de hond en voel me niet happy

Miranda,

Je weet precies wat je pup nodig heeft; liefde, tijd en zorg.

Ook schrijf je dat je veel vrije tijd hebt.

Ik denk dat je je zelf onderschat; je bent volgens mij best in staat om je hond goed door de puppytijd te begeleiden en tot een echt maatje van je te maken. Dit hondenmaatje ga je nodig hebben; vriend en zoon altijd weg. Vriend niet te vertrouwen. Iemand, die niet te vertrouwen is, zou ik niet als vriend willen hebben. Investeer je energie in positieve dingen.

Hondenliefde is onvoorwaardelijk. Open je ogen voor wat je allemaal terugkrijgt van je pup en straks als volwassen hond; je moet wel het positieve willen zien.

Wat is het voor een hondje en hoe ? Als je vragen hebt over opvoeding, trainen etc. kan je op dit forum altijd terecht. Ik hoop dat je er voor wilt gaan. 

Ik wilde zeggen dat ik akkoord ga met Loesje. Alleen lukte dat niet zo best

Het is jouw hond. Gun ze haar baasje. In liefde en haat (dit was het niet...), in ziekte en gezondheid, weet je wel? Zoiets toch

Ik had na een week ook zoiets van; pfoe waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Maar dat gevoel ging heel snel weg. Ik had er immers zelf voor gekozen, hoe moeilijk het soms ook was. Een week vind ik erg snel om het op te geven. 

Je wist van te voren dat het veel werk zou zijn: uitlaten, veel met de hond bezig zijn. En je hoeft echt niet de hele tijd thuis te zijn. Neem de hond mee naar vrienden, ga lekker lang wandelen, neem hem gewoon lekker overal mee naar toe. Is ook goed voor de hond. 

En zo te horen is er meer mis met je relatie dan je wilt toegeven. Vriend de deur uit en de hond erin. Als je je vriend alleen in het weekend ziet en zelfs dan zie je hem amper.. blijf dan in godsnaam thuis met je zoon en je hond. Dan verdiend hij jou niet als hij je zelfs dan laat zitten in de korte tijd dat jullie elkaar zien.

Laat het los, dan word alles veel makkelijker. Ik zat ook vol met stress de eerste week, niets lukte, had het gevoel dat ik faalde.. op het moment dat ik dat los heb gelaten ging het super. En ook beter met de hond. Ga niet opgeven na een week en stop met smoesjes. Jij hebt gekozen voor de hond in combinatie met je zoon etc. En dan kan je niemand wijsmaken dat je niet wist dat het zo zwaar zou worden. Hou vol, je moet je draai nog vinden samen met de hond. 

Hoe gaat het nu met jou? 

Ik ben het niet helemaal met de meeste mensen eens, vrees ik. Ik kan me er namelijk iets bij voorstellen dat je iets héél graag wilt, maar als het dan de realiteit is geworden, dat je dan ineens anders voelt omdat je de situatie hebt onderschat. Ik zie vaker mensen die een hond nemen en dan blijkt het de 'verkeerde voor hun' te zijn. Bijvoorbeeld omdat die veel meer beweging of aandacht nodig heeft dan gedacht of dat die al andere baasjes heeft gehad en daardoor mankementen heeft die er niet meer zomaar uitgaan.

Toen ik weer een nieuwe hond zocht, nadat mijn vorige trouwe viervoeter 1 jaar daarvoor overleden was aan ouderdom, heb ik wel erg lang moeten zoeken voordat ik weer de juiste tegenkwam, die bij me past. Je hebt toch bepaalde voorstellingen en wensen hoe die moet zijn, etc. Het moet bovendien ook klikken, want elke hond is anders.

Dus ik kan me héél goed voorstellen dat je na 1 week zoiets kunt hebben dat het toch niet de juiste hond is omdat die niet aan bepaalde wensen voldoet of omdat de verantwoordelijkheid toch te groot is. Om hem dan toch maar te houden omdat hij anders zielig zou zijn, vind ik ook geen goede optie, want is hij dan wel beter af?

Ik klink misschien heel hard en zo is dat niet bedoeld. Ik zelf zou me waarschijnlijk wel aan de situatie aanpassen. Maar omdat ik te vaak om me heen heb gezien dat mensen honden nemen, die niet echt bij hun levensstijl of verwachtingen lijken te passen, ben ik van mening dat een eigenaar de vrije keuze heeft om hem na korte tijd weer weg te doen, mits die wél een goed baasje voor hem kan zoeken. Beter als dat de hond uiteindelijk helemaal niet aan zijn trekken komt en emotioneel dan echt een zielig geval wordt doordat die te vaak alleen zit of geen vermaak heeft. Een hond is heel gevoelig en hij voelt ook zonder woorden hoe men over hem denkt. Als je hem dan pas over 1-2 jaar wegdoet is die nog veel verknipter dan eerst en krijgt die pas echt een deuk!

Ik denk dus dat een hond zelf ook niet gelukkig wordt als hij zich niet 100% gewenst voelt.

MAAR, als je nu gewoon in een algemene dip zit en je herkent zoiets van jezelf omdat je dit vaker hebt in een nieuwe situatie, dan zou ik ook zeggen dat je even door moet bijten om aan de verantwoordelijkheid te wennen. je moet immers nog naar elkaar toegroeien en als je wél een beetje liefde voelt, dan komt dat wel.