Hallo allemaal,
Het is al weer even geleden dat ik mijn eerste berichtje plaatste over mijn nieuwe hondje Max.(zie andere topic) Ondertussen lees ik nog graag mee en leer veel van alle topics.
Maar nu wil ik toch even mijn verhaal kwijt.
Vandaag gingen we voor het eerst met Max naar cursus. Basiscursus aangezien hij nog veel moet leren. Van te voren overlegd en we gingen kijken of het zou lukken. Dit omdat max blaft en gilt naar andere honden.
Helaas bleek het niet te gaan en zijn we eigenlijk gelijk weer naar huis gegaan.
Max was extreem gestresst en de groep bestond uit jonge honden vanaf 4 maanden. Ook voor de rest van de groep werkte het dus niet.
De hele lieve trainster was echt geschrokken en erg betrokken. Ze had verwacht dat het niet zo erg zou zijn. Aangezien veel mensen al snel vinden dat hun hond blaft.
Ze had geen trillende shakende zeer bange Max verwacht. Nu gaan we samen met de trainster en een gedragskundige kijken wat we kunnen doen. Eerst bij ons thuis en dan langzaam uitbreiden.
Ik was zelf best teleurgesteld ondanks dat ik wel verwacht had dat het zo zou lopen. Je blijft toch hoop houden. Onze Max is in huis extreem lief en braaf. Alleen buiten blaft en gromt hij. En huilt dan ook.
De trainster was echt van slag belde me gelijk daarna op. Heel fijn!
Alleen ik vind het lastig het vertrouwen te hebben dat het goed komt. En vooral dat ik niets fout doe. Arme schat heeft zoveel meegemaakt en is erg verpest. In 2 maanden tijd is er heel wat bereikt.
Sorry voor dit lange verhaal. Hoop dat jullie me even wat kunnen steunen. Tips? Succesverhalen?
Pootje van Max!
Heb vertrouwen in de trainster, ze gaat je helpen met een gedragstherapeut, pakt dat met beiden handen aan.....juist ontzettend aardig van dr dat ze zo behept is met Max en jou, nog even na haar les jouw bellen, heb vertrouwen erin als jullie aan de slag gaan.
Zeker Willemijn, niets ten nadele van de trainster! Komt morgen al langs. Alleen gewoon jammer en voel met mn hondje mee.
Ben ook bang dat ik zijn gedrag op een manier zou kunnen verergeren ipv hem helpen.
Wordt ook gek van alle "rare" tips die ik van mensen krijg.
De dierenarts stelde een schokband voor. :O
En iemand anders zei:" eerste 3 maanden je hond alleen maar straffen en nergens voor belonen, anders wordt hij dominant."
Grrrrr sorry maar ik kan daar zooo kwaad om worden.
Dat begrijp ik, laat ze links liggen...je hebt een gevoellige hond, maar je trainster is toch behept met max en jou, steld ook voor om een gedragstherapeut mee te nemen en jou en max te gaan helpen, pakt dat aan, heb vertrouwen erin, niets doen is geen optie, je ziet snel genoeg of het werkt, niet bij voorhand al zeggen dat lijkt me niets...
Misschien is het nog te vroeg voor zoiets spannends als een hondenschool? Ook is een hondenschool niet voor iedere hond geschikt.
Hoe gaat het verder thuis? Jullie hebben nog een hond toch? Gaan beiden goed samen?
Lola onze eerste herplaatser viel ook uit en gromde naar van alles en nog wat, Jenna blaft ook naar andere honden.
Bij Lola is alles goedgekomen al blijf je natuurlijk goed opletten en evt. begeleiden.
Jenna is na drie jaar hier wel gewend en zelfverzekerder, toch dicht in de buurt van andere honden komen heeft als gevolg dat ze gaat blaffen. Ik hou dus afstand, maak bogen of loop desnoods terug.
Ik heb veel gehad aan Turid Rugaas haar boekjes Kalmerende Signalen en Help mijn hond trekt (een methode om rust in de wandelingen te creeeren) en het boek BAT2 van Trisha Stewart.
Niet bang zijn dat je iets fout doet hoor, kijk goed naar wat je hond aan kan, ga in haar tempo. Het is fijn dat je hulp krijgt, maar wees ook niet bang om kritisch naar een trainer of gt te kijken, geef de hond niet uit handen en laat je niets opdringen wat jou niet goed lijkt voor je hond.
Wat sneu voor jou en je hond.
Kan me goed voorstellen hoe je je voelde.
Ik zou helemaal niet naar een hondenschool gaan, wat voegt dat nou toe. Gewoon lekker met hem wandelen op rustige plekken.
En ik vind altijd het enige belangrijke wat je de hond moet leren is wandelen zonder te trekken, en komen als je hem roept, en dat kun je hem prima zelf leren met veel geduld.
En dat uitvallen, gewoon omlopen of omdraaien bij het naderen van een andere hond zonder iets te zeggen. Hij is gewoon super onzeker, en om dan naar een cursus te gaan maakt het alleen maar erger.
@dobry
Mijn moeder heeft een andere hond. Die hebben nog geen kennisgemaakt. Thuis gaat het prima maar dus niet met andere dieren.
@diesel
Op dit moment is hij zo fel naar andere honden en mensen dat hij amper los kan. Dat is dus jammer vind ik. De reden dat ik voor een hondenschool koos was omdat k graag in de toekomst ook flyball oid wilde gaan doen. Mocht dit niet gaan is dat natuurlijk geen probleem.
Ik merk dat de hond erg gestresst is door buiten lopen. En helaas alleen aan de riem best saai is. Misschien was het inderdaad te snel. We gaan nu eerst kijken om hem rustiger te krijgen.
Ik heb zelf ook een pup van nu bijna 6 maand. Ze is vanaf het begin al extreem angstig voor honden. Maakt zich klein, plast van zich af, wil vluchten ect. We hebben de basislessen in huis gedaan (prive lessen) vervolgens zijn we gaan trainen met een trainer die zelf getrainde honden had. Die honden op de juiste manier begeleiden. Sara was in het begin heel bang, maar ziet nou dat de honden oke zijn. We hebben wel zn 8 lessen gedaan (elke week 1) met deze getrainde honden. Nu over op de puppy cursus lessen. Het gaat prima, ze vindt de honden leuk zolang ze aan de lijn zitten. Vertoont geen stress gedrag. Zodra de honden los gaan en te wild zijn vindt ze het nog niet oke en komt ze bij mij. De lessen hebben met de getrainde honden hebben haar enorm geholpen. Ook onderweg vertoont ze geen stress meer en kan ze eindelijk los in het bos zonder weg te vluchten.
Deze getrainde honden begeleiden andere honden. Heel apart, maar erg mooi om te zien. Ook corrigeren ze honden bij verkeerd gedrag. Het heeft hier super geholpen.
Het komt vast goed! Als je in twee maanden al veel bereikt hebt, dan zet dat vast door.. Mijn poedel, die ik nu een maand heb was tot deze week ook ietwat bangig, deze week ineens een omslag.. Gaat bij jou vast ook gebeuren, hij heeft in elk geval een goed baasje :)
Wat fijn Lola dat het beter gaat!
Dat oefenen met andere honden is een goede tip!
Mijn familie(geen honden mensen) verklaard me voor gek dat ik na het "al 2 maanden lang geprobeert te hebben" nog niet opgeef.
Zij vinden dat een hond leuk moet zijn en geen probleem mag hebben dus dat ik hem beter weg kan doen en een pup kopen.
Uitgelegd dat je een hond niet zomaar weg doet, en 2 maanden erg kort is om conclusies te trekken. En dat ook pups hun kwalen hebben en zeker niet makkelijker zijn dan mijn Maxje.
Even een foto van knul erbij! Eindelijk op goed gewicht! Bijna 6 kg aangekomen was zo vermagerd.
Waar we als mens niet altijd bij stil staan, is dat onze grote mensenwereld best wel heel indrukwekkend en zelfs angstwekkend is voor dieren.
Aangezien wij vertrouwd zijn met alles rondom ons, is het niet evident je voor te stellen dat dit voor een dier niet zo is.
Aangezien onze maatschappij steeds drukker, met meer lawaai, beweging en mensen gevuld wordt. Is het belang om een hond te laten wennen en aan te leren enorm groot.
Het beste voorbeeld dat ik hier kan aanhalen is dat verhaal van de brievenbus.
Tijdens het lesgeven aan een klein groepje cursisten komen we voorbij een voortuin met vooraan de grote brievenbus.
Eén van de hond begin te blaffen richting brievenbus.
Ik vraag aan de mensen om terug wat meer afstand te nemen en dan te blijven staan en ondertussen frequent gezond lekkers aan de hond te geven.
Zodat de hond kan leren dat die brievenbus niet gaat aanvallen. Dat vond iedereen grappig , behalve de hond.
Het kan dan wel grappig klinken. Wij weten waarvoor een brievenbus dient, maar die hond absoluut niet!
We gaan op een veilige afstand staan (die de hond zelf aangeeft door niet meer te blaffen). En geven zo de hond de kans om te leren en ondervinden dat die brievenbus dus niets doet. Wanneer we dan nog lekkers geven (zoals bvb gedroogde stukjes vlees, gekookte kip, of rauwe stukjes rundsstoofvlees...) dan krijgt de hond ook nog een positieve link met het voorwerp.
En zo laten we een hond wennen, aan wat dan ook.
Auto's, mensen, andere honden, enz....
Steeds op een veilige afstand met een positieve link eraan verbonden. Aangezien honden leren door het maken van associaties. Uiteindelijk bouwen we dit op met steeds een beetje dichterbij te komen en uiteindelijk het lekkers te verminderen maar nooit volledig stoppen. Dit is een vorm van communicatie waarmee je aan de hond aangeeft dat hij goed bezig is.
Kijk naar jouw hond, zie wat hij aangeeft. Het hele lichaam spreekt boekdelen. Van een hond die wil vluchten en zich niet veilig voelt, tot een hond die ontspannen kan buiten komen, zonder constant in angst en stress te leven.
Maak ook gebruik van een lange lijn zodat de hond enige vrijheid heeft (uiteraard op plekken waar het verantwoord is).
Een hond is een prooi en een prikkeldier.
Dus begin op prikkelarme omgevingen en bouw dit geleidelijk aan op. Beetje bij beetje.
Zorg dat je hond kan ontspannen buiten. Leer hem terug hond te zijn. En dus dat geweldige reukorgaan te gebruiken. Dat wat ze zo graag doen, snuffelen. Strooi eens van die lekkere (gedroogde) stukje vlees in het gras. Het voordeel van een lange lijn is dat ze dan een beetje hun neus kunnen volgen.
Succes.
Met het nodige geduld, rust en kalmte. Komt dit wel goed.
Is knul een herplaatser? Heb de eerdere topics gemist denk ik. Wat een mooie mond! Fijn dat hij nu goed op gewicht is.
Je hebt al veel bereikt in 2 maanden, probeer niet op te geven! Aan een goed baasje ontbreekt het knul in iedergeval niet :)
Hij heet Max haha. En jaaa herplaatser van een jaar oud die nogal veel heeft meegemaakt. Eerst altijd in een kennel gezeten niet uitgelaten enzo. Daarna drie keer herplaatst ivm overlijden etc.
Ik ben nu dus zijn vierde baas als je de fokker niet meerekend.
Ooh haha oeps, las iets te snel denk ik . Ach jee, fijn dat je hem een goed thuis geeft! Hopelijk komt het allemaal goed met max.
Ik weet zeker dat het mede door jouw liefde voor Max helemaal goed gaat komen met hem! Echt! Fantastisch dat je hem deze kans geeft en dat je hem de tijd geeft om zich te ontwikkelen. 1 stapje vooruit, 2 stapjes terug. Totdat jullie er zijn! Hier ons motiverende verhaal ;-)
Onze herplaatser Bink (Berner sennen reu) was naar een boerderij gebracht om herplaatst te worden. We kwamen via via bij hem uit, afspraak gemaakt om te kijken en zagen meteen dat het daar geen fijne bedoeling was. Overal teefjes in kennels met pups, afschuwelijk! Bink natuurlijk meegenomen. Een grote lieverd die duidelijk aandacht te kort kwam en we wilden hem daar meteen weg hebben. Hij was toen 4 jaar. Hij had 2 zwaar ontstoken ogen waarvan er 1 meteen geopereerd moest worden. 1 cm wild vlees weggehaald door een verwaarloosde oogontsteking. Hij plaste bloed; cyste op zijn prostaat. Zijn vacht was zo vervilt, dat hij wel een poedel leek. De eerste 3 maanden dat hij bij ons was, bestonden voor hem dus uit dierenarts bezoeken, een operatie met napijn, nieuwe baasjes...Het was erg veel voor hem. Hoewel hij op die boerderij met andere honden liep, viel hij bij ons opeens uit aan de riem naar andere honden. En dat is niet tof met een hond van 60 kilo.
Ik heb mezelf eens om een lantaarnpaal moeten wikkelen, omdat hij wilde uithalen naar een labrador een paar meter verderop. Ik dacht echt; waar zijn we aan begonnen? Een hondenschool ingeschakeld en tot overmaat van ramp zag ik bij de kennismaking al dat dit echt de verkeerde was. De docent zag hem en vond hem nodig hem een slipketting om te doen en een enorme ruk te geven; ik was overbluft en verbijsterd. Heb Bink uit haar handen gegrist en ben weggereden. Daar zat ik dan met de allerliefste hond van de wereld die net door een wildvreemde een enorme ruk aan zijn nek had gekregen wat duidelijk impact op hem had gemaakt; hij was bang. Hij had al zoveel meegemaakt, nu gebeurde dit. Ik heb flink zitten huilen; om Bink die zich zo naar voelde, om het feit dat ik uit goede bedoeling bij een totaal verkeerde "GT" terecht was gekomen die hem alleen maar banger had gemaakt en omdat ik echt niet wist hoe ik hem moest helpen. Ik ben naast hem gaan liggen s'nachts en heb hem beloofd dat alles goed zou komen; zijn gezondheid hadden we al redelijk op peil, aan liefde geen gebrek en met zijn onzekerheid zouden we ook een weg vinden. Als we hem maar verder zouden overladen met liefde en keuzes met ons hart zouden maken, hem de tijd gaven, zou het goed komen.
De volgende dag in contact gekomen met een GOEDE gedragstherapeut. Ze kwam meteen en zag dat er in Bink helemaal niets kwaads zat; hij was ontzettend onzeker. In slechts 2 trainingen, werd Bink een sociale hond, die andere honden tolereerde. We hebben flink doorgetraind en raad eens? Een socialere hond kun je je niet voorstellen. We hebben nu zelfs een pup van 17 weken erbij die alles van hem leert!
We zijn later op de hondenschool van de goede GT een vervolgcursus gaan doen, in groepsverband. Ze vond het ongelofelijk hoe een hond die eerst zo uitviel, daar echt 0,0 tekenen meer van had laten zien. Met tijd, liefde en geduld, komen jullie er! En wat hierboven gezegd is; wees ook kritisch naar de GT. Je zit nu op een punt waarop je gewoon hulp wilt, maar niet iedereen is daar geschikt voor.
Heel veel succes en plezier met jouw knappe Max!
Onverantwoord voor de meeste asociale honden (waarschijnlijk heb je gewoon geluk gehad dat het bij jou hondje niet fout is gegaan).
Het probleem is net dat een hond die niet sociaal is met andere honden de hondentaal totaal niet meer begrijpt.
Dus wat moet die "getrainde" hond doen als een hond de eerste reeks correcties niet snapt? Nog harder corrigeren?
Waar ligt de grens? Open gebeten wonden bij de asociale hond die totaal niet snapt wat hij fout gedaan heeft....
Bij verkeerde honden wordt dit ook echt niet gedaan. De GT kijkt zelf naar de hond. Ze zijn juist van alles heel positief belonen en veel geduld. Dat corrigeren doen die honden alleen als er echt wat gebeurd. We hebben bij mijn hond bewust gekozen voor prive lessen en met 2 honden die geen vlieg kwaad doen. Deze honden werken ook samen met kinderen met een stoornis bijv. Sara heeft juist door deze honden kunnen zien dat er niks ergs is aan honden. Dit hebben we ook in samenwerking gedaan met de DA. Het komt misschien anders over dan het daad werkelijk is.
Ik heb zelf regelmatig bijgesprongen met mijn hond bij gedragstherapie bij bange honden. Is niets onverantwoords aan en er wordt zeker niet gebeten. Ik houd afstand en mijn hond negeert de angstige hond totaal. Als we wat dichterbij kunnen komen zie je hoe mijn hond de andere hond indirect probeert te kalmeren. Ze kijkt de andere hond niet aan maar ze maken wel contakt. Ze straalt vooral een enorme rust uit en het is supermooi om te zien wat een effect dat heeft. Honden kunnen onderling nog altijd beter communiceren dan mensen met honden. Dat lijken we wel eens vergeten te zijn. Ik geloof heel erg in de hulp van een stabiele hond bij gedragstherapie.
Dit dus. Beter had je het niet kunnen verwoorden
Wat jij vertelt is iets heel anders dan "honden die andere honden mogen corrigeren".
Het echte corrigeren bij honden onder elkaar gebeurt echt niet door een briefje naar elkaar te sturen
Lara was ook een erg bang hondje. Geduld, liefde en tijd hebben hun werk gedaan. Ik ben pas veel later op cursus gegaan met haar. Na twee jaar had ik een vrolijke en speelse hond waar ik van genoten heb.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?