Kenzo, de Gremlin

Het is al weer een maand geleden dat Kenzo bij mij kwam wonen. En het gaat prima! Wel was ik aardig in de war wat zijn gewicht betreft. Hij woog niet 1 kg maar 1,5 kg en die 500 gr maakt een heel verschil op zo'n klein hondje. Gelukkig is hij al 35 gr. aangekomen en er moet nog het één en ander bij. Maar kalm aan. Bijna iedereen denkt dat het een pup is.
Hij is echt heel lief, wordt graag door iedereen geknuffeld.
Maar ik heb zijn andere "ik" al gezien. Dan is het net een Gremlin, Zo af en toe noem ik hem Cismo.
Na 1 week ben ik met hem naar de dierenarts gegaan want er mankeerde wel het e.e.a. aan hem. Alle dames liepen te kirren: Oh, wat een schatje, wat een lieverd.
Ik zei nog: Wacht maar tot je iets doet wat hij niet wil.
Oh, maar dat zijn we wel gewend hoor met dit soort hondjes.
Nou dat heb ik dan gezien. Er moest een snoetje om zijn bek want hij beet en spuugde alle kanten op toen zijn nagels geknipt zouden worden. Je houdt het niet voor mogelijk maar 3 volwassen vrouwen zijn er niet in geslaagd om dat snoetje om zijn kleine bekkie te krijgen.
Maar ach, dat gaf uiteindelijk niet want hij moest toch onder narcose om zijn gebit te renoveren. Twee kiezen en 4 tanden armer, een chip rijker en met geknipte nagels kreeg ik hem netjes thuis bezorgd.

Hahaha.... waar een klein hondje groots in kan zijn.... 

Cismo.... euhhh Kenzo weet dus ondanks zijn kleine postuur heel goed zijn grenzen te bewaken

Maar ach, geschiedenis laat soms sporen na en (onze ervaring met geschiedenis) is dat met veel liefde en geduld je heel veel kan bereiken

..... en je soms moet accepteren dat dingen gewoon anders blijven gaan als verwacht  maar dat dat ook wel weer zijn charme heeft