Jonge reu vechten en uitvallen

Sinds kort is mijn lieve Duitse herder reu van 1 en een paar maanden veranderd naar andere honden of reuen.

Hij was tot voor kort een zeer sociale herder, kon met elke hond, speelde gezellig mee en als een andere hond hem zat was of geen zin had dan liet hij de hond met rust.

Nu zijn er in een paar weken tijd al 4 knokpartijen of incidenten geweest en over het algemeen minder vriendelijk gedrag waarvan ook uitvallen aan de lijn in het bos waar hij voorheen altijd los mocht..nu houd ik hem sinds kort dus vaker aan de lijn.

Het begon toen mijn hond een van zijn mannelijke vrienden zag, deze andere hond was die keer knorrig en leek mijn hond uit te dagen.

Daar waar mijn hond normaal de confrontatie niet aan zou gaan, pikte hij het niet en zo doken ze tegelijkertijd op mekaar.

Gelukkig zonder wonden...

Dit is erna ook weer gebeurt met een aantal honden, ook een hele kleine keeshond die ik nooit had gezien.

Tijdens een wandeling in de stad passeerden we ook een paar honden waarbij mijn hond uitviel aan de lijn.

Gister ook weer een onbekende hond liep langs, vrij dichtbij en hup aan de lijn een uitval...

Goed ben geen watje maar ben toch aardig geschrokken.

Uiteraard bewust van het feit dat ik een dh reu heb en weet dat dit gebeurt..

Echter heb ik het geenszins zien aankomen in de zin van voortekenen zodat ik er al op kon inspelen.

Het is natuurlijk niet zo dat ik stomverbaasd ben en jammerend aan de kant sta bij wijze van dan want weet dat ik een zeer sterk ras heb en dat ik mijn verantwoording moet nemen.

Alleen wat is nu het beste?

Waar en hoe kan ik mijn lieve kereltje het beste mee helpen.

Hij is niet gesteriliseerd overigens.

Hij is ontzettend lief en hij is zeer gehecht aan mij.

Laatst liep hij los, en voor ik het wist sjeeste hij richting een andere hond vooruit in de verte..

Voorheen liep hij altijd vlak bij me of luisterde als ik hem riep.

Hij is ook goed gesocialiseerd, hondencuscussen heeft hij gedaan, echter was ik niet geheel tevreden dus inmiddels niet meer op een gewone cursus.

Op wat voor cursus ga je dan nu?

Ik vind dit op zich geen typisch gedrag voor een duitse herder, deze hoort een gevoelig maar wel stabiel karakter te hebben. Maar elke hond verschilt natuurlijk, en eenmaal in de pubertijd en volwassenheid kunnen veel honden nu eenmaal niet meer met elkaar.

Ik herinner me wel dat toen ik met mijn dh op een dh club ging en daar een paar keer les genomen had, mijn hond veranderde in een nerveuze happer. Ik ben daar toen weg gegaan, de honden moesten daar een slipketting om en het geheel leek meer op een drilkamp dan gezellig, leuk en leerzaam met je hond bezig zijn. Eenmaal daar weg, kwam ze weer tot rust en werd weer haar normale zelf.

Wat ik voor nu zou zoeken is ontspanning, de nadruk leggen op gezamelijk leuke dingen voor de hond doen, een vertrouwensband opbouwen.

Bij zo'n jonge reu spelen de hormonen natuurlijk ook mee.

Ook even je eigen houding naar de hond toe onder de loep nemen, ook dat kan meespelen.

Het wandelen misschien even opnieuw opbouwen. Dus even alleen rustige saaie rondjes, zonder afleidingen, (behalve natuurlijk leuke dingen), hem rustig overal laten snuffelen waar hij wil, soms eens de eigen route laten kiezen. Zorgen voor goede ervaringen dus. 

Dan ga je dat steeds wat uitbreiden, hond aan de lijn houden zou ik doen na zulke ervaringen. Zie je een andere hond, maak een ruime boog eromheen, loop desnoods terug. Niet in paniek, maar gewoon rustig en kalm. 

Ben je te laat, of is er geen mogelijheid tot afstand maken hou de hond dan kort naast je riem in twee handen zodat hij niet voor je langs kan schieten en uitvallen. Blijf tussen je hond en de andere hond in en probeer zo veel mogelijk afstand te maken.

Aanrader zijn de boeken van Turid Rugaas om te lezen, zij heeft ook een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te krijgen, dit beschrijft ze in haar boekje help mijn hond trekt. 

Ook het boek BAT 2 (behaviour adjustment training) van Trisha Stewart is een aanrader. Misschien is er een BAT cursus bij je in de buurt ook.

Mijn reu houd ook niet van andere reuen. Hij is wel geholpen met 2 jaar maar dat was niet de reden.

Reuen die ook gecastereerd zijn is geen enkel probleem. Een echte reu ruikt hij al op 20 meter aan komen.

Aan de lijn gaat hij er gewoon aan voorbij, heb dit wel moeten leren.

Los zie ik het aankomen, zijn hele houding verandert, en roep hem bij me en lijn hem aan.

Dank voor jullie reacties.

Hij heeft twee standaard cursussen gedaan tot voor hij 1 jaar werd.

Kan ik eigenlijk wel een beetje concluderen dat hij gewoonweg om het maar simpel te zeggen, niet meer van reuen houdt, althans van de meesten of grotendeels?

En dat dit wel te trainen is waar ik uiteraard in geloof echter zullen andere reuen een trigger blijven mits het maar goed begeleid wordt?

Een trauma of iets anders is er niet, de opvoeding liep eigenlijk heel gemoedelijk ook.

Heb het al vaak gelezen, verhalen als 'mijn hond kan niet meer met andere honden of reuen' en moet eerlijk zeggen dat ik me daar stiekem soms vaak bul achtige honden bij voorstelde, of een verwaarloosde herplaatser en patserige hondenbaasjes die hun hond opfokte....geheel onterecht natuurlijk zo cliché te denken...

Maar goed mijn herder is nu zelf een berucht lid van de club aan het worden en wil behalve training ook wel weten hoe zoiets nou werkelijk gebeurt of ontstaat?

Is dit puur hormonaal, mannelijk macho gedrag wanneer de socialisatie, opvoeding en liefde voor je hond enz verder uitstekend is verlopen?

Hier ook een DH die niet met reuen kan.

Ook dit kwam spontaan - om het maar zo te zeggen. Er is nooit iets gebeurd en hij is normaal opgegroeid. Toch vloog hij ook opeens een andere reu aan. Ze kenden elkaar al en voorheen nooit iets gebeurd. Echter was die andere reu toen nog vrij jong.... Maar toen deze ouder werd...volwassener...toen ging het opeens mis...voor we het wisten vlogen ze elkaar aan. Ook geen wonden. Maar heftig !

Bij teven geen probleem.

Wij zorgen dat als hij aan de riem is dat ie altijd de mogelijkheid heeft om een boogje om de tegemoetkomende hond te maken. Is dit niet mogelijk lopen wij terug of een andere weg in.

Hij loopt ook zeker veel los, maar dan daar waar we goed zicht hebben en wanneer we anderen zien met honden roepen wij hem terug.

Heel belangrijk ! Zorg dat je een super recall hebt ! Alleen dan heb je de mogelijkheid om hem los te laten lopen.

Oh ja ! Zeker niet laten castreren !!!

lijkt me niet heel moeilijk toch...is ook niet zo raar...veel reuen hebben dit, vooral bij de minder makkelijkere, of minder sociale rassen. 

gewoon je hond bij je houden 

of ga met een lange lijn wandelen...

hier een ander ras, maar met een jaar of 2 -3 was het ook afgelopen...dus niet meer loslopen, tenzij ik zicht en vrije/afgesloten ruimte heb. 

En toch zou dat het eerste zijn wat ikzelf zou doen.

(doe ik trouwens bij alle honden die ik ooit gehad heb. En neen, ikzelf of de honden hebben er nog nooit een nadeel van ondervonden)

Tegen hormonen kan je als mens niet "vechten".

Helemaal mee eens! Bespaart je bovendien een hoop ellende als het toch eens uit de hand loopt en er een hond, of erger een kind de dupe wordt van zo'n aanval. Het is ook niet prettig als je altijd gestresst je hond moet uitlaten omdat er een reu ergens van achter een bosje tevoorschijn komt. Voor een hond zelf is het ook niet fijn om altijd 'op scherp' te staan onder invloed van hormonen.

"  

Dit gedrag hoeft zekers niet voort te komen uit hormonaal / sexueel gedrag.

Dit gedrag kan zeer goed voortkomen uit onzeker gedrag bij deze reu. Ga je dan castereren ? Ik raad het echt af. Maar okay eenieder moet dat doen wat hij of zij het beste vindt "

Esther

Maar voor hetzelfde geld is het wel hormonaal.

Door te castreren schakel ik dat tenminste al uit.

Jawel, ik laat alles castreren voor alle zekerheid en voor mijn en de honden hun gemak.

Heerlijk relax voor iedereen.

Waarom niet? Wij hebben onze reu van ruim 1,5 jaar oud, die naar andere opdringerige ongecastreerde reuen ook minder sociaal gedrag begon te vertonen, chemisch laten castreren. Ben hier heel tevreden over. Aan de lijn heeft hij bij een echt opdringerige grote losloper nog steeds wel de neiging om uit te vallen, maar hé hou je hond dan ook gewoon lekker bij je .... Hij heeft totaal niet de neiging om te bijten, het is eerder een hoop kabaal en de ander willen klemmen met z'n voorpoten. Wat betekent dat eigenlijk, is dat dan toch een vorm van dominantie?

Dit gedrag is natuurlijk heel vervelend en ik grijp meteen in. Echter los is die verder 99% van de keren heel sociaal, en ook loopt hij hier gewoon met de uitlaatdienst mee. Naar teven en kleinere honden nooit problemen gehad. Alleen jonge (ongecastreerde) reuen die hij niet kent moet ik nog wel in de gaten houden. Ik zie meteen zodra het spel verandert en dan grijp ik direct in. Gelukkig is die van mij dan makkelijk te vangen. Hoeveel andere baasjes wel niet zeggen, laat ze het maar uitzoeken... uh nee... ik wil dit gedrag gewoon niet en beëindig dan het spel.

Kortom probeer je DH reu dus heel goed te lezen, laat de situatie niet escaleren. Klapt die echt zomaar op andere honden, wat ik wel een beetje uit je tekst lees, dan zou ik hem sowieso niet los laten lopen. Feit dat hij ook kleine hondjes lastigvalt vind ik wel alarmerend... misschien toch tijd voor een goede Gedragsdeskundige? Je moet er niet aan denken dat hij een klein hondje grijpt.. !! Een goede GT kan bepalen of dit gedrag onzekerheid of dominantie is. Bij onzekerheid zou ik niet (chemisch) castreren maar bij dominantie toch zeker wel!

Castreren is ook niet altijd de oplossing, zeker niet als een hond onzeker is. En anders eerst een chemische castratie proberen, om te zien of het helpt.

Hij is al gecastreerd maar reageert op niet gecastreerde reuen.

En Chemisch word zo makkelijk genoemd, men is hier al bang voor een vlooiendruppel in de nek, maar chemisch castreren is niet slecht?

Ik ben sowieso voor castreren, ik heb te veel goed reacties gezien van honden, geen slechte, en als je niet wilt fokken dan is de hond alleen maar gefrustreerd omdat hij wil paren, heel het jaar die loopse teven..

Reuen-eigenaren krijgen nog al eens van alle kanten het goedbedoelde advies tot castratie. Een reu die actief en druk is? Een reu die uitvalt naar andere honden? Een reu die achter de kinderen aanrent? Ruzie tussen meerdere honden binnen het gezin? Volgens goedbedoelde, maar ongefundeerde, adviezen allemaal redenen om een reu te castreren. En dan het liefst nog zo vroeg mogelijk om eventueel toekomstige gedragsproblemen te voorkomen.

Er is alleen één hele grote “maar”. Castratie is voor veel van deze problemen niet de oplossing. Sterker nog; vaak is er geen enkel verband en soms kan een castratie een probleem zelfs groter maken. Een onzekere reu kan na een castratie nog onzekerder worden en dat proberen te verbloemen met agressie op voorhand; de eerste klap is een daalder waard.
Er zijn inderdaad enkele problemen waarbij castratie een onderdeel kan zijn van de oplossing. Bijvoorbeeld bij markeergedrag in huis of weglopen (omdat er loopse teven zijn), waar de hormonen één van de veroorzakende prikkels kunnen zijn. Maar alleen castreren biedt zeker geen garantie, het zal dan gecombineerd moeten worden met andere maatregelen en trainingen.

bron Monique Bladder

Een vriend van ons heeft tegen beter weten in ook zijn hondje laten castreren, helaas is zijn gedrag niet verbeterd. Eerder veel slechter geworden, en niet elke hond heeft last van zijn hormonen en is gefrustreerd.

Ik lees even mee want Benji (1,5j) begint ook uit te vallen naar andere intacte reuen uit stress/spanning.

Altijd moeilijk de castratie-discussie.

Weet alleen wel dat het bij mij een steeds grotere ergernis is dat het niet laten castreren van een reu een soort nieuwe trend lijkt te zijn maar eigenaren dan ook geen verantwoordelijkheid nemen ten aanzien van de omgeving, zoals het gedrag naar bijvoorbeeld (loopse) teefjes die er niet van gediend zijn of andere intacte reuen zoals die van mij wat al snel uitloopt op een krachtmeting en helemaal niet leuk spelen is.

En als ik dan vraag of ze ook hun hond bij zich willen houden dood leuk zeggen dat ze dat niet durven als het uit de hand dreigt te lopen en er gegromt wordt. Tsja...

Kan het ook te maken hebben met het feit dat hij jou claimt?

Heb je wel eens iemand anders met hem laten lopen? Hoe gaat t dan?

Soms kan er een omslag plaats vinden. 

Laatste puberfase?

Hormonen? Loopse teef die dezelfde route loopt. 

Pijnklachten kunnen ook een ommedraai veroorzaken.

Is er bij jou iets veranderd. Ik heb zelf ervaren hoe sterk ze dingen kunnen oppikken. Probeer dat ook even terug te blikken.

Loop je vaste routes? 

Is t anders als je heel ergens anders loopt.

Of er een medische oorzaak/pijn oorzaak kan zijn is uit te sluiten  met dierenarts bezoek.

Eens.

Is hij lichamelijk wel in orde?

Pijn is ook vaak een factor van agressie.

Ik weet niet hou jou Duitser herder gebouwd is maar veel jonge herders hebben toch al lichamelijke klachten.

Bezoekje aan een dierenarts of goeie fysiotherapeut voor honden zou ik ook eens mee beginnen.

Daarnaast zou je zoals hier aangegeven ook eens kijken doormiddel van chemisch castratie in hoeverre dit gedrag niet hormonaal is.

Ik ben geen voor of tegenstander van castreren maar de reuen die gecastreerd zijn naar aanleiding van "probleemgedrag" zijn er allemaal goed van opgeknapt.

Weer gaan trainen met hem en duidelijke regels en duidelijkheid geven ook dat kan een hond hoop rust geven.

Als je op een drukke hondenweide (zoals je hier hebt in België) eens een tijd de honden goed observeert dan merk je snel dat het in 90% bij harde confrontaties over reuen gaan die niet gecastreerd zijn.

Wederom bedankt voor de reacties.

Een barf training zit hier niet in mijn woonplaats maar de gebruiken ervan spreekt mij zeker aan.

Mbt castreren, dat had ik niet niet gedachten voor mijn hond.

Mijn eerdere reuen zijn nooit gecastreerd.

Sta er niet negatief tegenover maar ben wel bang dat dit misschien een verkeerde keuze is aangezien ik overal verschillende ervaringen hoor en of dit geschikt is voor mijn hond.

Een chemische castratie Jan ik wel eerst overwegen.

Vanmorgen mee opgelopen met een baasje en zijn zeer stabiele reu, onze honden kennen elkaar wel maar niet goed.

Weer geblaf en gesjor aan de lijn maar geen aanleiding tot vechten gelukkig.

Wel opgewonden drukte en geblaf van mijn hond wat minder werd maar op het laatst weer begon.

De andere reu is fantastisch en zo ontzettend rustig, gaf wel een snauw in het begin.

Bewonder het baasje ook as l voorheen, hij heeft heel veel in zijn hond geïnvesteerd.

Dit zonder cursussen.

Ga nu ook sinds deze verandering veel energie in mijn hond steken en het weer via belonen doen en als eerste leek het mij goed om de aandacht weer op mij te oefenen.

Weet niet of dit  een goed plan is?

Moet wel zeggen dat mijn hond zijn energie betreft het loslopen en spelen met allerlei honden hem ook geen goed doet omdat ik nu uitkijk en niet zomaar loslaat. Het is hier druk met allerlei honden.

Nou dat laatste klinkt toch al veelbelovend toch ?!? Hij kan het dus wel...bij een stabiele reu

Vind het een goed idee om lekker weer met hem te gaan trainen en via belonen weer de aandacht op jouw te trainen

Ik blijf zelfs trainen met mn 10-jarige reu (niet de DH) Terwijl ie super luistert...maar gewoon om lekker met hem bezig te zijn.

Zoals je al schreef....misschien een chemische castratie eerst uit proberen ? Reageert ie daar goed op, dan kun je hem altijd nog laten castreren toch ?