Mijn lieverd van 7 maanden is 2 maanden geleden door een grote hond gebeten in zijn nek en sindsdien gaat hij blaffen en vluchtgedrag vertonen aan de lijn.
Ik dacht vanmiddag lekker even te gaan wandelen met hem aan het strand. Hij moet ook los kunnen lopen vind ik. Nu ging het super goed. Hij ging ook lief spelen met kleine honden maar zodra er een grote (lieve) hond aan kwam rennen, stopte hij niet met blaffen. Ook niet met afleiden van snoep of zijn favo bal.
Op straat aan de lijn probeer ik hem af te leiden, terug te lopen of snoepjes te verstoppen tussen bladeren en dan helpt het 9 van de 10 keer wel dan blaft hij niet.
Maar nu willen we dus vaker met hem naar het strandje want hij genoot enorm van het los rennen en ook spelen met kleine honden. Maar hoe help ik hem uit zijn angst voor grote honden? Hij stopte ook echt niet met blaffen totdat ze weg waren. Schaamde mij dood. Je zag al de andere eigenaren heel chago kijken oh weer zo irritante kleine keffertje :-(
Ik loop al vaak met de buren en hun grote hond maar die kent hij wel inmiddels. Nog iemand andere bruikbare tips?
Kennissen met een grote hond vragen die sociaal is, vraag mee te wandelen....
Ja dat doe ik al maar die kent hij nu wel. Voor de rest ken ik geen andere eigenaren van grote honden. Zijn allemaal kleine.
Wellicht dat bat training om mee te beginnen een optie is. Ofwel de hond te leren dat afstand nemen. Of grote boog er omheen maken oke is.
Pas wanneer dat zonder stress goed gaat. Gaan kijken met kleine stapjes om de afstand iets te verkleinen.
Als dat allemaal goed gaat zonder enige vorm van stress zou je met een stabiele grotere hond kunnen gaan werken aan contact.
Enige kennis van kalmerende signalen om zowel je eigen hond als de andere hond beter in te schatten. Kan hierbij een goede hulp zijn.
Ikzelf heb veel baat gehad bij het boekje kalmerende signalen van turid rugaas. Maar ook online en op youtube is veel te vinden over kalmerende signalen / calming signs.
Misschien kun je wanneer je JR er aan toe is via doggydate mensen met een stabiele grotere hond vinden.
Dank je wel ga gelijk zoeken naar Turid
Doggydate durf ik niet zo aangezien die herdershond die hem aanviel er ook bij staat als lieve en rustige hond :-0
Veel uit "kalmerende signalen" van Turid Rugaas is al achterhaald ondertussen.
Oh dus daarom hebben zoveel mensen er wat aan.
Heb je wetenschappelijk bewijs/bronvermelding of iets dergelijk dat, dat achterhaald is.
Ik weet dat heel veel achterhaald is, dominantietheorieen, rangorde etc, maar het boek van Turid Rugaas, heb ik nog nooit gehoord.. waar heb je dit vandaag?
Turid Rugaas bracht in 1997 het boekje Kalmerende signalen uit, dit boek heeft er toe bijgedragen dat veel hondenliefhebbers beter leerden kijken naar de lichaamstaal van hun honden, ook ik heb hier veel van geleerd.
Maar nu 20 jaar verder heb ik, mede dankzij de wetenschap, veel meer kennis opgedaan over hondengedrag en vind ik de term ‘kalmerende signalen’ nu minder goed gekozen.
De term ‘kalmerende signalen’ geeft de indruk dat honden bewust signalen naar anderen afgeven om deze te kalmeren, maar wanneer men de 30-tal ‘kalmerende signalen’ onder de loep zou nemen, is daar vrijwel nooit sprake van.
De meeste gedragingen die men kalmerende signalen noemt, zijn niets anders dan uitingen van stress. Stress is een automatische reactie op een prikkel onder invloed van (stress)hormonen, stress is een overlevingsmechanisme, reacties hierop doen dieren en mensen niet bewust, maar in een soort reflex. Dieren en mensen hebben geen of nauwelijks invloed op hun gedragingen die veroorzaakt worden door stress.
Een hond die bijvoorbeeld aan zijn lippen likt (een ‘kalmerend signaal en stressignaal), doet dat niet om anderen of zichzelf te kalmeren, maar doet dit omdat -als gevolg door de vrijgekomen stresshormonen- de lippen droog aanvoelen. Het zelfde geldt bijvoorbeeld ook voor het knipperen met de ogen.
Zo zijn er nog meerdere stressignalen die dieren onder invloed van de vrijgekomen stresshormonen doen die men kalmerende signalen noemt. Voor al deze signalen geldt dat een hond dit onbewust doet, in een soort reflex en dat doet de hond dus niet bewust om een ander te kalmeren. In vrijwel de meeste gevallen wordt de ander dan ook niet echt gekalmeerd. Het kan soms wel zijn dat de ander de gestreste hond wel iets voorzichtiger benadert, omdat de hond weet dat een gestreste hond eerder geneigd is om tot agressie over te gaan.
Er zijn ook ‘kalmerende signalen’ die geen stressignalen zijn. Denk bijvoorbeeld aan met een boog om iets of iemand heen lopen. Hiermee kalmeert de hond de ander ook niet, maar probeert wel een conflict te vermeiden door afstand te bewaren. Men kan hier dan ook beter spreken van een conflict vermijdend signaal.
Stel je loopt op straat en ziet een eindje verder een verwarde, agressieve man. Je wilt geen problemen met hem en loopt er met een boog omheen. Op dat moment zou de man door jouw handelen niet minder agressief worden, maar je vermijdt wel een conflict met hem door op afstand te blijven.
Wanneer hulpverleners komen, zullen zij proberen deze man te kalmeren door hem op een kalme manier te benaderen en toe te spreken. In tegenstelling tot jou, die er met een boog omheen is gelopen, zijn de hulpverleners wel bewust bezig deze verwarde, agressieve man te kalmeren.
Het begrip ‘kalmerende signalen’ is bij hondenbezitters en -trainers een eigen leven gaan leiden. Men is gaan denken dat honden deze signalen bewust afgeven om de andere honden, mensen of dieren te kalmeren.
In de meeste gevallen zijn het gewoon uitingen van stress, die onbewust door het dier getoond worden. In sommige gevallen kan men spreken van een conflict vermijdend signaal, de hond probeert een conflict te vermijden, maar kalmeert de ander niet.
Het boekje ‘kalmerende signalen’ van Turid Rugaas is na 20 jaar nog steeds een interessant boekje om te lezen, door dit boekje leert men goed naar de lichaamstaal van de hond te kijken, alleen moet men de term ‘kalmerend’ niet te letterlijk nemen.
Klinkt heel logisch wat in bovenstaand artikel verteld wordt: daar heb ik zelfs geen wetenschappelijk onderzoek voor nodig.
Wat wil je ook, dat boekje is 20 jaar geleden geschreven....
Bedankt voor de link Luz! Inderdaad logisch. Dat wil niet zeggen dat een hele hoop in het boek wel waar is, en mensen er een hoop van kunnen leren! Maar je hebt gelijk! Ik
En over 20 jaar is alles wat men nu aanhangt weer achterhaald.
Ik word een beetje gallisch van de huidige trend. Grenzen stellen is taboe, alleen belonen en afleiden. Op hondencursus lijk je wel een wandelende snoepautomaat; je hond doet niets voor jou maar alles voor snoep. En een hond lijkt nog maar twee emoties te hebben: ontspannen en angst/stress/adrenaline. En alles en dan ook alles wordt "verklaard" vanuit dat laatste.
We slingeren van het ene uiterste naar het andere uiterste en het aantal incidenten lijkt alleen maar toe te nemen.
Ik blijf gewoon aanhanger van de guldenmiddenweg.
Amen.
Je ziet het ook bij de opvoeding van kinderen: door de behoeften van het kind altíjd maar centraal te zetten, creëer je narcisten die geleerd hebben dat alles in het leven draait om hen, en die totaal niet meer kunnen omgaan met tegenslag en afwijzing. En uiteindelijk ongelukkig en depressief worden.
Niets mis met retro opvoeden: met regels die gewoon regels zijn, en consequenties als die niet worden nageleefd. Daar krijgt je hond (of kind) heus niet meteen een trauma van
Vind het wel een klein beetje heel naïef om te verwachten van een dier (in dit geval een hond) dat hij dingen gaat doen om het mooie gezicht van een eigenaar te komen bestuderen..
Dus jawel ik heb er alle begrip voor als mijn dieren iets doen voor mij in ruil voor een snoepje.
Van mij mogen hondeneigenaren best stil blijven staan in de tijd en zich niet willen bijscholen, maar ik weet dat de meesten onder hun veel meer problemen hebben om hun honden te kunnen begrijpen dan degene die wel willen bijleren.
@ Hilde
Je hebt helemaal gelijk hoor! Maar hij ging gisteren ineens ook zelf achter een grote hond aanrennen en blaffen normaal komen de grote honden naar hem toe maar nu ging hij zelf blaffend achter een grote hond.
Ik heb over 2 weken een afspraak met gedragstherapeut en ik wil hem ook op speuren/jagen cursus zetten want heb begrepen dat hij hierdoor meer zelfvertrouwen zal krijgen.
Vanmiddag met hem naar weiland geweest waar mijn kinderen van heuvel af konden sleeen en hij ging heerlijk mee rennen. Hij vond het prachtig. Er liepen heel veel honden groot en klein. Het ging super goed eigenlijk.
Alleen bij 1 hond bleef hij blaffen maar ik ging telkens voor mijn hond staan en zei klaar en maakte een shht geluid en dat hielp wel na een paar keer. Hij begreep de boodschap.
Hij speelde met 3 grote honden en dat ging super goed.
Dat zegt alleen iets over de naam die gebruikt word (beter anders had kunnen zijn) het zegt niet dat de signalen achterhaald zijn ????
En tja gezien de naam inmiddels ingebakken is kun je onder die naam de informatie vinden. Ik snap dus eigenlijk niet de ophef die je zit te maken. Of anders gezegt de twijfel die je mogelijk veroorzaakte bij TS.
huh, wat is er aan achterhaald dan, heb je daar literatuur over?
http://www.moniquebladder.nl/kalmerende-signalen-ter-discussie/
(onder het artikel staan ook nog veel interessante opmerkingen)
dankje,
dat artikel ken ik en ben het er mee eens, maar ik lees daar niet uit dat het achterhaald is, meer hoe tegen de signalen aan te kijken en interpreteren.
Zelf heb ik ook nooit naar mijn hond zitten gapen bijv.
Ik zat pas nog te denken hoe slim (mijn) honden eigenlijk zijn.
Wij mensen glimlachen naar anderen als teken van vriendschappelijkheid, liefde. Daarbij laten wij dus onze tanden zien wat bij een hond een teken van agressie is. Toch herkennen (mijn) honden de betekenis van de mensenglimlach wel.
Helemaal mee eens! Een hond valt echt niet uit elkaar als je ze af en toe aanpakt. Gelukkig zijn er nog hondencursussen zonder snoepjes!
Als ik hier op Hp de opmerking maak dat je bij een springende hond je knie gerust mag opheffen om hem af te weren en er komen dan negatieve reacties op...Echt verschrikkelijk fel overdreven.
Maar aan de andere kant: gisteren nog iemand gezien die een pup van 4 maanden volledig omhoog hief met het nekvel omdat hij niet wou luisteren. Zo erg, pupje kwam nu al niet meer naar zijn baas gelopen uit angst...Dat was ook iemand die absoluut niet in zacht opvoeden geloofde.
Dan toch liever die zachte opvoeding hoor....
Waarom zou je in hemelsnaam niet willen trainen met snoepjes als het makkelijker gaat?
Voor het ego van de eigenaar? (hij moet gewoon luisteren omdat ik de baas ben, bla bla bla)
Inderdaad. Grappig eigenlijk. Als ik naar Kahlúa lach, wat ik eigenlijk heel vaak doe, begint haar staart te kwispelen, komt ze naar me toe etc.
Ook vreemde mensen op straat glimlachen vaak naar haar, zo grappig, maar ook nutteloos haha.
Ik leer dat blaffen wel af met snoepjes en het gaat hier echt heel erg goed. Ze valt eigenlijk niet meer uit en zoekt ook zelf contact met andere honden op. Dat ik het met snoepjes aangeleerd heb betekend ook niet dat ik haar altijd moet afleiden. Ik had vandaag dikke handschoenen aan en kon niet snel snoepjes pakken terwijl er op een smal pad een grote hond aan kwam. Penny reageerde totaal niet terwijl ze dat voor de training wel zou doen.
Ik snap echt niet wat mensen tegen snoepjes hebben, Penny luistert beter dan alle honden die hier in de omgeving lopen juist omdat ze altijd een grote beloning krijgt. De band tussen mij en haar is er ook alleen maar sterker door geworden. Ze vertrouwd mij volledig en doet dingen echt niet alleen omdat ze een snoepje wilt.
Zo is het hier ook, maar dan met 3 honden te gelijk.
Moeten voor mij gaan zitten als we iemand tegen komen (ze lopen altijd los)
Die blijven me, alle 3, strak aanstaren voor het snoepje, dat ze pas krijgen als de voorbijganger voorbij is (die meestal stom verbaast zijn dat die honden zo goed blijven zitten) Ik hoef zelfs niks te zeggen.
Zonder ooit 1 minuut training gehad te hebben, alleen voor de snoepjes.
Ondertussen is het zo een gewoonte geworden dat ze het evengoed doen als ik de snoepjes vergeten ben.
Zalig toch...
Precies. Vandaag moest ze ook even wachten want er liep in het aanlijngebied iemand langs en Penny liep los, Penny bleef keurig zitten en was helemaal op mij gefocust. Penny gaat nu zelfs bij bepaalde wegen en fietspaden uit zichzelf al zitten en wachten tot ik aan geef dat ze verder mag, allemaal met een snoepje geleerd.
Nog even over dat blaffen en snoepjes, ik gebruik altijd snoepjes en heb haar ook heel lang steeds afgeleid. Inmiddels gaat het zo goed dat ik het bijna niet meer hoef te doen. Mijn moeder doet er minder mee, die beloond wel en doet ook haar best maar heeft soms geen zin. Bij haar viel Penny net wel weer uit. Het is dus wel belangrijk dat, als je met snoepjes gaat trainen, je dat echt elke keer doet, niet de ene keer wel en de andere keer niet. Alleen dan werkt het echt goed
Hier ook een snoepjes trainer hoor. Ik werk ook niet zonder salaris :D
Wat trouwens wel belangrijk is is om de lichaamstaal van je hond in de gaten te houden. Ik kan bijv. aan Twinko al zien als er een hond aankomt, ook al heb ik deze zelf nog niet gezien. Op dat moment ga ik dus al afleiden of loop de andere kant op. Zo ben ik het blaffen voor.
Zelfde geldt bij loslopen. Zie je een grote hond aankomen of zie je je hondje gespannen raken, roep hem bij je en kijk hoe hij reageerd bij het verder naderen van de grote hond. Honden voelen vaak feilloos aan met wie ze wel en niet een fijn contact kunnen hebben. Zie je spanning, hou je hondje dan even bij je en wacht tot de grote weg is. Zie je nieuwsgierigheid, laat hem dan gaan. Voorkomen en anders afleiden zijn de dingen die het beste werken.
Uiteindelijk valt dan hopelijk het kwartje dat grote honden niet altijd eng zijn.
Maar mijn ervaring leert inmiddels dat als mijn hondje een andere hond afsnauwt dit gewoon geen hond is om mee te spelen (anders qua energie). Zoals ik al zei, ze voelen het feilloos aan.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?