de hond en voel me niet happy

Wat ik nu ga vertellen zullen jullie niet leuk vinden en ik zal denk ik ook wel kritiek gaan krijgen.........

Mijn situatie : ik woon met mijn zoon 17 door de week in ons huis. In het weekend zijn we bij mijn vriend. Ik ben 3 ochtenden aan het werk. Het ging allemaal goed. Tot nu. 

Ik wou al zo lang een hond, echt al 2 jaar lang heb ik er over nagedacht.... ik ben opgegroeid met honden en ik zag het weer helemaal zitten, een hond! een kameraadje waar ik mee kon gaan wandelen, heb veel vrije tijd en mijn vriend is veel weg ( motorrijden, uitnodigingen voetbal, altijd bezig en veel onder de mensen) Mijn zoon is hele dagen bezig met school en werk en in de avond zijn vrienden.

Nu, ik heb eindelijk wat ik hebben wou..... een hond... Ik voel me zo ongelukkig en voel me heel alleen ondanks dat ik de hond heb. Het is een pup van 5 maand. Ik ben nu veel thuis, in mijn eigen huis, zit vast aan de uitlaatrondes, bezig zijn met de hond en huishouding....... wat mij allemaal heel zwaar valt. En als dit nog niet alles is.....  de sfeer tussen mij en mijn vriend is nu zeer slecht...... veel ruzie,ik vertrouw hem niet denk ik en we zien elkaar nu weinig. Het staat op knappen en ik voel me zeer ellendig. Ik hoor weinig van hem.  Hij lijd zijn eigen leven en ik kan niet wennen aan de nieuwe situatie met de hond.  Ik voel me onrustig, niet happy en sterker nog....... dit gaan jullie niet leuk vinden........ maar ik kan de situatie niet meer handelen..... de gedachtes gaan dat de hond beter af is bij iemand die wel de liefde, tijd en zorg kan geven die de hond zo zo en zo enorm verdient. Ik heb haar net een week maar ik voel mij niet gelukkig. Het spijt me zo .... Ik den k ook dat ze het voelt......... 

Ik wil dit even van me afschrijven ......... Ik zie het niet zitten op dit moment.  

Ja de theorie is vaak anders dan de praktijk. Het is ook heel erg wennen als je nooit een hond gehad hebt.

Een week is natuurlijk nog maar kort. 

Sterkte met alles.

Een weekje is natuurlijk erg kort! 

Wellicht gaat het vooral niet goed tussen jou en je vriend en is de pup erbij "gewoon" teveel. 

Is je hond wel zindelijk? 

Veel mensen hebben "de puppy blues" nu is jou hond misschien wel ouder dan de gemiddelde pup die net bij iemand is, maar natuurlijk kan het jou ook zwaar vallen. 

Natuurlijk kaart je een paar puntjes aan, dat ik denk "tja dat kon je van te voren weten" 

Maar ik denk ook dat je het jezelf en je hond verplicht bent het een kans te geven, toch langer dan een week. Want kan me niet voorstellen dat je niks om zo een diertje geeft. 

Ik vind dat je de problemen met je vriend moet oplossen en voor je hond moet gaan, je hond kan er niks aan doen he 

Onderneem je iets met hem qua hondenschool? 

Een week....

Soms word ik hier een beetje boos van, wat verwacht je van een pup? Als je een hond wilt die gehoorzaamt, zindelijk is en rustig in huis moet je een volwassen hond in huis nemen.. ik bedoel dit niet kwaad maar och wat verwachten we veel van een kleine pup. Tuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn, ook ik liep soms es tegen de muur. Raiko was een pittige pup maar het is voor de pup ook wennen, de wereld is zo groot voor dat beestje...

De problemen met je vriend zijn er wel al langer dan een week toch? Zit eens samen en probeer samen hier door te komen.

Het is normaal dat jouw eigen routine verandert. Je hoeft je niet schuldig te voelen als jij dit zo ervaart, dit gaat ook over, zoals  hierboven geschreven ; de puppyblues... bij baby's hebben mama's dat ook wel eens, ook al is het taboe, maar je bent wel verantwoordelijk voor je hondje dus je mag je gevoel erkennen maar wel je verantwoordelijkheid nemen, als je een band opbouwt gaat dit over en de problemen met je vriend moet je aanpakken, daar is de hond niet de schuld van

Ik vraag me af is de hond de ECHTE reden of feit dat je vriend nu anders reageerd en meer zijn ware gezicht laat zien. 

Dat een nieuwe hond wat meer aanpassing / spanning met zich mee brengt is logisch maar een relatie daarop knappen van komt te staan ? 

Dan zat er eerder al iets mis. 

Dus ... belangeijkste vraag ... ligt het werkelijk aan de hond en wil je wel terug naar iemand zoals je vriend ... je hebt eindelijk iets wat je graag wilde maar door hem wordt de lol weg genomen dus ook de aandacht en alles wat je hond en jij nodig hebben om de band te krijgen 

Want in mijn ogen zoals ik het lees is niet de hond het probleem. 

 VAn mij krijg je geen schop hoor.....hoewel....    een pup is heel veel werk, en je hebt nog na een week niet het ritme te pakken, ook de pup niet...wat zijn je gevoelens voor de pup als je zo naar hem zit te kijken, voel je dan dat je toch veel om de kleine geeft ? Zo ja....dan ga je er aan werken om een goed ritme te pakken, dat is er niet binnen een week, kijk naar de leuke momenten en niet naar de momenten dat het even niet gaat, een hond is nimmer een kant en klaar product.....het is een levend wezentje die jouw zorg nodig heeft...   nou nog even je vriend, als deze je laat zitten en zijn eigen vrienden op gaat zoeken...wat geeft die dan om jou ? Heb je daar wel eens bij stilgestaan ? ....    maak een keuze voor jezelf.

Vriend de deur uit, en focus je volledig op je hond...

Een man/vriend/partner die je niet vertrouwd,  je je alleen maar rot en alleen laat voelen, kun je beter kwijt zijn dan rijk hoor..

(Daar kom je trouwens alsnog wel achter wanneer je zou besluiten de hond weg te doen...)

Een hond is het meest trouwe wezen op aarde..& meer dan de moeite waard om dáár je energie in te stoppen..

ipv in die mannentoestanden..

Hij heeft je graag of helemaal niet...

maar laat daar niet je hond de dupe van worden..

"  VAn mij krijg je geen schop hoor.....hoewel....    een pup is heel veel werk, en je hebt nog na een week niet het ritme te pakken, ook de pup niet...wat zijn je gevoelens voor de pup als je zo naar hem zit te kijken, voel je dan dat je toch veel om de kleine geeft ? Zo ja....dan ga je er aan werken om een goed ritme te pakken, dat is er niet binnen een week, kijk naar de leuke momenten en niet naar de momenten dat het even niet gaat, een hond is nimmer een kant en klaar product.....het is een levend wezentje die jouw zorg nodig heeft...   nou nog even je vriend, als deze je laat zitten en zijn eigen vrienden op gaat zoeken...wat geeft die dan om jou ? Heb je daar wel eens bij stilgestaan ? ....    maak een keuze voor jezelf. "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

 Helemaal mee eens! 

Mijn eerste zin is nu wel niet erg aardig maar ik deel geen schoppen uit hoor, ik wens de ts echt het beste! En soms kon ik Raiko wel achter het behang kleven  maar als je dan die puppyogen ziet  gelukkig hebben we alleen geverfde muren haha. En Soms ben je inderdaad even beperkt, net zoals met kinderen. Nu nog, Raiko kan niet lang alleen blijven, wij zorgen dan voor opvang of gaan vroeger naar huis. Het is een verantwoordelijkheid

... een week 

Ik begrijp en herken het totaal niet 

Misschien moet je voor jezelf even duidelijk nagaan welke problemen van de hond komen en welke van je vriend? 

want dat loopt nu door elkaar heb ik het idee 

Neem aan dat de hond mee kan naar je vriend? Doe je een uitlaat ronde samen. Of je vriend gaat even je eigen ding doen, jij de hond uitlaten en daarna weer iets samen doen? 

Misschien leg je de lat te hoog voor jezelf qua wat je met de hond moet doen of wat de hond moet kunnen?

Een weekje is zo kort. Probeer voor je zelf eens goed op een rijtje te zetten wat er niet goed gaat/voelt en dan vooral met je relatie. Zo als ik het lees schort daar toch wat aan. Dus welke problemen/nare gevoelens komen door je (ongeïnteresseerde) vriend en welke hebben betrekkingen op een 5mnd oude hond.

Toen wij Bacchus net hadden bleek ik ziek te zijn. En ik had iets van 'en dan ook nog een hond'. Heel even had ik iets van die moet maar terug naar de opvang.

Ik ben zo blij dat ik dat niet heb gedaan. Tijdens mijn operaties en herstel was het zo gezellig dat hij er was. Nu is hij echt mijn ventje en ik wil hem voor geen goud missen.

Nu lijkt het net alsof je niks anders doet dan hond uitlaten, eten geven, hond uitlaten.....over een tijdje valt dat allemaal op een plekje en zal je uitkijken naar de wandelingen.

Maar het is voor ons misschien makkelijk praten,  jij zit ermee.

Heb je misschien iemand die graag een dagje op jouw hond wil passen, zodat je dan je eigen ding kan doen.

Zoals anderen ook zeggen: een weekje is echt nog maar heel kort. Nu is alles nieuw, je moet alles een beetje uitvogelen, je ritme zal heel anders zijn, je kent je hond nog niet zo goed, etc. Dat wordt allemaal veel makkelijker en duidelijker naarmate de tijd verstrijkt.

In het begin is het inderdaad zo dat je zo'n beetje alles rond je hond aan het plannen bent en dat het daardoor ook voelt alsof je hond je leven bepaalt, maar dat verandert echt! 

Wanneer je het nieuwe ritme wat meer gewend bent zal je zien dat dit al een hele hoop scheelt. En je hond heeft trouwens niet de hele dag je aandacht nodig. 

Ik zou zeggen, geef het even wat tijd en probeer een beetje het gevoel wat je nu hebt los te laten. Probeer je op de positieve dingen te focussen (kijk hoe lief/mooi/slim je hond is, kijk hoe leuk ze jouw vindt, zie de mooie herfstbladeren aan de bomen tijdens de wandelingen, denk aan die 'gratis' minuten beweging die supergezond voor je zijn) anders verdwijnt dat gevoel nooit 

Een weekje is wel heel kort om nu al de handdoek in de ring te gooien. Vind je niet? Of geef je altijd zo snel op?

Je hondje is al 5 maanden en heeft mogelijk al een behoorlijk rugzakje en verdiend een goed en betrouwbaar baasje. Ik vind dat je toch ook wel een bepaalde verantwoordelijkheid hebt t.o.v. dit beestje. Die heeft er tenslotte ook niet om gevraagd om bij jou terecht te komen.

Misschien toch nog even doorbijten. Je lijkt niet zo'n heel gezonde relatie te hebben. Misschien ben je over een tijdje heel blij dat je wel zo'n trouwe viervoeter hebt die altijd blij is als ie je weer ziet. 

Toen je de hond in huis haalde was de relatie met vriend goed?

Zoon is 17 jaar,je zit vast aan de uitlaatrondes,je wist toch wat het betekende om een hond te hebben.

Je werkt 3 ochtenden,ja ik heb met je te doen zo zwaar.

Je bent die hond niet waard,ik zou daar zeker een gouden mandje voor zoeken.

Sorry hoor,of niet...al dat zelfbeklag waar een hond weer  de dupe van wordt,daar kan ik niks mee.

Wat een mooi plaatje esther......        Miranda, je weet het zeker nog niet, maar een hond kan zo veel voor je betekenen, dat zal je nu niet aannemen, je gaat als je een paar maanden verder bent van deze hond houden, en heus dat besef je nu niet, maar dan ga je door het vuur voor je hond....kom op, je hebt zovaak gewenst voor een maatje als hond, die is er nu....geef je zelf een zetje en ga ervoor.

Miranda...ik wil niet te veel puschen....maar je zit ermee, waarmee vraag ik me af.....als ik er mee zit en er eens doorheen zit zijn het de zorgen om mijn honden als ze wat mankeren, en ik machteloos sta...jij mankeerd niets en je hond is nog een kleine puberhond.......cijfer je een beetje weg, geniet van dit hondje, het wordt groot en je beste kamaraad.....

 Miranda,als je geen hond meer wil,dan breng je haar terug naar de organisatie waar je haar vandaan hebt gehaald.

Geef het tijd en praat het uit met je vriend. Geef aan dat je zijn steun nodig hebt, al is het maar een compliment of knuffel.

In het begin lijkt alles even tegelijk te komen, maar je vind je draai heus wel. Je gaat echt spijt krijgen als de hond terug zou moeten..

Het ligt volgens mij niet aan de situatie met de vriend..het hebben van een hond valt gewoon tegen...nou dan moet je niet te lang doorsudderen waarbij nu ook nog allerlei emoties en instabiliteit bovenop komt...daar wordt dat hondje straks hoe dan ook de dupe van.

Het klinkt voor mij niet alsof de TS van plan is er iets van te gaan maken...dan blijft er maar 1 optie over.

http://www.hondenpage.com/hondenforum/218208/een-pup-en-niet-kunnen-genieten.php

Miranda ,Je bent alleen de weekeinden maar bij je vriend ,Als hij in de weekeinden ook zo vaak weg is zou ik zeggen  blijf lekker met je hond en zoon in je eigen huis .

Ik heb het idee dat voor de hond kwam ,de relatie misschien ook niet zo lekker liep?

Denk even goed na wat je nu wilt ,een vriend die zonder jou eeuwig op stap is  of een hond waar je lekker mee kan wandelen  .sporten dingen ondernemen .

Je kan natuurlijk ook er door heen blijven zitten ,hond weg doen ,misschien spijt krijgen ,want is vriend dan wel vaker thuis? Lijkt mij niet .Maar als je er na een paar dagen al zo over denkt en er echt niet tegen kan om een hond om je heen te hebben ,dan zou ik niet langer blijven tobben want de enige die hier weer de dupe van is ,dat is de hond .

Sterkte met wat je ook besluit .

 Ik heb hetzelfde gevoel gehad toen ik net voor het eerst een puppy had. Ik vind het dan een beetje simpel om te zeggen dat ze maar moet opgeven.

Waarschijnlijk denkt TS er gewoon teveel over na en kan ze daardoor gewoon niet genieten van haar pup. Dan moet je niet na een week al opgeven. Als je al 2 jaar kijkt voor een hond moet je er voor gaan. Heb ik ook gedaan, en Java is het beste wat me kon overkomen terwijl ik die ook terug wou brengen.

 Ik ben het met je eens hoor...maar als je de situatie met je vriend er aan gaat vast koppelen...blijf ik bij mijn eigen antwoord.

 Helemaal mee eens ,

Al twee topics dat ze het niet ziet zitten ,waarom is dat andere gesloten?

Ik snap dat allemaal eerlijk gezegd niet.

Welke hond ik ook had van dag 1 hield ik ervan,even zuchten en puffen,stoom uit mijn oren als ik een opgestoken poot van hun kreeg.

 Ook wel eens gezucht waar ben ik aan begonnen?Maar geen seconde heb ik gedacht ik wil die hond niet meer.

Wie van jullie hebben geen diepe dalen meegemaakt waar eigenlijk geen ruimte was voor een hond maar wel alles op alles hebben gezet om voor die hond te gaan?

Nu schiet mij eigenlijk onmiddellijk Willemijn binnen,ouder dan ts,een gebroken bekken en wat heeft zij geknokt voor haar hond.

Of Roos die met haar bakfiets door weer en wind alles maar dan ook alles voor haar diertjes doet.

Yo die fysiek niet in orde is maar alles voor haar Faro over heeft.

En al die lieve mensen die door het vuur gaan voor hun hond.

De dag dat je een dier in je huis haalt heb je daar je verantwoording voor te nemen en moet je het dier met respect en liefde behandelen.

Het is geen weggooi produkt.

Shadow is met 5 maanden hier in huis gekomen. Inmiddels 5 maanden verder en het gaat een stuk beter. Ik denk dat je geduld moet hebben en niet te grote verwachtingen hebben. Verbeteringen gaan met kleine stapjes.

En wees wel eerlijk tegen jezelf. Je voelt je echt niet ongelukkig puur door de pup. Er zijn nu dingen duidelijk geworden, je relatie met je vriend is niet goed maar dat ligt niet aan je pup.

Enneh vastzitten aan uitlaatrondes dat wist je toch van te voren? 

een hond is een levend wezen met veel emoties, hij levert je oneindig veel plezier op en soms wat problemen (ziekte enz...) de normale "ongemakken" zijn geen problemen maar te voorzien zeker bij pups.

Als het een gril of speelgoed, of prestige object of nog erger een compensatie object is voor een eigen schriele persoonlijkheid is : begin er nooit aan

" Ik snap dat allemaal eerlijk gezegd niet.
Welke hond ik ook had van dag 1 hield ik ervan,even zuchten en puffen,stoom uit mijn oren als ik een opgestoken poot van hun kreeg.
 Ook wel eens gezucht waar ben ik aan begonnen?Maar geen seconde heb ik gedacht ik wil die hond niet meer.
 
Wie van jullie hebben geen diepe dalen meegemaakt waar eigenlijk geen ruimte was voor een hond maar wel alles op alles hebben gezet om voor die hond te gaan?
 
Nu schiet mij eigenlijk onmiddellijk Willemijn binnen,ouder dan ts,een gebroken bekken en wat heeft zij geknokt voor haar hond.
Of Roos die met haar bakfiets door weer en wind alles maar dan ook alles voor haar diertjes doet.
Yo die fysiek niet in orde is maar alles voor haar Faro over heeft.
 
En al die lieve mensen die door het vuur gaan voor hun hond.
 
De dag dat je een dier in je huis haalt heb je daar je verantwoording voor te nemen en moet je het dier met respect en liefde behandelen.
Het is geen weggooi produkt.
 
 
 
 
 
  "

Monique

 Helemaal dit!

Ik had ook eens tranen in mijn ogen en dacht 'waar ben ik aan begonnen?' ik had een hond onderschat, uitlaten, spelen, training... Maar geen seconde dacht ik dat ik hem weg wou

Wauw!! Je hebt het een week volgehouden. Super van je! Ik ben trots op je. 

Ga nu maar snel die hond herplaatsen, die is ergens anders een stuk beter af. Wie weet red het wel je relatie ook en is je huishouden weer een stuk minder intensief.

*Sarcasme off*

TS heeft vast iets aan de nare reacties...

Niveautje weer 

De 2e dag dat ik Java had moest ze naar de dierenarts. Giardia en aan het infuus. Ik moest Java daar achter laten. Dikke tranen natuurlijk. Maar toen ik haar terug ging halen was het mij ook te veel. Bij ieder plasje binnen, iedere keer dat ze niet mee wou lopen buiten, iedere keer dat ze nog steeds Giardia bleek te hebben, werd het mij teveel. Het voelde ook alsof ik er alleen voor stond, mijn vriend werkt immers fulltime.

Ik werd dus vaker boos op hem omdat hij er nooit was en ik wel, maarja wat kon hij daar aan doen? Ik zat continu alleen met de pup en ik kon alleen de slechte dingen zien, de goede weegden niet op tegen de slechte. De fokker stelde meerdere keren voor haar terug te nemen tot ze beter was. Dat wou ik. Dat wou ik zo vaak. 

Tot ik het mijn ouders en vriend heb verteld, en ik er achter kwam dat ik niet alleen was. Er over praten heeft mij geholpen, uiteindelijk gewoon te genieten van de goede dingen en trots te worden op mijn pup. Die stress ging weg toen ik mijn draai vond, het werd echt mijn hond. 

Ik moet er niet aan denken dat ik echt had opgegeven. Ik hou zo veel van dat beest, ik verwen haar graag, en ze heeft me zo veel geleerd over honden en nog veel meer. 

Ik hoop dat TS niet opgeeft, omdat ik weet wat het is. Niet iedereen denkt of doet hetzelfde, dat kan je niet bedenken als je zelf nooit zo gedacht hebt of zo'n persoon bent geweest.