Honden en ouders

Hoi,

Ik en mijn gezin hebben 2 honden: de jongste Pedro(2) en de oudere Kuchi(8).

ik ben zelf pas 14 jaar.

het zijn chihuahua’s en Kuchi is 6 kg, veel te dik dus. Pedro begint ook al dikker te worden. Mijn moeder geeft de honden super veel eten. Ze krijgen meer dan 250 gram gehakt, de brokken worden altijd aangevuld tot een hele berg en ze eten alles mee wat wij eten. Ik hou super veel van mijn honden en probeer al 4 jaar Kuchi af te laten vallen. Mijn moeder blijft maar eten geven en wil niks horen over te veel eten, te dik, vaste eettijden, eten afwegen en opvoeden van de honden. Als je iets over de honden zegt dan wordt ze meteen boos. Mijn vader mag hier ook niks van zeggen want dan wordt ze boos en zegt ze: Jij eet toch ook de hele dag en tegen ons(ik en mijn broers en zus) zegt ze: als jullie maar gezond eten en ik heb jullie toch ook niet streng opgevoed. Als ik begin over dan gaan ze eerder dood en niet op een natuurlijke manier dan zegt ze: ik vind ze heel lief maar ze kosten mij een hoop tijd dus dan zijn we daar ook vanaf. Ik schrik hier altijd wel een beetje van maar ik ken mijn moeder en ik weet dat zij ook heel erg voor dieren houdt, maar ze kan ze niet goed verzorgen. Ze kan niet aanzien hoe die honden “honger” hebben volgens haar. Ze zegt als ze die brokken eten hebben ze echt honger. Ik ben al heel lang bezig en doe mijn best om Kuchi af te laten vallen maar het lukt niet. Ze zijn alle bij heel erg gehecht aan mijn moeder en Pedro loopt met mijn moeder heel veel en Kuchi ook wel maar ik denk dat ze doordat ze te dik is ook niet zoveel loopt. Als ik of iemand anders uit mijn gezin Pedro moet uitlaten dan moeten we hem eerst onder de bank vandaan halen en dan de hele tijd meetrekken en hij wil zo snel mogelijk weer terug. Kuchi lukt nog wel om een rondje te lopen maar meer wil ze ook niet. Pedro valt ook uit naar elke hond, maar mijn moeder doet er niks aan. Wij zeggen heel vaak laten we die hond is opvoeden dat hij beter met honden omgaat en gezellig met ons door het park loopt en dat ze gewoon normaal gewicht zijn. Mijn vader En andere gezinsleden zeggen: het lukt niet je weet hoe mama is. Ik wordt er erg verdrietig van en na 4 jaar ben ik er eigenlijk helemaal klaar mee maar ik wordt er heel verdrietig van vandaar vraag ik hulp of er nog een oplossing is?????????????

Hier boven schrijf ik dat de honden veel met Kuchi en Pedro loopt. Dat valt wel een beetje mee. Met Pedro loopt ze wel een uur per dag(als ze niet werkt) en met Kuchi loopt ze bijna niet. Ik moet natuurlijk 5 dagen naar school dus dan kan ik niks doen met lopen of op het eten letten.

Wat goed dat je bezig bent met de gezondheid van je hondjes!

Op 14 jaar is het heel moeilijk om je ouders (in dit geval je moeder) in te laten zien dat je andere inzichten hebt. Simpelweg omdat je altijd gewoon naar je ouders moest luisteren en nu een eigen mening vormt.
Ik snap dat je er heel verdrietig van wordt dat zij het probleem niet inziet.

Wat je zou kunnen doen, is naar de dierenarts gaan, je honden wegen en samen met de dierenartsassistente een plan maken om je honden te laten afvallen. Eventueel kan ze er ook een brief bij doen hoe belangrijk het is om je honden op een gezond gewicht te krijgen, en waarom dit zo belangrijk is.
Maar ik weet natuurlijk niet hoe gevoelig je moeder is voor deze informatie.

Honden kunnen trouwens makkelijk 3 weken zonder eten, dus echt honger door de porties wat kleiner te maken zullen ze niet hebben

Acharme je moeder lijkt me best wel koppig. 

Ik kan me voorstellen dat je hiermee zit. 

En jullie hebben zeker gelijk hoor te dikke honden kunnen echt problemen krijgen. 

Misschien zal ze eens naar de dierenarts moeten gaan met jullie hondjes , dan zal ze zeker van de dierenarts ook horen dat het echt niet goed is. 

En 250 gram gehakt , plus nog ander eten én ook nog eens brokken? Amai zeg dat is echt veel en veel te veel 

Ja, naar de dierenarts gaan is misschien wel een idee. Ze is een paar keer bij de dierenarts geweest. Voor haar gebroken pootjes. Maar mijn moeder liet mijn vader gaan. Ze weet volgensmij wel dat ze dan te horen krijgt dat ze te dik zijn. Krijgen wij altijd. Ze is opzich wel lief tegen mij maar ze heeft natuurlijk haar drukke momenten wel en dan moet je niet zeuren. Zolang je niet over de honden praat is ze wel heel lief.

Misschien een stomme vraag , maar was je moeder het er wel mee eens dat er een hondje kwam? 

En zeker doen hoor naar de dierenarts mét je moeder. 

( als dat je lukt natuurlijk ) 

uiteraard weet je moeder dat ze te dik zijn , maar misschien als ze het van de dierenarts hoort ze dan pas beseft hoe gevaarlijk dit kan zijn en hoeveel last de hondjes ermee kunnen hebben. 

Kuchi was meer het idee van mijn zus. Zij beloofde haar uit te laten enzo. Kuchi kon niet meer zonder mijn moeder en mijn moeder kan haar ook niet echt missen denk ik en mijn zus is op haar zelf gaan wonen en Kuchi is nog hier. Pedro hebben we genomen omdat we dachten dat Kuchi en Pedro samen konden spelen enzo. Maar Kuchi trekt zich er niks van aan.  Mijn moeder houdt wel van de honden maar ze heeft het ook best druk. We hebben ook konijnen en we verzorgen tijdelijk de kat van mijn oma die leukemie heeft. 

Ik probeer mijn moeder ook te helpen met de dieren maar dat is moeilijk als ze alleen met mijn moeder willen lopen.

 Je kan proberen im zo vaak als dat je lukt mee te gaan met uitlaten. 

 Helpen jullie je moeder ook met de konijnen? 

Wat goed dat je je hier zorgen om maakt en er iets aan probeert te doen! 

Als je moeder niet mee wil naar de dierenarts kan je vragen of de dierenarts je moeder wil bellen en haar de ernst van de situatie kan uitleggen.