Als ik één ding geleerd heb in mijn leven dan is het dat je het in de ogen van de 'goegemeente' toch nooit goed doet.
Wat je ook doet, hoe oud of jong je ook bent, er is altijd wel een groepering die je daarop aanvalt.
Waar je woont, hoe je woont, je inrichting, wel of niet kinderen, wel of niet fulltime werken, hoe je je huishouden (laat) doet, wel of niet borstvoeding, wel of niet sporten/hobby, hoe je omgaat met je financiën, je keuze in vakantie, je auto, je kleding, je haardracht.. echt. Er valt weinig te bedenken waar je geen commentaar op krijgt als meerdere mensen daar wat inzicht in krijgen en hun mening gaan uiten. Ik heb ook het gevoel dat vrouwen daar meer last van hebben dan mannen.
Jonge mensen denken eerder dat dat aan hen ligt, trekken zich dat meer aan, oudere mensen kennen de klappen van de zweep en halen hun schouders op.
Dat is zeker zo. Ik trek mij zo'n reacties ook niet te hard aan (al hangt dat er ook wel wat vanaf van wie), maar ik merk wel dat dit een onderwerp is wat in mijn omgeving sterke reacties uitlokt. Ook bij dichte vrienden en familie die normaal volledig achter mij staan, zie ik dat ze het niet eens zijn of mijn beslissing niet begrijpen. Ik wist vroeger niet dat dit blijkbaar zo'n gevoelig punt was. Dus ik heb toch het gevoel dat er vanuit de samenleving veel druk is om voltijds te werken, zeker wanneer je jong bent en wanneer je geen kinderen hebt. Maar je hebt gelijk dat er altijd wel iets is waar mensen commentaar op geven natuurlijk.
Maar als je op deze manier kiest voor een kleur, heb ik er geen moeite mee Dan heb je nog steeds de belangrijkste punten bovenaan staan.
Ik werkte me over de kop, jongleren met een fulltime baan, alleenstaand, twee jonge kinderen, een hond, zelf het huishouden doen want zo bijster goed verdiende ik nu ook weer niet in mijn toch vrij zware baan, veel reistijd woon-werk, degene waar de zorg voor een grootmoeder die ziekenhuis in en uit ging op neer kwam en ver weg ook nog eens, en de verbouwing van een net aangekocht huis wat ik ook bijna geheel alleen deed. 3 uur slaap op een nacht was een zege. Maar niemand kwam tekort. Behalve ik.
Ik ben toen geknakt. Ontwikkelde een angststoornis. Ik heb toen hulp gekregen van een familielid en het eerste dat hij me leerde was: "Iedereen toont een ideaal plaatje, maar niemand heeft dat." Ik kon dat bijna niet geloven. Als ik bij vriendinnen over de vloer kwam was het toch altijd zo netjes, geordend, schoon en liep alles op rolletjes?
Hij begon te lachen en zei: "Ze weten toch dat je komt? Dan ruimen ze snel de zooi op, gooien de stapel schone was die er al dagen ligt even boven op het bed, die administratie die al weken op tafel ligt duwen ze even in de kast, snel een stofdoek en de stofzuiger door de ruimten die jij ziet en de wc borstel door het toilet... dat doe jij toch ook?"
Uhm, ja. Dat doe ik ook. FF snel door het huis rauzen als ik visite verwacht. Nooit kwam het in mij op dat zij dat ook deden.
Hier op HP loopt iedereen uren aaneen met hun hond, iedere dag. Yeah, right. Ze zijn nooit chagrijnig naar hun hond. Yeah, right. Bestraffen en begrenzen nooit. Yeah, right. Laten hun hond nooit langer dan 3 uur alleen. Yeah, right. Vervoeren hun hond altijd super veilig. Yeah, right. Hebben hun hond altijd onder appel. Yeah, right. Veroorzaken nooit overlast. Yeah, right. En laten hun hond nooit loslopen waar het niet mag. Yeah, right.
De onzekeren, autisten en perfectionisten onder ons geloven het ook nog.
Is triest inderdaad en dit is niet alleen bij de border collie. Veel herplaatsers zijn toch van rassen die populair zijn. Border collies, labradors, staffords enz. Het is triest en ja mensen lezen zich gewoon niet goed in....
Bij de onbekende rassen is dit veeeel minder. Puur omdat mensen die zo n ras willen zich meer inlezen. Bij de Parson is nu al zeker 1 a 2 jaar geen herplaatser via de rasverenging aangeboden. Puur om het feit dat ze onbekend zijn....tot hun broertje de Jack Russell.
Zelf vind ik dat je verder moet gaan dan je goed inlezen. Zoek de honden op, meerdere want ook binnen een ras heb je grote verschillen in gedrag en karakter, praat met de eigenaren, vraag ze het hemd van het lijf, ga mee wandelen, maak de hond eens in huis mee, ga naar een sport waar die hond aan mee doet en als het je lukt; vraag eens zo'n hond 'te leen' liefst voor minimaal 24 uur.
Pas dan weet je echt of zo'n hond bij je past. Of het echt is wat je zoekt.
En, iemand noemde het hier al eerder; Staar je niet blind op een volledig getrainde en goed opgevoede hond. Ze worden niet zo geboren maar zo opgevoed en getraind.
Het ras ervaren zal inderdaad al veel mensen laten realiseren dat het ras dat zij willen aanschaffen niet bij hen past. Ik had het geluk dat ik tijdens mijn orientatiefase een week lang op een Border Collie (werklijn en stamboom) mocht passen. Zijn eigenaar kende ik via het BC-forum en hij moest een week naar Duitsland voor zijn werk. Ik was al eens een dag komen kijken toen hij bij de schapen was, en het klikte toen heel goed. Ik vond het ideaal om het ras van zo dichtbij te mogen meemaken, maar ik realiseer mij ook dat niet iedereen zo’n kans krijgt.
Maar ik merk wel dat als ik de nadelen van mijn ras (Aussie) benoem, mensen het gewoon vaak niet willen horen. Hetzelfde bij de border. Zelf zie ik die karaktereigenschappen overigens ook niet als nadeel, maar het moet je wel liggen.
Herkenbaar. En ik denk dat dat met inlezen nog veel erger is omdat er geen interactie plaatsvindt.
Voor mij is een goede graadmeter hoe mensen reageren op mijn honden. Mensen die er gelijk bovenop duiken zijn vaak geen 'Border-materiaal' en mensen die me het hemd van het lijf vragen maar echt geen enkele aanstalte maken om mijn honden te aaien, te lokken of te commanderen meestal wel. Ik zie fanatieke BC fanaten ook maar zeer zelden andermans honden aanhalen of voeren. Dat is een mentaliteitsdingentje.
Communicatiestoring?
Ik train ook door als Elsa loops is, dat staat er toch ook? Ik wandel alleen veel minder en ook nog eens aangelijnd waardoor haar belastbaarheid (spierkracht/conditie) verlaagt en ik bang ben dat ze een blessure oploopt bij het trainen doordat de belasting dan erg hoog (explosief, wendingen, ongelijke ondergrond, versnellen en remmen) is. Als het glad is kan je dat goed zien; soms schuift Elsa dan op haar buik nog een ruime meter of meer door als ze in volle vaart gaat liggen. Er komt dus veel kracht op de gewrichten wat de spieren moeten opvangen.
Voor het echte werk met schapen kan je een loopse teef niet inzetten. Dat is niet in een afgezet veldje maar in een natuurgebied met ook vaak veel wandelaars die een intacte reu bij zich kunnen hebben... en te vaak los hebben lopen. Al is ze op dat moment niet vruchtbaar, ze zal lastig gevallen worden door dat soort reuen die op het luchtje afkomen. Bij dat werk loopt je teef ook niet binnen handbereik, soms zelfs honderden meters bij je vandaan.
Aaah okay, sorry verkeerd/niet begrijpend gelezen
Met inlezen bedoel ik, ook mee gaan wandelen enz. Maar mensen hebben denk ik het idee bij een border dat ze kan en klaar luisterend em opgevoed afgeleverd worden.....dat is niet en met geen elk ras zo.
Ik ken iemand die haar Aussie nu heeft weg gedaan....hond had serieuze problemen met agressie tot gevolg...maar zij dachten heel makkelijk over het ras.....te makkelijk. Hond ze nu bij de fokker en laat niks meer zien.
Helemaal mee eens! Achja, het gras is altijd ergens anders groener. Dat is het dus juist niet en de realisatie dat dat zo is is denk ik inderdaad heel erg belangrijk.
Nu ben ik misschien best gemeen.
Ergens heb ik zo'n voorgevoel dat deze https://www.hondenpage.com/hondenforum/220239/spijt-of-wennen-aan-puppy?.php binnenkort ook wel als herplaatser te vinden is.
Het zal er ook van afhangen hoeveel de ouders helpen, denk ik, zoals in zoveel gevallen. Wij zien in de hamsteropvang ook heel veel hamsters 'omdat de kinderen er niet meer voor zorgen', terwijl zelfs een hamster de verantwoordelijkheid van de ouders zou moeten zijn. Als je voor je 12-jarige een pup koopt, zou je er als ouder ook volledig moeten voor gaan en in zo'n geval zal het dan wel lukken. Dat lijkt mij sowieso moeilijk in te schatten vanaf een forum.
Dan zou je er als ouders in principe volledig voor moeten gaan, daar heb je gelijk in. Alleen is de praktijk in heel wat gevallen anders. Zodra het kind er niet meer naar omkijkt staat de hond op marktplaats/facebook/asiel.
ik voel mij toch wat aangesproken...
Ook ik heb mijn bc op die Facebook groep staan.
Ze is nu bijna 3 jaar, maar ze is niet geschikt voor hier.
Ze heeft veel moeite met de drukte die hier is. Ze kan gewoon geen echte rust vinden met de 2 andere honden die hier in huis leeft en probeert daar mee te vechten.
Ik heb echt heel veel geprobeerd. Ik heb veel dingen met haar ondernomen, weinig dingen en ook combinatie daarvan. Er is ook een gedragstherapeut bij geweest.
Verder weet ik niet wat ik verder moet doen.
Enigste eis die ik heb is dat er geen andere honden in huis leven. Het maakt mij verder niet uit of ze bordercollies gewend zijn. Zolang ze maar begrijpen dat ze erg prikkelgevoelig is.
Dat dus...
Heel eerlijk, 95 procent van wat er op die herplaatsgroep voor borders aangeboden wordt is zonder papieren.
Impulsaankopen van mensen bij een "fokker" die geen al te moeilijke vragen stelt aan kandidaat-pup-kopers.
Een enkele uitzondering daargelaten natuurlijk.
Het kan he dat het gewoon niet blijkt te passen. Ik ben ook niet iemand die mensen die een honden moeten herplaatsen keihard veroordeeld. Ander had ik mijn knappe meisje ook niet gehad. Soms kan het niet anders. Maar er zijn ook mensen die onnadenkend na een paar maanden besluiten dat een border toch te druk is. En ik denk dat het in dit topic meer gaat om dat soort mensen. Sterkte met je moeilijke beslissing en hoop dat je snel een passend plekje gaat vinden.
Maar je hebt wel alles op alles gezet en het kan voorkomen dat een hond niet kan aarden.
Ik heb zelf toen ik 19 was ook een hond weg moeten doen. Doerak was dat. Onze eerste hond was overleden en we wilden graag een nieuwe pup weer hebben. Dat mocht van m'n vader, maar hij mocht vooral niet teveel geld kosten.
M'n zusje, 14 jaar destijds was op marktplaats gaan zoeken en we hebben, heel stom, een pup op kleur uitgezocht. Wisten wij veel hoe dat in z'n werk ging en m'n vader en moeder bemoeiden zich verder nergens mee. Behalve dat ie niet te groot mocht wezen en niet duurder dan 350,-. Erg slecht, m'n ouders hebben ons toen niet geholpen en wisten zelf eigenlijk helemaal niks
Helaas bleek ie best agressief te wezen, viel ons aan, viel bezoek aan enz.. Toen was ie nog maar 10 weken oud! Ondanks dat ik veel met 'm deed, hondenclub, fietsen op oudere leeftijd, nog lekker samen oefenen en wandelen. Het mocht helaas niet baten. Enkel bij m'n vader deed ie niks. Dus zal het aan ons hebben gelegen? Geen idee, we hebben hem na 2,5 jaar intensief trainen door mij, toch weg moeten doen. Heb er ook heel veel verdriet van gehad want het was verder een hond naar m'n hart. Wilde werken, vond het heerlijk als je 'm borstelde, maar toch ging het hier in huis totaal niet goed.
Voor Doerak heb ik toen een heel a4tje samengesteld over wie hij was, wat hij leuk vond, de diploma's van de hondenschool erbij, zijn eigenaardigheden en dat hij niet schroomde om te bijten.
Soms wil het dus inderdaad gewoon echt niet ondanks dat je er van alles aan hebt gedaan. Dan is het het eerlijkst voor beide partijen om een nieuw huisje te vinden.
Maar wees eerlijk, er zijn veel mensen die impulsaankopen doen en er daarna achter komen dat een hond flink tegenvalt en ze dan maar gewoon weer weg doen zonder naar alternatieven te kijken.
Straks in de zomer worden de huisdieren weer bij bosjes aan bomen geknoopt, aan de hekken bij asielen enz. Allemaal omdat men dan niet even de moeite neemt om een opvang te zoeken want dat kost geld.
Ik heb jouw advertentie ook gelezen. Maar wees eens eerlijk: die van jou viel toch wel behoorlijk uit de toon; heel anders dan al die andere advertenties.
Overigens zou ik met zo'n hond juist wel graag een nieuw baasje hebben met ervaring met het ras. De problemen die jij bent tegengekomen komen wel voort uit ras typische eigenschappen: prikkelgevoelig en geen rust kunnen nemen. Het laatste is iets dat je meteen aan moet pakken bij een BC pup. De één zal dat sneller en makkelijker oppakken dan de ander.
Kan de fokker je niet helpen met een geschikt huisje vinden?
de fokker weet eigenlijk van niks.
Misschien laf, maar ben bang dat hij juist boos word omdat zijn mening is dat je een hond niet hoort te herplaatsen.
Fleur's tante heeft zit soort gedrag ook zei de fokker en die woont ook nog gewoon bij hun.
en daarnaast wil ik dat het volledig mijn eigen keuze is, zonder dat ik de druk voel van de fokker.
Als de hond gefokt is door mij dan zou ik JUIST zelf op zoem gaan naar een goed huisje.
Staat ook in het contract wat de pupkopers mee krijgen...mochten ze om welke reden dan ook de hond willen herplaatsen dan komt de hond eerst terug naar ons zodat wij zelf op zoek gaan naar een geschikte baas.
Ik moet er niet aan demken dat ik niet weet waar 1 van mijn puppen woont......
Dat staat ook in de koopcontracten die ik voor mijn honden heb getekend. Maar het heeft geen enkele wettige waarde. Wat ik na de aankoop met mijn honden doe mag ik zelf weten namelijk. En mocht ik ooit noodgedwongen in de situatie komen dat ik mijn honden moet herplaatsen dan weet ik wel waar ze heengaan.
Puntje is ook wel dat als dat via de fokker gaat, er voor die mensen weer hoge kosten aan vast zitten terwijl ik ze dan gratis zou weggeven.
Soms is het voor de hond gewoon beter naar een andere plek te verhuizen.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat mijn begrip op herplaats-sites steeds minder wordt door alles wat we in de loop der jaren al meegemaakt hebben.
Ooit heeft zich iemand speciaal aangemeld op barfplaats om mij een PB te kunnen sturen, of ik niet even zijn bc van 8 maand kon opvangen, gebeten naar de kindjes. Die heb ik naar de herplaatsgroep op FB verwezen.
Mijn mail-adres had ik al van onze site gehaald, vanwege zulke mensen.
Wolfje (die bij ons zijn dagen mag slijten) heb ik als pup van 5 maand opgehaald, hij zou 3 mnd zijn, stinkend naar pies, onder de luizen en vol wormen, graatmager. Halsbandje en lijn had hij niet...vraag me af of die ooit buiten geweest was achteraf gezien. Mevrouw haar idee van opvoeden was hem samen met een volwassen mechel in een bench te steken (ook om te eten), de mechel zou hem "wel manieren bijbrengen".
Van de centen die ik voor het hummeltje gegeven heb had ze de volgende dag een nieuwe hond gekocht!
Ik zou hem zo weer ophalen, het arme ding...
Ja, we hebben ook wel eens rescue honden opgevangen en herplaatst, maar ik zie dat steeds minder zitten, als ik zie hoe sommigen met dieren omgaan...brrr.
Nogmaals, de uitzonderingen daargelaten, die pik je er echt wel uit, de mensen die werkelijk moeite doen voor hun hond, en diegenen die alleen maar snel willen kunnen afschuiven.
Tja. Wij krijgen dus ook regelmatig BC's aangeboden vanwege probleemgedrag. Inderdaad altijd van mensen die gewoon zelf niet geschikt zijn voor een BC.
Het doet me wel twijfelen of ik wel een nestje wil fokken met Elsa.. er worden al zoveel BC's gedumpt.
Ik zou toch via fokker regelen. De fokker gaat er vroeg of laat toch achter komen... de fokkers van die van mij zouden dat direct weten. Ik vind het niet netjes dat je niet de fokker contacteert.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?