Angstig na overgang van tuigje naar halsbandje

Hey iedereen. Wij hebben een 4 maand oud Maltezer pupje. Hij is bij ons sinds hij 8 weken oud is.  Wij gebruiken altijd een tuigje om hem mee naar buiten te nemen en bijvoorbeeld ook naar de lessen op de hondenschool. Maar het is elke keer een gevecht om het aan te doen en ook had de trainer ons een halsbandje aangeraden. Nu hadden we hem gisteren een gekocht en aangedaan, dat ging best goed; wat onwennig in het begin maar verder had hij er precies geen last van. Tot we hem vandaag aan de leiband deden om zijn ochtendwandelingetje te doen. Wanneer hij zijn tuigje aanheeft is hij buiten een enthousiast hondje; veel snuffelen, soms wat (te strak) vooruit lopen en verder heel nieuwsgierig naar alles. Maar als we hem naar buiten nemen aan zijn leiband is hij plots erg bang; oren naar achteren, staart tussen zijn benen en ook niet vooruit willen. We konden hem een beetje lokken met wat snoepjes maar dit hielp niet veel. Als we dan een beetje trokken aan de leiband om hem aan te sporen mee te wandelen kregen we een hoge kreet van hem en kwam hij direct daarna met staart tussen zijn poten naar ons toegerend als troost. Wanneer ik hem dan even oppakte klampte hij zich ook zodanig aan mij vast dat zijn nageltjes in mijn huid stonden.  Ligt dit gedrag aan de halsband? Is het misschien zodanig een ander gevoel dat hij schrik krijgt? Ik weet echt niet zo goed waar dit gedrag vandaan komt  Hopelijk weten jullie raad. Alvast bedankt! 

Welk tuigje had je? Als het enige probleem het aan doen was, kun je misschien nog een andere proberen? 

Misschien doet het pijn aan de nek als je aan de riem trekt. Dat heb je bij een tuig natuurlijk minder.

Ik ben toen ik van halsband naar tuigje ging eerst met beide gaan lopen. Heb de riem aan de halsband gedaan en ben op de terugweg op het tuigje overgegaan. Na 2 dagen was het geen probleem meer. 

 We hebben deze: https://www.dobey.nl/scripts/_INCSendBinary.asp?path=/products/images/0656638.jpg&width=350&height=350&crop=2 We doen het snachts uit omdat hij er wel eens op bijt wanneer hij het aan heeft en daarmee soms zijn kin klemt en vast zit. Maar iedere keer als we het willen aandoen bijt hij op het tuigje zelf of bijt hij in onze handen wanneer we het aan het aandoen zijn.
Met beide gaan wandelen kunnen we wel eens proberen! 

 Ik heb een hunter noors tuig voor Senn, die is wel heel makkelijk om aan te trekken. Even over de kop en dan band onder de buik door klikken. In het begin beet hij ook op de handen maar ik was hier heel snel klaar mee. Ik liet hem zitten en dan ging ik over hem heen staan van achteren. Als hij bijt duidelijke 'Nee, foei!'. Nu gaat dat perfect. Ik doe hem trouwens altijd na het wandelen af en daarna weer aan. Dat zijn ook allemaal oefenmomenten, buiten dat het beter is voor de vacht om hem af te doen. 

Je moet voor jezelf even overwegen of je nu liever toch bij een tuigje blijft. Misschien een andere passen in de dierenwinkel of toch voor de halsband gaat. 

 Ik vond het toch best eng om hem zo te zien tijdens de wandeling. Want hadden het vandaag nog een tweede keer geprobeerd en hij vertoonde weer hetzelfde gedrag. Misschien dat ik in de dierenwinkel eens kijk naar een tuigje dat makkelijker aan te trekken is, zodat het niet elke keer een gedoe is om het aan en uit te doen. Bedankt!

 Je zegt 'we doen het [tuigje] 's nachts uit. Bedoel je dan dat hij hem verder de hele dag aan heeft? 

Hoe heb je het tuigje verder aangeleerd? Doe daarin gewoon een stapje terug. Iets echt lekkers (iets dat hij niet veel krijgt, misschien stukjes long, of vlees) en lovende woorden, en vooral rustig aan. 

Kijk ook naar wat hij dan het enge vindt aan het aandoen van het tuigje. Is het het over het hoofd doen? Is het het vastklikken? Met over het hoofd doen, kun je oefenen door het tuigje vast te houden en dan zijn hoofd door het tuigje sturen met wat lekkers. Zodat hij leert dat het niet eng is, maar juist leuk om het hoofd door het tuigje te doen.

 Meestal laten we het inderdaad aan vanaf zijn eerste wandeling. Juist omdat het zo'n gedoe is vinden we het niet leuk om het heel de tijd aan en uit te moeten doen. 
Hij bijt vooral wanneer we het over zijn hoofd trekken. De rest gaat best goed omdat hij zich dan bezighoudt met op dat stukje te bijten. Als we dat vast hebben gedaan zal hij ook naar onze handen happen wanneer we het op zijn rug vastklikken. 

Ik zou gewoon een tuig kopen wat je makkelijker aan kunt doen, wat je niet over de kop hoeft te trekken en de pootjes makkelijk in stappen. 

Ik had in het begin een puppia ritefit, kan open bij de nek dus de pup hoefde alleen met 1 pootje in het tuig te stappen. 

Toen ben ik voor een ander tuig gegaan, kon niet open bij de nek, dus vooral uitdoen vond ze verschrikkelijk, dan viel ze het tuig aan.

Nu heeft ze een perfect fit tuig, daar stapt ze ook met 1 pootje in en de rest klik ik dan zo vast. En in het begin veel belonen als die netjes blijft staan, en belonen als die t tuig eenmaal aan heeft.

Nu is het soms ook gewoon dat ze geen zin heeft om te wandelen en dus weg rent als ze t tuigje ziet. 

Loes vond het over het hoofd trekken ook niet leuk. Heb het uiteindelijk;opgelost door een snoepje ervoor te houden. Dan stak,ze bijna automatisch haar hoofd erdoor. Nu vindt ze het geen probleem meer.

Ik heb er zo een. Die klik je bij de hals en onder de buik vast. Is een k9 tuig. Voor m'n andere hond heb ik een k9 waar ze dr hoofd in moet doen en dan met een band onder de buik, maarsinds ik deze voor mn pup heb, heb ik ook dit model voor mn teef erbij genomen.

Ik snap de overgang van tuigje naar halsband niet zo goed. Een halsband is namelijk slecht voor de nek, wat me niet het beste lijkt voor een pup (net zoiets als een flexi met een pup). Beter is het om een tuigje te zoeken dat makkelijk aan en uit gaat, niet te zwaar is en de schouderbladen vrijhoud. Ik vind zelf julius k9 erg goed, maar die zijn denk ik iets te zwaar voor een pupje. 

Zoals benoemd, een tuig waar de kop doorheen moet maar verder geen pootjes opgetild moeten worden is handig. 

Er is ook al gezegd hoe je het gebruik van een tuigje positief aanleert.

Op de hondenschool moesten we overschakelen op een bandje.

Je kan het aanleren door het bandje thuis om te doen en even te gaan spelen. Daarna bandje weer af.

De periode van het dragen kan je steeds langer maken. Vindt je hondje het niet meer erg? Hang er thuis de lits al eens aan en opnieuw spelen.

Het lijkt dat je gewoon vooral moet gaan oefenen, zoals ik al aangaf. Lekkers, positieve woorden. Maar van een tuig wat leuks.  Dit is hetzelfde als een nieuw tuig of een halsband. Ook dat moet gewoon positief aangeleerd worden. 

Geduld, veel oefenen, en gewoon het tuigje uit doen na de wandeling. Want de hele dag in een tuigje lopen is toch ook niet het prettigst en ook niet heel veilig.