Vragen over het overlijden van onze Zareb

Onderstaand verhaal kan schokkend zijn om te lezen, het beschrijft hoe onze hond overleden is maar omdat wij zelf hebben geprobeerd om online eenzelfde gebeurtenis op te zoeken en deze niet konden vinden kan het ook misschien andere mensen helpen.

 Woensdag 8 november hebben wij onze trouwe hond Zareb (Zuid Afrikaanse Boerboel, reu, 63 kg) moeten laten gaan, hij is 9,5 jaar geworden. Ik heb er nog erg veel moeite mee en zit met wat vragen.

 Zareb was onze trots ons maatje onze knuffelbeer en een vol lid van ons gezin. In 2008 hebben wij het geluk gehad om hem in ons gezin te mogen verwelkomen. Zijn plekje was, en is altijd geweest, in het midden van de woonkamer zodat hij alles goed kon overzien.

Onze dochter was toen 8 jaar en samen zijn ze opgegroeid.

 Ik zal proberen een zo duidelijk mogelijk beeld te geven.

Zareb is nooit echt ziek geweest nog nooit een bak eten laten staan. Maar rond 10 oktober liep er steeds wat urine uit zijn piep als hij rustig zat en ook als hij van de nacht nog op zijn plek lag, dat was best een aardig plasje. De dierenarts heeft geluisterd naar zijn hart dat was goed en zijn urine was ook goed geen opgezwollen buik ed. dus penicilline meegekregen en pijnstillers/ ontstekingsremmers.

Daarna ging de incontinentie over al dronk hij al enige tijd meer dan normaal maar ook dat werd wat minder.

 Op 19 oktober ging s ‘avonds laat de deurbel en Zab waakhond in hart en ziel vloog blaffend op en stortte ook meteen ineen, mijn man was helemaal in paniek en riep mij, ik was op de bovenverdieping en kwam meteen naar beneden gerend daar lag zab liggend als een hertje heel rustig maar verdwaast om hem heen kijkend. Wij hebben rustig pratend met hem zo’n 10 min bij hem gezeten en hij kon daarna gewoon opstaan en liep ook gewoon weer rustig weg.

 Sindsdien merkte we wel dat hij, nog meer dan normaal, aanhankelijker was, regelmatig duwde hij zacht zijn neus tegen me aan voordat hij bij me kwam zitten of langs me liep tijdens de wandeling.

Wel leek het alsof zijn hersenen een tik hadden gekregen… wat onrustiger in gedrag en wilde hij meer bij ons zijn of met ons mee als we weg gingen …hij was ook wat sneller van slag.

 De dag voor zijn overlijden wilde hij niet het grote blokje lopen maar per se een kortere ronde.

Die avond was hij wat onrustig ging dan weer daar liggen dan weer op zijn plek en dan weer terug bij ons enz.

 Die woensdag van 8 November liet baasje hem gewoon uit die ochtend, hij at en dronk gewoon en ging op zijn plek liggen als altijd, ik ging werken.

Ik kwam rond 11.30 uur thuis en ging even naar boven, mijn dochter inmiddels 17 jaar zat vlak bij hem te leren voor haar laatste toets. Ik was net 10 min boven toen ik mijn dochter in paniek hoorde roepen..

 …het bleek dat hij eerst onrustig met zijn hoofd tegen de bank aan bonkte…dat doet hij wel vaker als hij droomt maar toen schoof hij met zijn poten de bank weg en begon een langgerekte huil uit te stoten…zijn benen gestrekt en zijn grote hoofd was van zijn matras afgegleden en lag ook gestrekt terwijl hij met grote ogen mijn dochter aankeek en zich niet meer leek kunnen te bewegen.

 Mijn dochter was vreselijk geschrokken en dacht dat hij klem lag en schoof de bank weg.

Zareb stootte nog steeds een zeer harde indringende lange huil uit en terwijl ik de trap afstormde hoorde ik het ook, het geluid dat ging door merg en been awhoooooooooooooooo…. Toen ik beneden kwam werd hij stil.

Rustig pratend (voor zover ik kon) kwam ik bij hem; “rustig maar zappie… vrouwtje is bij je …rustig maar jongen.. niet bang zijn….”en ik aaide hem kalmerend over zijn stijve lijf…

 Ik zag meteen dat hij zijn urine had laten lopen de verstijfde poten en de langgerekte nek afgegleden van zijn matras. Zijn ogen staarde en hij bewoog niet… tot hij opeens zijn grote hoofd als in een laatste poging op te komen omhoog deed mijn richting op toen viel ook zijn tong uit zijn bek en met open bek en zeer lange slappe tong bleef hij liggen zijn ogen staarde nog steeds…ik dacht dat hij al dood was maar ik zag nog een rustige ademhaling die heel snel vlak werd toen liep er bruin speeksel uit zijn bek.

 Zareb was niet meer.

 Wij hebben geprobeerd om de doodsoorzaak te vinden via internet ik denk zelf aan een hartstilstand/ hartfalen/ herseninfarct maar ik kom nergens die langgerekte huil tegen die zo indringend was…zou hij mij en/ of zijn baasje hebben willen roepen? Was het pijn? Paniek?

Zareb was beslist geen aansteller meer juist supercool en relaxed.

Hoewel wij heel blij zijn dat hij op zijn vertrouwde plekje is gestorven blijven de vragen van wat de precieze doodsoorzaak is en waarom die lange huil.

 Ik kan zeggen dat ons gezin en Zareb een diepe innige band hadden waarin we elkaar 100% begrepen en ook naar elkaar luisterden, zeker toen hij ouder werd, Zareb was echt de perfecte hond

-----------------

Dit stukje heeft mijn dochter geschreven en is haar ervaring,

 Ik zat op de bank een serie te kijken en zab ging af en toe met zijn hoofd tegen de bank aan duwen wat hij normaal ook weleens doet. Opeens zie ik dat zab verstijft ligt en van normaal zachtjes gehuil wat hij ook weleens vaker deed in zijn slaap, naar ernstig hard gehuil wat heel angstaanjagend en paniekerig klonk.

Ik dacht eerst dat zab vast zat met zijn hoofd tussen de bank omdat hij zo verstijft naast zijn matras lag. En hij keek me aan met grote paniekerige ogen van ‘doe nou iets’. Na een minuut aarzelen en kijken of het echt iets ernstigs was, sprintte ik naar boven toe om mijn moeder te roepen en die kwam zodra ze het woord Zareb hoorde naar beneden gesprint.

 Het gehuil van Zareb konden we helemaal boven aan de trap nog horen. Dat hij ons riep. Toen we beneden waren werd het voor mij wat vager omdat ik nogal geschokt was en niet wist wat ik moest doen. Zab zijn urine was gelopen en na een tijd kwam er bruinig vocht uit zijn bek. Toen wij beneden waren was zab langzaamaan gestopt met huilen.

Mijn moeder aaide hem rustig en stelde hem gerust met ‘komt allemaal goed zabbie, we zijn bij je, komt allemaal goed rustig aan.’ En zo bleef hij rustig liggen en werd zijn ademhaling langzamer en langzamer… tot het uiteindelijk stopt.

 Ik heb mijn vader 2x gebeld, 1x toen we net beneden waren, mijn vader was helemaal in paniek en huilde. En daarna toen we wisten dat hij dood was, en toen heb ik de telefoon ook aan mijn moeder gegeven omdat ik niet normaal kon praten en nog moest bij komen. Zab was nog heel lang warm nadat hij overleden was, vooral onder zijn oksels en hij rook nog steeds naar lekkere zabbie.

Gecondoleerd!!

Jammer dat dit het laatste beeld van je hond is...

Je gunt een hond een beter afscheid.

maar persoonlijk doet het mij enorm denken aan een te diep epileptisch insult wat de hond niet overleeft heeft..

Ik herken veel dingen die je beschrijft van onze hond tijdens een epileptische aanval.

Gecondoleerd met je verlies.

Heb je een DA geraadpleegd?  Die kan je meer vertellen.

Dank je wel voor je reactie, mijn gevoel zegt ook dat het iets neurologisch is geweest, maar die roep die lange huil…ik het nergens vinden…dat zit nog zo in mijn hoofd,

ik hoop/wens gewoon dat hij tijdens dit alles niet echt bij kennis is geweest.

Gecondoleerd met het overlijden van jullie hond!

Je kunt vrijwel nooit zelf een doodsoorzaak vinden. Helemaal niet als de hond altijd gezond was en er van binnen uit iets gebeurt is.

Bij de dierenarts had je dat kunnen laten onderzoeken.

" Gecondoleerd met je verlies.
Heb je een DA geraadpleegd?  Die kan je meer vertellen. "

Martine

Ja zodra mogelijk was meteen gebeld maar een echt duidelijk antwoord konden ze niet geven behalve om hem te laten onderzoeken. Dat wilden we niet. (63 kilo neem je niet even mee)

Wij hebben hem zelf naar het crematorium gebracht en waren bij hem (ik bleef in de auto) toen hij de oven in ging, mijn man heeft op de knop gedrukt, 6 uur later zijn as opgehaald (: 

oh lieverd het spijt me van je verlies! veel sterkte...voor jou en je gezin.

Ik denk ook iets epileptisch door de manier dat hij met zijn kop aan het slaan was. Troost je dat hij in zo'n moment waarschijnlijk niet meer bij zinnen was. Ze zijn dan zo ver weg...die huil was puur iets lichamelijk. Net als de urine. Een lichamelijke functie die niet meer te controleren valt omdat het hoofd zo'n rare sprongen maakt. 

 Dank je wel! wat een lieve tekst op de foto en zo waar! 

Toch heb ik het gevoel dat hij mij echt riep en ook probeerde om op te staan toen hij zijn hoofd omhoog deed...maar zijn ogen staarde al die tijd...dat maakt wat jij zegt ook wel logisch.

Heel veel sterkte met het verlies van jullie hond.

Ik denk dat een dierenarts wel kan vertellen wat de eventuele oorzaak van het overlijden van Zareb zal kunnen zijn geweest. Ik kan mij ook goed voorstellen dat jullie dit graag willen weten. 

Och wat ontzettend naar, gecondoleerd en heel veel sterkte met verwerken van dit grote verlies.

Wat het precies geweest is... iets vanuit het zenuwstelsel wat uiteindelijk het lichaam niet meer aankon, zou ik denken vanuit je verhaal, maar ik weet het niet natuurlijk. Als het systeem afsluit krijg je ongecontroleerde bewegingen, en ook het gehuil zou daardoor hebben kunnen komen. Waarschijnlijk was hij zich niet eens bewust dat hij dat geluid maakte.

(maar nogmaals ik weet het natuurlijk niet, is alleen meedenken)

Wat kreeg hij precies voor medicatie?

Sorry, ik had niet meegekregen dat jullie al contact met de dierenarts hebben gehad.

Tijdens een epileptische aanval zijn de honden echt compleet van de wereld... ze weten dan echt niet hoe en wat, en waar ze zijn.

Is mij verteld door de dierenarts..

ik hoop dat je het van je af kan zetten dat hij je riep.. want dan maak je het voor je zelf iets ""makkelijker...""  

raar woord in dit geval.

Dank je voor je reactie!

Het “roepen/ huilen” was de belangrijkste reden om mijn vraag te plaatsen. Ik weet dat ik het los moet laten, ik hoop dat de tijd mij zal helpen.

Omdat Zareb vaak droomde met onstuimige bewegingen waarin hij ook geluiden maakte is 1 van de redenen waarom mijn dochter niet meteen reageerde. (dit al vanaf pups af aan)

" Och wat ontzettend naar, gecondoleerd en heel veel sterkte met verwerken van dit grote verlies.
 
Wat het precies geweest is... iets vanuit het zenuwstelsel wat uiteindelijk het lichaam niet meer aankon, zou ik denken vanuit je verhaal, maar ik weet het niet natuurlijk. Als het systeem afsluit krijg je ongecontroleerde bewegingen, en ook het gehuil zou daardoor hebben kunnen komen. Waarschijnlijk was hij zich niet eens bewust dat hij dat geluid maakte.
(maar nogmaals ik weet het natuurlijk niet, is alleen meedenken)
 
Wat kreeg hij precies voor medicatie? "

Dobry

 Dank je wel voor je reactie, Zareb had net afgemaakt onderstaande kuur en medicijn,

Antibioticum Clavubactin 500/125 mg/ 1 tabl. (7 dagen kuur)

Pijnstiller/ ontstekingsremmer Metacam kauwtabletten 2,5 mg/ per tabl. (7 dagen)

Heel veel sterkte! 

De airedale terrier van mijn ouders is plotseling gestorven op 7 jarige leeftijd aan een hartstilstand. Het huilen wat jij verteld is precies wat mijn moeder zei dat Bo deed voor hij overleed.

 Dank je wel voor je reactie,

...daaraan heb ik ook gedacht, ook omdat hij zo stijf was en daarvoor ook nog de -best zware- twee pers. bank opzij had geschoven met zijn voorpoten die stijf vooruit gestoken bleven toen ik bij hem kwam. 

 ik zou, als je echt nog verder uit wil zoeken wat de mogelijke oorzaak was nog even met de dierenarts overleggen wat meegespeeld kan hebben, zonder zomaar afgewimpeld te worden met dat dat niet meer te achterhalen is, wat ook zo is nu, maar soms wil je toch iets van een afsluiting kunnen maken en kan een goed gesprek met een overzicht van de klachten en de medicatie (ook de mogelijke bijwerkingen, aangezien het deurbelincident tien dagen na het innemen van de medicatie was), daarbij helpen. Vantevoren dan zelf goed inlezen om echt een gesprek aan te kunnen gaan en desnoods je vragen opschrijven.

Je hebt natuurlijk Zagreb daarmee niet terug, maar misschien geeft het je wat rust.

Zagreb was geliefd en heeft een heerlijk leven gehad lijkt het en dat is waar je je troost uit kunt halen. Hij is jullie vast enorm dankbaar voor alles.

Yolanda, vragen waar maar geen antwoorden op komen, Zareb was zo geliefd bij jullie, zo verdrietig dat het op deze manier gebeurde, het loslaten lukt bijna niet, de roep om wat dan ook, of Zareb het niet meer wist, is maar de vraag die je bij blijft, verdrietig....probeer het een plekje te geven, voor jullie alle steun.

 Nou wij gaan ervan uit dat het een hartstilstand was, we hebben het niet laten onderzoeken. Dat wilde mijn vader niet en we kregen Bo er ook niet mee terug.

Ik wilde het even vermelden omdat Bo ook zo'n lange harde huil deed en daarna was hij weg.

Ik wil jullie in ieder geval heel veel sterkte wensen!

Heel veel sterkte!

Wij hebben iets soortgelijks ook meegemaakt met ons hondje. Bij haar was het een hartstilstand. Ik was zelf boven op mijn kamer op dat moment, maar mijn zus en vader waren bij haar. Mijn vader kwam net terug, dus ons hondje was heel blij dat hij thuis kwam en begon te spelen. Plots middenin haar spel stond ze stil, deed ook zo'n langgerekte huil die door merg en been ging en viel plots dood neer. Mijn vader heeft toen volledig in paniek met haar blijven schudden en wij hebben het enorme geluk gehad dat haar hartje toen terug is beginnen kloppen. We zijn meteen naar de dierenarts gereden en die zei dat het een hartaanval was en dat we echt enorm veel geluk gehad hebben want dat de kans dat we haar konden redden superklein was. Onze dierenarts vertelde ook dat zo'n huil iets typisch is wat honden doen als ze plots sterven.

Ondanks dat zij het overleefd heeft, heeft dat voorval een erg grote impact op ons nagelaten en we zijn altijd heel bang geweest dat dat opnieuw zou gebeuren, dus ik begrijp de schok wel. (Ondertussen is ze 4 jaar later gestorven door nierproblemen.)

Héél veel sterkte gewenst 

Dank je wel voor het delen van jouw verhaal!

En ook vreselijk om mee te maken maar wat mooi dat hij het (toen) overleefd heeft!

Ik heb er niet bij stil gestaan om hem te reanimeren… geen seconde aan gedacht, mijn eerste gedachte was dat hij verlamd was en wilde meteen de arts bellen maar het ging daarna zo snel :(

" Yolanda, vragen waar maar geen antwoorden op komen, Zareb was zo geliefd bij jullie, zo verdrietig dat het op deze manier gebeurde, het loslaten lukt bijna niet, de roep om wat dan ook, of Zareb het niet meer wist, is maar de vraag die je bij blijft, verdrietig....probeer het een plekje te geven, voor jullie alle steun. "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

 Dank je wel voor je lieve woorden 

Heel veel sterkte....wat een nare manier om je geliefde hond te verliezen. 

Het lijkt wel op een hartstilstand....de Duitse dog van een vriendin kreeg een hartstilstand bij ons op het floriade terrein. Die huilde ook maar heeft het wel overleefd omdat ze meteen hartmassage toe heeft gepast. Echter is hij 3 maanden erna alsnog overleden door een 2de hartstilstand toen zij niet thuis was. Het is heel naar om te zien en het gehuil gaat echt door merg en been. 

Wat een verdrietig einde. Je voelt je dan zo machteloos. Het is goed, dat je tegen Zareb geruststellend probeerde te praten om hem te laten merken dat hij niet alleen was en dat je hem probeerde te steunen.

Volgens mij bonkte Zareb met zijn hoofd tegen de bank, omdat hij barstende hoofdpijn had. Er ging iets niet goed in zijn hersens. Ik heb dit zelf bij een van mijn honden meegemaakt.

Toen mijn Kooikerhondje een gezwel bij de uitgang van zijn blaas had en het voor mij heel moeilijk was om te zien wanneer het genoeg was geweest, heeft hij op een avond een wolvenschreeuw gegeven, die mij door merg en been ging. Dit was voor mij een teken, dat het genoeg was geweest. De volgende dag heb ik mijn dierenarts gebeld om een afspraak voor het inslapen te maken. Die schreeuw vergeet ik nooit meer.

Probeer langzaamaan de leuke en mooie dingen, die jullie samen met Zareb hebben meegemaakt de boventoon te laten voeren. Hij heeft volgens mij een mooi leven bij jullie gehad en was zeer geliefd.

Heel veel sterkte met het gemis van jullie Zareb.

"  ik zou, als je echt nog verder uit wil zoeken wat de mogelijke oorzaak was nog even met de dierenarts overleggen wat meegespeeld kan hebben, zonder zomaar afgewimpeld te worden met dat dat niet meer te achterhalen is, wat ook zo is nu, maar soms wil je toch iets van een afsluiting kunnen maken en kan een goed gesprek met een overzicht van de klachten en de medicatie (ook de mogelijke bijwerkingen, aangezien het deurbelincident tien dagen na het innemen van de medicatie was), daarbij helpen. Vantevoren dan zelf goed inlezen om echt een gesprek aan te kunnen gaan en desnoods je vragen opschrijven.
Je hebt natuurlijk Zagreb daarmee niet terug, maar misschien geeft het je wat rust.
 
Zagreb was geliefd en heeft een heerlijk leven gehad lijkt het en dat is waar je je troost uit kunt halen. Hij is jullie vast enorm dankbaar voor alles. "

Dobry

Dank je wel voor je reactie en advies!

Wij hebben net de dierenartsassistente opgebeld en morgen zal de dierenarts telefonisch contact met mij opnemen, dan ga ik zeker vragen stellen over het medicijn en het verdere verloop.

 Nee, dat begrijp ik heel goed. Bij mijn vader was het ook niet echt de bedoeling om haar te reanimeren, want hij had daar ook niet aan gedacht. Het was meer door de paniek dat hij haar door elkaar schudde en zo onbewust hartmassage toepaste. 

Volgens onze dierenarts was de kans dat dat lukt als je het bewust toepast sowieso nog steeds heel erg klein, dus het was zeker niet mijn bedoeling om te zeggen dat je dat had moeten/kunnen proberen, hoor. 

Wat een verdriet voor jullie gezin. 

Antwoorden heb ik niet, maar ik wil jullie heel veel sterkte wensen. 

Lieve Yolanda,

Wat een verschrikkelijk verlies voor en jou en je gezin.

Ik zou willen dat ik je vragen kon beantwoorden maar helaas kan ik dit ook niet. Maar ik voel jullie verdriet en dat verdriet dat herken ik maar al te goed. Heb je al eens gedacht om De Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren in Utrecht te bellen.

Mijn Gunno helaas overleden op 11-07-2016 heeft eens gehad dat hij ziek was en geen symptoom te vinden was. De lokale dierenarts had van alles geprobeerd kon de oorzaak niet achterhalen.

Na wat telefoontjes en 1 bezoek waren we er achter maanden ervoor was hij in een tak gesprongen en hij had hout in zijn lichaam waardoor hij ziek werd.

Nu is dit iets anders dan bij jou maar ze weten daar erg veel wie weet kan het je helpen om je vragen te beantwoorden.

Neemt niet weg dat jullie verschrikkelijk veel verdriet hebben om het verlies Zareb heel veel sterkte gewenst en blijf vragen zo lang het nodig is.

Dikke knuffel en warme groet Margo