Border Collie verschillen show- en werklijn?

Hallo iedereen,

Ik wist niet precies in welke categorie ik mijn vraag moest plaatsen. sorry als ik hem niet goed heb geplaatst.

Maar goed, vandaag heb ik lekker een vrije dag en zoals ik wel vaker doe als ik vrij heb, ben ik lekker verschillende hondenrassen gaan uitpluizen.

Nu vind ik de Border Collie al een hele tijd een geweldig prachtige hond met een heerlijk karakter, maar ik kwam er ook achter dat er een showlijn en een werklijn is.

Wat zijn hier nu eigenlijk de verschillen van? Ik weet dat de showlijn wat anders in zijn/haar vacht steekt en doorgaans iets rustiger van aard is, maar zijn er verder nog meer verschillen?

Is het eigenlijk ook zo dat Border Collies een bodemloze put aan energie zijn? de een zegt namelijk van wel en de ander weer van niet

Zijn Border Collies ook echt zo neurotisch als op internet te lezen is? of ligt dit vooral aan de opvoeding?

Zo dat zijn even heel erg veel vragen ineen, maar dat krijgen van da surfen op internet

Alvast heel erg bedankt voor de antwoorden!!

Ik heb ze ook nog even opgezocht qua afbeelding:

 De Showlijn

 En de Werklijn.

Ik voel weer een piitige discussie opkomen

Ja? hoezo dan?

Als het in dezelfde lijn ligt van discussies die ik hier op het forum gezien heb, zijn de meningen zeer sterk verdeeld over dit thema. Ikzelf kan door gebrek aan expertise hierin enkel lezer zijn

Oh oke,

Discussies vind ik helemaal niet erg, maar hopelijk blijft het dan wel een beetje een nette discussie

Heb wel wat ervaringen met werk en show lijnen.

De vraag die je je moet stellen is wat zoek jij in een hond! Als je een rustig persoon ben met weinig energie, zou ik iig nooit aan een werklijn beginnen, ben je juist een energiebom die het liefst nooit stil zit zou ik niet voor een showlijn gaan.

Ik heb thuis 1 showlijn hond en 2 werkhonden, zou ze geen van alle willen missen. Wel ben ik tegen een aantal zaken aangelopen die ik graag wilde doen, die mijn hond niet wilde (showlijn) en ben ik tegen zaken aangelopen die de standaard rondjes om de kerk lastiger maken (werklijn). Maar goed dat is een totaal ander ras, dus moeilijk te vergelijken met een BC.

Persoonlijk vind ik werklijnen fijner, mijn ervaring is dat ze het oorspronkelijke karakter sterker hebben als de showlijnen. Ook zie ik minder genetische afwijkingen bij werklijnen, maar goed het zal altijd even zoeken zijn naar degene die goed testen....

Showlijn. Showlijn Border Collies zijn vaak breder en zwaarder gebouwd dan de werklijn. Ook hebben ze vaak langere, vollere vachten. De neus is korter, de overgang neus/voorhoofd haakser, de poten zijn korter.

Werklijn:

De werklijn is atletisch, energiek, baasgericht, intelligent, werklustig. Omdat zij niet op uiterlijk gefokt worden komen er allemaal verschillende maten en vachten voor.

Een paar voorbeelden van de werklijn:

Bij de showlijn zijn de kleurtjes erg populair en kan je hele toverballen makkelijk vinden. Bij de werklijn overheersen vooral de zwart-wit en de tri-color.

Over dat neurotisch kan ik kort zijn:

Verder is deze webpagina het antwoord op je vraag: https://www.planethund.com/eng/border-collie-problem-dog.html

Je vraag over die tomeloze, onuitputtelijke energie is ook terug te vinden op: https://www.planethund.com/eng/border-collie-problem-dog.html

Many of the Border Collies that are still working with sheep in the traditional way, spend the rest of their lives in a a dog kennel in the yard or in the barn. If there’s any work to do, the shepherd gets the dog and when there’s nothing to do, the dog stays in the kennel. When working, however, the dog has to give it all.

The shepherd cannot afford to lose a sheep because his dog is exhausted. When at work, the Border Collie often goes beyond its own limits and it has to rest when the job is done.

In everyday life this means that the Border Collie hardly shows any signs when things are getting a bit too much for it. No matter how worn-out the dog is – it will continue. Border Collies don’t have an emergency stop button, that’s the way they were bred. And so it may happen that after hours of ball games, you dog still doesn’t seem to get tired – because it rather drops dead than stops by itself. Therefore, it is the owner who has to take the relevant decisions. The dog can’t afford it. Calmness is something that these dogs still have to learn.

In een notendop: Een Border Collie is er generaties lang op gefokt om door te zetten en niet op te geven, ongeacht vermoeidheid, pijn of ziekte. Ze lopen dus letterlijk door tot ze er dood bij neervallen. Mensen die zeggen dat hun BC na een urenlange intensieve wandeling nog steeds niet moe is en wil spelen, hebben het dus gewoon niet goed begrepen en zien niet dat hun hond weldegelijk doodmoe is, maar nog steeds bereid te 'werken' voor hun baas.

Bedankt allebei voor de reacties! dit geeft mij wel al iets meer een idee.

Stel dat ik ooit een Border Collie zou aanschaffen gaat mijn voorkeur wel uit naar de werklijn qua bouw en vachtverzorging.

Ik ben dat alleen bang dat ik de hond niet zou kunnen bieden wat hij nodig heeft. gemiddeld loop ik wel +- 2 uur per dag en zou ik sowieso willen sporten 1 a 2x in de week, maar is dat wel genoeg?

Ok bedankt voor die link. ik had hem al eens doorgelezen en ik vond hem erg nuttig

Dus dan zou het echt aankomen op: heb ik mijn hond goed genoeg geleerd om zijn rust te pakken?

Kun je ze dan ook aanleren om aan te geven wanneer ze moe zijn?

Mijn werklijn hondjes zullen dat nooit uit zichzelf doen, die zijn altijd paraat om te knallen, hoe moe ze ook zijn.

Ik kan mijn honden echter heel goed lezen en zie echt wel als ze "op" zijn, dan is het dus aan mij als baas om ze de rust te geven.

Dat is vooral iets dat je zelf moet leren zien - en moet proberen voor te blijven.

Ik loop een paar poep en plasrondjes en één wandeling van ongeveer 1,5 uur per dag waar ze loslopen. 6 dagen in de week. Dat is zat.

Sporten is erg goed, haast noodzakelijk. Wel moet je zoeken naar een sport die je BC ligt. Vaak zijn dat de actieve sporten waarbij ze ook zelf wat moeten nadenken. Gehoorzaamheid en speuren zijn vaak niet de meest geliefde sporten voor Borders.

Ik vind werklijnen vaak juist minder neurotisch, juist omdat er op karakter wordt gefokt. Veel meer straight forward qua karakter en trainbaarheid, en geen nukken of een rare kronkels zoals je in de showlijnen bij sommige andere rassen veel ziet.

Oke,

zoals ik het nu allemaal lees valt het me behoorlijk mee. Het is dus vooral een kwestie van de hond genoeg bewegign bieden, maar ook zorgen dat je de signalen van vermoeidheid op tijd ziet en daarnaar handelt. dit geld denk ik dan voor zowel de werk- als showlijn?

zijn Showlijnen eigenlijk echt een stuk minder energiek dan de werklijnen? of valt dat ook wel mee. (Op mij kwam het namelijk over dat de werklijnen nooit stoppen met beweging en de showlijnen redelijke luilakken zijn) kan dat dan ook nog liggen aan de fokker waar je je hond vandaan haalt?

Het eerste dat ik een pup leer is rust pakken, liefst zonder bench zodat ze het overal kunnen en niet van die bench afhankelijk zijn. Daar gaat best wat tijd in zitten kan ik zeggen. Ik heb heel wat uurtjes stil op de bank gezeten met een pup aan mijn voeten.

Ik denk niet dat je ze dat kunt leren. Het is een eigenschap die er grondig in gefokt zit. Vooral je hond goed leren lezen en leren met vallen en opstaan. Steeds zoeken naar de balans rust/beweging/werk. Als je hond na het lopen/werken echt van de wereld is (uren achter elkaar diep slapen) dan ben je te ver gegaan.

Mijn honden pakken hun rust als daar een moment voor is, maar ik moet dat moment wel bieden natuurlijk.

Bedankt voor de uitleg 

Balans vinden tussen rust/beweging/werk. Te weinig beweging/werk en je krijgt een BC die zelfwerk gaat zoeken, zich verveeld. Teveel beweging/werk en ze raken overprikkeld. Met werk moet je ook denken aan het geestelijke aspect. In een drukke omgeving heb jij misschien het gevoel weinig gedaan te hebben terwijl het koppie van je hond overloopt. Eender met nieuwe situaties zoals een keertje naar het strand of die verjaardagsvisite.

Ik vind het gevaarlijk om de showlijn als 'makkelijker' en 'rustiger' neer te zetten. Gemiddeld wel denk ik maar de lijn bestaat nog niet lang genoeg om daar echt op te kunnen bouwen. De BC gaat eeuwen terug. Hoe betrouwbaar is een significante gedragsverandering dan in pak hem beet een jaar of twintig? De genen van de werklijn zitten er gewoon nog in en kunnen in een nestje weer opduiken.

Bij de stafford, zie je dat bepaalde zaken na een generatie of 8, kan afvlakken/verdwijnen door gericht er vanaf te fokken. Maar daar zie je dus ook dat het in generatie 12 ineens weer te voorschijn kan komen. Let wel dit is gebaseerd op strakke lijn teelt met inteelt. Bij de stafford zie je het daar dan ook vaak mis gaan, honden zijn dan kwa skelet anders en kunnen dan niet meer aan wat het koppie wil.

Ik denk trouwens dat je bij een BC ook andere vragen aan jezelf moet stellen. Kan je consequent zijn? Ze leren fout gedrag echt net zo snel als goed gedrag en zie dat foute gedrag er dan maar eens uit te krijgen! Nee = nee en ja=ja is bij een BC enorm belangrijk.

Besef dat veel BC's erg baasgericht zijn en je dus constant met een half oog in de gaten houden. Niet iedereen vindt dat prettig. Het komt ook redelijk vaak voor dat ze niet van vreemde mensen houden. Als ze er niet mee opgroeien dan gaan ze vaak ook niet echt goed met andere huisdieren zoals katten. Verder hebben ze ook wat vaker wel een handje van slopen.. Een bench is zeker geen must maar met die eigenschappen in het achterhoofd wel handig om aan te leren.

Mijn eigen ervaring is ook dat je een BC ook moet begrenzen/corrigeren. De methode van alleen belonen is bij hen niet zo succesvol. Ik sta daar niet alleen in maar hoor dat ook veel om me heen. Deels door hun intelligentie en deels door het drammen. Een BC moet drammen als een schaap niet doet wat hij wil. "Oké, dan niet" is dan natuurlijk gewoon niet handig. In de praktijk doen ze dat dus ook in andere situaties. Bv naar andere honden: "ja leuk dat je niet wilt, maar we gaan spelen" of naar jou: "Ja leuk dat jij op de bank wil slapen maar ik wil geaaid worden."

Er zijn showlijnen die het prima doen bij de schapen terwijl ze daar totaal niet op gefokt zijn... komt gewoon opeens weer bovendrijven.

Daarnaast wordt nu gedaan alsof de showlijn zeer bewust een huishond aan het fokken is en de werklijn alleen kijkt naar werkvermogen en dat is gewoon niet zo. Beiden letten gemiddeld evenveel op karakter maar de showlijn hecht doorgaans erg veel belang aan de behaalde prijzen op shows; uiterlijk en de gevraagde kleurtjes. Met een BC met een rot karakter kan je niet werken, lijkt me logisch. Karakter is in de werklijn dan ook erg belangrijk en bij de meeste herders buiten GB liggen ze thuis gewoon in de huiskamer.

Gelukkig zit dit bij mij allemaal wel goed. Arran was een enorme sloper als puppie en Aedon was en is nog steeds heel slecht in zijn rust nemen. we hebben ze allebei aangeleerd dat hun bench een rustplek is en ze zijn ook gewent om er meerdere uurtjes in door te brengen (gelukkig hoeft dat niet meer, maar soms kiezen ze er wel zelf nog voor om in de bench te gaan liggen als het ze te druk wordt). ook het consequente zit er gelukkig wel goed in. Aedon kan enorm drammerig zijn en probeert altijd de grenzen te verleggen. Aedon houd mij ook altijd in de gaten en wil overal mee naartoe. zelfs als hij ligt te slapen en ik sta op, dan staat hij meteen paraat en wil hij met me mee.  Arran en Aedon hebben ook duidelijke grenzen en regels nodig, anders lopen ze over je heen en worden ze heel erg vervelend.

In dat opzicht komen de schotse collies en de border collies dan wel heel erg overeen

Oke dat is helemaal duidelijk

Dit ook is goed uitgelegd en helemaal duidelijk

Ik merk ook dat er hier op het forum de laatste tijd erg veel discussies heerst over show- en werklijnen. Ik heb zelf een showlijn, maar ik hou ook van de werklijn border collie.

Mijn ervaring met mijn showlijn is eigenlijk dat hij juist heel veel will-to-please en power heeft om te werken. Toen hij 1 jaar oud was zijn we eens gaan snuffelen bij de schapen en hij pakte dat direct op. We zijn er enkel niet mee doorgegaan. De herder zei zelf: “hij kan het, maar ik heb de hondjes voor het uitkiezen en ik train liever honden die fijn gebouwd zijn en waarmee ik ver kom in de top.” En toen zijn we verder gaan kijken. Uiteindelijk heeft Billie zelf een sport uitgekozen en dat is Flyball geworden. Je ziet daar behoorlijk veel border collies. En daarbij heeft hij ook menig werklijn border collie eruit gelopen. Niet dat hij de allersnelste hond is, maar hij is wel behoorlijk snel/pittig en vindt het spel zo leuk en kijkt graag naar de baan naast zich om dan net dat tandje extra aan te zetten om de hond eruit te lopen. Alles draait om Flyball, maar wel samen met de baas. Daarnaast loopt hij ook elke zaterdag 20 km hard met m’n schoonvader en hij is al bijna 8. Ik zal alleen wel eerlijk toegeven dat al dat vacht hem tijdens al dat sporten wel in de weg zit, dus ik laat z’n buik, broek en poten al jaren kort knippen.

Daarnaast heeft Billie ook gewoon een uit-knop. Hij kan ook een tijdje zonder sporten. En tijdens het wandelen vindt hij het heerlijk om te snuffelen ipv continue om de baas heen te draaien met een stok of een bal.

Nu hangt het denk ik wel heel erg af van waar je een hond haalt. De fokker van Billie gebruikt steeds reuen die ook actief zijn als therapiehond en bij de schapen/ganzen of in de sport. Het is in eerste plaats een werkhond. Zelf ben ik er nog niet uit of ik in de toekomst zal kiezen voor een werklijn border collie of een showlijn. Ik heb hier in de stad niet zo gemakkelijk de mogelijkheid om naar de schapen te gaan, daarom vind ik de showlijn een mooie mogelijkheid. Maar ik vind wel dat steeds minder fokkers in Nederland letten op werk/sport en gezondheid. Het gaat steeds meer om die showtitels. Ik denk dat ik weer naar België wijk voor een pupje. Wie weet een pup van m’n eigen Billie zou helemaal geweldig zijn.

Eigenlijk is de Schotse Collie ook de showlijn van de Border Collie

Hahaha dat had ik zelf ookal bedacht ja.

Toch vind ik ze qua karakter net iets anders. zo is bij de schotse collie het drijfinstinct zeker wel aanwezig maar volgens mij een stuk minder dan bij de border en zie ik bij de borders om mij heen dat ze op een andere manier baasgericht zijn dan de schotse. doorgaans iets intenser. 

Fijn om ook te horen van iemand die zelf een showlijn border heeft. ook goed om te weten dat de shwolijn net zo actief kan zijn dan de werklijn. ken jij meerdere showlijnen die net zo actief kunnen zijn als een werklijn of zou jou Billie een van de uitzonderingen zijn?

Rare herder dan. De handler werkt met de hond en de handler komt wel of niet ver met een hond. Niet degene die de handler traint. Ik denk dat je dus een foute club bent tegen gekomen.. ik had er wel eerder over gehoord maar nog geen ervaringsverhaal gehoord.

Ook de showlijn moet van de rasvereniging een aanlegtest doen dus dat een showlijn het niet altijd verkeerd doet bij de schapen is bekend. De honden waarmee gefokt wordt moeten dus wel enige aanleg hebben al hoeft dat niet veel te zijn.

Dat bal verhaal is natuurlijk maar net waar je op let. Momo is ook gek op haar balletje maar daar spelen we niet vaak mee, op wandelingen neem ik hem sowieso niet mee en taalt ze er dus ook niet naar. Elsa geeft niets om een bal maar dat komt ook omdat ik het haar niet geleerd heb; ze kent het fenomeen niet.

Als ik jouw verhaal lees, heb je geen showlijn maar een sportlijn. Die worden vaak gekruist met werklijnen voor 'de drive'.

Het wordt alleen nog niet zolang 'sportlijn' genoemd. Sommige fokkers noemen dat trouwens ook een 'werklijn' om het nog ingewikkelder te maken. Wil je het nog lastiger hebben dan is er binnen de werklijn ook nog de herdershond en de trailhond en de combinatie daartussen die ik dan heb. De herdershond werkt met grote kuddes schapen, de trailhond niet; die loopt wedstrijden met een klein roedeltje schapen. Dat is ook echt anders in de praktijk.

Als je goede adressen wilt voor de werklijn, herders en traillopers, dan heb ik er wel een paar voor je die je ook wel weer door kunnen verwijzen naar collegae. Ik heb trouwens het gevoel dat er in België juist vooral showlijn zit en sportlijn.