Vreugdeplasjes..

Aangezien ik er zelf al een poosje uit ben en met Binky nooit moeite heb gehad met zindelijk maken, hier een vraag voor de pup van vrienden van mij.

Sinds hij bij hen woont op 8 weken leeftijd, heeft hij vreugdeplasjes. Nu is hij 5 maanden en heeft hij het nog steeds. Het is voornamelijk bij bezoek en bij andere honden bij binnenkomst. Binky gaat vaak mee en de ontmoeting van deze twee houden we inmiddels buiten want hij blijft erbij plassen.

Ook als ik alleen kom, laat hij urine lopen. Ik begroet hem nooit en loop gewoon door. Maar altijd liggen overal druppels van zijn enthousiasme.

Geheel zindelijk is hij ook nog niet, grotendeels plast hij buiten maar bij niet opletten ook nog binnen. Ik weet Dat dit best een lange tijd kan duren. Ze gaan consequent met m naar buiten op vaste tijdstippen en na druk spelen en dan moet hij altijd een plas. De plasjes in huis zijn ook grote plassen. Geen bloed bijmenging en lijkt geen last te hebben van plassen. K wil welbinnenkory urine meenemen voor n onderzoek op ontsteking maar ik verwacht t niet.

Hebben jullie ervaring hiermee? Hoe kan dit ect opgelost worden? De eigenaresse is nogal van CM en heeft ervaren dat op het juiste moment corrigeren ervoor zorgt dat hij geen vreugdeplasjes heeft. Maar ik ben van mening dat er ook een andere manier moet zijn. Dus brand los!

Ik volg even! Hier ook een met vreugde plasjes.. Wel alleen als gij een volle blaas heeft maar is handig om een oplossing te hebben als hij het in de toekomst ook blijft doen :)

Geen vreugde plasjes, maar deemoeds plasjes.

Het op die momenten zo spannend vinden en de plas niet meer kan ophouden.

Stres slaat ook bij ons op de blaas.

Het gaat vanzelf over, bij meer controle over de blaas.

Je vriendin wilt corrigeren, haar vragen wat ze wilt corrigeren.

Feit dat de hond het te spannend vind?

Want plassen is slechts een symptoom. (in combinatie met nog niet de volledige controle hebben)

Yes ervaring mee.. 

Tot 9 maanden was het heel vaak.  Bij thuiskomst mezelf en partner, maar ook bij langskomen van of langsgaan bij familie. Hij is nu net een jaar en het gebeurt niet vaak meer (afkloppen!).

Onze andere hond heeft dit nooit gedaan, dus we hadden geen idee hoe het op te lossen en zou het ooit over gaan.

Sowieso werd er hier niet op gereageerd. Niet boos ofzo. Gewoon hup weer met een doek er langs. Maar op den duur hing er wel steeds spanning, en dat helpt niet mee.

We zijn toen begonnen met binnenkomen via de achterdeur. Zodat hij buiten kon begroeten. Dan heb je in ieder geval geen stress van 'kunnen we straks weer dweilen'. Dat kan hij natuurlijk aanvoelen, wat niet helpt met het oplossen van het 'probleem'.Dan wat brokjes strooien zodat daar zijn focus op lag. Dit ging al snel over in geen brokjes maar  zijn favo buitenspeeltje gooien ter afleiding en hem dus ook niet flink begroeten. Gewoon in kalmte dat speeltje wat gooien en af en toe even een aai. 

Ook als visite langskomt, via buiten en hem geen aandacht geven. Pas als hij een beetje bedaard was even een aai en allemaal naar binnen.

Als ik bijvoorbeeld naar mijn ouders ga, dan probeer ik hem iedere keer voordat ik naar binnen ga even een plas te laten doen. En verder eerst in de hal. Andere hond mag eerst naar binnen. Dan doe ik jas en schoenen uit. Laat ik hem een zitten of liggen, en blijven tot ik de deur helemaal open heb gedaan. Dan gooi ik soms nog wat brokjes naar binnen als ik zeg dat hij mag gaan. 

Maar goed, vanaf 9 maanden vrij snel resultaat. Nu is het nog vrij zelden. 

Deed onze hond toen die jong was ook. Zou het negeren, proberen de situatie iets minder spannend te maken en komt met de leeftijd vanzelf goed. Was hier met ongeveer 10 maanden oud helemaal over. 

Ons hondje doet dit ook in 1 specifieke situatie: wanneer er mensen binnenkomen die ze goed kent, maar ook niet héél goed kent en die ze niet zo vaak ziet. Ze is dan heel blij en vindt het tegelijk ook wat spannend. Bij mensen die ze echt goed kent doet ze dit niet en bij mensen die ze niet kent, doet ze dit ook niet want dan blijft ze uit de buurt en is ze dus niet zo blij. 

Wat bij haar het best helpt, is als iedereen kalm blijft en wanneer de mensen die binnenkomen haar ook eventjes negeren en heel rustig blijven tot ze zelf wat rustiger is. Dan plast ze niet. 

Als de mensen haar meteen beginnen aaien en zelf ook enthousiast reageren als ze haar zien, plast ze eigenlijk altijd een beetje. Zelf reageer ik daar niet op. Ik weet dat dit van blijheid en spanning is en dat ze daar echt niet kan aan doen. 

Ik heb een klantje: meer dan 3 jaar en plast bij wijze van spreken al als iemand naar hem kijkt.

Er is geen medische afwijking gevonden.

Is wel een broodfokhondje. Heeft totaal niks zelfvertrouwen.

Bij sommige honden gaat het nooit over, zeker niet als de baasjes fout reageren erop.

Ik volg ook graag mee. Heb ooit op de hond van de buren moeten letten. 1 volle week lang en hij plaste ook als je al naar hem keek. Was enorm onderdanig en zelfs een beetje bangig.  Hebben toen een plasband gehaald want het was niet meer vol te houden. Hebben hem idd de rest van de week moeten negeren. Zou heel fijn zijn moest er iets aan te doen zijn maar ik vrees dat het moeilijk is af te leren...