Wel of geen hond?

Mijn Maltezer Binky wandelt gerust per wandeling driekwartier.

Hij vindt het heerlijk om erop uit te gaan. Loop vaak met drie van zijn vriendjes in de bossen gerust een uur. 

Binnen is het een echte kroelkip, maar ook tijd voor n spelletje.

Mijn volgend hondje wordt weer een Maltezer. Enige is dat je goed moet kijken waar hij vandaan komt. Ivm erfelijke ziekten. Er zijn veel Maltezer look-a-likes te vinden, maar meestal niet zo gezond...

Ik zou zeggen: geen hond in deze situatie nemen, een hond is een levend wezen die bij je woont en wil zijn. De chow ligt vol sneeuw langs me op dt moment, de wandeling zit er nu niet in want ik wil mijn nek niet breken.Als ik al je goed bedoelde maatregelen zie opdat het zou lukken zeg ik:NU nog niet doen. Droom ervan en wacht af.

Mocht je interesse hebben in een Maltezer dan kan je je verder oriënteren via de rasvereniging en de daarbij aangesloten fokkers: https://www.maltezervereniging.nl/fokkers/ Zij kunnen je alles vertellen over het ras en je kan vaak bij zo'n fokker op bezoek om de hondjes van dichtbij mee te maken.

Hier heb je ook een telefoonnummer van iemand die de nestjes bijhoudt: https://www.maltezervereniging.nl/pups/

Bij die persoon kan je ook terecht als je opzoek bent naar een herplaatser om te vragen of ze jou mailen als ze er eentje hebben bv. Herplaatsers via de rasvereniging hebben vaak minder rugzak dan hondjes uit het asiel.

Pfff. Wat een onzin. TS denkt er goed over na, voorziet zelf al dat het een goed plan is om (betaalde) hulp in te schakelen op  haar werkdagen en rent niet naar de eerste de beste broodfokker.

Maar ja.. Volgens sommige mensen moet je fulltime huisvrouw, 100% afgekeurd, werkloos of gepensioneerd zijn en in een groot huis met mega tuin wonen om een hond te 'mogen' hebben. Wat de sneeuw er nu mee te maken heeft is me ook een raadsel. Je baalt en dat moet een ander maar even voelen?

Foei Liz wat een intolerantie  ,agressie en vooroordelen  je  gooit alles  door elkaar.Mijn eerste hond: beide full time job en we woonden in een  flat. Projecteer je eigen frustratie niet op anderen en leer lezen. Nog een fijne witte sneeuwdag.

Wat heeft die sneeuw in Godsnaam met de vraag en wens van TS te maken?

En waarom geef je het advies aan TS om niet aan een hond te beginnen dan?

One-liners neerplempen kunnen we allemaal. Schiet TS niets mee op.

Ik denk dat het niet zozeer de combi met werken is die het lastig maakt. Maar in je eentje een pup opvoeden is vooral best pittig en ik denk dat je daar vooral over na moet denken.  Oppas en vrienden die inschakelen werkt op papier altijd goed maar is in de praktijk soms een stuk lastiger. Ik zeg dit vooral omdat mijn beide herplaatsers alle twee bij ons kwamen nadat hun vorige baasjes waren gescheiden. De zorg in je eentje voor de hond in combinatie met werk bleek toch een stuk pittiger dan gedacht. Ik weet dat er hier zat mensen zijn die roepen dat het makkelijk kan. Maar misschien ook wel goed om er daarom even een tegengeluid tegenover te zetten. Wij werken ook gewoon, maar wel beide part-time en kunnen een beetje schuiven als dat nodig is. En dat is ook best vaak nodig. Daarnaast hebben we ook mensen die op willen passen maar die hebben ook een druk leven. Dus het blijft altijd een beetje passen en meten. Uitlaatservices hebben vaak wachtlijsten en zijn kwalitatief niet allemaal even goed. Er zijn er nogal wat waar ik mijn honden voor geen goud mee op pad zou sturen omdat ze met veel te grote groepen lopen waar ze helemaal geen controle over hebben. Er zijn  zeker ook goede hoor, maar nogmaals daar is het vaak wachten op een plekje op de juiste dagen. En dan nog kan je hond vaak pas mee als hij ouder is. Ik zeg absoluut niet dat je geen hond moet nemen maar ik denk dat je er niet te rooskleurig tegenaan moet kijken. Toen ik net begon met werken en nog geen relatie had paste ik vooral veel op honden. Honden met baasjes die veel werkten en die ik met mijn flexibele rooster kon opvangen en uitlaten. Mij heeft dat wel geleerd dat je aan een hond kunt merken als hij te veel alleen zit en te weinig tijd krijgt. Zeker bij jonge honden. Het levert veel frustratie en zelfs gedragsproblemen op. Voor mij was de les om zelf pas aan honden te beginnen als ik er ook tijd voor had en zeker niet in mijn eentje. Maar nogmaals, daarmee zeg ik niet dat je het niet moet doen en dat het niet kan. 

Klara , proficiat voor je perfecte objectieve analyse, we kopen met ons hart maar de echte wereld is anders. 

Ik zit/zat in een vergelijkbare situatie. Ik ben de eerste van mijn vrienden/familie die aan een hond begon. Ik wist niks, echt NIKS, van honden en was zelfs tot ver in de tienertijd bang voor veel honden...

Ik ben uiteindelijk erg blij met mijn cavalier keus. één nadeel is dat dit niet een hond die goed alleen kan zijn!!! Veel cavalier eigenaren lossen dit op door er twee te nemen, ik heb zelf ook al een tweede in de planning.  Mijn Louie heeft geen verlatingsangst ofzo, maar ligt het liefst de hele dag op schoot. Ook is het geen waakse hond (echt tegenovergesteld) en ze staan niet bekend als blaffers. Ideale beginnershond; slim, maar niet erg eigenwijs dus goed op te voeden.

Als je voor een cavaliertje gaat moet, moet, MOET je echt naar een goede fokker omdat er veel gezondheidsproblemen in dit ras zitten. En reken dan wel op (minstens) 1000 euro aanschaf. Ze zijn de laatste 10 a 20 jaar dit ras aan het opschonen dus ze worden tegenwoordig wat zwaarder, hoger op de poten en met meer een neusje dan wat je voornamelijk leest in de rasbeschrijvingen. Een soort mini spanieltje :)

En als je niet twee cavaliertjes tegelijk wil nemen (wat ik me kan voorstellen) misschien overwegen een kitten tegelijk te nemen? Ik overweeg dat bij mijn tweede pup omdat mijn volwassen katten een beetje een "tolerantie beleid" hebben tegenover het hondje, echte vriendjes zijn het niet. Met een kattenvriendje is je hond toch niet echt alleen thuis, bovendien zal de kitten het jachtinstinct ook wel uit het hondje meppen hihi

Ik vind een maltezer ook goed bij je wensen passen. Ons maltezertje had geen nood aan dagelijks heel lange wandelingen, maar kon echt wel af en toe een langere wandeling van 15km aan ook. Toen ze ouder werd, werd dat wel moeilijker, maar dat lijkt me normaal. Enige nadeel lijkt mij ook het blaffen. Ons hondje blafte niet extreem veel, maar toch wel enkele keren op een dag als ze iemand in de buurt hoorde. 

" Ik zit/zat in een vergelijkbare situatie. Ik ben de eerste van mijn vrienden/familie die aan een hond begon. Ik wist niks, echt NIKS, van honden en was zelfs tot ver in de tienertijd bang voor veel honden...
 
Ik ben uiteindelijk erg blij met mijn cavalier keus. één nadeel is dat dit niet een hond die goed alleen kan zijn!!! Veel cavalier eigenaren lossen dit op door er twee te nemen, ik heb zelf ook al een tweede in de planning.  Mijn Louie heeft geen verlatingsangst ofzo, maar ligt het liefst de hele dag op schoot. Ook is het geen waakse hond (echt tegenovergesteld) en ze staan niet bekend als blaffers. Ideale beginnershond; slim, maar niet erg eigenwijs dus goed op te voeden.
 
Als je voor een cavaliertje gaat moet, moet, MOET je echt naar een goede fokker omdat er veel gezondheidsproblemen in dit ras zitten. En reken dan wel op (minstens) 1000 euro aanschaf. Ze zijn de laatste 10 a 20 jaar dit ras aan het opschonen dus ze worden tegenwoordig wat zwaarder, hoger op de poten en met meer een neusje dan wat je voornamelijk leest in de rasbeschrijvingen. Een soort mini spanieltje
 
En als je niet twee cavaliertjes tegelijk wil nemen (wat ik me kan voorstellen) misschien overwegen een kitten tegelijk te nemen? Ik overweeg dat bij mijn tweede pup omdat mijn volwassen katten een beetje een "tolerantie beleid" hebben tegenover het hondje, echte vriendjes zijn het niet. Met een kattenvriendje is je hond toch niet echt alleen thuis, bovendien zal de kitten het jachtinstinct ook wel uit het hondje meppen hihi "

Rike

Een Cavaliertje is niet aan te raden. Ook niet van een goede fokker. Het is het meest kapot gefokte ras ooit.

Gewoon niet doen en niet aanbevelen. Dat ras zou nog eerder verboden moeten worden dan HR rassen.

Maar jij werkt toch ook niet op dit moment dacht ik.

Toch wel makkelijk als je een nieuwe pup in huis haalt he?

Ik ben werkloos ja. Dat betekent dat ik driftig solliciteer (en tussendoor even hier ontspan) en er dus rekening mee moet houden dat ik ieder moment een (fulltime) baan kan vinden. Toen ik (nu ja, mijn vriend) Elsa kocht wist ik dat ook. Dus ik heb al mijn vakantie (ja, die heb je in een uitkering ook) opgenomen en mijn vriend na mijn vakantie. 8 weken gedekt dus.

Overigens ben ik nu in een goede procedure voor een baan in de buurt. 32 uur. 3 hele en 2 halve dagen. Ideaal. Ze hebben veel ruimte dus ik hoop dat Elsa mee mag die hele dagen maar dat vraag ik pas mocht het tot salarisonderhandelingen komen. In het ieder geval heb ik dan twee middagen over om zelf lange wandelingen met haar te maken of naar de schapen te gaan. Duim voor me!!!

@Liz Maar ondertussen heb je wel een paar maanden rustig je pup kunnen opvoeden wat natuurlijk superfijn is. En heb je een baan gevonden waarbij je hond mogelijk mee kan, wat in de zorg in bijna alle gevallen onmogelijk is. Bij mij is 32 uur werken met honden ook prima te doen. Maar nogmaals, ik woon niet alleen. En ik heb ook nog eens een baan waarbij ik makkelijk thuis kan werken indien nodig en mijn uren deels zelf kan indelen. 

Ik zeg echt niet dat je alleen een hond kunt nemen als je thuis zit en een grote tuin hebt. Ik ken alleen iets te veel mensen die het allemaal iets te rooskleurig in zagen en spijt kregen. Toen wij besloten om voor een herplaatser te gaan was er helaas keuze genoeg. Zelf ondanks het feit dat ik perse een teefje wilde van een specifiek ras. Want er zijn helaas genoeg mensen voor wie een hond toch minder goed in hun leven past dan gedacht. Soms ook door veranderde omstandigheden. Maar ik vind het dus geen onzin kom mensen daarvoor te waarschuwen en over na te laten denken. 

wat in de zorg in bijna alle gevallen onmogelijk is.

Als je de hond goed opvoed, hij luistert prima, hij is rustig en de bewoners zijn niet bang of allergisch, dan kan een hond prima mee hoor.

Ik heb ook een tijd lang de hond mee kunnen nemen naar m'n werk, groep met zeer ernstig verstandelijk beperkte mensen. De woonkamer waar ik zat, was er 1 bang voor honden. Maar Puck zat vast aan de tafelpoot met haar lijn en had haar kleed, een bench, wat te kauwen en water. Zo kwam ze prima haar dienst door. Wanneer ik in de woonkamer was, kon Puck vrij rond lopen. Zodra ik de woonkamer uit moest, moest zij weer vast.

Voor een deel van de bewoners was Puck echt een feest, het andere deel snapte het niet, was neutraal. Lekker zacht om te aaien. Puck bleef ook rustig bij een cliënt op schoot liggen die in een rolstoel zat en niks kon. Je zag haar zichtbaar genieten en Puck had een lekker plekje haha.

Waarschuwen en laten nadenken is iets anders dan afraden omdat het sneeuwt en je bang bent dat je buiten je nek breekt.

De omstandigheden doen minder dan de instelling en de persoon. Ik was een alleenstaande, werkende moeder met twee jonge kinderen toen ik aan mijn eerste hond/pup begon. Net als deze TS dacht ik er goed over na en heb ik mijn huiswerk meer dan genoeg gedaan. Ik heb zelfs een hond van het ras van mijnkeuze te logeren gehad om te onderzoeken of ik dat echt wilde. Buiten de zindelijkheidstraining die ik verkeerd aanpakte (ik volgde dus de boekjes met positieve methoden wat gewoon niet werkte met zo'n slimme pup) heb ik het niet als zwaar ervaren. Vooral veel genieten.

Met Elsa was ik wel thuis en vond ik het veel zwaarder terwijl die in no-time zindelijk was. Ik ben nu een heel stuk ouder, mijn lijf ook helaas en dat merkte ik goed. Zwáár! En moe! Trap op, trap af, continu. Zonder sterke conditie en met versleten knieën. En het was heet... Nu nog vind ik het wel zwaar en ben ik blij als mijn vriend of mijn dochters even bijspringen. Maar dat gaat dan vooral over het eens goed kunnen slapen. Echt vroeg naar bed kunnen of laat uitslapen. Max 7 uur slaap heb ik nu, vaker 6, en ik heb gewoon meer nodig. Maar dat komt goed. Elsa kan al wat langer merk ik.. maar dan voel ik me schuldig.

Mee eens. Er is geen Cavalier zonder Chiari-achtige Malformatie te vinden; op spelden in een hooiberg na allemaal gradatie 2 = ernstig. Op 5 jarige leeftijd heeft 50% een lekkende hartklep; doodsoorzaak nr. 1. Voor de zeer vele andere erfelijke aandoeningen zie mijn profiel.

De fokkers hebben dit ras willens en wetens kapot gefokt in NL met medeweten van de Raad van Beheer. Niet voor niets dat de grote verzekeringsmaatschappijen bij de Cavalier hersen-, ruggenmerg- en hartaandoeningen uitsluiten voor vergoeding.

Het is een doodzonde dat deze leuke en lieve hondjes de dupe zijn geworden van de start met een te kleine genenpool en slecht fokbeleid om aanwezige aandoeningen drastisch te verminderen met alle gevolgen vandien. Nu is het te laat en is het onverantwoord om hondjes op de wereld te zetten met een dergelijk groot risico op vele ernstige erfelijke aandoeningen. Een fokverbod ook van look-alikes zou ingesteld moeten worden.

En daar gaan we weer. De fulltimers zijn des duivels, arme honden die daar terecht komen. Dan nog liever in een asiel waarschijnlijk. Kom kom kom...

Ik werk fulltime en ik heb een hond. Aaaaah schiet me neer, MISHANDELING, hoe durf ik...Hoe durf ik te werken en bij te dragen aan de samenleving, hoe durf ik niet ziek te zijn en op de ziekenkas te staan.

ALLE respect voor mensen die niet kunnen werken...Maar dan ook graag respect voor zij die het WEL doen!

Ik heb het ras zeer goed uitgekozen, ik ben bij een betrouwbare fokker geweest waar ik 10 generaties terug de resultaten en karakters kon nalezen, ik en mijn man hebben verlof genomen om de pup op te voeden en haar het alleen zijn te laten gewennen, we hebben een kamer ingericht speciaal voor haar waar ze volledig op haar gemak is, met een groot raam naar buiten, haar eigen sanctuary... dus mijn haar gaat echt rechtstaan (net als Pyxis haar ridge) als ik met de vinger word gewezen dat ik werk.

Hecht maar geen belang aan mijn mening want ik ben een vuile verdiener, maar een hond en werk kan echt ALS je je goed verdiept. Neem geen hevige stuiterbol als hond maar een ras dat gekend is voor zijn liefde voor rust en neem de tijd om hem/haar op te voeden en zorg voor een buffer indien het niet lukt (buffer is vrijaf kunnen nemen voor heropvoeding, familie hebben die kan wandelen overdag, een lieve buurvrouw die eens komt checken,.....) en het zal echt wel lukken.

Ik sluit me aan bij Stevie! Mijn vriend en ik werken allebei, ik heb een stage van 32 uur en hij een baan 40 uur. Hoe we dat doen met een jonge hond? Ik heb het geluk dat ik met 5 minuten fietsen thuis ben en in de pauze de hond uit kan laten. Overdag slaapt hij veel, we hebben bewust het rustigste hondje van het nest genomen, heeft hij allemaal interessante speeltjes en kan hij lekker naar buiten kijken. Na 5 uur 's middags is het de rest van de dag feest, we spelen en knuffelen veel en we maken allebei een lange wandeling met hem.

Ook kan mijn vriend thuis werken, dit doet hij eens in de twee weken ongeveer. Ook vinden onze moeders het leuk om langs te komen en met hem te wandelen, dit gebeurt ook eens per twee weken ongeveer. Daar logeert hij ook als wij in het weekend een hele dag weg zijn. In de praktijk is hij dus 3 dagen veel alleen thuis, 2x 3,5 uur met tussendoor een klein halfuurtje wandelen en aandacht. Ook na mijn studie houden we rekening met de hond bij het plannen van werk en andere zaken. Het scheelt natuurlijk wel dat we met zijn tweeën zijn. Ook willen we op den duur een tweede hond, dan is hij ook niet meer helemaal alleen! Ik ken trouwens ook honden die heel blij zijn met een ander soort maatje, dus wie weet kunnen jouw konijn en hond elkaar juist gezelschap bieden!

Als pup waren we wel veel meer thuis en was hij maximaal 2 of 3 uur alleen, en in de eerste weken zelfs helemaal niet, behalve als oefening. Onderschat die eerste maanden niet! Wij hadden ons voorbereid maar vonden het alsnog erg zwaar. Inmiddels zijn we dolgelukkig met de leuke hond die we hebben, op zijn puberstreken na ;)