Mijn honden zijn aan de riem

Aangezien ik niet heiliger wil zijn dan de paus, geef ik toe dat mijn honden op een overzichtelijk stuk heide/weide los mogen. Maar in het bos zelf zijn ze netjes aan de riem. Het laatste stuk richting auto heb ik immers weinig of geen zicht op eventuele andere honden. Vandaag was het weer zover: ineens staat er een middelgrote witte hond voor ons (geen idee welk ras) en baasje niet meteen in de buurt. Mijn roedel is eens aangevallen door cane corso's en sindsdien blaffen ze alvast op elke andere hond. Dus ook nu weer en ik roep dat de baas aub zijn hond aanlijnt. Het duurde een hele tijd eer er iemand verscheen, een agressieve hond had op die tijd al aangevallen. Gelukkig was dit een doorbraaf, nieuwsgierig beestje dat heel graag wilde kennismaken en totaal geen agressie uitstraalde, integendeel.Luisteren deed hij echter voor geen meter en met veel moeite kreeg het bijhorende wicht haar hond bij zich. En dan krijg ik dus een boze blik...terwijl zij haar hond loslaat waar het niet mag en er niet eens controle over heeft. Afin, ik was al blij dat het een onderdanig kwispelende hond was, maar ik stond toch te trillen op mijn benen. Je weet immers nooit...

  Dat is de rede dat ik niet meer met mijn meiden naar het bos of de heide durf.

Vroeger ging mijn man mee......met 2 ben je sterker.

Door ziekte kan hij niet meer mee.

Zebee is 2 keer aangevallen door een loslopende hond.......en waar was de baas dan

Mijn meiden zijn altijd aan de riem omdat ze beide in paniek kunnen raken en kunnen vluchten. (Spaanse zwerfhondjes met verleden)

1 keer door een duitse herder die pakte Zebee (zij was zwaar gekneusd) . Geen baas te zien. Mijn man verdedigde Zebee. De herder sprong in zijn rug.....gevolg ruggenwervel gebroken.

Ik loop altijd in NIET losloop gebieden.

Mijn ervaring is dat mensen die een hond hebben vaak niet kunnen lezen  . Ze laten gewoon de hond los waardoor wij niet meer rustig kunnen wandelen.

Ik herken jou probleem dus heel goed.

Zelf zou ik zo ontzettend graag weer eens een lange boswandeling met de meiden maken maar door zo'n volk wordt dat voor ons onmogelijk gemaakt.

Zo doe ik het ook hoor.

Je leert het vanzelf af je hond los laten.

Gelukkig was het een aardige hond

Renate die je tegenkwam,en dat schrikken herken ik.

Van ons zijn 2 honden weg gejaagd in het park hier.

1 moesten we zoeken op de fiets de ander was al buiten gehoorafstand.

Dan zweet je peentjes hoor.

Zit wel een paar jaar tussen.

2 labradors o daar heb je het weer ,die rassen ,2 vrouwen.

Lachen dat die 2 honden mijn spaniel weg jaagden.

Wat een dom volk loopt er toch rond.

Ook ik durf niet overal te lopen.

Ben zelf niet echt snel als je weg moet wezen of je hond eventueel moet zoeken.

En felle hondenrassen wil ik zelf niet hebben dus met gemoedelijke honden loop ik nergens meer waar geen overzicht is.

Dan naar het strand of de mooie wandelpaden in mijn buurtje als het stil is mag Jazz even los.

Ondertussen ben ik de hond weer tegengekomen, netjes aan de riem. Nu wandelde er een man mee, die had misschien orders gekregen van zijn partner.

Gelukkig aan de riem nu .
ik heb een collega die loopt naar
het werk ivm haar trombose wil
ze graag in beweging blijven. Ook
zij kwam een keer een loslopende
hond tegen (formaatje) labrador.
Deze sprong vol tegen haar op, de
man vond dat dit maar moest
kunnen want achja het was nog
maar een jonge hond. Wat deze
man (natuurlijk) niet weet is dat
zij ook een stoma heeft. Ik vond dit zo asociaal. Nog geen sorry of
even informeren hoe het ging kon
er vanaf. Ik zou mij kapot
schamen mocht mijn hond dit
doen het minste wat je kunt doen
is toch even informeren hoe het
gaat. En vooral op een plek waar
de hond niet eens los mag.
Daarom erger ik mij er ook aan
aan de loslopende honden, aan de
buitenkant valt niet altijd te zien
of iemand iets heeft of dat je indd
een hond met een verleden hebt.
En dan de opmerking ach laat
mijn hond maar even kijken en
snuffelen want die doet niets...
Nee maar die van mij wel.

Daarom gaat mijn hond alleen nog aan de flexilijn in het bos.. omdat ze continu bananen in dr oren heeft als er even iets leukers was. Dus ik heb ook tig keer mijn hond bij n andere hond moeten weg plukken. Maarja, een Corgi kan nou eenmaal koppig zijn.

Dus nu ze aan de lijn loopt merk ik ook dat een deel daar schijt aan heeft, vandaag kwam een te dikke beagle ook even kijken, terwijl de baasjes gewoon verder lopen zonder hun hond te roepen. Sta ik daar Java mee proberen te krijgen terwijl die beagle achter dr aan blijft lopen. 

En een deel lijnt netjes ook de hond aan als ze zien dat de mijne aan de lijn zit. 

Maarja laatst liep iemand met 2 ridgebacks, zag mij en lijnde ze aan. Wij gingen n ander pad in en ze laat de honden los en eentje komst woest grommend achter ons aan gestormd. Dan ben ik ook wel even bang. Gelukkig ging die weg toen t baasje riep.

Bams loopt heel vaak aan de lijn....als er een hond komt buurten vind ik dat niet erg, wel let ik op dat het geen stuiterbal is, bams blijft altijd vriendelijk...ik zie van verte al of dat een stuiterbal is, en dan wordt deze hond door mij geblokt.          Ogin is nog een hele jonge hond moet leren zich te gedragen, meestal zie ik al in de verte of het kan of niet, niet ? Dan gaat ogin aan de lijn en als de hond dichtbij is vraag ik of ze los mag, meestal is dat goed...ook ogin moet leren...het gebeurd wel eens dat ik een hond niet altijd direct ziet, bijvoorbeeld , opeens uit de bosjes komt met de eigenaar, zie ik dat er angstig gereageerd wordt, haal ik direct ogin weg en bied mijn excuus aan..als je snel ingrijp wordt er niet moeilijk gedaan...zo zijn mijn bevindingen.