Zijn hondjes uit het buitenland vaker ziek?

Zijn hondjes uit het buitenland vaker ziek?

Ik vraag me af wat jullie ervaringen zijn over deze vraag.. Ik snap dat je het natuurlijk nooit kan weten van te voren of een hond lichamelijk sterk/zwak is of niet.. 

Maar toch ben ik benieuwd naar jullie ervaringen.. hebben jullie een hond uit het buitenland en moeten jullie vaker dan gemiddeld naar een dierenarts?

Mijn dochter heeft een spaanse reu nu 8 jaar.

Heeft leismania dat gaat op en neer. Dan bijna niets dat wat erger.

Laatst hadden we het erover dat we allebei dachten dat de hond niet echt oud zou worden.

Maar je weet het niet echt..piepende wagens...

Nee, in tegendeel! Onze twee Spanjaarden komen nooit bij de dierenarts buiten de jaarlijks controle, terwijl onze rashonden (met stamboom, ouders nota bene op alles getest) regelmatig (ernstige en minder ernstige) kwalen hebben en we dus zo’n beetje een abonnement hebben op de DA. 

Ik denk dat het er aan ligt wat je bedoeld met 'honden uit het buitenland' en 'ziek'

Ik heb 2 Spaanse adoptiedames en behalve dat de ene nog al eens open ligt ivm geen haar, geen vet dus geen bescherming tegen takken, tanden enz. komen ze eigenlijk nooit bij de DA

Maar je hebt daarnaast natuurlijk een hele grote groep 'buitenlandse honden'  die via de broodfok hier komen .... en of die nu zo gezond zijn ....

En dan ziek, wat bedoel je met ziek?

Buikgriep, kennelhoest, skeletafwijkingen, besmettelijke ziekten ?

Volgend mij niet hoor, ik ken er een paar hier in de buurt, die zijn zo gezond als wat.

Ik neem aan dat je de stichting honden bedoeld en dus niet de pups afkomstig van broodfok. 

Volgens mij is het niet echt te meten, het is van zoveel dingen afhankelijk. De leefomstandigheden waar ze in verbleven, de eerste kritieke periode als pup maar ook erfelijkheid. Er zijn een aantal ziektes als leishmania, erhlichia en babesia waar ze dus risico op lopen en natuurlijk ook hartworm. Maar dat is weer afhankelijk van uit welk land de hond komt. 

Kaylo, afkomstig uit Bosnië is ontzettend lang ziek geweest en gaat nu eindelijk de goede kant op. Demodex, bloedarmoede, pancreatitis en aardig wat blokkades in zijn lichaam misschien wel door klappen die hij heeft gehad. Lubo (onze loge) afkomstig uit Bulgarije is een ontzettend sterke hond. Hij is nog nooit ziek geweest en was ook volwassen toen hij naar Nederland kwam. 

Leishmania

Kan ondanks zgn. goede uitslag van testen door de organisaties, die honden laten adopteren, na 7 jaar nog de kop opsteken. Stichtingen/organisaties doen hier luchtig over. Pil erin en klaar

Deze ziekte is wispelturig, zeer belastend voor hond en baas. Medicatie is peperduur en elke 3-4 maanden moet er uitgebreid (duur) bloedonderzoek worden gedaan. Voer moet worden aangepast.

topic op HP 

https://www.hondenpage.com/hondenforum/206319/5/ongerust!!!.php

Brucellose

februari 2017 nieuwe ziekte in Nederland Brucellose - Brucella canis bacterie 4 buitenlandse honden in Nederland uit Oost Europa infectieziekte Brucellose ook gevaar voor mensen.

De infectieziekte brucellose dook onlangs voor het eerst op bij vier honden in Nederland. Deze ziekte wordt veroorzaakt door Brucella canis bacterie en is, net als de vogelgriep en Q-koorts, overdraagbaar op mensen. Dit doet de alarmbellen rinkelen bij dierenartsen. De honden waren afkomstig uit Oost-Europa. Door het adopteren van puppy’s uit Roemenië en Bulgarije komt Brucella canis in Nederland terecht. Dierenartsen worden momenteel geattendeerd op B.canis, maar ook hondenbaasjes moeten alert zijn.

De specialisten benadrukken dat het adopteren van buitenlandse honden, ook al is dit goed bedoeld, nare gevolgen kan hebben.

Bron: https://dekennisvannu.nl/site/artikel/Nieuwe-ziekte-bij-honden-levert-ook-gevaar-op-voor-mensen/8885

https://www.mcvoordieren.nl/honden-uit-het-buitenland

In mijn buurt wonen heel veel buitenlandse honden, allemaal gezond, wel opvallend dat veel mensen niet eens van Leishmania weten.

Ik ben eigenlijk de enige met een buitenlandse hond die problemen heeft, maar dat had ik van te voren kunnen weten.

Faro heeft darmproblemen.

Ik ken ook veel rashonden die ook gewoon ziek zijn.

Wel is het belangrijk dat de honden uit het buitenland getest worden op Middelandse zeeziektes, de meeste stichtingen doen dat, maar er bestaan ook stichtingen die dat niet doen, dan zou ik er zeker geen hond halen.

En Leishmania kan in de eerste 7 jaar nog aanwezig zijn, belangrijk is dan je hond elk jaar te testen.

Faro word elk jaar getest en is nu 6  en een half  jaar bij ons, en gelukkig heeft hij het niet.

Maar bij vage klachten kijken we er altijd naar.

Faro is 13/15 jaar

Deze vraag is iets te generiek gesteld, wat bedoel je precies met een hondje uit het buitenland? Vanuit mijn bril zijn de finse lapjes uit het buitenland net zo gezond (of ongezond) als de lapjes uit Nederland. Ik heb dan ook geen moeite om een lap te importeren.....als je de broodfok bril op zet kun je wel stellen dat die honden vaker gezondheidsproblemen zullen hebben/krijgen.

Bedankt voor al jullie reacties. Misschien idd handig wat meer info te geven..

Mijn vader heeft vorige week zijn hondje van 13 in moeten laten slapen (darmwandtumor). Hij had haar als herplaatser in huis genomen toen ze 7 jaar was(sbt met stamboom). Hij is alleenstaand, nog erg gezond, met pensioen en heeft alle tijd vd wereld om een hondje een gouden mandje te bieden. Zijn 1e reactie was geen andere hond(zoveel verdriet bij afscheid).. maar zijn hart staat toch open voor een ander hondje.

Hij wil geen pup, het liefst weer een iets oudere hond, maar ook weer niet te oud zodat hij hopelijk nog een jaar of 10 vooruit kan(weet het geen enkele garantie, wat voor hond dan ook)

Ik kwam ergens een hondje tegen via een stichting, hondje komt uit Roemenië(gevonden wss na pups te hebben gehad) en vroeg hem hoe hij dacht over hondjes uit het buitenland. Hij vroeg zich af of honden uit het btl niet veel vaker ziek zijn omdat in zijn omgeving wat mensen zijn met een buitenlandse hond die best vaak bij een dierenarts zitten. We weten allebei dat je nooit garanties hebt, en zowel stamboomhonden als stamboomloze kunnen pech hebben.  Maar misschien dat een hond die een slechte start heeft gehad, meer kans heeft op problemen?

Eigenlijk weet ik al wel dat je het nooit van te voren kan zeggen.. Maar ik dacht, ik ga het hier eens vragen.. misschien zijn er dingen waar we niet aan gedacht hebben. 

Het is natuurlijk wel zo dat er heel veel leuke sbt's in Nederlandse asiels zitten. Is dat niet iets? 

Het is inderdaad een lastig vraagstuk, want garanties heb je zoals je al zegt nooit. 

Buitenlandse honden zijn doorgaans onherleidbare mixjes, wat de kans op erfelijke afwijkingen en genetische defecten sterk verkleint ten opzichte van rashonden (met of zonder stamboom). Wel komen er met name in Zuid-Europa een aantal ziektes voor (Middellandse zeeziektes) - in Roemenië is de kans daarop wel aanzienlijk kleiner. Een goede stichting laat de honden vanzelfsprekend uitgebreid testen op ziektes. 

Mijn eigen ervaring is heel positief - mijn buitenlanders mankeren nooit wat, zijn ongecompliceerd en super vitaal. Met mijn rashonden (spaniëls) loop ik daarentegen best tegen een aantal (rasgebonden) gezondheidsproblemen aan. 

Misschien heb je hier nog iets aan: https://buzhonden.weebly.com/gezondheid.html

Op deze website staat sowieso veel informatie over buitenlandse honden. 

mijn vriends moeder had Momo uit Spanje, hij was nooit ziek, en is oud geworden. Dit wasl wel een hond die ze al op jonge leeftijd kregen. Ze heeft nu vier jaar Kelly een kleinere hond uit Roemenie, die is in die vier jaar niet ziek geweest.

Lola van mij kwam uit Polen, ze was al wat ouder, had vier jaar in een asiel gezeten, slecht voedsel natuurlijk, veel stress, en wat haar achtergrond was is onbekend ze zwerfde over straat. Ze was nog vijf jaar bij ons in goede gezondheid, 1x is er een operatie geweest waarbij een tumor weggehaald is aan haar poot en een tumor op haar buik,. en haar gebit is gesaneerd. Naar schatting is ze ongeveer twaalf jaar geworden, ze had het uiterlijk en bouw van een rottweiler/herdermix. Dus best oud voor een hond van die grootte. 

Nu hebben we Jenna inmiddels 3 jaar, zij kwam met erge huidproblemen en allergieen. Dit najaar en winter is ze voor het eerst bijna helemaal demodexvrij en ziet haar vacht er goed uit. Hopelijk zullen haar pollen en grasallergieen ook minder zijn.

Wat ik denk is dat een hond uit het buitenland niet speciaal gezonder of ongezonder is dan een hond uit het binnenland.

Gezondheid hangt van vele factoren af.

 Op dit moment zitten er niet zoveel sbt's in asiels. Het zijn voornamelijk ast's en grotere kruisingen die op staffords lijken. Maar een hondje uit een asiel zal ook best kunnen natuurlijk. Het gaat er vooral om dat het een hondje is wat bij mijn vader past. 

Vanmiddag stond het bewuste hondje uit Roemenië ineens op gereserveerd, dus wss is dit hondje niet voorbestemd voor mijn vader.  

Ik denk nu wel dat een buitenlands hondje dus best een optie zou zijn voor hem.. Gezondheid weet je idd toch niet van te voren, en meer dan mogelijke btl ziektes in de gaten houden of er op testen kun je niet doen. We kijken gewoon rustig aan verder, er zal best een goede match op zijn pad komen.

In ieder geval bedankt voor jullie reacties!

 Bedankt voor de link! Ik stuur hem ook door naar mijn pa 

Yoop,ik ken wel heel veel honden die LM hebben.

Weet wel dat de meeste baasjes van de onzichtbare symptomen niet op de hoogte zijn en nog erger ,zelfs nog nooit van leishmania hebben gehoord. 

Als men het heeft over Leismania (of er op googled) dan wordt 9 van de 10 keer melding gemaakt van kale oor- en/of oogranden. 

Ook niet alle Dierenartsen zijn volledig op de hoogte van LM waardoor de onzichtbare symptomen bij een hond met LM vaak niet word herkent .

In onderstaande link is te lezen, de symptomen die aan de buitenkant niet zichtbaar zijn.Jij kent ze ,maar heel veel adoptanten of mensen die met hun hond op vakantie naar de risico gebieden zijn geweest,kent ze niet.

http://www.mirtos.nu/leishmania

Wat een rotziekte zeg dat Leishmania..

 Ria, het verbaasd me juist dat ze niet van het bestaan af weten, terwijl waar ze de hond hebben gehaald op de site genoeg voorlichting geven, maar gewoon niet goed gelezen hebben.

Ook zeggen ze dan, ooow ja, daar had de vrouw het over bij de intake, dat we elke jaar moeten testen, maar waarop wisten ze dan niet meer.

De meeste honden hebben na mijn voorlichting wel testen gehad, en ze zien er ook prachtig uit en doen het echt goed.

Ik ken wel 2 honden met schildklierproblemen, die van mij en die van mijn broer, die van mij komt door een beet in de keel.

Ik heb het idee dat mensen gewoon niet luisteren, en net zo goed een hond bij een broodfokker vandaan halen.

Ook het bestaan van een GT weten ze niks van af, echt mensen die niet weten sowieso hoe aan een hond te beginnen, op te voeden en verzorging.

Ik wil het ook geen domme mensen noemen, maar ik denk dat ze gewoon heel snel kiezen, ik wil een hond, doe me die maar.

Gelukkig niet allemaal hoor, ik ken er ook genoeg die wel alles weten en wel wat met de info die ze hebben gekregen wat hebben gedaan.

Ik denk dat ik nu 12 honden ken, en er heeft er geen 1 Leishmania.

Gelukkig Faro ook niet.

Ligt er een beetje aan...

Ik heb een buitenlander gehad en (buiten zijn hersentumor/gedragsprobleem) kwam ik weinig bij de dierenarts.
In zijn eerste jaar bij mij ben ik wat vaker geweest, hij had een huidprobleem (vuil in zijn huid) waar hij voor onder controle stond, was te mager, had vlooien en wormen, etc etc.

Daarnaast had hij veel last van diarree, want hij was niet gewend om goed voedsel te krijgen (leefde in het asiel ook alleen van brood).

Als ik dan kijk ten opzichte van mijn rashonden nu, kwam hij inderdaad gemiddeld vaker bij de dierenarts.
Mijn rashonden komen daar alleen voor vaccinaties of als ze weer eens iets hebben uitgespookt (kneuzingen, wondjes etc).

Liek,

Je zou voor je vader eens kunnen kijken op de website voor Herplaatsing Honden in Nederland.

https://hhin.nl/

en bij de Stichting Hulp en Herplaatsing Huisdieren

https://www.shhh.nl/

Zou eigenlijk wel interessant zijn om dat echt te onderzoeken. Hoe oud buitenlandse honden gemiddeld worden en Nederlandse honden. en hoe vaak een buitenlandse hond gemiddeld naar de dierenarts moet en hoe vaak Nederlandse honden. 

Ik heb een hond uit Spanje. Heb met haar wel pech omdat ze allergieën heeft, maar verder is ze helemaal gezond. Heb zelf het gevoel (of de hoop ) dat ze heel oud wordt doordat ze in niks een overdreven bouw heeft maar vooral gewoon vooral een praktische bouw. (atletisch, lange neus, etc.) Maar dat is eigenlijk nergens op gebaseerd, zijn alleen maar gedachten. 

Met onze rashond (met stamboom) zijn we vaker bij de dierenarts geweest iig. 

De honden die bij ons in opvang zijn geweest zijn (zo ver ik weet) ook nog nooit naar de dierenarts geweest. (buiten de normale controles)

! van onze 5 honden komt uit Griekenland. Hij mist een poot en heeft ehrlichia en babesia, maar sinds we hem hebben is hij nog nooit ziek geweest, in tegenstelling tot onze stamboomhonden. 

Mijn drietal komt alle drie uit Spanje.

Cosmic had in het begin wat last van kristallen in haar urine. Dat is, tot nu toe, de enige keer dat ik met haar bij de dierenarts ben geweest (ik heb haar nu vijf jaar). Wel heeft ze naar mijn idee een slechte sluitspier o.i.d., als ze opgewonden raakt verliest ze soms wat druppels urine.

Luuk heeft bij koud weer een gek huppeltje, een zogenaamd "Jack Russell huppeltje". Ik dacht aan patella luxatie, maar dit bleek niet het geval te zijn. Bij kou zet hij zijn rug vast waardoor de aansturing naar zijn poot niet helemaal goed gaat, waardoor hij gaat huppelen. Verder ben ik nog nooit met hem bij de dierenarts geweest, hij was herstellende van demodex toen ik hem kreeg (hij is in de zomer vier jaar hier).

En dan is er Wispa.. :P Wispa heeft PRA (progressieve retina atrofie), oftewel, loslating van haar netvlies. Daarnaast heeft ze ook een fikse beschadiging op haar netvlies. Ze is zo goed als blind, ziet nog licht en donker, maar ook dit laatste beetje zicht zal ze uiteindelijk verliezen. Daarnaast heeft Wispa patella luxatie in beide knieën (in de ene knie erger dan de andere). Ik heb ervoor gekozen haar niet te laten opereren, omdat Wispa erg stressgevoelig en claustrofobisch is, en ik haar niet 12 weken op wil sluiten. Ik ben van mening dat dit een te grote aanslag op haar kwaliteit van leven zou zijn. In plaats daarvan heb ik destijds gekozen voor een combinatie van osteopathie en hydrotherapie. Ze is inmiddels alweer jaren klachtvrij, ik hou zelf de bespiering van haar knieën onder controle door met haar te fietsen. Twee jaar geleden op vakantie is Wispa ontsnapt uit de omheinde tuin, ze kwam toen drie uur later terug met een gat in haar poot (daar is waarschijnlijk een pin of spijker doorheen gegaan) en een gat in haar knie (waarschijnlijk aan prikkeldraad blijven hangen o.i.d.). We hebben die vakantie grotendeels bij de dierenarts gezeten. Daarnaast heeft ze hier eens een acute blaasontsteking gehad, waardoor ze ineens een grote plas bloed liet lopen (schrok me wild). Al met al is Wispa mijn brokkenpilootje ;) 

Allereerst is het nodig vast te stellen wat je met "ziek" bedoelt, doel je op erfelijke afwijkingen of parasitaire/bacteriële infecties? 

Ik ga er voor het gemak even van uit dat de vraag over straathondjes gaat, niet over rashonden van buitenlandse fokkers. De dieren die van de straat geplukt zijn in dergelijke landen hebben vaak een grote genetische diversiteit (heterozygotie) wat de kans op lijderschap van erfelijke aandoeningen verkleint en een positieve werking heeft op de algehele vitaliteit en fertiliteit (al is dit laatste in dit geval onbelangrijk).
Daarnaast worden deze honden vaak generaties lang, al dan niet gedeeltelijk, blootgesteld aan natuurlijke selectie, waarbij zieke honden weinig overlevingskans hebben en alleen de best aangepaste of 'sterkste' dieren overleven. Dit is vooral van toepassing op dieren uit gebieden met moeilijkere omstandigheden betreffende het weer en de mogelijkheden voedsel te vinden.

Uiteraard geeft dit verder geen garanties en is het met zo'n 'verrassingshondje' alsnog mogelijk met defecten te zitten, garantie op gezondheid heb je nooit. Zo kan je net zo goed een hondje krijgen wat het eigenlijk 'in de natuur' absoluut niet zou overleven, maar er door tijdig menselijk ingrijpen toch nog is en nu een baasje zoekt.

Zoals eerder genoemd is, is het belangrijk te letten op infectieziektes als leishmania, hartworm, babesiose en ehrlichia. Geïnfecteerde dieren komen vaak uit Zuid-Europa, maar gevallen met babesiose en ehrlichia zien we ook in Oost-Europa en Rusland. 

Ikzelf zou het zeker aanraden om een kijkje te nemen op de site van de stichting "MyMartin". Zij hebben erg veel leuke honden die geschikt kunnen zijn voor een leven in Nederland.

Is die grote genetische diversiteit van straathonden bewezen dan? Ik heb in het buitenland gewoond en bij ons in het dorpje zag de hele roedel straathonden er precies hetzelfde uit. Zo divers was het niet.

Ja. Er zijn analyses gedaan naar de chromosomale haplotypes binnen hondenrassen, waarbij het genetische materiaal van verschillende bastaardjes ook bekeken is.
Nou betekent dit natuurlijk niet dat het 'altijd' zo is, maar over het algemeen zien we minder diversiteit binnen rashonden door strenge selectie op uiterlijke kenmerken. Werklijnen en andere uitzonderingen daargelaten.

In kleine, afgelegen dorpjes of op eilanden zal er sprake zijn van een gesloten populatie, wat de diversiteit inderdaad negatief zal beïnvloeden. Verder kan een straathond uit een populatie met een grote genenpool alsnog het resultaat zijn van een inteeltcombinatie. Het blijven 'verrassingshondjes'.

Je kunt eens kijken bij SOS Strays, de meeste honden bij die stichting komen uit het noordwesten van Spanje, en daar komen hartworm (filaria immitis) en Leishmania in principe niet voor (omdat het klimaat te koud is aan de Atlantische kust en het beschermd achter de hoge bergen ligt). Honden worden er wel allemaal op getest en bij een positieve test komen ze niet naar hier omdat ze niemand hier met dergelijke problemen willen opzadelen. Ze laten alleen sociale honden overkomen, die zijn vaak in Spanje al bij families in opvang geweest, of een tijdje met de asielmedewerkers mee naar huis geweest om te kijken hoe dat gaat. In Nederland gaan ze ook weer een paar weken in opvang zodat er al veel over gedrag en behoefte van een hond bekend is, voordat er gekeken wordt of een kandidaat en een hond bij elkaar passen. Er is goede nazorg, er worden wandelingen en een jaarlijkse reünie georganiseerd en er wordt veel geïnvesteerd in asiels en voorlichting in Spanje.

Ik ken er persoonlijk maar drie. Eentje is blind (door mensen, niet door ziekte) maar verder gezond. 

Eentje zit qua bouw heel slecht in elkaar en is daarom niet erg goed ter been, maar verder niet telkens bij de dierenarts. 

Eentje is een zorgenkind. Maagdarmkanaal is heel gevoelig dus wordt van bijna alle hondenvoer ziek (braken en diarree met bloed). Daarnaast artrose en doofheid en staar. 

Ik heb geen idee eerlijk gezegd. Wat ik me wel afvraag is hoe je vader bij een buitenlandse hond een goede indruk vh karakter kan krijgen. Als je dan een hobd interessant vindt komt die dan specifiek voor je vader naar Nederland? Wat als het dan niet klikt bij de eerste indruk?

Vriendin van mij heeft een galgo uit het buitenland en zei zegt "nooit meer iets anders". Het is een geweldige match. Weet dus ook dat het perfect kan gaan maar vraag het me gewoon af.

Ik heb een buitenlandse hond met voedselallergie.

Ze kwam met 4.5 maand naar Nederland.

Maar ondanks dat ze volgende de da gezond is, heb ik het idee dat ze niet heel oud word. Ze is nu 5 jaar.

Ik weet niet wat het is, maar dat zegt mijn gevoel. En dat gevoel heb ik bij mijn andere 2 honden totaal niet.