ik zit hier mee

We hebben nu al een half jaar een tweede hond erbij. Maar ik voel niks voor die hond. Met mijn eerste heb ik dit helemaal niet. Hou zielsveel van haar. Maar die tweede.. Ik irriteer mij vaker dan dat ik plezier heb. Ik doe wel van alles met haar, leer dingetjes, gaan veel wandelen etc. Maar qua liefde voel ik er niks voor. Vroeg mij af of er meerdere mensen zijn die dit herkennen en of dit ooit over gaat. Ik zit hier erg mee en schaam me er voor. 

Waarom heb je een 2e hond er bij en wiens keuze was dat? Waarom vind je deze 2e hond niks? En waar irriteer je je bij deze hond aan?

Honden zijn persoonlijkheden. De 1 kun je niet met de ander vergelijken. Met dat in je achterhoofd kun je deze 2e hond misschien beter accepteren?

Nee, ik heb geen tweede hond, maar ik zou het me ook niet kunnen voorstellen eerlijk gezegd.

Waarom heb je voor een tweede hond gekozen? Heb je wel goed nagedacht over een tweede hond en heb je wel goed gekeken welk ras bij je past?

Als je gaat wandelen, dan kun je de andere hond toch ook meenemen?

Ik zou zeggen; ga op een leuke cursus met je tweede hond om zo samen een band op te bouwen.

Niets voor te schamen, vind het heel eerlijk van je dat je dit hier neerschrijft...   wil het even uitleggen aan je...     je eerste hond is er al een poosje bij je, mooi gesetteld, je houdt van deze hond, zo hoort het ook.   Nu heb je een tweede hond erbij, daar kan je nog niet mee lezen en schrijven, nog geen enkele band mee opgebouwd, zo heel anders dan je eerste hond.....       wat zou je nou kunnen doen om ook van deze hond te gaan houden....ga voorlopig eens apart wandelen met deze hond, misschien een leuke cursus volgen....en zo een band er mee langzaam opbouwen....kijk niet naar deze hond van, hij doet niet wat ik wil, nog niet, behandel deze hond het zelfde als je eerste hond.....     geef het voor jezelf de tijd, en geef niet toe aan je irritaties, dat voelt de hond net zo goed, en heus als jij het de tijd geeft zal je straks net zoveel gaan houden als bij je eerste hond, 

Ik heb ook een tweede hond erbij, dat is niet altijd makkelijk, ga niet vergelijken....ik ben bewust apart gaan wandelen om de volledige aandacht te krijgen van deze nieuwe hond, en heus geloof me nou maar, je gaat dingen in deze hond zien dat je denkt, o wat leuk, zo anders dan de andere.....ga wat leuks doen, apart...en thuis behandel je ze gelijk....

Ik wilde een tweede hond omdat ik dat leuk vond. Mensen zeiden dat ze een nestje whippets hadden. Nu is de hond duidelijk geen whippet, maar zeker wel een greyhound kruising. Veel groter dan ik wilde. Eigen schuld, had ik maar een stamboom hondje moeten kopen. Maar zeg dan niet dat je whippets verkoopt.. 

Ik loop al heel vaak apart met ze omdat ik die greyhound kruising veel te wild vind doen met m'n whippet. Zo erg dat er al een paar gaten in de zijkant van haar zijn gekomen. Heeft nu dus ook altijd een muilkorf om als ze samen loslopen. Kan er helaas niet snel genoeg bij zijn om m te corrigeren. 

Die irritaties zijn er omdat ze dingen sloopt terwijl ze net een uur uitgelaten is, omdat ze op het aanrecht klimt om mijn brood op te vreten, ze kan niet normaal uit haar bakje eten, ze schrokt het op alsof ze nooit te eten krijgt. Heb nu een anti schrok bak en dat gaat al iets beter. Geef haar weer drie maaltijden op een dag in de hoop dat dat minder wordt.

hoeveel verschil aan leeftijd zit er tussen de hondjes

Over je eerste alinea ga ik niet wat zeggen. Je weet nu hoe 't gaat bij de huis/tuin/oeps nestjes. Je huiswerk vooraf goed doen voorkomt een bult problemen. 

Wat doe je verder op de dag met de hond dan? Al eens aan hersenwerkjes gedacht? Ligt er voldoende kauwmateriaal?

Verder zul je het wild doen, het op het aanrecht klimmen, slopen enz moeten afleren. Dat hoort bij opvoeding. 

Iedere hond is anders. Had je de eerste hond ook al vanaf pup?

Je eerste hond staat naar je hand, heb je opgevoed. De pup moet nog alles leren en dat is aan jou. Natuurlijk zijn er karakterverschillen.. het zijn geen kloontjes. Momo en Elsa zijn nichtjes, zelfde ras ook. Maar verschillen als dag en nacht van elkaar.

Bij mij is de band met Elsa enorm gegroeid door het schapendrijven. Ik kan echt oprecht zeggen dat ik nu net zo knettergek ben met haar als met Momo terwijl dat toch ook heeft moeten groeien. Ook ik vond het eerst wat lastig om te wennen aan hun verschillen.

Mijn advies is dus; Ga met je pup iets doen. Een cursus of een sport. En laat de andere hond dan thuis. Even intensief tijd voor jullie tweetjes..

 Ik vrees dat je hier zelf veel kan aan doen, spijtig dat je dit gedrag een half jaar laat aanslepen...

Dat beestje kan het niet helpen dat ze niet "beleefd" eet en daarom schrokt, dat is niks om je in op te winden.  Ze heeft steeds honger.  Geef haar gewoon meer eten dan hoeft ze niet op je aanrecht te klimmen om een boterham te pikken.

Ik denk dat ze ook niet echt plezier beleeft aan het uitlaten, hoe laat je haar uit?  Doe je wat met haar?  Of moet ze gewoon maar wandelen met een muilkorf op?  Trouwens, die muilkorf is onzin, je doet niks aan het probleem.  Stop met dat ding en ga aan het opvoeden, kan je het niet zelf, ga dan naar een school of een GT.

Je zal gewoon sneller moeten reageren op haar als ze je andere hondje lastig valt.

Op de eerste alinea reageer ik niet, enkel dat de hond er niet kan aan doen dat hij een kruising is, dat is jouw schuld.

Ik heb op het moment vier honden, één is helemaal mijn zin niet, de hond van mijn moeder, ik heb beloofd dat ik voor hem zou zorgen als zij het niet meer zou kunnen.  Dat doe ik dus.

Ik zal hem niet anders behandelen dan de anderen, al houd ik erg veel van mijn andere honden (trouwens elk op een andere manier), hij kan er niet aan doen dat ik met hem geen band heb.

Houd dus op met te denken aan wat je niet leuk vindt aan de hond maar zoek zijn leuke dingen op en ga aan het werk met gehoorzaamheid.  Dit had veel eerder moeten gebeuren en dan had je nu al een hondje dat iets kende.

De hond is niet de hond die je verwacht had, vandaar dat elke kleinigheid jou ergert.

Ik zou de hond accepteren, ze is nu eenmaal wie ze is en ze heeft vast ook haar leuke kanten zoals elke hond.

Je hebt nu de verantwoording voor haar, en zal dus je verwachtingen moeten bijstellen. Die band komt heus mettertijd, maar je zal haar moeten accepteren, ook dat die band anders is als met je eerste hond.

Dingen slopen kan verschillende oorzaken hebben, verveling, frustratie. Loof haar veel, doe hersenwerkjes en andere leuke dingen met haar, is goed voor haar zelfvertrouwen en goed om een band op te bouwen.

Geef je haar in alle rust te eten? Schrokken kan ook komen omdat ze zich niet op haar gemak voelt, door bijv. doordat de andere hond te dicht in de buurt komt, of dat iemand door haar etensbak graait of steeds vlak langsloopt. Een hond hoort in alle rust te eten. Krijgt ze regelmatig een lekker bot om op te kauwen? Kauwen geeft stofjes af waar honden rustig van worden.

Ook tussen de honden zelf goed begeleiden, op een positieve Manier, niet de honden het zelf uit laten zoeken. Als ze te wild is voor de kleine hond zou ik haar voorlopig tijdens die gezamelijke wandelingen aan de (lange) lijn houden ipv een muilkorf om te doen.

 goeie tip doet het hier ook savonds als dochter op bed licht is het speeltijd met aika

je hebt gewoon die tijd met je hond nodig om een band op te bouwen

De tweede hond is nog een pup/puber. Het is heel normaal dat hij nu dingen sloopt en op dingen springt wat niet mag.

Dat hebben allebei onze honden gedaan. Ze hebben een tijd in de bench gezeten, en daarna was het bij Jaimy over. Bij Puck niet, die ging steeds weer een beetje meer slopen. Ze deed het alleen als wij er niet waren, want ze wist goed dat het niet mocht. Daarom heb ik gedaan als of ik weg ging, en ben buiten gaan zitten kijken wat ze ging doen. Al vrij snel pakte ze wat van tafel, waarom ik de deur open heb gemaakt en even heel boos ben geworden. Vanaf toen heeft ze niks meer gesloopt of gejat. Vast niet ''pedagogisch verantwoord'', maar het heeft wel geholpen en ze krijgt er veel vrijheid voor terug. 

Maar als je niks met de hond hebt, en je snel irriteert zijn er vast weer andere dingen waar je je aan gaat ergeren. Dat is normaal hoor, maar niet eerlijk naar de hond toe. Is het misschien niet beter om er over na te denken om hem te herplaatsen?

Klinkt misschien raar. Maar het lijkt me voor de hond fijner om ergens te wonen waar ze wel een goede band met hem hebben en waar mensen zich niet steeds aan hem ergeren. De hond voelt dat ook.

Ik ken je gevoel (gelukkig) helemaal niet. Wij hebben ook 2 honden, beide herplaatsers. 

Ik ben knettergek op die 2 debielen! Ze verschillen als dag en nacht van elkaar en dat maakt het juist zo leuk.

De één eet en wandelt alsof zijn leven ervan af hangt, de ander doet alles op zijn dooie akkertje. 

Tja, dat kan je je aan irriteren of je besluit ervan te genieten, dat laatste doe ik! 

Met de één vlieg ik door de straten, met de ander slenter ik erdoor..

Probeer echt de leuke en mooie dingen te gaan zien en vergroot die uit in je gedachten! 

Je hebt een pup, die je zelf hebt uitgezocht, en nu 6 mnd oud is altijd een muilkorf om als de honden samen zijn???? Dit vind ik echt niet kunnen. 

Edit

 Alleen als ze allebei loslopen staat er. 

Zie niet wat daar erg aan is. Als een muilkorf goed is aangeleerd heeft de hond er geen last van, en hij kan de andere hond geen gaatjes meer happen. Vind het eigenlijk wel een goede oplossing. Zo krijgt hij toch nog de vrijheid, ze had er ook voor kunnen kiezen om hem aan te lijnen. Dat vind ik zieliger dan een muilkorf. 

vind dit best een belangrijk onderwerp ik ken mensen die ook zoeen probleem hadden en daar niet over wouden praten resultaad hun hond is weg 

EN DAT LACH NIET AAN HET HONDJE 

best een braaf beestje 

Naomi,  het is een pup die zijn eigen bijtkracht nog niet eens kent. Dat gebeurt pas als de pup met andere honden speelt en op die manier leert tot hoever hij kan gaan. Dat lukt niet met een muilkorf om. Naar mijn mening beïnvloed je dan het karakter op een manier die voor een pup alleen maar als negatief wordt ervaren. Hij kan en mag niet spelen en leert niks. Dat het Er ruw aan toe gaat soms geloof ik maar de whippet zal best een grens hebben. Als eigenaar kun je ook stellen er overwicht in te hebben. De makkelijkste manier is een muilkorf. Heb je zelf geen omkijken. Maar dat gaat de pup straks wel tussen de oren zitten. Juist met 6 mnd....of hij wordt straks helemaal een ongeleid projectiel, of het geeft hem geestelijk zo'n knauw dat de pup in zich zelf keert. Er zijn al heel wat verknipte honden doordat de opvoeding te wensen over liet. Wil men dat dan? Als het echt is dat er geen band is dan is het misschien een optie om de pup juist nu al te herplaatsen en niet te wachten tot het diertje gevormd is. Een pup geestelijk benadelen hoort in mijn optiek niet.

 Helemaal mee eens.

De muilkorf is niet raar hoor. Menig windhond draagt een muilkorf niet omdat ze vals zijn, maar omdat ze zo snel zijn. Ze halen met gemak soms snelheden van ongeveer 50 km per uur als ze dan eens speels happen is een winkelhaak al snel gemaakt bij de andere hond. Daarbij is je andere hond ook een windhond en die staan ook wel bekend om hun dunne huidjes waar dus heel snel wondjes in komen. Dus als jij voor een muilkorf kiest op het moment dat ze even lekker hun benen kunnen strekken is alleen maar goed en veilig. Hoe goed jij ook wil reageren op het moment van een sprint ben je altijd te laat! 

Dus laat dat dragen van een muilkorf lekker los, daar is niks mis mee. Je hond vind het dragen van een muilkorf niet erg en zo kunnen ze veilig los. 

Je hebt trouwens speciale muilkorven voor windhonden, bij deze muilkorven kan de bek veel verder open wat handig is als ze zo rennen. Bij de doorsnee muilkorf (baskefil heet die volgens mij) is de ruimte hiervoor veel beperkter. 

Daarnaast is het idd een puber nu en deze periode kan voor heel wat irritatie zorgen. Even je tanden op elkaar en probeer zoveel mogelijk de min punten van je af te schudden en vooral te kijken en te genieten van de pluspunten die je vast ook op een dag met hem meemaakt! 

Deze periode gaat over en zal minder worden. Maar bepaalde streken horen natuurlijk ook gewoon bij je hond. 

Mijn zusje heeft een whippet en die is ongeveer net zo erg met eten als jij over jouw hondje beschrijft. Het is irritant en je moet constant opletten, maar tis stiekem ook wel heel erg grappig hoe vindingrijk hij is en hoe stiekem hij er tussenuit knijpt als ze ergens op visite zijn om vervolgens tot de ontdekking te komen dat meneer heerlijk op het aanrecht staat te snoepen van de taart...

Jemig, wat een reacties. Ik gebruik een muilkorf omdat ik niet snel genoeg kan zijn als ze loslopen. Kan ik wel gaan lopen roepen, maar daar heeft ie op zo'n moment schijt aan. Dat gebeurt echt niet binnen handbereik hoor.. Muilkorfje gaat alleen om als ik met ze samen loop. En het is inderdaad speciaal voor windhonden. Niks zielig aan. Als ik alleen met die pup loop heeft ie m niet om. Want zodra we met z'n drieën een andere hond tegenkomen en m'n oudste (van 2,5) wilt snuffelen, beukt die pup zich zo bovenop haar waardoor ze de hele tijd bij mij in de buurt blijft. Die oudste heeft er dan ook weinig plezier in. Misschien is een lange lijn wel handig, daar ga ik achteraan. Ik heb niks tegen een muilkorf, wil gewoon niet dat ik constant die wonden moet laten hechten bij de dierenarts en dat m'n whippet pijn heeft. Zij geeft haar grenzen veel te laat aan. Is gewoon te lief.

Als ik alleen met die pup loop is het hartstikke leuk, dan zit ie niet steeds achter m'n whippet aan. Dan speelt ze wel normaal met andere honden. Ik weet niet wat dat is. 

Maar je laat je pup toch niet beuken op een andere hond? 

Je moet je pup leren wat wel en niet mag.

Tetter er maar gerust een keer overheen als je pup zoiets doet. Of het is gewoon uitlaten aan de lijn en niet los als de pup zich niet gedragen kan. 

Hier een maltezer en mn zusje heeft een pekingees met overgewicht, nou, die kan ook beuken als een malle. Dat heeft ie een keer bij puck gedaan, toen wist ie dat hij dat niet weer moest doen. Puck vloog zowat een halve meter door de lucht. 

Ook heb ik ze geleerd op latere leeftijd dat er binnen niet gespeeld mag worden. Doen ze dus ook niet. Zelfs niet als ik niet thuis ben.

Veel dingen staan of vallen dus gewoon met opvoeding. 

Dan krijgt ze echt wel een sneer hoor, als ze dat doet. Maar ze rent dan gewoon weg, zakt ze door d'r voorpoten en kijkt me zo aan van 'doet me lekker toch niks'. Binnen wordt er bij ons ook niet gespeeld. Daar is t niet groot genoeg voor. 

Ze heeft trouwens een hele doos vol speelgoed, kauwdingen en knuffeltjes.

Jij zal je pup toch moeten opvoeden hoor, al die hulpmiddeltjes voorkomen enkel.  Je moet het aanpakken en er voor zorgen dat jouw hondje naar je luistert.

We zijn allemaal wel die fase doorgegaan dat onze hondjes bananen in hun oren hebben.  Het is aan ons daar iets aan te doen.

Je bent al laat, ga aan het werk of zoek hulp.

 Bij een volwassen hond ja maar een pup die moet socialiseren niet.

 Hoe zorg je ervoor dat er binnen niet gespeeld wordt?

Hier is het commando 'Noeg!' (van 'genoeg') daarvoor er in geslopen. Zodra Elsa teveel met Momo bezig is of ze samen aan het klieren zijn zeg ik met duidelijke stem 'Noeg!' en is het klaar. Dan houden ze ook op en gaan iets anders doen.

Op de puppycursus kwam ik er achter dat dat commando buiten in spelsituaties ook prima werkt bij Elsa. Ik wil dat ze ophoudt als een zwakkere hond/pup op de rug gaat liggen en riep daarom ook een keer uit automatisme 'Noeg!'. Ze stopte meteen. Daarna ben ik dat blijven gebruiken. Nu stopt Elsa zelfs uit zichzelf in zo'n situatie en zijn puppyeigenaren erg blij met haar. Gisteren nog een stuk opgelopen met een boxer van 15 weken oud. Ze was het ideale speelkameraadje voor die pup. Als het hem te hard ging, ging hij gewoon op zijn rug liggen en dan gaf zij hem tijd om te herstellen tot hij weer aangaf verder te willen spelen.

Kan jij je pup zo'n commando niet ook aanleren? Thuis beginnen?

Overigens weet Elsa precies bij wie ze dan wel door mag gaan. Bij honden die haar goed aankunnen, zelfs sterker en fitter zijn dan zij, en waar de rollen steeds wisselen, gaat ze gewoon door als die op de rug liggen. Bij honden die het ook dan nog steeds leuk blijven vinden dus.

Hier speelt ze met haar vriendin, een Kelpie van 2 jaar die haar echt gemakkelijk aan kan.

Ik begrijp je,hier kwam mijn huidige hond ook als 2e hond.

Een dag en nacht verschil met de eerste.

Alles wat ik eerst kon,kon niet meer even lekker naar de kreek zat er niet er meer in,iedere hond die de oudere hond benaderde wilde hij bijten.

Heb toen geen muilkorf gekocht maar een autootje zodat ik met ze buiten de bebouwde kom kon.

Hij zou zich letterlijk ook doodvreten,kreeg genoeg eten maar het was nooit genoeg. Heeft mij ook nog 3 operaties gekost.

Heb ook vaak gezucht waar ben ik aan begonnen maar gelukkig kreeg ik heel vlug een band met hem en hebben we keihard gewerkt.

Ik had er vaak meer ellende dan plezier van.

Maar ik had de tijd werk niet meer,geen druk gezin dat zijn allemaal dingen die meespelen.

Nu hij ouder wordt en alleen is genieten we optimaal maar het heeft lang geduurd,ben blij dat hij ouder is.

Of je gaat keihard voor je 2e hond of herplaatst hem,andere opties zijn er niet.

Ik zou het allebei begrijpen omdat ik weet wat het is om zo een hond te hebben die zo een zware wissel trekt op je leven.

Als je met beide honden loopt vind ik de keuze muilkorf niet verkeerd hoor.... ik heb hier ook een langneus die al bij de DA zit als er alleen maar een hond naar haar kijkt

Sommige windhonden hebben echt extreem dunne huidjes en ter bescherming van je oudste hond zou ik dan ook die muilkorf rustig omdoen

Dat..., of kiezen voor een lange lijn, zodat je controle kan houden over je klierpuber 

Windhonden blijven toch een volk apart.... en soms zit er ééntje tussen die in de opgroeifase nog net ietsjes erger is als de rest

Ze spelen nu eenmaal met die poten en bek, ze zijn ras opportunisten die voor iets lekkers (eetbaar of om op te slapen) alles uit de kast trekken om het voor elkaar te krijgen

En ja... dan zijn die lange poten en neus super handig... want uiteindelijk kom je overal bij als er geen voorzorgsmaatregelen getroffen worden

Hier staat dus nooit meer iets eetbaars op het aanrecht.... ook niet in bakjes of zakjes

Ze weet prima dat ze er niet op mag komen, maar ja.... soms komt het draakje in haar naar boven en dan zijn ze zo vliegensvlug dat er geen actie van onze kant snel genoeg is

Dan is er dus maar 1 partij fout, en dat zijn wij.... dan hadden we maar op moeten ruimen

Neemt niet weg dat er heel veel valt op te voeden hoor.... hier is het ook prima in orde gekomen, maar blijf er wel de humor van inzien....

Geniet op de momenten dat ze heerlijk knorrend, opgerold (liefst onder een dekentje) haar avonturen van vandaag ligt na te beleven

Geniet van de momenten dat ze met andere honden speelt en rent (want dat schijnt ze dus prima te kunnen)

Geniet van de kracht en schoonheid van dat slanke lijf

Geniet van het feit dat ze de maaltijd zo lekker vindt dat die in no time naar binnen gewerkt moet worden  (duizend keer beter als zo'n meut die met lange tanden bij de bak staat en vervolgens halverwege stopt met eten)

Hier heeft het ook even geduurd hoor... met alle liefde in huis genomen en opgevoed.... maar tjonge, wat die blonde allemaal verzon, gewoon omdat het kon.... gek werd je ervan

We zijn nu aan t sparen voor zo'n bak waar het brood in kan. Voor de rest hebben we namelijk niet veel opbergruimte. Ik kan ook lachen om die pup hoor, maar dat is dan als ik alleen met haar op pad ga. Anders heb ik de hele tijd het gevoel dat ik scheidsrechter moet spelen. Ze is hartstikke sociaal, naar mens en hond. Dus ik snap al die heisa niet om dat muilkorfje..  

Dank je, Ina. Jij weet gelukkig wat windhonden inhouden. 

 Momo heeft ook een periode een snuitje gehad hoor (voor een andere reden). Als dat even de beste oplossing is dan moet dat maar.

Kan je niet vaker met één hond tegelijk lopen?