Hoever kan ik nog gaan!? Agressieve hond

Ik zal het wat beter uitleggen..

Het is niet zo dat er niks met adviezen gedaan is en de hond totaal links is blijven liggen. Ik heb gemerkt dat de hond zowat mijn hele tijd innam. Zodra de kindjes naar school of bed gingen, was het tijd voor de hond. Op internet zoeken, hierheen bellen daarheen bellen, afspraken maken en vooral heel veel informatie zoeken..

Ik heb me dus letterlijk even los moeten wrikken van mijn hond. Mijn dochter was jarig en nu hoord daar het kinderfeestje bij. Feestje buitenhuis gevierd dus dat kost ook extra tijd. Ik MOEST van mijzelf even niet aan de hond denken.. Tuurlijk dacht ik aan hem. Maar niet over hem praten, geen informatie opzoeken, geen keuzes hoeven maken.. Wat een rust!

Er zijn al een aantal dingen veranderd voor ons beiden. Er zijn wat regels, niet omdat hij zich aan mij moet onderwerpen of i.d, maar om de situatie voorspelbaarder te maken. Als ik voor je bezig ben, riem omdoen, eten maken, spelletje voorbereiden, ga jij even zitten. Hij loopt weer gewoon rond. Dit zal voor hem zeker veel rust hebben gegeven! Hij kan weer alles overzien en is er gewoon bij. De confrontaties probeer ik zo veel mogelijk te voorkomen. Nu hij weer rondloopt is er ook veel minder spanning als ik ergens heenlopen of juist ergens van wegloop. Naar mijn idee moest dit uit het systeem! Zowel van hem uit als van mij uit. Moet hij toch apart, als ik weg ga bijvoorbeeld, ligt er al een kluitje klaar. Dit is niet zonder spanning maar wel gelukt zonder confrontatie. We zijn veel met hem bezig maar op een andere manier.

Ik had zoveel te regelen en te doen, kind verdiend gewoon een super feestje! Dat het wel even moest.. Nou kom op niet zo kijken, ga eens aan de kant. Ik had geen tijd om er iets bij te voelen. Aan de andere kant was het, nou ik ga dit wel even doen dan kan jij daar rustig blijven liggen.  Alles werd weer gewoon zeg maar. Ik lette niet zoveel op, hoe reageerd hij, hoe kijkt hij, waar is hij.. Nee, gewoon doen wat je moet doen en er verder niet bij nagedacht.. Een win-win voor in huis dan. Buiten is er nog niets veranderd en ook als er bezoek komt is hij nog even onaardig. Dit was dus ook even snel wat afgeven. Het is niet ineens een betrouwbare goedzak! En daar ben ik me dus wel altijd van bewust. Zodra ik weg ga, gaat hij apart! Zodat, wanneer ik thuis kom met kinderen en boodschappen enz.. Ik in alle hectiek niet vol op hem kan letten. De deur gaat achter me op slot altijd, of ik nu weg ga of thuis ben. Eten en speelgoed ligt nooit meer ergens te slingeren. Kindjes binnen, heeft hij de korf om.

Het is rustiger geworden.. Geen wereldwonder maar net wat meer rust. Even een adempauze misschien. Dit veranderd niks aan het feit dat hij dus wel degelijk gevaarlijk kan zijn. Ja, als hij bijt zal hij zeker schade aanrichten, hij is eenmaal groot.

Ik blijf alert en ik blijf opletten maar probeer niet meer obsessief met hem bezig te zijn. Niet meer iedere beweging die hjj maakt moet gevolgd worden. Op de manier hoe het nu gaat, kan hij gewoon hond zijn en kunnen wij de risico 's vermijden.

Dit zegt echt nog niks over een besluit. Daar heb ik nog niet voor kunnen zitten. 

Ik wist niet meer wat ik moest, ik was 'nep' kon niet meer achter mijn eigen keuzes staan. Misschien daardoor voor hem juist onbetrouwbaar. Dit uitvallen naar mij is vanaf een ruime maand geleden. Dit is niet iets wat hij altijd heeft gedaan. Maar het kan wel zijn dat hij buiten op deze vertoning successen heeft verkregen en dit dus zijn eerste reactie is in het algemeen, als hij zich niet zeker voelde. 

Wat je beschrijft over het constant op je hond letten herken in ook in mezelf bij Terry. Ik zat continu te kijken of hij wel ontspannen was en niet teveel stress had/heeft en wat hij aan signalen gaf naar mij, naar de omgeving enz. Terry is dan alleen reactief naar andere honden en katten, maar eigenlijk wel continu gespannen buiten. Nu let ik er wat minder op en in huis kan hij nu gelukkig goed ontspannen. Hij heeft wat meer rust in zijn koppie ook door de medicatie is hij wat stabieler. Hij reageert nog steeds op zijn triggers, maar is dan meestal nog aanspreekbaar en ik kan hem om ander gedrag vragen. Dat geeft mij dan ook weer rust, waardoor ik ook relaxter reageer, wat ook weer rustgevend is voor hem. Binnenkort ga ik samen aan de slag met een GT om gericht naar zijn problemen met andere honden te werken en ik hoop dat ik Terry kan begeleiden zodat hij echt kan ontspannen buiten en genieten van de gehele wandeling en niet alleen van de rustige stukken.

Succes met jouw hond. Ik hoop dat het je lukt om de juiste keuze voor jouw situatie te maken.

grt Manja

En precies dat naar hem kijken in een constante vorm heeft hem ook onzeker gemaakt denk ik...vervolgens krijg jij ook nog angst vanwege zijn reactie..en zijn reactie was ook al uit angst/onzekerheid en dan is die cirkel rond.

Je ziet het verschil als je niet constant "paniekerig"met grote ogen,vanuit elke hoek van het huis hem in de gaten houdt, hij daar ook rustiger van is geworden..het had dus denk best veel te maken met jouw houding.

Wat niet zoals je zelf al zegt dat het nu 100% oke is,maar er is iets veranderd..en die verandering is denk ik bij jou begonnen.

het lijkt erop dat je op de goede weg bent Pat, meer inzicht in situaties en jezelf, even vanaf een afstand alles overdenken en evalueren doet soms heel goed.

Natuurlijk is nu niet alles perfect,  het vertrouwen weer helemaal terugkrijgen kost tijd. Een vast ritme met vaste regeltjes op een positieve manier lijkt me prima helpen hierbij dan is alles op dat punt in elk geval duidelijk.

Als de baas ineens „anders" doet, kunnen honden daar heel verschillend op reageren.

Als je huilt, komen sommige honden je kalmeren, anderen lopen weg. De baas doet raar, anders dan normaal en is even niet de vertrouwde voorspelbare baas.

Doordat je met de verjaardag van je dochter bezig was, werd je wellicht weer de voorspelbare baas.

De regels die je hebt, zorgt idd voor voorspelbaarheid.

Bezoek is en blijft voor honden onvoorspelbaar, althans, wie er nu weer komt.

Sommige kunnen daar beter mee omgaan, dan anderen.

Bij onbekend bezoek, doe ik Luca zelf boven in de gang, plank voor de trap, kluifje erbij.

We hebben spijlen en zo kan ze ruiken en zelf zien wie er komen, op een voor haar veilige afstand.

In het begin was het wennen voor haar, maar nu voor haar heel voorspelbaar en veilig.

Ze blaft niet meer, maar kijkt even en gaat slapen of knabbelen.

Ze weet dat ze niets hoeft met vreemd bezoek. 

Voor buiten zou je een cursus sociale wandeling kunnen doen, of de trainer thuis vragen om je handvatten te geven.

https://www.dogstart.nl/cursussen/cursus-sociale-wandelingen

Weet dat echt allerlei kaliber honden hebben meegedaan.

Toch is er iets wat ik niet helemaal begrijp.

Margje is geweest, is dan het enige wat ze heeft gezegd, het is angst ?Meer niet, ik kan je niet helpen verder,  zoek het maar uit, vind ik helemaal niets voor Margje, bij mij is ze meerdere keren geweest, tot het was opgelost, dus het lijkt nu net of je niet geholpen met haar bezoek, behalve dan dat je weet dat het angst is.

" Toch is er iets wat ik niet helemaal begrijp.
 
Margje is geweest, is dan het enige wat ze heeft gezegd, het is angst ?Meer niet, ik kan je niet helpen verder,  zoek het maar uit, vind ik helemaal niets voor Margje, bij mij is ze meerdere keren geweest, tot het was opgelost, dus het lijkt nu net of je niet geholpen met haar bezoek, behalve dan dat je weet dat het angst is.
 
  "

Diesel

Ik begrijp hier ook niets van. Dit is inderdaad niet zoals Margje zou handelen.

Margje werkt ook voor de werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden.

http://www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl/index.html

Pat misschien heb je hier ook iets aan. Over stress,emoties en het emmertje die vol raakt.

https://www.facebook.com/MoniqueBladder/videos/1807737052592438/

EDIT: en ze geeft ook een gratis webinar, waarin ze ook je vragen beantwoord.

Het is vreemd dat ik deze vraag nog eens stel ( en Pat alle respect als wat je zegt correct is, nog steeds) maar wat is de naam van deze hond? Ik weet niet waarom maar ergens vind ik het belangrijk om hem een naam te kunnen geven. Ik heb het al eens eerder gevraagd maar toen antwoordde je niet. Als je het te persoonlijk vind kan je dat ook zeggen. Geen probleem. Maar... iedereen blijft maar spreken over hem, de hond, de boerboel en dan denk ik? Wat is zijn naam? Sorry.

Wat ik lees in Pat's antwoorden is dat beide GT's zowel de 1ste als Margje hebben gezegd inslapen:

1ste GT,quote Pat:Hij krijgt niet nu een spuitje, maar ze heeft wel een duidelijk advies gegeven. 

Quote van Pat op het eind van pagina 13:

Ondanks dat. Al zijn hét 2 verschillende soorten agressie, waarop advies gegeven.. Is het advies hetzelfde.

Heb hier al een keer op gereageerd, hoever wil je gaan, tot het uit de hand loopt, of als jezelf of je kinderen voor het leven zijn getekend? Zij zullen het je altijd blijven verwijten als het slecht afloopt....En zeker niet naar asiel brengen daar zijn het inderdaad geen honden voor wordt alleen maar erger.Zit in karakter (lees nestgenoten)als het allemaal al medisch is nagekeken..Zijn inderdaad wakers maar erg trouw en loyaal aan het gezin, zullen zeker eigen geen kwaad doen!!! Dus enige remedie....dierenarts voor het te laat is!!

 Oh, ja, je hebt gelijk Soraya, klopt wat daar staat!!

Ik vind het vreemd dat het nu beter gaat eerlijk gezegd zonder iets te doen? Enkel minder op hem te letten door de organisatie van dat feestje... Dan stel ik me de vraag waar die GT hun diploma's vandaan halen? Ze adviseerden een spuitje wegens agressie zoals ik lees... Zijn die GT's daadwerkelijk langsgeweest?

het meest vreemde wat ik hier gelezen heb is dat een gt aanraad een hond aan een paaltje te binden en dan weg te lopen. Dat kan ik me niet voorstellen dat een gt dat zou adviseren.

 Heel veel honden die dan in paniek raken. Zeker een hond als...ja ik ben ook benieuwd naar zijn naam..., die buiten al niet op zijn gemak was.

 Wat moet een hond daarvan leren? En op basis daarvan (en de vragenlijst) moet de hond ingeslapen worden???

Wb dat nu er geen druk op de hond staat en dat hij daarom wat ontspannender wordt vind ik niet vreemd. Ik heb dat zelf met Lola meegemaakt.

" het meest vreemde wat ik hier gelezen heb is dat een gt aanraad een hond aan een paaltje te binden en dan weg te lopen. Dat kan ik me niet voorstellen dat een gt dat zou adviseren.
 Heel veel honden die dan in paniek raken. Zeker een hond als...ja ik ben ook benieuwd naar zijn naam..., die buiten al niet op zijn gemak was.
 Wat moet een hond daarvan leren? En op basis daarvan (en de vragenlijst) moet de hond ingeslapen worden???
 
Wb dat nu er geen druk op de hond staat en dat hij daarom wat ontspannender wordt vind ik niet vreemd. Ik heb dat zelf met Lola meegemaakt. "

Dobry

 Dat is inderdaad waar, maar wat ik bedoel met dat het raar is het nu opeens beter gaat door zelf minder druk te leggen is dat de GT daar zelf niet op gekomen is...

 ja idd, soms zijn oplossingen heel simpel, ik zeg niet dat het hier ook zo is, maar ik denk dat wij mensen te graag "aan de slag" gaan met een hond om hem te laten worden wat wij willen en daardoor op onszelf en de hond veel te veel druk leggen.

Ik heb weer bijgelezen. 

Angstagressie is enorm moeilijk, daar gaan jarenlange trainingen in zitten, de 1 nog moeilijker dan de ander. 

Mijn hond had dit ook, en hij heeft zeker wel successen gehaald. Maar er echt vanaf komen, nee. Hij wist zich op een goede dag te gedragen en op tijd steun te voelen, maar op zijn slechte dagen was hij nog steeds "gevaarlijk". 

Je moet voor jezelf beslissen of je deze lange weg aan durft te gaan. Het is veel stress voor beiden, voor jou en je hond. Met mogelijk geen goede uitkomst.

Ik zit nog vaak aan dit verhaal te denken en zou heel graag weten hoe het nu is...........

Pat aub geef nog eens een up date

Allereerst wil ik een ieder van jullie bedanken voor de adviezen en meningen! 

Helaas was het stilte voor de storm, gezien mijn vorige post. Het leek rustiger te worden, maar des te erger is het nu. Het is nu onhoudbaar geworden! Het is wachten tot hij omslaat, en hij stopt dan ook niet. Ik stond weer letterlijk met mijn rug tegen de muur. Het is niet meer te voorspellen.. Zo is hij heel gemoedelijk en zo is hij levensbedreigend. Alsof hij zelf niet eens weet waardoor hij zo agressief word. Mijn andere hond voeld het aankomen en dan kan ik net op tijd reageren door hem apart te zetten. Ik gooi een stuk vlees in de kamer en dan gaat hij kijken waardoor ik de deur kan dichtdoen. Het lijkt voor mij alsof hij hier zelf niks aan kan doen en het gewoon in hem tot uitbarsting komt waardoor hij zich zo gaat gedragen. Het is heel triest en het zal heel erg moeilijk worden maar Het is genoeg zo.. Ik maak morgen een afspraak bij de dierenarts. Dit is geen leven meer voor ons niet maar ook zeker voor hem niet. Er zit iets niet goed in hem, en ondanks dat er niks te zien was op de scan durf ik hier zeker van te zijn. Ik zie geen andere uitkomst dan hem rust te geven.

Nogmaals dank aan jullie allen! 

Ik heb heel je topic gevolgd Pat, heel triest, maar verstandig, je gezin gaat voor...sterkte Pat.

Wat verdrietig, zowel voor de hond als voor jullie!

Maar waarschijnlijk wel een juiste beslissing.

Veel sterkte!

Goedemiddag Pat,

Heel verdrietig dat het zo moet zijn en dat je deze zeer moeilijke en verdrietige beslissing toch hebt moeten nemen.

Je hebt je best gedaan in deze zeer moeilijke situatie!!

Ik wens je de aankomende tijd heel veel sterkte.

En ook morgen!

Ik hoop dat je tot rust gaat komen na deze zeer en intensieve moeilijke tijd.

Ach Pat, wat afschuwelijk! Dit is geen leven zo, je hebt alles geprobeerd, jou valt toch niets te verwijten. Dit is ronduit gevaarlijk.

Heel veel sterkte!

Wat verdrietig. Heel veel sterkte!

Laat je autopsie doen? Wie weet heeft hij een gezwel in zijn koppie, of een ander fysiek probleem.

Heel veel sterkte

Pat, heel veel sterkte....  Ik vind dat jij je best hebt gedaan en ook nu een wijs besluit neemt, hoe moeilijk ook. 

Och, wat jammer toch. Maar je kunt wel eerlijk tegen jezelf zijn dat je alles geprobeerd hebt. Ondanks adviezen van verschillende gt's toch nog een kans gegeven, maar helaas.

Heel veel sterkte.