Een zeer spijtig ongeluk

"  Ik vertrouw ze ook niet,ook niet die van mij bij andere honden.
Ik vertrouw hem wel met gillende kinderen,vallende mensen....ooit liep ik bij het ziekenhuis,remde hard een auto naast mij,sprong er een man verkleed uit verkleed als clown,hij stortte zich tussen mijn 2 honden.
Roepende dat hij ze zo lief vond,hij zat er tussen en Vigo en Tosca vonden het geweldig(ik kreeg bijna een hartstilstand)
 
Nog een akkefietje,ik ben met Vigo aan het fietsen,springt er al gillend uit de struiken een kind ,ik van pure schrik onmiddellijk stoppen en het jongetje grijpt Vigo zo bij zijn nek. Mijn drukke engelse stafford,liet het gelaten begaan,hij blijf rustig staan. Jongetje was niet helemaal normaal.
 
Ben benieuwd of jullie honden ook zo timide gereageerd zou hebben?
Ik steek mijn handen in het vuur voor mijn hond.
 
En dat is wat mijn ras de engelse stafford zo mooi maakt,het zijn stamboomhonden niet verkeerd gefokt en hebben geen greintje mensagressiviteit in zich.
 
Andere honden daar zijn ze inderdaad niet mee te vertrouwen. "

Monique

 Onze pit zou heel vrolijk worden, maar onze chi zou meteen aanvallen. De sint bernard zou waarschijnlijk alleen heel dom kijken, maar dat is ook een molosser, ook al staan ze niet op de lijst.

Haha mijn petit brabancon zou het geweldig vinden maar mijn hr kruising zou miss wel uit angst of schrik grauwen/ vluchten, ze is altijd wat afstandelijk naar vreemde mensen. 

 Ik zie het helemaal voor mij hahaha....kennis van onze honden daar begint het mee.

Ik vertrouw Obi niet echt met kinderen. Meer omdat het een olifant in een porseleinkast is die wanneer hij ineens weg stuift hier binnenshuis soms de helft van het meubilair een andere plek heeft (ook de zware meubels). Verder geeft hij bijzonder enthousiast pootjes (lijkt meer op slaan) en kusjes (verwacht je niet, is het net een kopstoot). Gezien dat alles denk ik dat menig kind nogal eens over de vloer heen ligt hier.

Maar mocht de spanning eraf zijn en Obi gewend kunnen raken aan het kind. Dan 10.000x liever Obi dan bijvoorbeeld onze terriër (was een westie). Die kon soms echt nasty uit de hoek komen. Obi is superlomp, superonhandig, maar altijd vriendelijk.

De westie leek vaak kalm, genoot volop van aandacht de ene seconde om soms de volgende seconde je compleet af te katten en weg te jagen. Vriendelijkheid leek bijna een aan/uit schakelaar. Of iets met een timer erop of zo.

"  Ik zie het helemaal voor mij hahaha....kennis van onze honden daar begint het mee. "

Monique

 Zeker weten, en letten op lichaamstaal, en die überhaupt herkennen.

Denk dat de meesten veel te veel bezig zijn met "opvoeden"(zeg maar kunstjes aanleren) en te weinig bezig zijn met gewoon samen leven met honden en ervoor te zorgen dat ze ons 100% kunnen vertrouwen, op alle gebied.

 Als er honden ongevraagd op onze honden afkomen, ga ik voor ze staan en los het op. Zo hebben ze geleerd dat ze het zelf niet op hoeven te lossen.

Kunstjes kunnen ze ook niet hier. Ze komen op commando en kennen "zit" en "blijf" , maar ik zie het nut niet in van "poot", "rol om" enz.

 Laat ze maar doen, ze mogen zeggen wat ze willen, het zal niet helpen om mijn vertrouwen terug te krijgen in die rassen.

"  Ik vertrouw ze ook niet,ook niet die van mij bij andere honden.
Ik vertrouw hem wel met gillende kinderen,vallende mensen....ooit liep ik bij het ziekenhuis,remde hard een auto naast mij,sprong er een man verkleed uit verkleed als clown,hij stortte zich tussen mijn 2 honden.
Roepende dat hij ze zo lief vond,hij zat er tussen en Vigo en Tosca vonden het geweldig(ik kreeg bijna een hartstilstand)
 
Nog een akkefietje,ik ben met Vigo aan het fietsen,springt er al gillend uit de struiken een kind ,ik van pure schrik onmiddellijk stoppen en het jongetje grijpt Vigo zo bij zijn nek. Mijn drukke engelse stafford,liet het gelaten begaan,hij blijf rustig staan. Jongetje was niet helemaal normaal.
 
Ben benieuwd of jullie honden ook zo timide gereageerd zou hebben?
Ik steek mijn handen in het vuur voor mijn hond.
 
En dat is wat mijn ras de engelse stafford zo mooi maakt,het zijn stamboomhonden niet verkeerd gefokt en hebben geen greintje mensagressiviteit in zich.
 
Andere honden daar zijn ze inderdaad niet mee te vertrouwen. "

Monique

De meeste HR hondenrassen zijn als het om mensen gaat inderdaad gewoon geen bijthonden. Dat is een feit. Als je kijkt naar American Staffordshire Terriers, Bull Terriers of Franse Buldoggen dan is hun aandeel in bijtincidenten naar mensen (zowel zonder als met medische hulp) slechts 0,6%. Ik neem aan dat bij HR erfbewakers dit aandeel wel hoger ligt.

Het probleem is alleen dat wanneer ze wel een mens bijten, de gevolgen zeer ernstig zijn.

Een groot deel van de bijtincidenten (10,4 procent) werd veroorzaakt door Jack Russell Terriers. Belgische en Duitse Herdershonden schreven respectievelijk 4,8 en 5 procent van de incidenten op hun naam en de Labrador en Golden Retriever ‘behaalden’ allebei een percentage van 2,9 procent. Beduidend meer dus dan de genoemde HR honden.

Ik weet gewoon 100% zeker dat de Border Collie procentueel gezien ook een hoge score heeft in die lijst. De combinatie van baasgerichtheid, eenkennigheid en gevoeligheid, wat hen zulke goede drijvers maakt, samen met een zeer knuffelbaar uiterlijk en, door films en tv series, positief imago, zorgt er voor dat het bij BC's nogal eens mis gaat. Zo heeft Momo na een dramatische langdurige behandeling bij de DA, deze ook eens goed te pakken gehad. De schade was echter nihil; nog geen druppel bloed te zien, alleen een paar putjes in de huid terwijl ze toch een aantal malen achter elkaar razendsnel in zijn blote onderarm had genipt. Hij kon er gelukkig om lachen omdat hij zelf ook Borders had.

 Ach, mijn honden vinden die kunstjes juist leuk, doen het graag en worden er blij van. Hier is het dus ook goed voor de band tussen mens en hond.

We zijn nu bezig met oefenen in synchroon bepaalde commando's uit te voeren zoals gaan liggen en volledig omrollen. Niet omdat dat nut heeft maar omdat vooral de honden dan de grootste lol hebben. Momo kan er ook echt meerdere keren per dag om lopen te zeuren. Dan gaat ze op de plek staan waar we dat oefenen en dan staan zwaaien met haar staart, hoofdje schuin links, rechts, links en als we dat negeren komt ze ons halen: tik met de neus tegen je arm om aandacht en dan haar theater weer opvoeren daar. Negeren we dat dan komt daar een vocaal aanzwellend orkest bij

 Franse bulldog? Zie jij die serieus als hr?

 Denk dat ze amerikaanse bulldog bedoeld...

Wat hebben trucjes er dan mee te maken?

Penny kan heel veel trucjes, ongeveer 50 in totaal (en sommige commando's hebben meerdere betekenissen). Dat zegt niet dat ik niet met andere dingen bezig ben. Ik heb een hele sterke band met haar die juist begonnen is met het leren van trucjes. Ik oefen regelmatig en ik hoef maar het woord 'trainen' te noemen en ze staat om mij heen te springen.

Ik ben ook bezig met haar probleemgedrag zoals uitvallen naar andere honden. Dat gaat over het algemeen goed (nu iets minder, maar dat heeft met andere dingen te maken). Sterker nog, zonder bepaalde trucjes was ik nooit zo ver gekomen. Mede door doe trucjes heeft ze nu juist wel veel vertrouwen in mij. Wegrennen voor andere honden, wat ze vroeger deed, doet ze al lang niet meer. Als ze bang is zoekt ze mij op.

Ik merk ook dat andere mensen die veel met trucjes bezig zijn ook veel met gedrag bezig zijn. Wat jij zegt klopt niet. Hoeveel trucjes een hond kent heeft niets te maken met hoe die zich verder gedraagt en hoe de eigenaren met hem bezig zijn

Met trucjes bedoel ik vooral die "oefeningen" die ze op hondenscholen bij gehoorzaamheid moeten leren.

Hoe dikwijls ik moet horen dat ik zeker veel naar de hondenschool ben geweest met mijn honden omdat ze zo gemakkelijk zijn: neen dus nooit....

Lijk ik net weer lees in dat topic van die border collie met problemen: constant dat: het is een werkhond hij moet "werken", dat ze iets moet gaan doen via hondenschool want wandelen is voor werkhonden niet genoeg....

Altijd weer die hondenschool.

pff, ik wordt er niet goed van

 Maar wat je op de puppencursus leert is ook wel echt pure basis, daar heeft niemand met gezond verstand en wat lees/google vermogen nood aan.

Ik heb het met Elsa alleen gedaan omdat veel hondenscholen het verplicht stellen voor de hondensporten.

 Hoef je niet voor naar een hondenschool hoor.

De laatste zin, dat begrijp ik dan weer wel.

Klopt sowieso niet, alles bij elkaar kom je uit op 30,9 procent aan bijtincidenten. Waar zijn de 69,1% van de rest aan bijtincidenten? Of mis ik nu iets aan jouw bericht.

69,1%, dat zou een enorm deel zijn, dat kan toch niet simpelweg bestaan uit kruisingen. Of "overige rassen", want waarom zou je dan die paar procent wel specificeren, maar bijna 70%(!) niet.  Ik vraag me af welke "bijtgrage" rassen dit overgrote deel mogen vertegenwoordigen.  Of tellen de baasjes in sommige gevallen ook mee?

Overigens, als je zo'n percentage letterlijk neemt: van alle bijtincidenten in NL zijn (voorbeeld) 5% staffords, dan wil dat nog niet zoveel zeggen (behalve een suggestieve krantenkop). Aangezien er in Nederland enorm veel staffords rondlopen. Wat de kans op een beet door een stafford sowieso hoger maakt, puur omdat er zoveel staffords zijn. Sommige hondenrassen zijn gewoon zo enorm populair dat ze sowieso een groot deel van de hondenpopulatie vertegenwoordigen en (logisch) gezien dus ook een groot deel van de bijtincidenten. Dat een labrador of teckel dan ook hoog scoort zou me niet verbazen.

Een update :

wat erg voor die vrouw om nu ook nog eens te moeten horen dat haar geliefde hond er niet meer is

 Ik vind dit zo erg wat er gebeurd is. Die arme vrouw, die arme hond!

Mensen begrijpen niet wat bijten is. Een hond die bijt is niet fout, een hond bijt, omdat hij geen andere keus meer heeft.

Agressie hoort bij het leven.

Ik weet zeker, dat iedereen die dit leest zelf ook ooit agressie heeft ingezet.

Ook jij, kan zelf in zo een positie komen, dat je zelf fysiek zal gaan worden.

Zo spijtig, dat er zo veel mensen zijn, die geen benul hebben wat er in honden omgaat en daardoor moeten vele maar gelijk een spuit.

Ik ga dat nooit kunnen begrijpen.

Hoe hebben ze deze hond kunnen laten gaan. Onbegrijpelijk! 

Hier dan een iets ander verhaal, maar dit vind ik ook een voorbeeld van hoe iets zomaar kan gebeuren.

Joey, Am. Stafford, ons vierde handsje, met rugzakje, mishandelt, 7 maanden asiel en nog maar 2 jaar een 10 maanden toen wij hem in huis namen.

Werkelijk overal bang voor.

Niet gesocialiseerd, dat was al heel snel heel duidelijk want er ging een grote enge wereld voor hem open.

Hij was en is nog bang voor dingen die van boven en van achteren komen.

Ben was met hem wezen fietsen, hij loopt een stuk uit met fiets en Joey kort aan de riem op de stoep.

Achter hun komt een echtpaar op de fiets met een hond aan de lijn en die laten ze zeker 2 meter vieren (hoorden we later van getuigen) net zo ver dat die hond bij Joey achter bij z'n kont kan komen.

Joey schrikt zich kapot en bijt.

Hond had een gaatje, ( Ben heeft altijd zijn breakstick bij hem) Joey had schrammen en diepe putten op zijn kop.

En wij een melding aan onze broek.

Heeft dit er nou mee te maken dat hij een HR hond is, ik vind van niet, ik durf te zeggen dat er zeker meer honden zouden kunnen bijten van schrik.

Maar je bent dus mooi klaar hiermee.

alles door het onverstandige gedrag van de mensen en dan krijg jij ook nog een melding

Lola had zeker ook gebeten, Jenna denk ik ook, elke hond die schrikt kan bijten dat heeft met ras niets te maken.

Volgens de lijst gevaarlijkste honden

"Ziet deze hond er niet om te knuffelen uit? Je kan er maar beter op goede voet mee staan wanneer je zijn baasje benadert. De chowchow is een van de meest agressieve rassen ter wereld. Ze werden aanvankelijk gekweekt om te jagen en om herders te begeleiden."

deze lijsten ziujn bull shit, ik ben toch schattig niet waar

 Daarom ben ik druk bezig mijn honden aan muilkorf te laten wennen om het gedrag van assosiale baasjes. Ze laten hier alles maar los lopen. Met muilkorf bescherm ik me eigen honden.

 Ik had net dezelfde situatie met Momo. Ik waarschuw de baas nog dat zijn (veel te dikke) Labrador zo te horen krijgt dat hij op moet donderen. Momo, al flink in de stress door het vuurwerkgeweld, voelt die neus in haar anus prikken, draait zich abrupt om, laat haar tanden zien en stoot een enorme grom eruit. Dus nee, niet gebeten. Gewoon netjes de agressieladder volgen. Was 'ie doorgegaan dan had er een paar sneppen voor zijn neus gevolgd en daarna pas een beet waarbij ze dan niet eens doorbijt. Zonder gaatjes dus.

 Deze hond heeft ookal een paar gevechten gehad, waavan ie er 1 al zelf gesticht heeft. Ben er juist trots op om te lezen hoe ze met joey omgaan! Ik vind dat honden geen contact moeten maken zonder dat de bazen beide toestemming geven. Ik hou alles en iedereen uit mn buurt en als ze het vragen moet ik eerst nog toestemming geven.

Joy en wolf zijn meer vluchters, net als de staffordachtige van mn ouders. Maar de chi van mn oom en tante zou helemaal losgaan met dat kleine bekkie met echt nog wel scherpe tanden erin. Is dus ook echt per hond verschillend!

 Eén van de kenmerken van honden op de HR lijst is dat ze vaak geen waarschuwingstekens vooraf geven, niet de agressieladder gebruiken maar van 0 naar 100 gaan. Dat is dus ook precies wat er gebeurd is in het voorbeeld van Didy. Het is niet goed dat af te schuiven op 'schrik'. Ik schuif drijfgedrag van Elsa ook niet af op 'jeugdige speelsheid'. En ja, dat drijfgedrag kan mega irritant zijn als ze het bij niet-schapen doet.

 Die chi van mn tante en oom ook niet. Moet dat ras nu ook op de lijst? Want ook die kunnen gemeen bijten.

Als er labrador stond, die uit paniek zn basje had gebeten, dan had je hier wss niet gereageerd. Elke hond is anders. Joy heeft de hond van mn ouders meer pijn gedaan dan andersom. Joy is ook diegene die bovenop ligt en juist vast houd als ze boos is, terwijl hij met 1 snauw/beet achtig klaar is. En dat is dus een stafford achtige. 

Daarnaast is het fight, freeze or flight (geloof ik? Iig vluchten, vechten of bevriezen). Ik heb ook een keer uitgehaald uit schrik hoor. Dus ja, dat voorbeeld van didi vind ik terrecht. Uit schrik doe je rare dingen.