het inderdaad aftasten, observeren. Ik vond het fijn om met een hond in het ritme te komen van dagelijkse wandelingen. En thuiskomen waar de hond op je wacht, hij is blij je te zien. Voor mij was/is het allemaal genieten.

Mijn honden werden ook niet herplaatst vanwege gedragsproblemen, maar omdat de vorige eigenaar er niet meer voor kon zorgen.

Bij de laatste twee heb ik vanaf de eerste dag een dagboek bijgehouden en mijn ervaringen opgeschreven. Dat is heel leuk om later nog eens door  te lezen, je vergeet bepaalde dingen heel snel.

Ik wens je veel succes met je hond. Je bent welkom met al je vragen en eventuele zorgen. En we zijn hier dol op foto's!

Hoi puk,

allereerst gefeliciteerd met jullie aanwinst!!

Je schrijft dat het niet aan hem ligt want hij gedraagt zich voorbeeldig.

dat is al echt super om te lezen want hij is pas 4 dagen bij jullie.

alles heeft gewoon tijd nodig.

Je hebt hem net dus nu zou ik hem lekker laten wennen aan alles en nergens druk op zetten.

misschien wel leuk om de band te versterken misschien over een paar weken een cursus te gaan doen?

Ik weet niet of hij bij jullie op de bank mag?

zo ja kan hij misschien lekker s' avonds bij jou/jullie liggen.

mag het nu niet of in de toekomst dan natuurlijk nu niet aan leren.

Maar dan kun je misschien s'avonds bij het tv kijken lekker op de grond gaan zitten en zijn aandacht trekken dat hij lekker er bij komt liggen dan kun je hem ondertussen aaien en vertroetelen..

misschien zijn mand of kleed dan naast je zetten.

Misschien kun je ook binnen samen spelletjes doen met hem?

geeft je partner het eten.. anders kun jij dat (voorlopig) doen.

wie laat hem het meeste uit?

Anders kun jij het evt wat vaker doen?..

Wij hebben hier vaker herplaatsers gehad wel in een bestaande roedel erbij.

Het zijn vaak zulke lieve en dankbare honden.

Zelf ben je nog onzeker met jou eigen gevoel maar het komt echt goed daar zorgt je nieuwe huisgenootje wel voor!!

Het komt echt wel goed!!

heb je voor ons misschien een leuke foto of foto`s want ik ben wel benieuwd naar jullie kanjer!!

Hoi Bailey, bedankt voor je lieve reactie. Dat doet me enorm goed (ik pink ondertussen een klein traantje weg). Ik ben van plan om over een tijdje naar een hondenschool te gaan. Dat zal hopelijk de band versterken en mij meer zelfvertrouwen geven. Hij mag niet op de bank, maar we knuffelen wel heel veel. Mijn partner en ik doen de uitlaatrondjes vaak samen, maar vandaag doe ik het alleen. Eten geven doen we allebei even vaak. Fijn om te horen dat mijn onzekerheid normaal is en dat jij de ervaring hebt dat het groeit. Ik zou graag een foto plaatsen, maar krijg het niet voor elkaar om een foto uit mijn eigen bestanden te importeren. Het lijkt wel alsof het alleen vanaf een internetadres kan... Hoe dan ook: nogmaals enorm bedankt voor je reactie!!

Komt goed hoor, tuurlijk is het wennen, en ook de verantwoording drukt.

Ik heb er met mijn herplaatsers nooit over nagedacht of ik nu een band voel. Het lijkt me logisch dat je nog geen band voelt met iemand die je nog niet goed kent. Zelf vond ik juist het proces van elkaar leren kennen, in een ritme raken, aan elkaar gewend raken heel mooi. 

De band komt echt wel als je gewoon in jullie eigen ritme gaat.

Ik ben ook wel benieuwd naar hoe hij er uit ziet. En weet je iets over zijn achtergrond?

Hoi Dobry, dat is fijn om te horen!! Bedankt voor je reactie. Mijn eigen ritme voelt nu een beetje verstoord dankzij onze lieve huisgenoot, waardoor ik het gevoel heb dat alle ruimte in mijn hoofd in beslag wordt genomen door het feit dat ik nu hondeneigenaar ben. De verantwoordelijkheid drukt inderdaad, zo fijn dat je dat benoemt! Ik wil het zo graag goed doen voor hem, maar vrees dat ik er vooraf teveel over gelezen heb. Daardoor zijn mijn eigen gezonde verstand en intuïtie een beetje naar de achtergrond geschoven. Die vind ik wel terug denk ik  Foto plaatsen lukt nog niet, maar hij komt uit een particuliere opvang in Roemenië. Daar is hij als pup al opgevangen. 

Hoi puk,

Jij ook allereerst bedankt voor lieve reactie!!

het is jullie 1e hond schreef je.

Buiten de comando's  bv zit,lig/sta of af,blijf die je hem waarschijnlijk wilt gaan leren in de toekomst.

heb ik misschien nog een tip..

misschien klinkt het vreemd ...

maar veel honden eigenaren praten ook tegen hun hond.

bv oh wat ben je mooi..

bv oh wat een knapperd

bv ga je mee..

Honden leren op een geven moment ook woorden.

zoals zoek je bal(elke keer als je deze weg gooit benoem je deze)

Waar is  je kluif?(is ook aan te leren)

Dan kan je op een gegeven moment ook in huis vragen "waar is je bal" zo krijg je ook weer meer contact

Hier soms zeg ik bv "wat ben je aan het doen" (als er 1 een beetje ondeugend is en dat begrijpt onze clown ook als ik dit zeg en hoef ik echt mijn stem niet te verheffen )

Door te praten/vrolijk te praten tegen je hond reageert deze er vaak op...bv door te kwispelen of naar je toe te komen.

Hier als ik soms wat tegen ze zeg terwijl ze liggen dan gaan ze liggend kwispelen.

Dus buiten" de evt commando's" kun je door je stem echt  ook gebruiken om ook een fijne band smeden.

Eigenlijk is de stem erg belangrijk op een goede manier.

hoop dat je ons op de hoogte houd!!!

succes!! 

Je hebt hem pas een paar dagen, het is logisch dat je moet wennen aan zo'n grote verandering! Ik heb het zelf gehad met mijn pup, in het begin had ik veel tijd voor hem en ging ik helemaal in hem op, heerlijk vond ik het.

Toen kwam ik erachter dat mijn studie achterliep, dat ik wat vaker weg moest zijn en dat alles eigenlijk alleen maar om de pup draaide en ik geen tijd voor mijn eigen dingen nam (terwijl je best kunt studeren met een slapende pup aan je voeten). Toen heb ik ook wel een moment gehad waarop ik dacht, 'help, is het nu altijd zo dat alles alleen nog maar om hem draait?'. Het antwoord is nee, je moet inderdaad weer op zoek naar een nieuw ritme waar naast je eigen dingen de hond ook in opgenomen wordt en dat kost tijd. Daar moet je even naar zoeken, ik heb zelf een paar dagen schema's gemaakt voor mezelf: wanneer doe ik wat en wanneer neem ik tijd voor de hond. Dat heeft mij wel geholpen om er bewust mee bezig te gaan en daarna ging het vanzelf meer in balans.

En wat betreft de drukte in je hoofd, dat wordt ook minder op het moment dat je merkt dat het gewoon goed gaat. Want als jij je zo goed hebt ingelezen en een bewuste keuze hebt gemaakt dan is er geen enkele reden waarom het niet goed zou komen! Geef elkaar de tijd, dan komt het vanzelf.

Praten tegen je hond vind ik ook belangrijk, veel belangrijker nog dan commando's leren al kan dat ook heel leuk zijn als het niet onder druk gaat. Met dat praten bouw je ook een band op, en leren ze aan het nederlands wennen, wat toch wel een wat "hardere" taal is dan het roemeens. Ik had voor Jenna ook gekeken naar wat poolse (ze komt uit Polen) commando'tjes, en die weet ze nog steeds. Of dat voor elke hond iets is weet ik niet, een hond met erg slechte ervaringen ermee wordt misschien bang....

Wees niet te bang om het niet goed te doen al is het begrijpelijk dat je je zo voelt, maar Meer als gewoon het goede voor de hond willen en je best doen kan je niet doen, en vertrouw juist wel op je gevoel en intuitie. Wel goed dat je er veel over gelezen hebt. Maar ieder maakt zijn eigen ritme, zijn eigen regeltjes. Zo lang dat ontspannen en met respect gaat, is alles goed.

Hier thuis ben ik ook veel meer van het praten tegen de hond dan commando's

en toch begrijpen ze mij goed.

Ps nog een kleine aanvulling misschien..?

Hebben jullie je veel ingelezen over het aanschaffen van een hond schreef je.

inmiddels hebben jullie dus een hele lieve Kanjer die zich snel aanpast.

Hebben jullie er misschien ook over een hondenverzekering nagedacht om evt te doen??

Hij is nu ongeveer twee jaar en mankeert gelukkig niets en hopelijk blijft dat natuurlijk zo!!!

Met een hondenverzekering(zijn er verschillende soorten en prijzen) betaal je een vast bedrag per maand.

wanneer er iets (onverwachts) medisch gebeurd betaal je maar 19% of 21% van de dieren arts rekening.

Als hij nu niets mankeert zou je hem  nu zo kunnen aanmelden zonder uitsluitingen van de polis.

omdat hij volwassen is bij (bijna?) alle verzekeringen een wachttijd van een maand .

Onze honden met stamboom bij een erkende fokker vandaan een hoop pech mee gehad en gelukkig verzekerd!!

Zie op dit forum op dit moment over de hond linda.(erg zielig!!!)

Deze eigenaar moet de hond  nu weg doen vanwege onverwachte hoge dieren arts kosten.

Dit is een uitzondering situatie maar toch..

Zelf hiervoor herders en ook grote kruisingen gehad en nooit gekke  medische dingen hoor over het algemeen.

Bijna allemaal lieve herplaatsers trouwens!!!

Ik heb de hond van mijn vader in huis genomen. Dit was een hondje dat ik al kende van toen ze net bij hem was als pup. Ik had ook regelmatig opgepast op haar. Er was dus zeker wel al een band. Toch had ik het er ook echt moeilijk mee in het begin toen ze bij mij woonde.

Het was enorm wennen voor ons allebei. Ik was mijn kat gewend waarmee ik een heel goede band heb, maar die toch wat zelfstandiger is dan een hond. Mijn hele dag draaide plots rond mijn hond. Ik vond het wat beklemmend, een hond die elke minuut van de dag op minder dan een meter van mij wilde zijn. Terwijl mijn hondje die periode net extra nood had aan geruststelling en aandacht van mijn kant. Maar dat is met de tijd geleidelijk aan helemaal in orde gekomen. Nu zijn we goed op elkaar ingespeeld. En eigenlijk heel geleidelijk, zonder het zelf volledig te beseffen, ben ik zoveel voordelen gaan zien en zijn de nadelen veel kleiner geworden (aan sommige dingen moest ik gewoon wennen, voor andere dingen hebben we goede oplossingen gevonden,...). Ik zou nu niet meer zonder haar kunnen  

Binnen enkele maanden gaan we op huwelijksreis zonder hond en hoewel ik natuurlijk wel uitkijk naar de reis, zie ik er ook tegen op om zo lang zonder haar te zijn. Terwijl ik de eerste maanden dat ze bij mij was, zo kon genieten van de tijd die ik even zonder hond doorbracht. 

Wat reageren jullie allemaal lief, bedankt! De bevestiging dat het tijd kost, stelt me heel erg gerust. De afgelopen dagen heb ik veel spanning gevoeld (en daardoor zelfs weinig gegeten) omdat ik bang was dat ik me toch vergist had in onze keuze voor een hond. De komende tijd moet ik leren accepteren dat het leven er nu even anders uitziet dan ik gewend ben. Daar ga ik straks vast de lol van inzien ???? Ik hou jullie op de hoogte!

Die vraagtekens waren eigenlijk een emoticon maar die komt dus niet over, haha. 

Probeer idd niet te veel druk op jezelf te leggen. Ik voelde mij in het begin ook wat schuldig dat ik eigenlijk niet zo blij was met mijn hondje. Daarnaast ben ik ook nogal perfectionistisch op het vlak van mijn huisdieren, dus ik wilde alles 'perfect volgens de boekjes' doen. Toen ik dat eindelijk wat kon loslaten en kon accepteren dat alles nu eenmaal niet altijd loopt zoals je zou willen en dat ik gewoon mijn best doe, zonder dat het perfect moet zijn, ging het veel beter. Toen kon ik meer gaan genieten  Dus gewoon zonder druk je best doen, genieten van de positieve dingen, de leuke momenten en het tijd geven. Dat gaat helemaal goedkomen! 

hoe ervaart je vriend het eigenlijk om een hond te hebben?

Ik weet nog dat ik mijn hond van 4 jaar in huis kreeg. Ik was dolblij, maar het was ook onwennig. Hoe reageert hij, vind hij het wel leuk hier, is hij wel op zijn gemak. Ik ga nu dit doen, hoe reageert hij daar op? Oh, we gaan uit.. heerlijk samen lopen elkaar ontdekken ervaren hoe hij op mij reageerde en andersom. Het buiten lopen samen en dingen doen was een verademing, ik merkte dat binnen we ook veel relaxter met elkaar waren daardoor. Je moet elkaar echt even leren kennen is mijn idee.. En bedenk dat het voor de hond net zo vreemd is dan dat het voor jou is, je moet allebei je draai zien te vinden.

Voor jou is het nieuw, maar voor de hond ook.

Hoi Syntara, allereerst mijn excuses dat ik op de moderator-knop heb gedrukt. Ik had geen idee wat het was.... en dan druk ik dus op knopjes  Jouw reactie raakt me extra, omdat je gewend bent aan katten. Ik ook!!! Thuis hadden we een kat en de afgelopen twintig jaar was ik een kattenvrouwtje. En dat is echt heel andere koek. Katten passen ook zo goed bij mijn best introverte aard. In november waren we voor het eerst in twintig jaar katten-loos en zijn we gaan onderzoeken of het nu misschien tijd was voor een hond. Die wens sluimerde op de achtergrond al jaren. 'Druk op mezelf leggen' en perfectionisme zijn op mij ook van toepassing. Loslaten vind ik een hele kunst, maar mijn nieuwe viervoeter gaat het me ongetwijfeld leren. Daar is hij slim genoeg voor. Ik noem zijn naam trouwens bewust niet omdat ik de stichting waarvan we hem geadopteerd hebben niet onnodig ongerust wil maken. We hebben net voor het eerst met zijn tweetjes gewandeld en meneer luistert hartstikke goed naar mij. Dat geeft ook zelfvertrouwen! Voor een vrolijke stem en complimentjes is hij heel gevoelig en kletsen kan ik wel, dus dat komt goed. Nogmaals bedankt! Inmiddels geen tranen meer van twijfel, maar van opluchting dat ik eigenlijk best normaal ben      

" hoe ervaart je vriend het eigenlijk om een hond te hebben? "

Dobry

Hij vindt het ook wennen, maar is van huis uit gewend om een hond te hebben. Voor mij is het als kattenmens een grotere omschakeling. Gelukkig steunt hij me enorm en doen we het echt samen.

Fijn om te horend at je er wat aan hebt!  Je verhaal klinkt bij mij dus ook heel herkenbaar  Ik zie mijzelf nog steeds meer als een kattenmens (al ben ik gek op alle dieren), omdat ik katten 'gemakkelijker' vindt, vooral dan ook katten die ik niet ken tov honden die ik niet ken (ik ben ook introvert). Dus ik vind nog steeds katten in het algemeen beter bij mij passen. Maar met mijn eigen hond heb ik nu wel een bijzondere band gekregen. Zij is nu een beetje mijn kindje (omdat ze mij zo hard nodig heeft), terwijl ik mijn kat meer als mijn beste vriendin beschouw.

Super dat je hond al zo goed luistert en dat hij zo goed reageert op je stem en complimentjes!  Als je op alles focust wat wel al heel goed loopt, gaat het helemaal in orde komen. Er zullen vast nog genoeg mindere dagen/momenten zijn (mijn hond heeft dagen dat alles perfect loopt en dagen dat ze echt vervelend is ook of dat ikzelf een slechte dag heb en alles er te veel aan is), maar dat is dus allemaal volledig normaal. En uit je berichten kan ik afleiden dat de hond het super heeft bij jou en dat dat in de toekomst dus helemaal in orde zal komen tussen jullie! 

Haha, jij bent zeker ook zo iemand die overal door de knieën gaat om te checken of een vreemde kat geaaid wil worden. Ik zie dat altijd meteen en inderdaad...bij honden heb ik wat meer reserves bij het lezen van gedrag. Fijn dat je het gevoel hebt dat onze hond het goed heeft bij ons. Go with the flow wordt het nieuwe motto (help, ik timmer zo graag alle opties dicht), dan kijk ik hier in no time lachend op terug. Mede dankzij mensen zoals jij. Een eerlijke reactie zonder oordeel helpt enorm. 

Ach die band komt echt vanzelf, dat je hond nu al zo goed luisterd is wel bijzonder hoor, let op, hij kan nog ondeugend worden hoor, maar dat betekend dat hij zich op zijn gemak voelt.

Ik heb een hond uit Spanje geadopteerd hij was 8 jaar, je werkt samen aan de band, ik vond pootje leren geven heel leuk, hij ook want hij kreeg lekkers, dan zit je lekker samen op de grond en ben je samen bezig.

Je gaat straks gezichtsuitdrukkingen van je hond herkennen, en zijn lichaamstaal, het heeft even tijd nodig, je moet er wel wat voor doen, maar let maar op, straks heb je een enorme band.

Hoi yooop, bedankt! Het is fijn te lezen dat ik na verloop van tijd mijn hond beter ga begrijpen. Dat had ik ook wel verwacht maar het blijft fijn om het te horen van iemand die het ervaren heeft. 

Hey Puk! 

Allereerst, wat mooi en fijn dat jullie dit hondje in jullie huis opgenomen hebben! 

Ik ben echt een honden mens, van huis uit mee op gegroeid. Eerst kwam Willem (labrador), hij was 4.5 maand toen hij als herplaatser bij ons kwam. Dit ging prima, gelijk het gevoel van 'jij hoort bij ons'.

Toen anderhalf jaar later kwam Boaz (berner sennen), hij was 18 maanden toen.

Oke, toen hadden we ineens 2 honden.. 2 kinderen en een kat! Met de kids en kat ging het meteen fantastisch! 

De 2 Honden samen had ik me best op verkeken. Willem dacht 'jaaa een vriendje, waar ik de hele dag mee kan spelen!' de tafels vlogen hier letterlijk door de kamer! Boaz was eigenlijk best rustig, alleen Willem dus even niet meer..

Toen dacht ik best even, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? 

Maar toen kwam de gewenning en daarmee de rust stukje bij beetje terug.. 

De honden konden heerlijk naast elkaar slapen en kregen door dat ik ravotten in de woonkamer niet een heel goed plan vond! 

Nu zijn we inmiddels bijna 2 jaar verder en de band die ik met beide honden heb is ongelooflijk! Beide op hun eigen manier, maar wat zijn ze me beide dierbaar en zou ze voor geen goud in de wereld meer willen missen! 

Een band moet groeien en dat kost tijd, het tempo is aan de hond en jij mag hem daarin volgen.. Heel mooi hoe dat elke week wat groeit!

Geef jezelf die tijd en stel jezelf ervoor open, dan komt het echt (bijna) vanzelf goed! Geniet van de kleine stapjes samen! 

Veel geluk met elkaar!  

Hoi!

Bedankt voor je reactie. Twee honden, twee kinderen en een kat...dat is ook wel heel intens  Maar wat fijn dat het allemaal goed is gekomen. Het is dus echt een kwestie van wennen aan elkaar en de tijd ervoor nemen. We vinden het heel bijzonder dat hij zo snel aan ons went, dat gaat echt met sprongen vooruit. Sinds gisteren wil hij spelen. Voor mij helemaal nieuw en onwennig, maar volgens mij wel een goed teken. Als je katten gewend bent (zoals ik) is een hond opeens toch wel heel erg aanwezig, maar ik heb er alle vertrouwen in dat we er iets moois van gaan maken. Hij verdient het in ieder geval en ik ben er dierenliefhebber genoeg voor om mijn eigen ongemak van me af te zetten. Maar daar helpen jullie verhalen wel bij, ik had het echt even nodig om te horen dat anderen het herkennen.  

Hoi puk,

ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat en jullie 4 voeter.

ik schreef eerder over tegen de hond praten schept ook een goede band.

Toevallig stond er  gisteren iets op internet bij de telegraaf over "praten tegen honden"

ik hoop dat je al weer iets meer gewend bent.

hier trouwens honden en katten liefhebbers(op dit moment 2 grote honden,1 "petekind" hondje is vaak bij ons en 3 poezen)

Dus begrijp het als je altijd poezen hebt gehad.

Ik vind beide soorten heerlijk om te hebben.(een verrijking)

Je zult merken dat mensen je eerder aanspreken/herkennen buiten met jullie hond!

Succes weer!!!!!

Hoi Bailey, leuk dat je eraan denkt. De spanning (inclusief verhoogde hartslag) van de eerste dagen ben ik kwijt, maar ik ben nog niet veel meer gewend aan zijn aanwezigheid. Die blijft intens. Hij voelt zich wel meer thuis en komt wat uit zijn schulp. Dat vraagt van mij weer wat aanpassingsvermogen. Opeens toch bang voor de stofzuiger, heftiger reageren op andere honden, moeilijk doen over slapen in de bench... Dat speelde de eerste dagen nog niet. We gaan zien hoe het zich ontwikkelt. Groetjes!

Och ja, ik herken dat wel. Niet van mezelf, maar van mijn partner. Hij was van huis uit alleen maar katten gewend; ik ben al mijn hele leven omringd door honden. Onze eerste hond (herplaatser) was voor hem enorm wennen. Hij vond de hond hartstikke lief, maar ervoer het hebben van een hond vooral als handenbinder. Hier zijn echt wel een aantal maanden overheen gegaan (en zo ook, weliswaar in mindere mate, later bij onze tweede hond). Inmiddels, heel wat jaren later, is hij dól op onze honden. Hij geniet iedere dag met volle teugen van ze en heeft alles met liefde voor ze over. Dit heeft eigenlijk vooral tijd nodig gehad, en het heeft ongetwijfeld geholpen dat we destijds samen een cursus met onze eerste hond gevolgd hebben, waarbij ik een groot deel van de training bewust aan mijn partner heb overgelaten. Ook samen spelen kan enorm bijdragen aan het opbouwen van een band. Wat mijn honden bijvoorbeeld helemaal geweldig vinden zijn snuffelmatten en hondenpuzzels. Het is enorm leuk om op die manier samen met je hond bezig te zijn. 

Heel normaal hoor

Het duurt 3 maanden voor een grote verandering normaal begint te worden

Dat geldt zowel voor jou als voor de hond.

Daarnaast moet je elkaar nog leren kennen en dat maakt ook onzeker soms

De hond kijkt nu ook nog kat uit de boom....die heeft geen idee wat de bedoeling is bij jou en dat het zo blijft

En jij hebt ook ervaringen nodig met de hond om zekerder te worden en een band te krijgen...

Het komt echt..stap voor stap

over een tijdje kan je met elkaar lezen en schrijven en heb je je weg gevonden in je nieuwe leef routines 

Heel normaal hoor. 

Ik haalde Nia in september op en gelijk een band. Toen Ffion opgehaald in januari en het duurde een paar dagen. Ok dit waren geen herplaatsers maar puppies..maar inmiddels was ik gewend aan Nia en de eerste dagen voelde het heel vreemd om mijn aandacht te moeten verdelen en dergelijke. Nu gaat het allemaal vanzelf en heel natuurlijk. 

Bekijk het eens vanaf een andere zijde. Na 3 weken vraag je je af of je wel 10 a 12 jaar iedere dag wilt zorgen en wandelen met een dergelijke  hond. Je kunt het dier naar het asiel of opvang  terug doen..... Maar....hoeveel is het je waard een hond met een naar verleden van weg gejaagd te zijn tot geen eten te hebben gehad voor dagen lang en zonder rustige slaap.....een veilig heenkomen te geven. De hond zet jou op een voetstuk. Jij geeft hem eten, waarvoor hij je iedere dag als voormalige zwerver of asielhond dankbaar voor is. Jij leert hem geen angst te hebben, hij heeft een leider die voor hem zorgt. En.....kijk eens goed naar je hond als hij eindelijk eens zonder angst en onrust diep en ontspannen kan liggen slapen....dankzij jouw huis en haard. Doet dat je hart niet smelten??? Jij...jij als baasje....zijn toeverlaat al moet hij dat nog gaan ervaren. En dat heeft tijd nodig....een jaar tot 1.5 jaar tot hij begrijpt dat jij hem niet verlaat. 

Ik kan je zeggen...ik heb hier een buitenlandse hond gehad en vroeg mij dit na 3 weken af maar keek er anderszijds zo ook tegenaan. Geloof me....het komt goed die band. Observeer eens goed als je hond zijn rust vind en weet dat hij dat elders nooit heeft gekend. Dat doet je wat....

Dit gedicht is voor mij sindsdien heilig . Die kreeg ik bij mijn Stray-dog en geloof me....het deed mij wat.

PRAYER OF A STRAY

Dear God please send me somebody who'll care!
I'm tired of running, I'm sick with despair.
My body is aching, it's so racked with pain.
And Dear God I pray as I run in the rain,
That someone will love me and give me a home.
A warm cozy bed I can call my own
My last owner neglected me and chased me away
To rummage in garbage and live as a stray.
But now God I'm tired and hungry and cold.
And I'm afraid that I'll never grow old.
They've chased me with sticks and hit me with stones
While I run in the streets just looking for bones!
I'm not really bad God, please help if you can.
For I have become just a "victim of man!"
I'm wormy, dear God, I'm ridden with fleas
While all I want is an owner to please!
If you find one for me God, I'll try to be good
I won't run away and I'll do as I should.
I don't think I'll make it too long on my own,
Cause I'm getting so weak and I'm so all alone.
Each night as I sleep in the bushes I cry,
Cause I'm so afraid God, that I'm gonna die!
And I've got so much love and devotion to give,
That I should be given a new chance to live.
So Dear God please, please answer my prayer....?
And send me somebody who will really care...