Dag lieve Joep...

Hallo allemaal, 

Ik ben nieuw op dit forum en ben hier eigenlijk vooral even om onderstaande van me af schrijven, ik heb niet heel veel mensen met huisdieren in m'n directe omgeving die snappen hoe diep het verlies van een huisdier je kan raken...

Je weet t als je eraan begint... waarschijnlijk moet je er ook weer afscheid van nemen... waarom worden honden gewoon niet ook 80 ofzo...

Ik heb mijn hele leven al honden, meestal meerdere tegelijk. En tot gistermiddag 2 Maltezertjes.. Vandaag werd ik wakker met nog slechts eentje...

In 2007 als pup aangeschaft en gisteren in mn armen gestorven... Joepie! we hebben een hond zei mn vriendin destijds... dus werd zn naam Joep, en die naam paste goed bij m want het was een echte clown.. had zo in een serie mee kunnen spelen. Gekke lieve maffe streken...Supersociaal en ZO slim!

In de 11 jaar dat we samen waren heb ik een stuk of 3 serieuze(re) relaties gehad en een aantal vriendinnetjes tussendoor. De relatie met mn beestjes was altijd de meest stabiele relatie :-)  Meiden kwamen en gingen maar wij bleven altijd bij elkaar...

De laatste paar dagen was Joep wat sloom maar at nog goed wilde graag mee en uit en wilde geen koekje missen. Gisterochtend echter was er echt wel wat mis... bleef raar voor zich uit kijken, wilde geen koekje bij baasjes koffie (!!!) en wilde tijdens wandelen niet meer lopen maar sprong nog wel zelf de auto in en uit... In de loop van de ochtend werd het er niet beter op. Joep had zn winterjas nog aan en aangezien de lente zo ineens begon besloot ik om Joep eerst maar even te trimmen en dan toch maar even langs de DA...

Het trimmen heb ik niet eens helemaal af kunnen maken! In een tijd van minder dan een uur werd ie benauwd, wilde of kon niet meer liggen en je zag het aankomen... heb m op een gegeven moment in mn armen genomen en gerustgesteld en binnen een kwartier wassie weg... In dat laatste half uur nog wel alsnog een spurt naar de DA overwogen maar ik voelde al aan alles dat dat zinloos zou zijn... Dit was een liefdevol en waardig einde zo ipv paniek en gedoe in zn laatste minuten...

Mooie dood word nu tegen me gezegd... Ja, dat klopt ook wel, ben heel blij voor zowel Joep en mezelf dat dit zo gelopen is... Maar dat ik mn Joepie nog helemaal niet wil(de) missen ziet iedereen die me op wil beuren helemaal over het hoofd... 

Joep en Tasja (Malteesje nr 2 uit 2008) waren altijd bij me, een enkele keer moesten of mochten ze logeren bij opa en oma waar ze graag waren maar toch altijd weer even blij als ze baasjes auto hoorden. 

De auto was eigenlijk een grote hondenmand op wielen, ze gingen altijd graag mee. Soms waren we dagen op pad met zn drieetjes, ze konden ook mee tijdens mijn werkzaamheden en als ze eens een keer niet mee naar binnen konden hadden ze het prima naar hun zin in de auto waar ze rustig een uurtje of ook wel 2 geduldig op baasje wachten en ondertussen de omgeving in de gaten hielden... Bij heel warm of heel koud weer lagen ze bij opa en oma in de tuin of tegen de kachel... Voor joep was het een feest als het raam open kon tijdens ritjes binnen de stad... koppie naar buiten of als een mens prinsheerlijk achterover leunen tegen de achterbank... Afgelopen zondag kon dat nog eventjes...

Wat er nu precies met m aan de hand is geweest weet ik niet, ik heb eens een hondje plotseling verloren door een herseninfarct en 1 door een lever probleem, dit leek een combinatie afgaande op het gedrag en de symptomen... Misschien ook wel zn hart. Het maakt me verder ook niet meer uit want hij is er niet meer... Ik heb Joep inmiddels naar de dierenbegraafplaats gebracht waar ie vandaag zal worden begraven, een schitterend plekje gevonden in Dalfsen...

Ik ga mn maatje zo heel erg missen de komende tijd... De meeste andere schrijvers hier snappen vast wel wat ik bedoel... En dan nog Tasja, die heeft in heel haar leven hooguit in totaal slechts enkele uren zonder Joeps gezelschap doorgebracht... Ze was er gister bij, snapt het denk ik ook wel. Beide hondjes waren altijd meer op mij gericht dan op elkaar maar ook voor haar zal ons leventje met zn drietjes nooit meer het zelfde zijn...

Bedankt voor het lezen en aan ieder die een dier verliest ook van mijn kant sterkte gewenst...

Dennis

Wat verdrietig, nee honden worden geen 80 ...ook al zou dat wel zo zijn het is altijd verdrietig als ze gaan....het verlies is er, koester de mooie tijd met elkaar en voor nu heel vel sterkte, hoop dat je het een mooi plekje kan geven...

Heel veel sterkte bij de verwerking van dit grote verdriet.

Wat heb je de band die je met Joep had, prachtig beschreven.

 Wat ontzettend moeilijk toch zo'n plots verlies. Heel fijn dat je het als een waardig afscheid hebt ervaren, dit geeft misschien iets troost (in de toekomst).

Heel veel sterkte dennis!

Zolang je maar weet Dennis dat hij blij was dat jij erbij was om hem over de regenboogbrug te begeleiden. Joep zal over je waken!

Heel veel sterkte. 

Ik ben intens verdrietig maar het was voor ons beiden een perfecte afronding van een vriendschap. Dit is gegaan zoals je hoopt dat het gaat. Geen gedoe met DA, geen lange lijdensweg. Hij wist het, ik wist het en het was goed, dankbaar en waardig... Hij gleed heel rustig de regenboogbrug op... Ik weet dat ie daar op me wacht, samen met nog een paar oude maatjes... En toch... mis ik hem voorlopig nog vreselijk...

Bedankt. Lieve reacties. Jullie snappen het.

Heel veel sterkte toegewenst! Rust zacht, Joep. 

Oh wat naar zeg!

En wat een prachtig hondje was hij!

Heel veel sterkte ...

heel veel sterkte met het verlies van mooie Joep hij zal voor altijd in jouw hart zijn.

Een waardig afscheid.  Het is inderdaad mooi gegaan. Zonder DA, thuis, zonder groot lijden. Het gemis is er natuurlijk niet minder om. Wat zal je hem missen.  Heel veel sterkte.  

Hij heeft een mooi leven gehad bij jou zo te lezen. 

Mooi verhaal Dennis, je liefde spat ervan af. Veel sterkte, hier kennen we je pijn allemaal heel goed. 

Heel veel sterkte weet hoe het voelt voor altijd in je hart 

wat schrijf je mooi en liefdevol over je Joep.

Die fijne tijd kan niemand meer afpakken, maar het gemis is er niet minder om. Ja konden ze maar net zo oud als wij worden.

Heel veel sterkte, ook voor Tasja.

Hoi Dennis,

Wat verdrietig om te lezen en wat moet dit nu enorm moeilijk zijn!!

Zo als andere ook al hebben gezegd wat schrijf je mooi en liefdevol over Joep en Tasja!!

Ik wens je enorm veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

P.s mooie foto van joep echt een lieverd om te zien!!

Heel veel sterkte! 

Heel veel sterkte Dennis. 

Wat erg voor je Dennis. Altijd samen met je hondjes, door dik en dun, en dan nu opeens eentje minder. Heel verdrietig. 

Wel fijn dat jullie tot het laatste moment samen zijn geweest. Joep heeft geboft met een baasje als jou.

Ik wens je heel veel sterkte! 

Dennis ,wat schrijf jij vol liefde over Joepie,wat heb jij veel van hem gehouden en een prachtig leventje aan Joep gegeven.Maar ik weet ook,hoe jij je nu voelt,de intense pijn en het enorme verdriet en gemis.maar Joepie heeft geen pijn gehad en is nu bij al onze overleden vriendjes over de regenboogbrug en is daar weer gezond en gelukkig en zal op je wachten,zoals al onze vriendjes daar op ons wachten.Deel hier je verdriet,wij begrijpen je.Heel veel sterkte en knuffel je andere hondje maar eens extra.

Sterkte met het verlies van Joep <3 

Het blijft altijd verschrikkelijk hoe mooi het eind ook was dat is niet genoeg troost.. 

sterkte met het verlies van Joep

pff..ze missen valt niet mee weet ik uit ervaring

misschien beter dat ze geen 80 worden..dan had je hem misschien moeten weggeven.

hij is tot op het einde bij jou geweest...zijn veilige plekje

We zijn inmiddels een dikke week verder. Het dagelijks leven begint zn routine weer te vinden... Alleen dan zonder Joep. Tasja en ik, we missen m nog met alles maar we berusten er maar in. Er is toch geen andere optie. 

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties allemaal, ik heb er echt wat aan gehad... Super!

Joep zal voor altijd in jullie hart zijn,ik wens jullie het beste verder.