Castreren ja of nee?

Beste allemaal,

Onze lieve reu Marley van ongeveer 10 maanden waren we van plan om te gaan castreren. Nu laat hij steeds onderdanigheidsplasjes bij begroeting met andere mensen. Zijn gedrag tegenover andere honden wordt wel steeds stoerder en de vrouwtjes beginnen ook meer aantrekkelijk te worden. Wat denken jullie?

Indien medisch niet noodzakelijk, doe ik het niet.

Onderdanigheidsplasjes kunnen ze nog steeds doen na het castreren, dus dat is geen goede insteek om hem daarom zijn ballen weg te halen.

Hebben jullie er last van of heeft de hond er daadwerkelijk last van?

Niet alles wordt opgelost door castratie misschien maakt het jullie hond wel juist angstig en onzeker.

Wij zelf zitten ook nog altijd na te denken om hem te laten helpen maar de dingen die die nu doet vallen naar ons idee meer onder pubbergedrag. Maar als wij toch gaan kijken daar voor doen we eerst chemies castreren.

Onze hond is nu 4 jaar.

Bij de pupenting vroeg de dierenarts je laat hem castreren,euhm,waarom dacht ik.

Wat later werd hij heel druk blafferig,pieste overal tegen.

Wij hadden altijd teefjes nu een reu.

Ik ben anders met hem om gegaan,meer spelletjes en minder socialiseren buiten,want dat wil je zo graag goed doen.

Hij is toen behoorlijk veranderd,ten goede.

Lees je goed in,het gedrag wat je eruit wil hebben gebeurd vaak niet of er komt iets anders voor terug wat je  ook niet wil.

Wij hebben chemisch castreren gedaan een half jaar.

Hij was rustiger ja.

Maar ja een operatie tja.

Hij is nog steeds compleet,loopse teefjes tot nu toe zijn wel boeiend maar het word niet vervelend.

Hij blafte veel,dat is gebleven,het hoort ook zo bij hem.

Ook ik dacht wat heeft het voor nut,we laten hem hoe hij  geboren is,alles erop en eraan.

De redenen die jij zo opgeeft zouden voor mij niet voldoende zijn om te castreren! 

Vergeet niet dat er ook echt nadelen kunnen zijn aan castreren, en eenmaal gecastreerd kun je het niet terug draaien. Wat als je hond er onzeker of angstig van word? 

Tenzij medisch noodzakelijk ben ik geen voorstander van castreren of steriliseren. 

Ik heb een teef van 11 en nu een reutje van 15 weken, beiden zijn en blijven intact, tenzij ze problemen krijgen aan hun geslachtsorganen en castreren/steriliseren de enige oplossing is. 

Hier ook alleen om medische redenen bij reu. 

Waarom zou je snijden in een gezonde hond? Ik vind dat honden te vaak te pas en te onpas gecastreerd worden. Mijn dierenarts wilde Luca castreren, ook op latere leeftijd en Romeo, omdat er 1 balletje niet meteen was ingedaald.

Dat balletje daalde dus wel in en ik was blij dat ik het niet gedaan heb. Luca gaf over en de dierenarts dacht dat het

"misschien" kwam omdat de prostaat te groot was, op de ingewanden drukte en hij daarom overgaf. Niet dus. Verkeerde diagnose.

Wat ben ik blij dat ik die laatste operatie van Luca niet heb gedaan, deze was zinloos geweest, heel ingrijpend, ook voor de rangorde in huis trouwens, maar wat het ergste was, Luca had levernecrose, onontdekt. Dat was de reden waarom hij zo vaak overgaf. Hij stierf een half jaar

later aan deze onomkeerbare leverziekte. Romeo is nu 9 jaar en nog steeds intact en ik hoop dat dat de rest van zijn

leven zo blijft. 

Zo te horen is de hond van ts nu al vrij onzeker is en hij is niet gecastreerd.

Persoonlijk laat ik al mijn honden castreren of steriliseren.

Niks als goede ervaringen bij, ondanks de horror berichten die je hier kan lezen van mensen die waarschijnlijk geen ervaring hebben met castratie.

Een onzekere hond van bij geboorte blijft een onzekere hond na castratie, maar meestal geven de eigenaar de castratie de schuld van dat onzeker gedrag achteraf.

Ik sluit me volledig bij Luz aan. Hier is de reu met 7 mnd gecastreerd. Kan met alle honden, groot en klein, teef en reu, in grote vreemde groep of niet. Plast 1x per uitlaat, plast nergens overheen in bv winkels omdat er geurtjes aan zitten, geen kruizenruiker of snuffelaar bij teven. Leuke vrolijke hond en wil vooral spelen. Niet angstig en niet dominant. Met de teven was dat hier wel anders. Sommige gesteriliseerd en sommige niet. Die teven waren erger in gedrag dan de gecastreerde reu nu. Dominant, 20 x per uitlaat plassen, vrij kort van geduld bij andere honden dus ook ineens er bovenop als iets ze niet beviel. Grappige is dat we nu ook dit soort teven tegen komen en mijn hond zich er eerst door op de kop laat zitten tot hij t zat is. Daarna is t klaar, grauwt 1x en accepteren zelfs dit soort teven hem. Mogelijk omdat hij gecastreerd is? Als ik mijn vorige teven na ga en t was een volle reu geweest was het gewoon knokken geweest.

Paarden blijven hier geen hengst...honden geen volle reu. Puur om het gemak.

Dus....waarom niet castreren. 

Onze reu is gecastreed, die druppelde de hele vloer eronder. Zelfs met schudden zat het op de muren. En we kregen nog teefje in huis. Nou hier geen nadelen. Hij is nog steeds het zelfde in gedrag. Nog even gek als die was. En geen druppels meer. En laat zich niet gek maken als onze teef loops is. Maar als we geen teef hadden en niet zo last van druppels gehad, had ik het niet gedaan. 

Dat vind ik wel erg kort door de bocht... Puur om het gemak...

Watson is intact en blijft dat ook!!! Hij is niet lastig en heeft er geen last van. Alleen plast hij wel 100.000 keer als we lopen maar dat is dan jammer... Castratie is geen garantie dat dat verandert.

Dus wordt er NIET gesneden!!!

Lijkt mij niet dat je je aangevallen moet vinden? Ieder voor zich. Ben vast niet de enige die zo denkt en jij ook niet. Ieder zijn mening. Gelukkig mag dat hier. Dan er bij. ...als eerste reactie hier in dit topic zo al reageren en het direct op je eigen hond vertalen....dát is kort door de bocht Je had ook gewoon de voordelen van niet castreren kunnen benoemen die jij ondervind. Staat nl wat minder agressief

Wij hebben onze reu na chemische castratie, definitief laten helpen op de leeftijd van 4,5 jaar.

In karakter niet veel veranderd, ook het 100.000 keer zijn poot optillen is hij altijd blijven doen, zo ook pogingen tot plasjes van teven oplikken en klappertanden.

Zijn gedrag in huis was wel rustiger als voor de castratie. Voor die tijd had hij geen moment rust, niet dat hij in enen de rust zelve was, maar er was zeker verschil.

De groene "snotjes"waren wel verdwenen, maar dat was absoluut niet de reden voor castratie, was meegenomen, al heb ik het nooit als een groot probleem gezien.

En nee, castratie geeft geen enkele garantie...

Ik heb van dichtbij meegemaakt dat dat wel degelijk negatieve gevolgen had bij onzekere angstige honden. Een reu die al zeer onzeker was ontwikkelde binnen 2 maanden na castratie angst agressie. De andere was ook al een zeer onzekere hond, had voor castratie nooit tekenen van agressie laten zien (ging altijd in de vlucht modus), erna ontwikkelde redirectie agressie. 100% zeker ben je nooit of het de castratie geweest is, maar opvallend was het wel dat het bij beide binnen 2 maanden na operatie tot uiting kwam.

Ik vind persoonlijk castreren met 7 maanden veel te jong. Je hond zit nog volop in de groei. 

Er bestaat een verhoogde kans op skeletproblemen bij vroegtijdig castreren, zeker als ze zwaarder zijn als 20 kilo. 

En puur om het gemak vind ik wel een hele vreemde reden om een hond te laten helpen. 

Maar je kan inderdaad nooit bewijzen dat die problemen door de castratie komen.

Die angstproblemen waren er al voor de castratie.

Net wat ik zeg: de eigenaren wijten het probleemgedrag dan aan de castratie.

Bulleke....Klopt.  Ben dat met je eens dat 7 mnd erg jong was. Maar de volle reuen die we tegen kwamen wilden direct vechten terwijl mijn pup nog steeds niet wist wat dat was om echt te vechten. Wilde niet dat hij de ervaring opdeed om flink serieus gegrepen te worden omdat deze volle reuen hem om zijn hormoonontwikkeling op die manier roken. Wilde graag eens een hond die met alles samen kon. Dat was niet gelukt als hij later was gecastreerd. Dan was hij wel inmiddels serieus gegrepen en was mijn wens om met alle honden goed samen te kunnen vervlogen. Dan had hij zijn hormonen al gehad en was ook zijn gedrag anders met al die reuen die graag wilden vechten. Blij dat ik dat voor was. Hij was als zeer jonge pup al erg dominant en vocht bij een terechtzetting door een 8 jr oude teef met zijn 10 weken direct flink terug omdat hij dat kennelijk niet kende. Dat moet je gewoon niet willen. Voor mij dus alleen een gecastreerde reu.

En hengsten....heb mn rug gebroken en mn miniscus is ook naar de knoppen door hengsten die ik voor anderen reed. Mn hengstveulen van 10 mnd destijds sloeg mn vader met de voorbenen zowat het licht uit de ogen en probeerde dat bij mij ook. Die is dus ook voor zijn eerste jaar gecastreerd. Voor mij geen hengsten.

Voor het gemak dus....ja.

Precies! Bij mij in de buurt is het bijna gek als je een hond met ballen ziet, en geen 1 van de honden heeft problemen, geen gedrag, geen lekken.

Geen gefrustreerde honden die alleen maar willen dekken.

Als je niet wilt dekken met je reu, gewoon castreren.

Toch ben ik wel van mening dat het iets doet! De hormoon huishouding veranderd en dat is zeker een belangrijk aandeel waaruit gedrag kan voorvloeien.

Heb eigen ervaring dat het juist positiever werd, zekerder werd na castratie, hoewel dat een teef was.

Hier is het bijna abnormaal als je een reu niet laat castreren.

Ik heb echt nooit (heb er toch al veel kunnen volgen in het kapsalon) problemen gezien.

Opvallend ook dat vooral Nederlanders zo fel tegen castratie zijn....

Ja gek genoeg zie ik ook alleen maar positieve dingen bij honden, van honden die alles willen gaan aanvallen en daarna gewoon lekker hond zijn, wat rustiger en geen gedonder met andere honden, ik heb daar meerdere voorbeelden van, teefjes weet ik eigenlijk niet, dat komt ook omdat alle teefjes gek op mijn hond zijn, het zijn de reuen met ballen waar ik vaak problemen mee had, op 1 hond na, wel problemen maar dat is een dek reu.

Mick , volgens dr google worden teven na sterilisatie cq castratie zekerder en feller. Bij reuen zou dat dus omgekeerd zijn. Onzeker en na castratie nog onzekerder. Zeker cq dominant, dan gaan de scherpe kanten er af. Aldus dr google op de dierenarts sites. 

Zoals ik het lees klopt het wel met mijn ervaring. Onze gesteriliseerde teven waren allemaal fel en dominant. Overigens was de niet gesteriliseerde teef super dominant maar zeer zeker niet fel. Zij nam gewoon een houding aan en iedere hond met een verkeerde bedoeling droop al direct af zonder nog maar iets te proberen. Die teef is ook nimmer uitgevallen naar wat voor hond dan ook. 

Mijn reu...idem. Zeker hondje en is beslist niet bang geworden na castratie. Maar gewoon fijn van karakter.

Ik denk dat de keuze voor castratie aan de hond moet liggen. Iedere hond is anders. Onze eerste teef is geholpen omdat we absoluut geen nestje wilden.

Mijn hond nu is een reu van een jaar. Ik heb nog weinig ervaring met reuen en ik laat hem niet uit voorzorg castreren. Blijkt het nodig te zijn om medische redenen of omdat zijn gedrag (bijvoorbeeld extreme interesse in teefjes) onhandelbaar wordt dan doen we het wel. Tot nu gaat het prima. Ja, een loopse teef is onweerstaanbaar, die lopen gelukkig altijd aangelijnd en als ik gewaarschuwd wordt lijn ik mijn hond ook even aan. Maar hij snuffelt of likt nauwelijks aan plasjes en met andere honden gaat het altijd super verder.

Dat vrouwtjes interessant worden en dat hij iets dominanter wordt is volgens mij vooral de leeftijd. En de onderdanigheidsplasjes.. die kunnen zijn hele leven blijven, ongeacht de operatie, of minder worden. Daar doe je verder weinig aan.

Tot slot is chemisch castreren een optie, dat is tijdelijk maar dan kun je wel de verandering in zijn gedrag zien en alsnog besluiten tot een operatie.

Er kleven wel degelijk risico's aan castatie & sterilisatie, zeker op jonge leeftijd.

En dat zijn geen fabels maar feiten, lees de linken maar (Engels).

Daarom ook dat het in Noorwegen bij wet verboden is, alleen als het medische noodzakelijk is wordt het toegepast.

https://www.psychologytoday.com/blog/canine-corner/201702/are-there-behavior-changes-when-dogs-are-spayed-or-neutered

http://www.dogsnaturallymagazine.com/three-reasons-to-reconsider-spayneuter/

Dobby is een beetje een watje. Het eerste wat de dierenarts zei toen we bij hem kwamen "als ik jou was, zou ik hem niet laten castreren, hij is nu al zo onzeker en dat kan alleen maar erger worden".

Ik bekijk het per hond. Onze vorige hond was het niet nodig. Onze eerste hond was een teefje en die hebben we om medische redenen laten helpen: constant baarmoederontstekingen.

Zowiezo zou ik wachten tot je hond anderhalf is, hormonen zijn nodig om te groeien. Nu is jouw hond nog niet volgroeid. Het is beter voor het welzijn van de hond te wachten tot hij volwassen is, ook mentaal is het beter... Castratie verandert enkel gedrag dat seksueel is, het wordt te vaak toegepast om probleemgedrag op te lossen en dat is fout. Als jouw hond dat doet uit onderdanigheid zal hij dat na zijn castratie nog steeds doen. Persoonlijk ben ik pro castratie omdat het toch voor heel veel honden een frustratie is, het mag dan wel onnatuurlijk zijn volgens veel mensen, nooit mogen dekken maar wel willen maar dus nooit mogen is ook onnatuurlijk... Alleen zou ik wachten tot hij volgroeid is.

Hou wel rekening dat de vacht verandert... Daarom zou ik het niet meer doen, maar Raiko had geen rust in zijn kop (oversekst..) dus voor hem was dat een oplossing maar als je reu geen last zou hebben van zijn hormonen zou ik hem gewoon intact laten eigenlijk

Casper is mijn 4e reu. Hij is nu 5 jaar en niet gecastreerd. Ik laat alleen castreren als er medische noodzaak is.

Sowieso zou ik een reu nooit castreren voordat deze fysiek en psychisch volwassen en in balans is. Een kleine hond is eerder volwassen dan een grote hond.

Te vroege castratie zal de botdichtheid en spierontwikkeling ten nadele komen en de hond kan angstig worden.

Ja dat is wel belangrijk!

In deze tijd van zijn leven zou ik het zeker nog niet doen.Veel te jong,er moet nog veel groeien in zijn lichaam.

http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-is-de-invloed-van-testosteron/