beetje bang

Hallo allemaal,

ik heb de laatste tijd best veel vragen maar als baasje van mijn eerste hond twijfel ik vaak..

Ik vind dat mijn hondje best wel bang is voor mensen. Ze is over het algemeen best wel gevoelig. Ze ziet mij en mijn ouders het meest en is daar compleet op haar gemak, ook bij mensen die ze kent en ook bij onbekenden (voor haar) die ik het huis binnenlaat is ze vriendelijk en niet bang. Maar op straat is het een ander verhaal. Ze kan echt bang zijn voor mensen die langs haar lopen en dan in haar richting kijken of bewegen. Ze rent dan echt weg, ook aan de riem, en als ze zo ver mogelijk staat dan blaft ze. Niet aan een stuk door maar echt een geschrokken blafje zeg maar. Als ze los loopt rent ze gewoon met een boog om mensen heen, behalve als ze compleet genegeerd wordt, dan is het wat veiliger voor haar. Tot een maand of 5 was ze juist dol op iedereen en niet bang. Nu hoeft ze niet naar iedereen toe van mij en hoeven mensen haar niet te aaien enzo, maar ik vind dat ze echt bang is en dat is niet fijn. Soms staan mensen wel eens stil om een praatje te maken en dan durft ze na enige tijd soms heel voorzichtig aan ze te snuffelen (alleen als ze genegeerd wordt). Dat lijkt me positief maar ik weet niet hoe ik haar hierin verder kan begeleiden. kan het de leeftijd zijn? Ze is 13 maanden. Heeft iemand misschien goede tips? Bij de hondenschool zeggen ze dat het niet erg is, een terughoudende hond, en daar ben ik het mee eens, maar er is natuurlijk een verschil tussen bang en terughoudend ..

alvast bedankt!

Is ze echt bang? Dus staart tussen de poten en een bange houding.

Misschien heb je hier wat aan: http://www.hondenlezingen.nl/341055426

Heb zelf bij Puck eigenlijk nooit echt al die fases herkend.

Ja, ik vind haar wel echt bang. Inderdaad de staart vaak tussen de benen (maar niet extreem zoals ik wel eens bij hele bange hondjes zie, dat de staart echt tegen de buik komt) en een beetje lage houding waarin ze haar achterpoten onder haar lichaam zet met een beetje bolle rug. Kan het niet zo goed uitleggen haha.

bedankt voor de link! Dat is een leerzaam stuk. Het zou dus ook leeftijd kunnen zijn.. wel heb ik eigenlijk nooit iets van een puberteit gemerkt bij haar, ze luistert altijd goed, sloopt niks etc. Maar het zou zich misschien daaarin kunnen uiten!

Ik zou er toch niet vanuit gaan dat het vanzelf weer over gaat. Ziva begon met 5 maanden ook eenkennig/bang te worden. Nu is ze 1 jaar en 4 maanden en is dit gedrag al bijna een jaar onveranderd. Ik heb er toen ze pup was niet aan gewerkt omdat ik dacht dat het over zou gaan als de angstfase met 6 maanden voorbij zou zijn. Niet dus. 

Nu heeft Ziva zoiets van zolang je me niet probeert te aaien of me dingen wilt laten doen, ben je wel oké. En ze is niet super bang ofzo. Geeft alleen door middel van blaffen en weglopen aan dat ze iets niet wil. Dus ik vind het prima zo, mensen die deze signalen missen hebben een bord voor hun kop. 

Ik zou zeggen bepaal wat je wil bereiken. Bang zijn is niet fijn voor je hond. Wil je zover trainen dat ze het leuk vind? Of zover dat ze durft te passeren zonder bang te zijn? Hoe dan ook zou trainen te passeren zonder bang te zijn de eerste stap zijn. Ik zou ook werken aan het zelfvertrouwen van je hond, bijvoorbeeld door middel van hersenwerkjes.

Ik heb een eenkennige hond (Momo) maar dat klinkt inderdaad toch anders dan wat jij vertelt. Momo reageert namelijk totaal niet op mensen als die onze kant op lopen of wij op hen inlopen. Ze negeert ze. Als ze een hond bij zich hebben in een losloopgebied, dan gaat ze met die hond spelen als die dat ook wil en loopt daarbij ook rustig heel dicht langs dat andere baasje. Het uit zich pas op het moment dat die ander probeert haar te aaien, aan te raken of vast te pakken. Dan duikt ze opeens weg waarna ze verder gaat waar ze mee bezig is. Het uit zich ook als iemand doel bewust op haar afloopt en haar aandacht vraagt door geluidjes te maken en/of een hand uit te steken. Als ze dan niet weg kan omdat ze bv aangelijnd is, dan duikt ze zover mogelijk achter mij weg, geeft alle stress signalen om uiteindelijk te gaan blaffen of zelfs grommen. Haar staart gaat echter niet tussen de benen. Ze is ook niet echt bang maar wil het gewoon niet.

Helaas hebben dat soort 'dierenliefhebbers' een enorme plank voor de kop en zijn haar signalen voor de meesten juist een reden om door te zetten. Het is al weer lang geleden maar ze heeft in het verleden daarom weleens gesnapt als ze echt niet weg kon. Binnenshuis doet ze dat dus ook. Ze is een magneet voor visite. Als ze voor het eerst binnenkomen gebruiken ze de hond graag om het ijs te breken. Dan hoeven ze ons niet aan te kijken en kunnen zich even met de hond bezig houden. Momo staat dan wel vlak bij de deur om te kijken wie er binnenkomt maar zit niet te wachten op aandacht, een aai of erger; een knuffel. Maar het eerste wat zo'n persoon dan doet is over haar heen buigen en proberen haar te aaien. En dan ben ik met een waarschuwing meestal te laat; dat gaat zo snel en op dat moment hebben die mensen echt wax in hun oren. Wij vragen dus altijd bij de deur de honden te negeren en laten de honden in de huiskamer als we de deur open doen. Momo omdat ze niet van aanrakingen van vreemden houdt en Elsa omdat die moet leren zich niet zo hyper te gedragen als er visite komt. Momo komt vanzelf wel kijken en uiteindelijk, als ze de persoon heeft goedgekeurd zelf vragen om aandacht. Elsa mag geaaid worden als ze rustig is en zich gedraagt. Tot die tijd beide honden negeren.

Meestal is het ijs wel gebroken in 10 minuten. Sommige mensen moet Momo gewoon niet en blijft ze met een grote boog omheen lopen. Dat was ook de laatste keer dat ze snapte: Een logee die 4 nachten bij ons verbleef en het niet kon verkroppen dat Momo hem niet moest. Bij het afscheid nemen tóch even sneaky proberen haar snel te aaien. Hij was gelukkig snel want we hoorden haar tanden op elkaar slaan.

Janine heeft hier heerlijk op de bank liggen knuffelen met Momo terwijl ik eten aan het koken was. Van mij mag Momo ook best een keertje bij haar logeren om de pijn van het missen van Odie een beetje te verzachten. Dat gaat dus vast nog een keer gebeuren.

Tja, die inprentingsperiode de eerste 2 maanden en een goede fokker die er iets mee doet, heeft dan toch zijn nut....

Reactie op mijn bericht of wat? Het komt in het ieder geval weer eens neer op een sneer. Kan je niet wat meer respect opbrengen voor mensen die niet jouw mening overal in delen? Ik ben je constante sneren ook wel spuugzat onderhand.

Vertel eens... als het aan de fokker ligt... waarom zijn mijn beide honden van dezelfde fokker daarin dan zo verschrikkelijk verschillend van elkaar? De één eenkennig (wat ook vrij standaard is bij het ras) en de ander dus het liefst bij iedereen, bekend of onbekend, onmiddellijk in de armen springt?

Dat vroeg ik me ook een beetje af... Of is er een ander moment geweest dat je hondje toch schrik heeft gekregen van iemand die te ruw reageerde... Poedeltjes kunnen best wat terughoudend zijn, maar ze staan niet bekend als angstig van mensen.  Hoe dan ook, forceer niets maar ga er wel mee aan de slag. Kijk of er een aantal mensen zijn die je kunnen helpen. Als je hondje van anderen eten mag aannemen kan dat een manier zijn. Of met een speeltje. De ander rustig laten wachten met iets lekkers tot ze zelf komt...Begeleid en steun haar en laat haar zelf naar de ander toegaan en moedig haar aan.

Vera, ik wil het liefst dat ze mensen kan passeren zonder bang te zijn. Het gaat dus soms wel goed als mensen haar compleet negeren, omdat ze geen hondenliefhebbers zijn oid, maar ook heel vaak niet en het lijkt nu alsof ze ervan uitgaat dat alle mensen haar willen aaien en lokken enzo. Ik weet niet zo goed hoe ik dit dan moet oefenen? De meeste mensen die haar angst uitlokken zeg maar, die lopen heel snel door als ze merken dat dit niet goed gaat. Ik kan ze moeilijk terugroepen om te vragen of ze even blijven staan en haar willen negeren?

Liz, de eerste alinea die je beschrijft komt mij dan wel bekend voor. Meestal als ze met een ander hondje speelt en ik in de buurt van het andere baasje sta, is er echter niet heel veel aan de hand, ook niet als die ander probeert te aaien. Soms duikt ze dan wel weg, ze mag de ene persoon ook meer dan de ander maar waar dat aan ligt weet ik niet.

Die inprentingsperiode van de eerste 2 maanden, ik heb niet het idee dat daar ook maar iets mis is gegaan.. wel is ze toen ik haar had, in mijn vorige huis waarvan ik de achtertuin met iemand deelde, door die andere persoon bang gemaakt. Dat wil zeggen dat hij haar naar zich toe lokte, zij kwam naar hem toe, en dan ging hij haar laten schrikken door heel hard op de grond te stampen (vond ie grappig..GRR) Heeft ie wel vaker gedaan waarschijnlijk, het was toen zomer en ze liep graag in de tuin waarvan ik dacht dat het veilig was, en ik zat toen soms zelf binnen. Ik wist dit dus niet totdat ik er een keer bij was..

Careana, dat probeer ik inderdaad als die situatie zich voordoet en een ander mij daarin wil helpen. Ik moedig haar aan en geef de ander soms wat lekkers dat ze kunnen geven. Gelukkig neemt ze dit wel aan, heel voorzichtig en daarna loopt ze meteen achteruit. Maar ze pakt het tenminste wel. Ik ben ook blij met elke positieve ervaring die ze opdoet maar het schijnt niet op te wegen tegen de negatieve?

ik vind het wel apart dat ze dit binnen dus niet heeft, dan vindt ze iedereen leuk? En bijvoorbeeld bij de hondencursus heeft ze dit ook niet echt. Dan is ze dus wel iets terughoudend maar niet bang, loopt dan ook naar mensen toe..

Wat voor ras is het? En heb je haar van een goede fokker gehaald? Mag ik weten welke?

Ons hondje is ook heel bang, maar dan voor andere honden. Zij vertoont hetzelfde gedrag als jouw hondje. Alleen kan ik precies pin pointen wanneer het fout is gegaan: als pup is ze gebeten en ze is daar nooit goed overheen gekomen. Als ze een andere hond ziet, staat ze gelijk stil, kijkt ze mij aan, dan naar de andere hond, zovan, moet ik dáár langs? En afhankelijk van de hond rent ze er dan met een grote boog omheen, al grommend en tandenbarend. Daarna kijkt ze schichtig om zich heen tot ik weer naast haar sta. 

Ik heb dit gedrag er nooit uit kunnen halen, maar dit komt meer doordat mijn ouders er nooit wat mee gedaan hebben toen ze jong was en het nu een beetje te laat is om het eruit te krijgen (ze is al 14). 

Wat kan jij doen om haar te helpen? Oefenen, oefenen, oefenen. Altijd met een kalme energie langs vreemden lopen, afleiden of associatie maken met iets positiefs, bv een speeltje of snoepje. En dit heel veel herhalen. 

Niet verwonderlijk dat ze het niet vertrouwt als mensen haar aanhalen of lokken, na deze ervaringen.

Dit is toch hetzelfde hondje met het incident met de schrikdraad, en dat erg aan de lijn trekt? 

Blijkbaar is ze snel nerveus of schrikkerig.

Wat je kan doen is je wandelomgeving eens onder de loupe nemen. Zoek bewust gebieden die rustig zijn, waar veel ruimte is, zodat ze niet veel prikkels binnenkrijgt en ze geen mensen van nabij hoeft te passeren. Hou dit een tijdje aan en zie of ze algemeen meer ontspannen wordt (dus ook niet meer trekken aan de lijn). Dan kan je met mondjesmaat prikkels gaan opbouwen.

Je kan ook bewust gaan ensceneren: dat je met mensen afspreekt dat ze even een babbeltje met je slaan zonder de hond aan te halen. Als dat goed gaat, kan je de mensen vragen wat tegen de hond te zeggen (dus contact te leggen), maar zonder aan te raken. Ook even neerhurken kan helpen. 

Probeer opdringerige mensen te ontwijken, tot haar zelfvertrouwen wat groter is.

Ja, ik denk dat dat ook wel een soort van trauma heeft gegeven misschien. Echt heel vervelend, ik heb zo mijn beet gedaan om haar alleen maar positieve ervaringen te geven met alles. En ik moet zeggen, dat is meestal ook goed gelukt. Maar dat ik dit pestgedrag niet heb kunnen voorkomen en heb gemerkt, neem ik mezelf heel kwalijk. Ik vind Vlieger eigenlijk geen nerveus hondje. Ook niet perse schrikkerig. Wel heel gevoelig.. dus dat incident met het schrikdraad bijvoorbeeld gaat ze niet snel vergeten net zoals andere slechte ervaringen dus waarschijnlijk. Ik moet wel zeggen dat ze nu weer langs het schrikdraad durft en met het trekken gaat het ook al stukken beter dus er zit in ieder geval vooruitgang in. Ik heb dus misschien nog wat hoop wat betreft deze angst. Ik vind het vooral zo enorm vervelend voor haar..

ik ga kijken of ik veel kan gaan oefenen en probeer moeilijke situaties even te vermijden. Helaas kan ik tijdens het wandelen niet altijd voorkomen dat er mensen passeren die tóch even richting haar bewegen. De losloopmogelijkheden zijn redelijk beperkt hier.

overigens komt het misschien nu over dat ze vaak heel angstig is volgens mij, maar 90 procent van en tijd is ze echt een vrolijke, blije, lieve clown hoor!

???

Wie heeft het over jouw honden

Als ik jou iets wil zeggen zal ik in het vervolg jouw naam erbij zetten, amai, lange tenen....

(dacht trouwens dat daar het quoten voor bestaat)

En antwoord op je vraag: ja het kan best dat die fokker met de jaren bijgeleerd heeft en zijn pups nu meer socialiseert tijdens de inprentingsperiode dat ze bij hem zijn. Iedereen leert bij, ook fokkers.

Maar Luz, als je het over mijn hond hebt dan.. ik heb er echt 100% vertrouwen in dat ze bij de fokker goed is gesocialiseerd! Nouja, 100% kan je het nooit weten natuurlijk.. maar ze is in huis opgegroeid en niet in een schuur in ieder geval, en met genoeg andere mensen en dingen/ geluiden en al dat soort dingen, en waarbij andere mensen alleen onder toezicht de hondjes mochten benaderen/aaien/vastpakken etc. Net als de kleinkinderen. Haar zusje heb ik nog een keer gezien en die is niet angstig, net zoals de ouders. Ik heb er ook contact over gehad met de fokker en die kan zich ook niks bedenken. Nee, het is geen erkende fokker dwz ze heeft geen stamboom, maar ze gaat er heel verantwoordelijk mee om en ouders zijn getest etc. Oftewel, ik dénk (natuurlijk weet ik het niet zeker, mensen kunnen je altijd voorliegen. Ik heb veel filmpjes van haar pup periode maar die kunnen natuurlijk ook in scène zijn gezet ofzo) dat het niet uit die eerste 2 maanden komt..

Ja, het kwam voor mij idd over alsof ze vaak angstig is, dat is natuurlijk het moeilijke aan het interpreteren van een geschreven tekst 

Kent ze een 'volg'? Dat ze je hand volgt? Dat kan helpen als je andere mensen tegenkomt: je houdt je hand naast je been, handpalm naar de hond gericht en vraagt haar te volgen (ze richt haar focus op je hand). Zo kan je een boog rond de andere wandelaar maken en hem voorbijlopen zonder contact te maken.

Dat is nu net het probleem wat ik heb met mensen die denken dat een hond een (grote) tuin nodig heeft.

Een hond vindt het geweldig om dingen met de baas te ondernemen. Niet om in zijn eentje zich te moeten vermaken in een (grote) tuin terwijl de baas binnen zit. Althans, dat gaat voor de meeste honden op, er zijn natuurlijk uitzonderingen, vooral onder de typische erfhonden.

Hoe oud was ze toen je haar zo alleen buiten liet?

Oh nee, dit heb ik ook helemaal niet op die manier gedaan! Zo van ga jij maar lekker in je eentje de hele dag de tuin in, dan heb ik het lekker rustig ofzo en zoek het maar uit. Ze stond gewoon erg vak voor de achterdeur en wilde dan even buiten rondscharrelen. Soms ging ik mee de tuin in en na een tijdje weer naar binnen, soms liet ik haar gewoon even alleen buiten. Los daarvan ging ik elke dag met haar naar het bos en wat kortere uitlaatrondjes en kreeg ze genoeg aandacht en samen speel mogelijkheden hoor. Ze was 4 a 5 maanden in die tijd..

Alaska’s finest, ja ik kan me voorstellen dat dit zo overkomt inderdaad! Nou vraagt men natuurlijk ook sneller advies bij dingen die wat minder gaan dan voor dingen die goed gaan haha :)

die volg is misschien wel een goed idee. Ik ben inderdaad bezig om dat aan te leren maar het zit er nog niet helemaal in dus dat is iets om aan te werken. Ik kom net terug van een uurtje wandelen en bij de twee mensen die we tegenkwamen heb ik Vlieger bij me geroepen en wat lekkers aan de zijkant van het pad gestrooid. Ze was erg bezig de brokjes te zoeken en schonk geen aandacht aan de langslopende mensen dus hier was ik blij mee!

Het zou heel goed kunnen dat dit de oorzaak is, of een vergelijkbaar voorval. Het is altijd buiten, zeg je, en binnen is alles oké met mensen. Wel een lichtpuntje dat ze op de cursus wel spontaan naar mensen toegaat (die ze dus al heeft kunnen observeren). Misschien is het een idee om agility of hoopers te gaan doen met haar? Je werkt dan aan jullie band (z e zal makkelijker bij je gaan blijven of op commando komen, zitten etc), haar zelfvertrouwen wordt groter en er zijn mensen die niet eng zijn en waarmee je kunt oefenen. Regelmatig met andere en andere honden afspreken om te wandelen kan ook helpen, ze kijken vaak van andere honden af hoe die omgaan met dingen.