Buren verbouwen

Ik woon in een rijhuis waarvan een van de huizen naast ons al enkele jaren leeg staat. Nu zijn ze daar plots al weken aan het verbouwen en ik heb het gevoel dat dit nog wel een tijdje zal duren. 

Mijn hondje is het niet gewoon dat er de hele dag geluiden zijn in het huis naast ons. Ze is al stressgevoelig en ik merk dat ze veel nerveuzer is nu er steeds lawaai is naast ons. Op geluiden in het huis naast ons blaft ze niet, maar ze wordt er wel zenuwachtiger door. Wanneer er dan ook nog heel vaak auto's en mensen voor onze voordeur stoppen en passeren en staan te praten, blaft ze daar wel op, wat ik dan weer vervelend vind (al weet ik dat ze daar niet kan aan doen). 

Een bijkomend probleem  is ook nog dat ze tijdens de dag van mij altijd buiten mag om in ons tuintje te plassen. Er wordt natuurlijk ook met haar gewandeld, maar ze mag ook buiten plassen wanneer ze dat wilt. Onze tuin grenst aan de achterkant en zijkant aan de tuin van die buren. Ook daar is ze het niet gewend dat er mensen lopen en ze wordt daar bang van. Ze is ook al een aantal keer buiten geschrokken van geluiden van de verbouwingen. Ze vraagt regelmatig om buiten te mogen, maar als ze dan buiten komt en ze hoort iemand staat ze daar meteen met haar staart tussen haar poten en wilt ze meteen weer naar binnen. Ze durft dus niet te plassen op die momenten, ook al moet ze wel. 

Ik vroeg me af of iemand ideeën heeft over wat ik kan doen om haar wat meer op haar gemak te stellen tijdens de verbouwingen en om haar wat meer rust te geven. 

Ga met haar kijken in de tuin en het huis naast je, laat je hondje kennis maken met de mensen die daar zijn en zodat ze ook kan zien dat ze daar bezig zijn met werk zodat ze meer geluiden kan plaatsen, en zodat je hond kan zien hoe het huis eruit ziet (dan kunnen ze vaak al veel beter plaatsen wáár geluid vandaan komt). Je kunt vragen of dat mag, en misschien kun je het een aantal keer doen.

Doe haar tijdelijk aan de lijn in de tuin.

Ook wat Careana ga ik in mee. Neem je hond mee om kennis te maken. Ze hoeven niet allemaal op je hond te duiken om te aaien, als je hond maar ziet wie de mensen zijn en even snuffelen. 

Hier ongeveer hetzelfde gehad en wij hebben eigenlijk niks bijzonders aan gedaan. We hebben er gewoon geen aandacht aan geschonken en gedaan zoals we altijd deden.

We kwamen in een nieuwbouwhuis wonen, eerst hadden we een appartementje. Java wou graag buiten in de tuin zitten, maar iedere keer als ze iemand hoorde schoot ze naar binnen en ging bang zitten kijken. 

We gingen gewoon af en toe buiten spelen, of ik ging aan de tuin werken, dan kwam Java er ook bij zitten. Nu reageert ze nergens meer op. Het ging dus vanzelf over, omdat wij deden alsof er niks was. 

Toen wij gingen verbouwen bracht ik onze oudste, Gioia, dagelijks 's morgens naar mijn schoonzus en ging ik haar 's avonds halen.

Dat was voor Gioia de beste oplossing om rust te krijgen, ze werd te zenuwachtig van al dat gebonk en over en weer geloop.

Pas als de grote werken achter de rug waren, bleef ze terug thuis bij ons.

Bedankt voor de reacties! 

Haar laten kennis maken met de buren heeft volgens mij weinig effect. Ze kan nu ook zien wat er gebeurt buiten, maar dat maakt voor haar geen verschil. Als ze mensen ziet lopen, wordt ze nog banger. De buren aan onze andere kant heeft ze al vaker gezien en ook dan is ze wat bang als die buiten zitten. Alleen zijn die wat stiller en zitten ze ook niet zo lang buiten, waardoor dat niet echt een probleem is.

Ik heb daarop ook al geoefend door met haar buiten te gaan zitten om haar aan de geluiden te laten wennen en haar op schoot te nemen (dan voelt ze zich veiliger) en op die manier was het wat beter, maar nu met de verbouwingen is haar angst dus weer terug en veel erger. 

@ Brenda: Wij doen ook alsof er niets aan de hand is, maar de deur kunnen we niet laten openstaan vanwege katten die niet buiten mogen. Als ik gewoon rustig buiten ga zitten en er geen aandacht aan geef, staat ze de hele tijd aan de deur te trillen en te kwijlen omdat ze weer binnen wilt. Dat lijkt me dan ook weer zoveel stress, dus uiteindelijk ga ik dan weer binnen met haar. Nu ondertussen durft ze meestal ook niet meer door de deur te gaan en blijft ze gewoon eerst binnen staan luisteren of ze zeker niets hoort buiten. Op momenten dat de buren er niet zijn, bvb 's avonds loopt ze dan wel gewoon buiten. 

@Martine: In omgevingen waar ze het niet kent (en zeker zonder ons, maar anders ook) heeft ze ook altijd wat stress. Dat moet sowieso regelmatig vanwege haar verlatingsgangst omdat ze dus niet alleen kan blijven. ze vindt het geen ramp, maar ze moet dan ook altijd wel even bekomen van zo'n dagje. Ik denk dat ze thuis met de verbouwingen nog steeds wat meer op haar gemak is. Als de oppassers bij ons thuis komen, heeft ze geen problemen, maar dat maakt in dit geval geen verschil natuurlijk.
Wandelen doet ze wel enorm graag, maar ik kan moeilijk een hele dag aan een stuk met haar buiten gaan wandelen, want ik moet zelf ook nog allerlei dingen in huis doen natuurlijk 

Gioia is ook zenuwachtig als ze ergens is zonder ons.  Maar die stress is minder dan dat ze bij ons zou gebleven zijn met dakwerkers die over en weer lopen, boren, muren afbreken enz.  De twee anderen zijn wel thuis gebleven, maar die zijn niet angstig aangelegd en waren gewoon blij als ze bij ons konden zijn.

Ik ben er zeker van, dat ik Gioia een grote dienst heb bewezen door haar naar mijn schoonzus te doen.

Kan je hondje niet bij je ouders?  Iemand die ze kent?  Ze kan dan wel stress hebben, maar dat breken enz.  is te veel lawaai voor een angstige hond.

Bij familie kan ze niet blijven, behalve soms bij mijn zus, maar dat lukt ook bijna geen enkele dag. De moeilijkheid is dat ze totaal niet alleen kan blijven, ook geen 10 minuten. Mijn zus studeert en is dus wel veel uren thuis, maar nooit een volledige dag 

Maar ik kan ook vergelijken hoe ze zich dan gedraagt en hoe ze zich nu gedraagt en ze is op dit moment echt nog meer op haar gemak thuis dan in een vreemde omgeving. Het is volgens mij ook een verschil dat het niet bij ons in huis is. De geluiden zijn nog wat gedempt en er komen geen vreemde mensen over de vloer. Het zijn alleen geluiden. Ze is er zenuwachtiger en onrustiger door, maar heeft vooral de neiging om op alles te reageren en minder rust te nemen. Maar bvb op dit moment ligt ze wel te slapen. Op andere plaatsen heeft ze dezelfde problemen, maar kwijlt ze ook van stress en slaapt ze de hele dag niet. 

Buiten is ze wel écht bang en is het een stuk erger dan binnen. 

Je zou kunnen kijken of bach  remedie wilt bij haar?

Ook zijn er relax pilletjes (van Sanal) te koop waar ik wel eens goede verhalen over heb gehoord. 

Niet beide tegelijk proberen natuurlijk. En geef de remedie of het pilletje ook even de kans om in te werken, en aantal dagen zeker proberen. 

 Ze krijgt al Clomicalm omwille van haar verlatingsangst wat haar ook al wat minder angstig maakt op straat of in andere omgevingen, dus het helpt wel . Maar dat kreeg ze natuurlijk ook al van voor de verbouwingen startten. 

Die tuin moet je voor haar weer leuk zien te maken, nodig haar uit om te spelen, jij weet wat zij het allerleukste spelletje vindt en dat moet je met haar gaan doen,samen, desnoods wekenlang aanhouden,tot ze weer vertrouwen heeft gekregen en gewend is geraakt aan al het nieuwe(geluiden/geuren).
Spelen en blijven aansporen om te komen spelen is vaak toch het beste, het geeft je hond een goed gevoel,ze komt dan weer los.
Het zal in eerste instantie niet makkelijk zijn..en misschien lukt het de soms wel,soms een paar seconden of soms niet,maar er komt een tijd dat ze weer gewoon wordt met de tuin.

Bij mijn hond werkt toch echt het beste om met haar te spelen 'als een hond'. Ik tik haar aan, ren weg, wrijf snel door haar haren, tik haar weer aan,'bijt' in haar pootjes(pak zacht en met snelle bewegingen haar pootjes),spoor haar aan met woorden die zij goed kent en associeert met gek doen zoals 'rennnnonnn', 'ik ga je pakken', 'ik ga je pootjes bijten', 'ik ga je duwen'enz enz. Maak goed gebruik van de woorden die ze kent en gooi al je speelsheid in de strijd

Voor in huis zou ik soms afleiden en soms niet reageren.

Wat hier helpt,vooral met opkomende vuurwerktijd is koekjes gooien met die eerste harde knallen,ze rent er dan achteraan en na een koekje of 5 (hele kleine stukjes) komt haar staart alweer omhoog.
En ook weer gek spelen helpt hier weer bij..en soms reageer ik even niet,dan komt ze ook wel weer bij.

Met alleen thuis zijn,zou ik de gordijnen goed sluiten,hoe minder prikkels hoe beter en de radio op en aangename stand zetten,niet te hard ,maar wel dat het wat van de geluiden hindert die van de buren komen.Ik zou het wel filmen, want dan kun je zien of zij het beter doet met of zonder muziek,het kan 2 kanten op werken,ze wordt kalmer doordat ze minder goed hoort waar die geluiden vandaan komen omdat ze worden gedempt door de radio geluiden óf ze wordt onzekerder omdat ze wel nog die geluiden hoort,maar niet meer goed kan plaatsen,daarom ook een juist volume zien te vinden.

Even een vraag, want dit heb ik gemist: had jouw hondje dit angstige gedrag al voordat ze bij jou kwam?

 Bedankt voor de tips! Dat spelen ga ik zeker proberen. ik heb ook al een aantal keren geprobeerd buiten snoepjes rond te strooien die ze dan moet zoeken (dat vindt ze normaal ook leuk) en dat lukt ook redelijk. Dan loopt ze wel heel de tijd heen en weer van de deur naar een snoepje en weer terug. 

In huis is ze trouwens niet angstig, vooral erg onrustig en gespannen. Ze wilt dan dus wel gewoon spelen of focust even op iets anders als ik haar iets lekkers geef, maar ze blijft heel alert en ontspant zich niet echt. 

Haar verlatingsangst heeft niets te maken met de verbouwingen van de buren. Ze kan sowieso nog niet alleen thuis blijven (behalve enkele minuten). Daar zijn we al meer dan een jaar mee bezig en daar heb ik nog een ander topic over 

 Ze is nu iets meer dan een jaar bij mij en daarvoor woonde ze bij mijn vader die is overleden. Ze is altijd een redelijk onzeker en gevoelig hondje geweest en dat zit ook een beetje in het ras. Alleen is het een stuk erger geworden sinds mijn vader (haar baasje dus) is overleden en ze naar mij is verhuisd. En toen enkele maanden later mijn vaders andere hondje waar ze mee opgegroeid was, ook is overleden, heeft ze nog een erge terugval gehad. Ondertussen is de angst al veel verbeterd, maar van nieuwe dingen en veranderingen blijft ze wel wat bang (en haar verlatingsangst blijft ook een probleem).

Dat heeft ook altijd dus wel wat in haar karakter gezeten, alleen was ze bij mijn vader goed aan alles gewend van pup af aan en zijn dood was dus ook enorm moeilijk van haar want ze waren heel hecht.