Hond is overgevoelig, zielig?

Mijn Duitse herder lieverd van 1 jaar, (reu) is heel gevoelig.

Ik vraag mij af of de situatie goed is of dat ik het roer om moet rooien deels en is het zijn karakter of is het opvoeding?

Het is zo dat hij en ik een ongelooflijk sterke band hebben.

Ik houd zielsveel van hem.

Kan me geen lievere, beste, hond wensen.

Tuurlijk zijn er opvoed dingetjes zoals soms niet luisteren of zo maar de reden dat ik hier on raad vraag is misschien moeilijk te omschrijven.

Mijn hond kan namelijk zwaar zielig reageren op mijn stem bijvoorbeeld of als ik iets van hem vraag waarvan hij vindt dat, dat wel lijkt alsof hij straf heeft?

Ik heb nooit tegen hem geschreeuwd of ooit maar echt 1 keer een wanhopig moment met mijn hond gehad, hoogstens gezegd, nee, euh, foei, blijf...

Het is zeldzaam dat ik mijn geduld ooit ben verloren, ben juist eerder te lief, zorgzaam, knuffelig enzo.

Er zijn uiteraard regels hoor daar niet van en dat hij onze andere hond teveel jent oké daar werken we nog aan maar vanmiddag was ik bv een dutje aan het doen op de bank, domnelde net in toen hij zat te piepen om aandacht, dacht ik, vervolgens zei ik nee en na nog een keer nee hoorde ik vervolgens dat hij aan ee diarree was in de woonkamer.. Arme schat, dus snel de tuindeur maar opengemaakt om daar maar even verder te gaan uit nood.

Goed prima maar toch mijn schuld wel maar vervolgens is mijn hond nu zo onderdanig, steeds kont hij net zielige, platte oortjes zijn kop op mijn schoot leggen, hij komt steeds wat onderdanig naar me toe, maakt ze dan weer even wat kleiner en kijkt me zooooooo zielig aan.

Heb niet geluisterd naar hem toen hij moest poepen omdat ik dacht dat hij wilde dat ik gewoon opstond dus reageerde ook verbaasd toen ie aan de diarree was en wat gehaasd de tuindeur maar open deed.

Hij is ontzettend gevoelig.

Hij hoeft nooit op zijn plaats of zo hij mag overal liggen maar af en toe zeg ik ga maar slapen in je mandje als hij even de heen en weer ritus heeft en dan gaat hij heel onderdanig achter mijn man zitten en idem.

Ook zoekt hij vaak steun bij me, buiten en binnen als bv mijn andere hond ergens naar blaft dan komt ie naar me toe om zich soms helemaal in me te wringen, dit kan ook zijn als mijn man bv iets van hem vraagt of eens een strengere stem dan gemiddeld laat horen.

Ik vroeg mijn hond laatst om bij me te blijven zitten nadat hij mijn andere hond een beetje zat te jennen, vervolgens weer klein maken heel zielig en liefjes doen wad het gevolg terwijl er weer helemaal niks aan de hand is.

Hij is ook niet gewend aan mijn af en toe opdracht gevende vraag denk ik wat dat is meteen raar?

Wil dat hij gewoon niet zo truttig snel 'van slag' raakt?

Haha het is net Scooby door ook als een klein hondje hem buiten een snauw geeft dan rent hij soms bang weg, geen gezicht;-)

Verder speelt hij leuk met andere honden, pakkertje spelen enzo maar toch als ie een snauw krijgt is ie vaak meteen klaar behalve in principe bij onze andere hond.

Er is nooit iets met mij en hem gebeurt, altijd peace andere love,:-)

Vaak is het ook aandacht vragen...dat je hond even zielig is dat die binnen wat gedaan heeft en diaree heeft gehad, tja dan zijn de meeste honden wel even van slag..negeer dat gedrag, blijf vrolijk ga niet er in mee als die zielig is......en je mag de hond gerust een plaats aanwijzen of even een time out geven als die de andere hond jent, is die dan zielig...negeer dat gedrag, heus het is ook aandacht van je vragen dan, en als je die dan geeft......beloon je het gedrag....    eat ik er van lees is wel dat deze hond erg onzeker is...speel met hem en geef opdrachtjes zodat tie zich in het spel zekerder gaat voelen.

Sommige dingen herken ik.

We hebben een mini aussie.

Kan beledigt zijn als ik bekende woorden wat harder uit spreek.

Gaat bij de buitendeur zitten sippen met zijn gezicht naar mij toe.

Als ik hem te hard aanraak een piep.

En wat je zelf verteld ook zo ongeveer.

Ik zeg wel eens tegen mijn gezin als je hem te hard aanpakt word hij helemaal verpest.

We hebben 6 honden gehad door de jaren heen.

Jazz nu is de enige die zo iz als hij is.

En tja het heeft ook wel weer wattoch?

Heb je hem van een goede fokker? Een duitse herder is natuurlijk wel een gevoelige hond, maar hoort eigenlijk ook een stabiel karakter te hebben. Helaas is er nogal wat mis gegaan in de fok van de duitse herder, en is er niet altijd op gezondheid en goed karakter gefokt, maar op uiterlijk.

In elk geval zou ik proberen hem wat zelfvertrouwen en ontstpanning proberen bij te brengen.  Denkspelletjes, speuren, lekker samen het bos in en over takken springen, kortom samen plezier maken.

De andere hond jennen kan natuurlijk niet, doet hij dat ook uit een soort onzekerheid? Ik zou dat gedrag proberen voor te zijn, en niet achteraf pas ingrijpen, als hij misschien niet eens snapt waarom je dan "boos" op hem bent. Dat kan dan weer tot frustratie leiden van beide kanten.

Ben je te laat om het voor te zijn, haal de honden dan rustig maar beslist uit de situatie en laat ze tot rust komen. Niet als een straf, maar om even de spanning te doorbreken. Even geruststellen kan ook helpen.

" Mijn Duitse herder lieverd van 1 jaar, (reu) is heel gevoelig.
Ik vraag mij af of de situatie goed is of dat ik het roer om moet rooien deels en is het zijn karakter of is het opvoeding?
 
Het is zo dat hij en ik een ongelooflijk sterke band hebben.
Ik houd zielsveel van hem.
Kan me geen lievere, beste, hond wensen.
Tuurlijk zijn er opvoed dingetjes zoals soms niet luisteren of zo maar de reden dat ik hier on raad vraag is misschien moeilijk te omschrijven.
 
Mijn hond kan namelijk zwaar zielig reageren op mijn stem bijvoorbeeld of als ik iets van hem vraag waarvan hij vindt dat, dat wel lijkt alsof hij straf heeft?
Ik heb nooit tegen hem geschreeuwd of ooit maar echt 1 keer een wanhopig moment met mijn hond gehad, hoogstens gezegd, nee, euh, foei, blijf...
Het is zeldzaam dat ik mijn geduld ooit ben verloren, ben juist eerder te lief, zorgzaam, knuffelig enzo.
 
Er zijn uiteraard regels hoor daar niet van en dat hij onze andere hond teveel jent oké daar werken we nog aan maar vanmiddag was ik bv een dutje aan het doen op de bank, domnelde net in toen hij zat te piepen om aandacht, dacht ik, vervolgens zei ik nee en na nog een keer nee hoorde ik vervolgens dat hij aan ee diarree was in de woonkamer.. Arme schat, dus snel de tuindeur maar opengemaakt om daar maar even verder te gaan uit nood.
 
Goed prima maar toch mijn schuld wel maar vervolgens is mijn hond nu zo onderdanig, steeds kont hij net zielige, platte oortjes zijn kop op mijn schoot leggen, hij komt steeds wat onderdanig naar me toe, maakt ze dan weer even wat kleiner en kijkt me zooooooo zielig aan.
 
Heb niet geluisterd naar hem toen hij moest poepen omdat ik dacht dat hij wilde dat ik gewoon opstond dus reageerde ook verbaasd toen ie aan de diarree was en wat gehaasd de tuindeur maar open deed.
 
Hij is ontzettend gevoelig.
Hij hoeft nooit op zijn plaats of zo hij mag overal liggen maar af en toe zeg ik ga maar slapen in je mandje als hij even de heen en weer ritus heeft en dan gaat hij heel onderdanig achter mijn man zitten en idem.
 
Ook zoekt hij vaak steun bij me, buiten en binnen als bv mijn andere hond ergens naar blaft dan komt ie naar me toe om zich soms helemaal in me te wringen, dit kan ook zijn als mijn man bv iets van hem vraagt of eens een strengere stem dan gemiddeld laat horen.
 
Ik vroeg mijn hond laatst om bij me te blijven zitten nadat hij mijn andere hond een beetje zat te jennen, vervolgens weer klein maken heel zielig en liefjes doen wad het gevolg terwijl er weer helemaal niks aan de hand is.
Hij is ook niet gewend aan mijn af en toe opdracht gevende vraag denk ik wat dat is meteen raar?
 
Wil dat hij gewoon niet zo truttig snel 'van slag' raakt?
 
Haha het is net Scooby door ook als een klein hondje hem buiten een snauw geeft dan rent hij soms bang weg, geen gezicht
 
Verder speelt hij leuk met andere honden, pakkertje spelen enzo maar toch als ie een snauw krijgt is ie vaak meteen klaar behalve in principe bij onze andere hond.
 
Er is nooit iets met mij en hem gebeurt, altijd peace andere love,

  "

Donna

ik oordeel nu via een scherm via het internet afgaande op je verhaal. Dus ik kan er totaal naast zitten want ik kan de situatie zelf niet zien/meemaken natuurlijk.

Ik denk dat je je vraag hierboven (dik gedrukte in je quote hierboven) eigenlijk al meteen zelf beantwoord. Alleen moet je het op jezelf betrekken. Als JIJ minder van slag raakt van dingen minder 'truttig' bent met de hond dan leert de hond dat uiteindelijk ook zelf. 

Ik merk aan je verhaal dat je er zelf ook heel erg mee zit en misschien best vaak toegeeft aan de hond (kan ernaast zitten). Zo leert de hond nooit om op eigen benen (poten) te gaan staan. 

Ik zie het hier soms in de buurt ook gebeuren... mensen met een pup die hun hond voor álles beschermen en aan álles toegeven. Want hij is zo zielig... 

Uiteindelijk groeien die honden op tot bange, onzekere, overgevoelige honden die bij alles steun zoeken bij de baas omdat ze het zelf niet kunnen verwerken (of nooit geleerd hebben). 

Als jij wil dat je hond zich minder zielig en truttig gaat gedragen dan begint dat bij jezelf denk ik. 

Ik hou ongelooflijk veel van mijn hond en niemand moet aan haar komen want dan flip ik. Maar ik durf ook wel te zeggen dat ik hard tegen haar ben. Waardoor het nu een heel zelfstandige zelfverzekerde hond is die zelf haar dingen oplost. Ze weet ook heel goed dat ik er op momenten dat het nodig is haar wel die bescherming geef. Maar voor een bal die afgepakt word of voor een hond die blaft of een duwtje geeft hoeft ze echt niet bij mij te komen. Maar als een hond herhaaldelijk blijft rijden op haar nadat ze al een snauw gegeven heeft dan grijp ik in. En als we die ene hond tegenkomen die haar heeft aangevallen dan maak ik genoeg ruimte tussen ons en die hond. 

Ze komt ook vragen om dingen. Of we nog een extra wandeling gaan maken die dag. De ene dag komt het uit en doen we het en de andere dag is het 'nee' en gaat ze gewoon zichzelf vermaken. 

Disclaimer: Vooral als de zon schijnt wil Puk het liefst urennnnnnn buiten zijn. Soms dan komen we thuis van een wandeling van 2 uur en een uur later wil ze weer, just for fun. De ene dag kan het de andere dag niet. Maar ze krijgt sowieso elke dag genoeg aandacht en tijd en er wordt genoeg uitgelaten/gewandeld met haar.  

Bekijk het van situatie tot situatie en beslis daarin of het nodig is om in te grijpen/bescherming te bieden/ toe te geven aan het zielig doen. Is er gevaar dan grijp je natuurlijk meteen in en anders moet je het je hond stapje voor stapje zelf laten oplossen. Met een baas op de achtergrond die de hond écht wel in de gaten houd en ingrijpt waar nodig. 

Uiteraard snap ik dat het natuurlijk allemaal goed bedoeld is naar de hond. Maar overbescherming kan dit gedrag wel veroorzaken. 

Het hoeft geen zielig gedrag te zijn. Het kan ook onderdanigheid zijn.

Ook al is de roedeltheorie dan achterhaald, uit  onderzoek is wel gebleken dat honden bepaalde gedragingen alleen uiten naar honden die zij hoger in rang achten.

Daar valt het aannemen van een lage houding, die er 'zielig' uitziet, ook onder.

Het kan dus goed zijn dat je hond met dit gedrag na een correctie gewoon aan jou wil laten weten datje inderdaad zijn baasje bent.

Klinkt een beetje als Obi. 

Obi doet dat ook.. een scenario: "Obi ga eens naar je mand" *Obi reageert niet en blijft maar voor de salon tafel staan, ik wil er wat afpakken en dat gaat niet*

"Obi ga eens naar je mand, NU graag" *Reageert nu, kijkt je aan met een sip gezicht, maar blijft staan*

"OBI, GA NOU EENS NAAR JE MAND, ZITTEN JE OORTJES WEER VERSTOPT?" (verheven stem, niet schreeuwend).

*Kop naar de grond oren laag kruipt dan meestal meteen onder de salontafel*, alsof ik mijn favoriete honkbalknuppel net gepakt heb of zo.  Ik pak Obi nooit hard aan ik weet dat het een zachtgekookt ei is. Maar soms is hem wijzen op z'n gedrag al genoeg voor zo'n reactie. 

Laatst ging mijn vriend s'ochtends vroeg weg naar de bioscoop (star wars première) Obi hoorde de bel en hoorde hem vertrekken daarna zat Obi te huilen in de kamer als een wolf. Omdat hij niet gezien had met wie hij vertrokken was en dat is een situatie die hij niet kent. Normaal ziet hij wie er is en wat er gebeurt. Als iets niet "goed" voelt voor Obi vertoond hij dit gedrag. Het klinkt super onheilspellend... 

Obi zag 2 jaar geleden mijn vriend vuurwerk (romeinse kaars dus niet eens met geluid) afsteken in de tuin door het raam.  En dat mag hij niet van Obi, veel te gevaarlijk. De paniek die uitbrak toen hij dat vuur bij mijn vriend zag, is onbeschrijfelijk. Dat was de laatste keer dat we zoiets in huis hebben gehaald. De paniek was zo erg dat mijn vriend zelf uit schrikreactie (Obi die zowat door het raam vloog binnen) dat ding maar op de grond gooide en weer snel naar binnen kwam. 

Ik kan er ook niet zoveel mee, behalve dat ik er rekening mee hou dat er niet veel nodig is om hem op de kast te jagen. Obi is een heel zachtaardige hond, een echte goedzak. Gewoon wat rekening met hem houden en alles komt goed toch?

Bedankt voor de super goeie antwoorden, echt fijn.

Ik zal nader nog reageren, ben nu aan het werk.

Overigens betuttel ik niet in die zin dat ik andere honden als een bedreiging zie hoor, het is meer thuis denk ik.

Gefeliciteerd je hebt een echte Duitse herder
Ik had er 2 de liefste goedzakken die ik heb gehad .

Het zijn nu eenmaal fiepers en hele gevoelige honden .

Heel jou verhaal herken ik .
Als je hem naar zijn mand stuurt om wat voor reden dan ook en er is niets aan de hand dan gewoon het gedrag negeren.

En accepteer het maar gewoon want je krijgt dit gedrag er bijna niet uit .

Ik heb het nooit geprobeerd hoor
Ze waren de liefde's van me leven ondanks hun
"geplak, zielig, platte oren, en ik voel me ontzettend benadeeld" gedrag .

Hier ook herkenbaar, ook een heel gevoelig hondje. 

Ik en mijn vriend zijn allebei rustige mensen. We pakken ons hondje ook eigenlijk nooit 'hard' aan in de zin van roepen of straffen. Hoogstens eens onze stem een klein beetje verheffen als ze echt niet luistert. Maar zij is daar zo gevoelig aan, ook gewoon nuances in ons humeur die niets met haar te maken hebben. 

Ik herinner mij dat mijn vriend een keer riep om iets wat tegenviel (niet tegen mij of ons hondje, gewoon in het algemeen) en ons hondje kroop helemaal in elkaar onder de tafel. Een ander vb: mijn vriend kan niet goed tegen braaksel. Een keer moest ons hondje braken en mijn vriend riep naar mij: "Ohnee, ze moet braken!", zeker niet overdreven hard en zeker niet boos en tegen mij ipv tegen ons hondje. Hij was gewoon geschrokken. Maar vanaf dat moment durft ons hondje amper nog braken. Ze denkt dat dat niet mag. Nu ondertussen is het wel al iets beter omdat we er sinds die ene keer geen aandacht meer aan gegeven hebben, maar toch... 

Ze is ook heel onderdanig naar andere honden en mensen toe. Ze is snel onder de indruk van dingen en zoekt dan ook echt steun. Ik denk dat het bij haar vooral te maken heeft met weinig zelfvertrouwen (ze was het hondje van mijn vader die is overleden en sinds dan is het erger geworden en is zij nog aanhankelijker geworden) en dat ze gewoon van zichzelf een gevoelig hondje is. We letten nu nog meer op dan anders dat we haar vooral belonen wanneer ze iets goed doet en niet straffen.

En we proberen op veel verschillende manieren haar zelfvertrouwen omhoog te krijgen. Ik merk nu wel verschil, niet dat het volledig veranderd is, maar het is veel minder extreem, dus ik heb wel het gevoel dat dat helpt en dat haar zelfvertrouwen verbetert. 

Verder letten we er ook gewoon op. We weten dat ze snel op zo'n dingen reageert dus we proberen dat te beperken. Helemaal lukt dat natuurlijk nooit en ze reageert ook op onze emoties zonder dat we die duidelijk tonen, dus je kan dat niet helemaal tegengaan, maar het helpt wel  En ik moet zeggen dat ik me nog nooit zo bewust geweest ben van mijn eigen emoties en gedrag door daar zo op te letten nu . 

Ons ander hondje heeft dezelfde opvoeding gekregen en was veel zelfzekerder en nooit ergens van onder de indruk, dus ik denk dat het zeker wel veel met het karakter te maken heeft. 

Afgaande op het verhaal, probeer een hond ook echt als hond te behandelen. We vermenselijken een hond te snel denk ik (ik ook hoor)

Eens met Denies en Puk. En mijn vorige hond was ook sneller van streek en van slag dan mijn huidige. En ben er helaas achter gekomen, sommige dingen deels aan mijzelf te wijten waren..... 

Succes.

Als een hond heel gevoelig is, kan het zenuwstelsel te open zijn, dan zou ik B12 geven. Voor advies zou ik Cees Lameijn vragen. 

Honden die bijvoorbeeld alleen brokken krijgen kunnen tekorten krijgen.