Wat een hartverscheurende berichten staan hier.
Mijn Saartje moest ik laten inslapen op 22 november 2017.
Zo herkenbaar, het verdriet, het gemis, de schok.
Misschien had ik haar een paar dagen langer bij mij kunnen houden maar dat zou dan zijn voor mezelf.
Ik zou ddonderdag contact hebben met de dierenarts maar ik heb ze die woensdag gebeld, wilde haar niet langer laten lijden.
Saartje had al 1,5 jaar slecht werkende nieren en ik had altijd gedacht dat ze bij klachten nog medicijnen kon krijgen.
Heeft de dierenarts ook geprobeerd maar daar reageerde ze niet meer op, de uitslag van het bloed onderzoek was ook heel slecht.
Saartje was altijd verzot op eten maar in het weekend wilde ze ineens niet eten.
Even lukte het om haar stukjes gekookte kip of vis te geven maar die dag wilde ze zelfs dat niet eten.
Was zo zielig...liep ik naar de keuken kwam ze 2 stappen haar mand uit en dan stond ze verdwaasd rond te kijken.
Wat ik ook gaf niets wilde ze eten.
Ik dacht ze moet zich vast heel ellendig voelen en heb meteen de dierenarts gebeld.
Gelukkig kon het geregeld worden dat ze thuis bij mij op schoot het spuitje kreeg.
Ze mocht nog een uurtje bij mij thuis zijn en is toen opgehaald door het crematorium.
Ik heb in mijn leven genoeg tegenslagen moeten verwerken maar wat is dit een verschrikking.
Nu, bijna 3 maanden later schieten mijn ogen nog steeds vol als ik over haar praat of als ik bepaalde muziek hoor op de radio.
Sust zacht lief vriendinnetje.
Ik heb geprobeerd een foto mee te sturen maar dat lukte mij niet.
Greetje is Saartje het hondje van je profielfoto?
Wat is nu 3 maanden? Het is nog zo kort geleden .
De pijn van het gemis dat blijven we lang voelen.
Dank je voor het delen.
s
Dank je wel Monique.
Ik probeerde een andere foto hier te krijgen.
Lukte niet met op IMG klikken.
Kun jij mij vertellen wat ik verkeerd doe?
Ik heb het via mijn tablet gedaan. Heb er weinig verstand van,heb je foto gedownload en vervolgens gedownload uit mijn documenten.
Kon er ook niet bijschrijven dat het jouw hondje was maar iedereen weet dat het niet mijn hondje is.
Hoe oud is Saartje gewonden.
Wat een mooie leeftijd maar het is altijd te vroeg.
We kunnen ze gewoon niet missen als ze zo oud worden heb je zoveel samen meegemaakt.
Hij is nog een jong seniortje van 10,5 hij werd al op jonge leeftijd grijs.
Geen persoonlijk verlies maar wel een hond mij zeer dierbaar was. Faye de Duitse dog van mijn vriendin is in December helaas overleden op 1,5 jaar leeftijd door strooizout vergiftiging.
Het nieuws van het verlies vam Faye kwam keihard aan. Met name omdat ik het eerder wist dan mijn vriendin zelf. Haar zus had haar tweelingzus gebeld in paniek dat Faye niet reageerde op de deurbel. 5 min later belde ze terug met het nieuws dat ze binnen was gekomen en Faye dood had gevonden. Het nieuws kwam als een bominslag.....
Iedereen m'n medeleven. We weten van elkaar hoeveel verdriet die verliezen brengen. Hoe pijn het doet en hoe machteloos je je voelt. Heel veel sterkte en hoewel het missen blijft... Goed voor jezelf blijven zorgen en open staan voor wat nog komt. Dat zouden ze zeker laten weten als het kon.
Sterkte iedereen, het blijft zeer moeilijk..
Ik heb een tijdje geleden een filmpje gemaakt van mijn mooie en lieve Banjo ...
Ik wil hem hier toch ook graag even delen.
Ciska en nu moest ik een traantje wegpinken ....zo ontroerend wat zal je banjo missen.
Ik mis hem vreselijk! Maar ook het buiten zijn, het rommelen op stal, de geur van hooi, mest en natuurlijk van de paarden zelf. Het geluid van het malen van de tanden, het briesen...
Ja ik mis hem, ik mis het, ik mis alles ... Vooral nu het mooier weer wordt!
25 jaar heeft hij deel van je leven uitgemaakt,zo innig met elkaar verweven,een gedeelte van jezelf
en dan valt die lieverd weg.
Sterkte Ciska met het gemis van je maatje,het blijft pijn doen.
Koester je memories, 25 jaar dat is niet niks, Sterkte ermee
Sterkte!
Heel veel sterkte weet hoe het voelt
Thanks allemaal.
Wat een mooi emotioneel filmpje.
Wat een prachtig dier was Banjo.
Wat zal je hem ontzettend missen.
Heel veel sterkte.
Wat een ontzettend mooi gebaar deze topic, ik wou dat ik daar zelf aan had gedacht in 2015 dan had ik onze meiden daarin ook herdacht. Ze worden nog elke dag gemist, al bijna 3 jaar lang.
Wat veel verliezen, de tranen springen me in de ogen bij het zien van al jullie lieve schatten die jullie nu moeten missen.
Doorgaan zonder je geliefde dier is bikkelen, puur overleven. Het is nooit meer hetzelfde, er zal altijd die lege plaats blijven. Er zijn nooit genoeg herinneringen om die lege plaats te vullen, maar hopelijk kunnen jullie je wel warmen aan al het mooie dat jullie dieren jullie hebben nagelaten.
Heel veel sterkte, ik denk aan jullie!!
We zouden ieder jaar zo een topic moeten openen,om de diertjes te gedenken die zo diep in ons hart zitten en die een stukje van ons hart hebben meegenomen.
Of eind van het jaar 2018 er aan toevoegen.
Tosca is in 2016 gestorven ze staat ook niet in de galerij maar door haar ben ik op die gedachte gekomen.
Ja, dat is een goed idee. Het kan troost bieden om samen in één topic de geliefde dieren te herdenken met foto's erbij. Dat mag zeker jaarlijks terugkomen.
Ik vind het echt zo lief bedacht, heel mooi!!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?