Gedrag en agressie 
Gedrag wordt door meerdere elementen bepaald. Dit staat ondertussen vast als een paal boven water.
Ondanks dat heel wat mensen honden en het houden van honden nog veel te simplistisch zien. Komt er toch druppels gewijs, dankzij de wetenschap, nieuwe kennis vrij over onze 4voeter.
En beetje bij beetje kunnen mensen zoals ik, die zich met gedrag bezig houden deze kennis doorgeven aan andere mensen, zoals voornamelijk hondeneigenaars. Dit in het voordeel van de hond. Zodat deze kan behandeld, aanvaard en begrepen worden zoals ze zijn. En we deze prachtige 4-voeters leren bekijken vanuit een hele andere insteek, namelijk het hond zijn.
Het is een hele evolutie en er zullen in de loop der jaren dankzij de wetenschap nog heel wat nieuwe zaken ontdekt worden.
En wil ik (voor ik het artikel plaats) via deze gelegenheid er toch nog weer eens de nadruk opleggen, dat wanneer mensen een gedragsprobleem met/bij hun hond ondervinden en hiervoor hulp gaan zoeken. Zij er zich toch echt wel van verzekeren, dat de "deskundige" die ze hiervoor aanspreken, mensen zijn die een grondige anatomische, en wetenschappelijke kennis hebben. Zodat we op deze manier kunnen vermijden dat de hond meer schade oploopt ipv hulp verkrijgt.
Waarom is een hond vechtlustig en agressief naar andere honden?
De balans tussen twee hormonen kan verklaren waarom sommige honden agressief zijn.
Je loopt rustig met je hond aan de riem, als iemand anders je tegemoet komt die ook met een hond aan een riem loopt. Plots begint die andere hond te blaffen, grommen en uit te vallen naar jouw hond, die zich op geen enkele manier dreigend heeft gedragen of agressieve signalen heeft laten zien. De hond die je bent tegengekomen vertoont wat gedragsdeskundigen vaak 'lijnagressie' noemden. Onlangs zijn onderzoekers gaan inzoomen op de redenen waarom sommige honden uitvallen wanneer ze aangelijnd zijn en waarom anderen dat niet doen.
Een onderzoeksteam onder leiding van Evan MacLean, hoogleraar antropologie en directeur van het Arizona Canine Cognition Center aan de Universiteit van Arizona, ging op zoek naar enkele mogelijke factoren die verband houden met de fysiologie van honden. Eerdere onderzoekers hadden zich geconcentreerd op de mogelijke effecten van testosteron. Van hoge concentraties van dit mannelijke hormoon is aangetoond dat ze verband houden met agressie bij mensen en bij sommige andere diersoorten. Dat is de reden waarom het castreren van reuen vaak door dierenartsen is aanbevolen als middel om agressieve neigingen te verminderen.
Helaas stapelen de gegevens zich op die erop wijzen dat castratie agressieve neigingen niet alleen niet vermindert, maar zelfs geassocieerd kan worden met verhoogde niveaus van agressie. Bovendien, aangezien testosteron een mannelijk hormoon is, is het onwaarschijnlijk dat dit agressie bij vrouwelijke honden verklaart.
Er is meer succes geboekt met studies naar een ander hormoon, namelijk serotonine. Wat onderzoekers specifiek hebben ontdekt, is dat sommige honden met een agressieverleden ook lage niveaus van serotonine in hun bloed of in hun hersenvocht hebben. Omdat hogere niveaus van serotonine de agressieve neigingen bij honden lijken te verminderen, worden agressieve honden vaak behandeld met geneesmiddelen die het serotonineniveau verhogen. In het bijzonder zijn geneesmiddelen gebruikt zoals Prozac, die technisch 'selectieve serotonine-heropnameremmers' (SSRI's) worden genoemd.
Wat de aandacht van dit onderzoeksteam trok, was de groeiende hoeveelheid onderzoek naar het hormoon oxytocine bij honden. Oxytocine wordt soms het 'knuffelhormoon' genoemd, omdat is aangetoond dat het bij mensen toeneemt wanneer we een geliefde knuffelen of kussen, of seks hebben, of wanneer moeders hun baby's verzorgen. Vastgesteld is dat de oxytocineniveaus van honden ook stijgen wanneer ze betrokken zijn bij vriendelijke sociale interacties met mensen.
Interessant is dat oxytocine een kwaadaardige tweelingzus heeft, vasopressine. Onderzoekers noemen ze soms "yin en yang-hormonen". Onderzoek heeft aangetoond dat mensen die chronische agressieproblemen hebben nogal eens hoge niveaus van vasopressine hebben. De onderzoekers uit Arizona vroegen zich af of ditzelfde bij honden het geval zou kunnen zijn.
In hun eerste experiment keken de onderzoekers naar het gedrag en de hormonale niveaus van twee groepen honden. Eén groep bestond uit honden met een bekende geschiedenis van agressie, vooral naar onbekende dingen en naar andere honden, terwijl de tweede groep niet een dergelijke agressiegeschiedenis had. De honden werden zorgvuldig gekozen, zodat er voor elke agressieve hond een niet-agressieve hond van hetzelfde geslacht, leeftijd en ras was die als vergelijking kon dienen.
De test voor hondgerichte agressie hield in dat elke hond aan de lijn werd gehouden door de eigenaar. Aan de andere kant van de kamer was een gedeelte met gordijnen. Vanachter dat gordijn speelden onderzoekers het geluid van een hond die blafte en toen trokken ze het gordijn weg om een levensecht hondenmodel met een menselijke geleider te onthullen. De modellen leken op een Jack Russell Terrier, een Shetland Sheepdog of een Old English Sheepdog.
Om de reactie van deze honden te testen in situaties waarbij geen andere hond betrokken was, werden de honden in een kamer geleid waar ze contact konden maken met algemene controle-items zoals een vuilniszak, een doos of een yogabal, terwijl willekeurige geluidseffecten werden gespeeld. De honden werden ook blootgesteld aan video's van andere honden die zich bezighielden met diverse activiteiten.
De onderzoekers maten de gedragsreacties van de honden en ook hun hormoonniveaus voor en na elke interactie. Geen van de honden reageerde agressief op de levenloze objecten of de video's. Veel van de honden in de lijnagressieve groep hadden echter vijandige reacties op de modelhond. Deze reacties omvatten blaffen, rukken aan de lijn alsof ze probeerden de modelhond aan te vallen, dreigend grommende geluiden enzovoort.
Toen ze naar de hormonale niveaus keken, ontdekten ze dat de honden die agressief reageerden per saldo hogere niveaus van vasopressine in hun systemen vertoonden. Dit leek het verwachte verband tussen vasopressine en agressie bij honden aan te tonen. Toen ze echter naar de oxytocine-niveaus keken, vonden ze geen significante verschillen.
Hoewel de associatie tussen vasopressine en agressie bleek te worden bevestigd, leek de afwezigheid van verschillen in de oxytocineniveaus een beetje verwarrend. Het onderzoeksteam voerde dus een tweede reeks metingen uit, waarbij de oxytocine-niveaus van de honden in de studie werden vergeleken met die van een groep hulphonden. Ze gebruikten hulphonden omdat deze specifiek zijn gefokt en gedragsmatig zijn gescreend op vriendelijke, sociale honden met niet-agressieve temperamenten. Nu vonden de onderzoekers de verwachte verschillen in oxytocineniveaus, waarbij de hulphonden een grotere totale hoeveelheid oxytocine vertoonden dan de huishonden.
Hoofdonderzoeker MacLean meent dat deze resultaten zeer nuttig kunnen zijn in de omgang met agressieve honden, aangezien vasopressine en oxytocine antagonistische hormonen zijn die elkaar in hun effecten neutraliseren. De huidige therapieën voor agressieproblemen bij honden waren meestal gericht op testosteron of serotonine. MacLean suggereert echter: "Het lijkt redelijk om te denken dat als vasopressine agressie mogelijk maakt, je geneesmiddelen kunt ontwikkelen die het vasopressinesysteem helpen in gevallen waarin honden echt agressief zijn. Oxytocine en vasopressine worden momenteel op grote schaal gebruikt als therapeutica bij de mens. Regulering van het oxytocinesysteem is betrokken bij zaken variërend van autisme tot schizofrenie tot posttraumatische stressstoornis (PTSS), en er zijn klinische onderzoeken die kijken naar het toedienen van oxytocine als medicijn om daarmee een soort van gedragsreactie te creëren Het is interessant om te denken dat wellicht sommige van dezelfde therapieën die we met mensen proberen, nuttig kunnen zijn bij honden."
Stanley Coren PhD., DSc, FRSC, 3 oktober 2017.
Referenties
MacLean EL, Gesquiere LR, Gruen ME, Sherman BL, Martin WL en Carter CS (2017). Endogenous Oxytocin, Vasopressin, and Aggression in Domestic Dogs. Frontiers in Psychology, 8, Article 1613. doi: 10.3389 / fpsyg.2017.01613
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5624304/
Interressant
Het lijkt redelijk om te denken dat als vasopressine agressie mogelijk maakt, je geneesmiddelen kunt ontwikkelen die het vasopressinesysteem helpen in gevallen waarin honden echt agressief zijn. Oxytocine en vasopressine worden momenteel op grote schaal gebruikt als therapeutica bij de mens. Regulering van het oxytocinesysteem is betrokken bij zaken variërend van autisme tot schizofrenie tot posttraumatische stressstoornis (PTSS), en er zijn klinische onderzoeken die kijken naar het toedienen van oxytocine als medicijn om daarmee een soort van gedragsreactie te creëren Het is interessant om te denken dat wellicht sommige van dezelfde therapieën die we met mensen proberen, nuttig kunnen zijn bij honden."
Wat nog beter, logischer zou zijn is in mijn ogen kijken naar waarom die hormonen uit balans zijn, waardoor wordt dit veroorzaakt. In ongeveer alle gevallen toch geestelijke, lichamelijke of emotionele stress, de veroorzaker van het grootste deel van ziektes.
We zouden dus moeten zorgen voor de nodige voedingsstoffen zodat het lichaam geen tekorten krijgt, waardoor onbalans ontstaat. We moeten kijken naar de hoeveelheid chemie waardoor toxicaties ontstaan.
En dan uiteraard een goede balans in rust en aktiviteiten, ons eigen gedrag naar de hond toe etc. Zodat de hond zich zelfbewust en goed voelt, voldaan ook op dat gebied.
Het is een complex geheel wat bijdraagt aan gedrag en agressie.
Het is inderdaad een zeer complexe materie.
Gedrag kan door verschillende factoren veroorzaakt worden. Intern en extern.
In theorie is een lichaam een, super goed gebalanseerde geöliede machine. En wanneer alles in zeer goede staat is, er niets ontbreekt of anders werkt, zoals teveel of te weinig. Zou dit perfect in evenwicht moeten werken. Maar zoals ik al zei, in theorie ....
De praktijk wijst anders uit.
En waar gaat het fout in de hersenen? Of in het sturingsmechanisme, of in de productie van? Of zijn er nog andere mogelijke interne of externe invloeden?
ja het lichaam is in principe perfect en intelligent, onder goede omstandigheden dan ook perfect functionerend, bij tekorten, toxicaties, en andere stress, gaat het mis, en moet het lichaam zich wel aanpassen, waardoor onbalans en uiteindelijk ziektes ontstaan wat ook weer op het gedrag terugslaat.
Fascinerende materie
Maar is het nodig dat elke huis en tuin hondeneigenaar zich hierin verdiept?
Doen we met onze kinderen toch ook niet.
Doen we met onze kinderen toch ook niet.
"
En wil ik (voor ik het artikel plaats) via deze gelegenheid er toch nog weer eens de nadruk opleggen, dat wanneer mensen een gedragsprobleem met/bij hun hond ondervinden en hiervoor hulp gaan zoeken. Zij er zich toch echt wel van verzekeren, dat de "deskundige" die ze hiervoor aanspreken, mensen zijn die een grondige anatomische, en wetenschappelijke kennis hebben. Zodat we op deze manier kunnen vermijden dat de hond meer schade oploopt ipv hulp verkrijgt.
Als je als huis tuin en keukenhondenliefhebber geen problemen ondervindt misschien niet. Maar bovenstaand advies lijkt me toch wel een heel belangrijk punt.
Als er een probleem is met het gedrag van de hond om dan naar het totaalplaatje te kijken.
En daar komt toch wel kennis bij kijken. Als iemand bijv. niet weet dat vaccinaties en bepaalde medicamenten en daarbij misschien nog bepaalde toevoegingen in het voedsel bij sommige gevoelige honden (en kinderen) voor gedragsproblemen kunnen zorgen, zal je kunnen gaan oefenen wat je wil, maar de hond zal niet anders kunnen dan zich zo gedragen. (een voorbeeldje dus alleen, meestal is het een combinatie van factoren wat meespeelt)
Een "deskundige" die geen kennis heeft over achtergrondzaken, die dus eerst opgelost zouden moeten worden zal dan de hond als hopeloos opgeven.
Hoe vaak lees je niet over gevallen waar al tig gt's bij geweest zijn en de toestand alleen maar verergerd is en uiteindelijk de hond weer de dupe is treurig genoeg, maar ook de eigenaren vol frustratie zitten.
Daarom kan het m.i. als eigenaar (of als ouder) ook zeker wel goed zijn om je in deze materie te verdiepen.
Als je als huis tuin en keukenhondenliefhebber geen problemen ondervindt misschien niet. Maar bovenstaand advies lijkt me toch wel een heel belangrijk punt.
Als er een probleem is met het gedrag van de hond om dan naar het totaalplaatje te kijken.
En daar komt toch wel kennis bij kijken. Als iemand bijv. niet weet dat vaccinaties en bepaalde medicamenten en daarbij misschien nog bepaalde toevoegingen in het voedsel bij sommige gevoelige honden (en kinderen) voor gedragsproblemen kunnen zorgen, zal je kunnen gaan oefenen wat je wil, maar de hond zal niet anders kunnen dan zich zo gedragen. (een voorbeeldje dus alleen, meestal is het een combinatie van factoren wat meespeelt)
Een "deskundige" die geen kennis heeft over achtergrondzaken, die dus eerst opgelost zouden moeten worden zal dan de hond als hopeloos opgeven.
Hoe vaak lees je niet over gevallen waar al tig gt's bij geweest zijn en de toestand alleen maar verergerd is en uiteindelijk de hond weer de dupe is treurig genoeg, maar ook de eigenaren vol frustratie zitten.
Daarom kan het m.i. als eigenaar (of als ouder) ook zeker wel goed zijn om je in deze materie te verdiepen.
"
Het lastige is dat de ene GT dit zegt en de andere dat. Wetenschappers spreken elkaar ook met regelmaat tegen en woorden worden verdraaid. En Jan en Alleman weet het beter dan de DA.
Ik zie bij de vele 'deskundigen', bijvoorbeeld hier op HP, ook een enorme "beroeps"blindheid. Maar eindeloos hun eigen mantra blijven herhalen maar niet lezen/luisteren of in enige mate respect tonen voor de kennis die de eigenaar over het eigen huisdier heeft.
Als je je er écht in verdiept zijn het allemaal niets meer dan theorieën.
Ik zie bij de vele 'deskundigen', bijvoorbeeld hier op HP, ook een enorme "beroeps"blindheid. Maar eindeloos hun eigen mantra blijven herhalen maar niet lezen/luisteren of in enige mate respect tonen voor de kennis die de eigenaar over het eigen huisdier heeft.
Als je je er écht in verdiept zijn het allemaal niets meer dan theorieën. "
Inderdaad. Als je je niet aan de feiten houdt, maar wel met interpretaties? Dan krijg tegensprekelijkheden.
Wat denk je dat dokters en dierenartsen zijn en doen? Wetenschappers die zich constant bijscholen aan de hand van nieuwe ontdekkingen en vaststellingen.
Dat wetenschappers elkaar tegenspreken is zo. Maar men mag iets pas een wetenschappelijk onderzoek noemen wanneer meerdere wetenschappers hetzelfde hebben onderzocht en onafhankelijk van elkaar tot dezelfde resultaten komen.
Dus wat jij hier verkondigt is jouw mening of opvatting. Waartoe je alle recht hebt in een democratie. Maar is uiteindelijk op niets gestaafd dan alleen wat jij er van vindt.
En staat zelfs niet in verband met wat ik hier geplaatst heb. Dat je mij als persoon maar niets vindt is algemeen geweten en is jouw goed recht. Maar haal de 2 niet door elkaar om toch maar iets te kunnen zeggen, dat siert niet.
Doen we met onze kinderen toch ook niet.
"
Neen dat is niet noodzakelijk en ook niet volledig haalbaar.
Net zoals patienten ook dit inzicht en specifieke kennis bij hun dokter niet hebben.
Maar er wel voor openstaat om te evolueren over de manier waarop ze naar hun huisdier kijken of de omgang met. Omdat het gedrag door bepaalde zaken gestuurd wordt en niet altijd zomaar iets is dat ze willekeurig doen omdat ze daar toevallig zin in hebben. En als we er niet mee akkoord zijn het dier corrigeren of straffen. Let wel ik spreek in het algemeen. Buiten HP is er nog een hele grote wereld die op een allesbehalve respectvolle manier met dieren omgaat.
En gaat het hem uiteindelijk over het besef, evolutie en ons aanpassen in ons gedrag naar, aan nieuwe feiten ....
En uiteindelijk doen we dat met kinderen ook.
Vroeger werden kinderen geslagen met de lat, riem, in het kolenhok gestoken .... enz. Een visie dat kinderen minderwaardig waren aan volwassenen. (De zwijg als grote mensen spreken) Wat helaas ook nog steeds een bestaand feit is in sommige delen van de wereld. Maar een deel van ons mensdom staat al iets verder in evolutie en aanpassing dat het op die manier not done is.
Ik zie bij de vele 'deskundigen', bijvoorbeeld hier op HP, ook een enorme "beroeps"blindheid. Maar eindeloos hun eigen mantra blijven herhalen maar niet lezen/luisteren of in enige mate respect tonen voor de kennis die de eigenaar over het eigen huisdier heeft.
Als je je er écht in verdiept zijn het allemaal niets meer dan theorieën. "
natuurlijk is wetenschap altijd in ontwikkeling, toch zijn er wel dingen bekend die men geen theorieen meer noemt maar feiten.
stel een eigenaar meent zijn hond goed te kennen, maar heeft geen kennis over dat bijv. voeding, vaccinaties, medicatie, icm met andere stress factoren van invloed kunnen zijn op het gedrag van hun hond. Die eigenaar zal dan wel veranderingen opmerken, omdat hij zijn hond goed kent, maar is zich er niet van bewust waar dit mee te maken kan hebben en kan daar dus ook geen rekenig mee houden en ook niets aan veranderen. De eigenaar zal het idee hebben dat de hond "uit het niets" agressief gedrag vertoont, want ze kent haar hond goed en hij is veranderd.
Komen daar dan gt's bij die ook geen idee hebben wat gedrag en andere factoren met elkaar te maken hebben is dat een ramp voor hond en eigenaar.
Dat sommige mensen hier dan hun "mantra's afdraaien" is dan omdat ze proberen duidelijk te maken dat gedrag en andere factoren met elkaar te maken hebben. Dat gedrag niet uit het niets komt.
Ze vechten ahw als een tijger voor haar jong, for the sake of the dog, niet om de eigenaar te kwetsen. Ze hebben soms nog een sprankje hoop dat de hond toch nog geholpen kan worden desnoods door herplaatsing en zetten zich daar voor de volle honderd procent voor in. Dat maakt hen niet populair natuurlijk, maar is toch wel te begrijpen vind ik.
stel een eigenaar meent zijn hond goed te kennen, maar heeft geen kennis over dat bijv. , vaccinaties, .....;
geen theorieen maar feiten ? dit soort van theorieen heeft nog een zeer bepaald een officiële naam ook : conspiracy (complot) theorie
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_conspiracy_theories
het is een van de extremere ideen van alternatieve geneeskunde– het hoort niet bij de wetenschappen , maar bij de speudo/anti-wetenschappen , de wetenschappelijke waarde er van is gelijk aan deze van andere complottheorieën – zero.
in elk geval veel Gten zijn aanhanger van alternatieve geneeskunde en maken er gebruik van –hoever is een GT gewoon een (al dan niet verdoken) vorm is van ”alternatieve geneeskunde” .
En wil ik (voor ik het artikel plaats) via deze gelegenheid er toch nog weer eens de nadruk opleggen, dat wanneer mensen een gedragsprobleem met/bij hun hond ondervinden en hiervoor hulp gaan zoeken. Zij er zich toch echt wel van verzekeren, dat de "deskundige" die ze hiervoor aanspreken, mensen zijn die een grondige anatomische, en wetenschappelijke kennis hebben. Zodat we op deze manier kunnen vermijden dat de hond meer schade oploopt ipv hulp verkrijgt.
"
volledig mee eens - maar de vraag die ik me daarbij stel is dat dit niet een DA genaamd wordt ipv een GT ?
Amen to that.
Inderdaad, niet zelf voor dierenartsje spelen
Ben ik zo onduidelijk? Een gt moet niet voor dierenarts gaan spelen maar wel weten wat allemaal mee kan spelen bij agressie.
Nelis Verhoeven heeft een interressant stukje geschreven
http://www.maroef.nl/wp-content/uploads/2012/12/schildklier-en-afwijkend-gedrag-bij-honden.pdf
"
Maar een goede Gt moet zijn grenzen kennen en zijn klant op tijd doorverwijzen naar een specialist.
Weten wat zijn grenzen zijn, dan pas is hij verantwoord bezig.
geen theorieen maar feiten ? dit soort van theorieen heeft nog een zeer bepaald een officiële naam ook : conspiracy (complot) theorie
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_conspiracy_theories
het is een van de extremere ideen van alternatieve geneeskunde– het hoort niet bij de wetenschappen , maar bij de speudo/anti-wetenschappen , de wetenschappelijke waarde er van is gelijk aan deze van andere complottheorieën – zero.
in elk geval veel Gten zijn aanhanger van alternatieve geneeskunde en maken er gebruik van –hoever is een GT gewoon een (al dan niet verdoken) vorm is van ”alternatieve geneeskunde” . "
complottheorieen? Pseudowetenschap? Waar bazeer je dat op?
het is toch (dacht ik dan toch) een bekend feit dat wat je binnen krijgt reakties oplevert. Ook qua (agressief) gedrag
http://www.ru.nl/algemeen/zoeken/@996528/nutrition/
Het boek honger naar geweld van Geert Schuitemaker
http://www.schuitemaker.nl/historie/
Linus Pauling
https://tallsay.com/page/4294972104/linus-pauling-en-orthomoleculaire-voedingsleer
Chris Shaw
http://www.neuroscience.ubc.ca/shaw.htm
en dat zijn nog maar een paar wetenschappers...
Weten wat zijn grenzen zijn, dan pas is hij verantwoord bezig. "
ja en dat zou altijd zo moeten zijn op alle gebieden, als je iemand niet verder kan helpen verwijzen naar iemand die dat wel kan.
Neen. Kennis van beide overlappen elkaar. Een gedragspecialist is geen DA en een DA is geen gedragspecialist.
Net zoals een dermatoloog geen psychiater is. Maar beide zijn wel dokter.
Gezien de reacties is het misschien toch wel aangewezen om te weten dat er een groot verschil is tussen een gedragtherapeut en een gedragspecialist. De laatste volgt hiervoor een universitaire opleiding. Bachelor of master.
En deze zal nooit pretenderen over de kennis van een DA te beschikken. Maar krijgt wel een onderdeel van de studie anatomie en ziektes/medicaties. Omdat zoals ik al meerdere malen heb gezegd dat gedrag zowel door interne factoren als externe factoren wordt bepaald.
"
ik denk dat ik zeer duidelijk verwees naar uw constante waarschuwing tegen vaccinaties (tot op het niveau van autisme, enz...):
maar ja waarschijnlijk zal ik diegene geweest zijn dat hem toevoegde op de lijst van de complottheorieën : )
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_conspiracy_theories
ik heb hier nog nooit van gehoord - nu ja het is al enige tijd geleden dat ik nog op de schoolbanken zat , bij welke faculteit hoort deze dan ?
en is dan een soort ven keuze richting binnen de opleiding DA ?
en van waar de zware samenhang of promotie van alternatieve (speudo) geneeskunde en gedragstheraphie en/of specialist
maar ja waarschijnlijk zal ik diegene geweest zijn dat hem toevoegde op de lijst van de complottheorieën : )
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_conspiracy_theories
"
zelfs de makers van de vaccinaties geven toe dat in dit geval van de mensen uit de link de vaccinaties de oorzaak van autisme van de kinderen waren. Het was genoeg bewijs ook voor rechters in een rechtzaak.
https://www.youtube.com/watch?v=coH_2z44Bw8
maar dit had ik al eens laten zien en misschien gaat dit nu ook te ver voor dit onderwerp.
Het punt is dat je rekening moet houden met alles wat er mee kan spelen bij abnormaal gedrag wat dus meestal een combinatie van factoren is, ook toxicaties kunnen meespelen, dat was wat ik wilde zeggen.
en is dan een soort ven keuze richting binnen de opleiding DA ?
en van waar de zware samenhang of promotie van alternatieve (speudo) geneeskunde en gedragstheraphie en/of specialist "
Universiteit Gent
Het vak "Ethologie, Ethiek en Dierenwelzijn" kan pas gevolgd worden indien de student reeds volgende vakken (dierkunde, orgaanfysiologie III en biochemie III) heeft opgenomen in het kader van een studie aan een hogeschool of een universitaire instelling en geslaagd was voor het examen ervan, of indien de begincompetenties van de student door de individuele lesgever afgetoetst werden en als voldoende werden beschouwd. Opname van het vak "Ethologie, Ethiek en Dierenwelzijn" dient overeen te komen met de geldende GIT-regels van het academiejaar waarin het vak wordt opgenomen. Ethologisch kunnen denken, d.w.z. het gedrag kunnen analyseren op causaal, structureel en functioneel vlak. Het gedrag van iedere soort kunnen situeren in het kader van de evolutie en rekening houden met fylogenetische invloeden, de invloed van de vroege levenservaringen kunnen achterhalen alsook die van het fysisch en sociaal milieu begrijpen. Abnormaal gedrag herkennen en de mogelijke oorzaken analyseren. Voldoende inzicht in de wetenschappelijke en ethische benadering van het dierenwelzijn bezitten om enerzijds respect voor het dier te vertonen maar anderzijds autonoom en kritisch te denken en zich niet te laten beïnvloeden door ideologieën, vanwaar zij ook mogen komen. De verworven vaardigheden (C) en ethologische kennis (A en B) correct toepassen om deskundig te handelen in de omgang met dieren. Zelfstandig wetenschappelijke informatie kunnen opzoeken (en kritisch synthetiseren en analyseren).
eliane , sorry maar misschien zie ik het niet echt of begrijp ik het niet , maar vanwaar zware samenhang of promotie van alternatieve (speudo) geneeskunde en gedragstheraphie en/of specialist ? want als ik het correct begrijp gaat het hier wel degelijk over een wetenschappelijk opleiding ?
of is dat eerder typisch voor een GT en niet voor een gedragsspecialist ?
of is dat eerder typisch voor een GT en niet voor een gedragsspecialist ? "
Geen idee, verandering van windrichting 
(ook al heeft het wel een punt, is dit een iets korter antwoord dan wanneer we het gaan hebben over de werking van het menselijke brein en het menselijk gedrag).
Hoeveel is hier op HP, als je gaat kijken naar wat er gezegd wordt, gebaseerd op wetenschappelijke basis. Ik denk niet dat ik je daar het antwoord moet opgeven, want dat je dit zelf ook wel weet.
Tuurlijk is de opleiding tot gedragspecialist een degelijke wetenschappelijke opleiding. Die dan behalve een zeer groot verschil bevat ook losstaat van de rest.
Ik kan mensen die anti-vaccinaties zijn gewoon niet serieus nemen, met hoeveel linkjes ze ook komen die hun aantijgingen "wetenschappelijk" zouden onderbouwen. 
En het is opvallend hoeveel "GT-ers" en hun aanhang onder die categorie vallen. Als er hier een GT-er zou komen die begint over vaccinaties dan kan ik denk ik niet meer stoppen met lachen.
Ja, dat is het mooie aan HP. Het is een laagdrempelig forum, waar iedereen aan iedereen vragen mag stellen, advies mag geven, ervaringen mag delen, belevenissen vertellen en met trots foto's mag plaatsen. 
Jong of oud, nieuwkomer of ervaren rot, kleine hond, grote hond, iedereen telt mee! 
Dobry
3 doggies
En het is opvallend hoeveel "GT-ers" en hun aanhang onder die categorie vallen. Als er hier een GT-er zou komen die begint over vaccinaties dan kan ik denk ik niet meer stoppen met lachen. "
nouja lachen is gezond, dus vooral blijven doen, 
(al vind ik dit niet echt een goed onderbouwde reaktie, op de inhoud van die linkjes kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat ze gelezen zijn en de referenties gechecked, maar dat moet ook kunnen op HP)
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?