asielhond Sasha

Hoi,

Ik ben er weer met een vraagje over Sasha.
Ondertussen hebben we haar wat beter leren kennen, en zij ons. Ze begint zich duidelijk beter thuis te voelen en laat zich bijgevolg ook beter kennen.
Toen we haar pas hadden, verhuisde ze s'nachts wel eens een schoen of pantoffel van een van ons beiden (vooral de mijnen). We hebben ons daar nooit boos over gemaakt, maar onze respons was haar s'morgens negeren, eens door het huis lopen en als ze rustig was goedemorgen knuffelen.
Dat leek te helpen, we vinden s'morgens geen verhuisde spullen meer, behalve haar eigen speeltjes. Maar dat vinden we oké.
Wat wel eens gebeurde de afgelopen dagen, was dat ze, terwijl één van ons, of allebei, aanwezig was, plots toch een schoen vastnam en ermee door de kamer liep.
Onze reactie daarop was een kort nee, schoen afnemen, speeltje in de plaats geven en verder negeren. Vanmorgen hebben we dat nog gedaan. Maar wat later moesten we beiden weg en besloten Sasha achter te laten. Ze is al langer als een uur alleen geweest, en toen is dat prima gegaan. Dus we laten Sasha achter en komen een half uurte later terug.
Sasha had zich, denk ik kostelijk geamuseerd, bovendien heeft ze een prima smaak, ze heeft mijn duurste paar schoenen verorberd.
Hoe pakken we dit het beste aan?
Kan het zijn dat ze bovenop het feit dat ze aan een nieuwe omgeving moet wennen -of net daardoor- ook aan het puberen is? Ze is nog maar een jaar en een maand oud. Bovendien heeft ze dat met het wandelen en oefenen ook, de ene keer doet ze het erg goed, de volgende keer doet ze alles verkeerd, alsof ze er mee aan het spelen is.
Misschien heeft ze wel in haar vorige thuis geleerd; iets kapot bijten is aandacht krijgen (wellicht negatief, maar aandacht is aandacht).
Komende zondag gaan we met haar voor het eerst naar de hondenschool, dat zal wellicht ook verhelderend zijn, maar pakken we het wel goed aan?

Groetjes allemaal.

Honden pakken graag schoenen, omdat de geur van de baasjes er aan zitten. Ik zou de schoenen opbergen zodat ze er niet bij kan. Het kan puberen zijn, maar ook omdat ze jullie mist.

Dag Angela,

Dat met die geur hadden we al gedacht. Maar we waren er niet zeker van. Nu voorheen verhuisde ze wel eens een schoen, maar ze beet er niet op, nu heeft ze zich echt wel uitgeleefd.
En ja, dat schoenenrek waar ik al zo lang achter zeur zal er eindelijk moeten komen hé.

Hoi sara
Er is inderdaad maar een oplossing
Je schoenen gewoon opruimen
Kan die ze ook niet pakken toch
Liefs joke

Even nog een bedenking,

Alle schoenen netjes opgeruimd. Zal Sasha dan niet gewoon op zoek gaan naar iets anders dat ze met haar tanden kan bewerken?

Ik heb net een half uur geleden het boek "de psychologie van de hond" van Stanley Coren (hoogleraar psychologie en expert op gebied interactie hond/mens)uitgelezen. Zo grappig, daar stond precies in wat jij nu meemaakt met Sasha en hoe je haar dan zou moeten straffen. Zijn advies, ik citeer:

zorg ervoor dat het zien en ruiken van je schoenen (zonder dat je ze aanhebt) een negatief gevoel oproept. Roep de hond bij je en laat hem naast je zitten. Laat hem het voorwerp zien waarop hij heeft gekauwd. Vervolgens straf je het voorwerp. Terwijl je hond toekijkt sla je de schoen alsof je woedend bent en je schreeuwt "nee" oid. Je kunt deze methode ook uit voorzorg toepassen op voorwerpen waar hij niet aan mag komen. (...) Deze luidruchtige vertoning zal een negatieve emotionele reactie bij de hond oproepen, maar omdat zijn ogen gericht zijn op het voorwerp dat je slaat, wordt dat gevoel gekoppeld aan het voorwerp waar de hond vanaf moet blijven en niet aan jou. Misschien moet je deze komedie een aantal dagen verschillende keren herhalen, maar uiteindelijk zal het de reactie "zien van het voorwerp-stress-vermijden" in je hond teweegbrengen. Het werkt echt, maar ik adviseer je wel om dit niet te doen als er iemand bij is die dit boek niet heeft gelezen!

Aangezien mijn hond natuurlijk perfect opgevoed is en dit soort dingen nooit zal doen (oke, ze is gewoon onopgevoed maar gelukkig rustig van aard, je hebt me door)heb ik het zelf niet geprobeerd maar wie weet helpt het echt. Ik vond het in elk geval sowieso komisch om te lezen en voor me te zien. Succes in elk geval met jouw dametje!

Nou meneer de hoogleraar heeft het mooi mis. Achteraf straffen is nooit goed voor een hond want hij weet echt niet waarvoor hij dan gestraft wordt.

Ja, de schoenen worden negatief daar ben ik mee eens maar hoe negatief? Gaat de hond juist het voorwerp aanvallen omdat het negatief wordt? Of wordt het voorwerp eng en als de mens de schoenen aanheeft dat hij dan niet meer bij de baas durft te komen? Of worden schoenen genegeert?

Wat is dit erg kort door de bocht om z'on advies te geven. Meestal nemen mensen dit ook meteen aan en proberen het bij hun hond zonder er over na te denken wat de gevolgen zullen zijn.

@ Esther: het citaat komt uit een context dat mensen vaak achteraf hun hond straffen voor iets, waar de hond dan al lang geen weet meer van heeft. In dat geval ziet de hond alleen een opgefokte baas die de agressie naar de hond richt maar begrijpt de hond niet waarom. De schrijver bedoelt juist dat je vooraf een associatie moet gaan leggen "niet doen", zonder dat dat negatief aan de baas gekoppeld wordt. Ik heb geen idee of het uiteindelijk wel de juiste manier is, vond het alleen wel grappig om te lezen (zag het al voor me) en las toen dit onderwerp met Sasha en de schoenen en kon het niet nalaten om het even met jullie te delen.

Ieder moet dit soort dingen op z'n eigen manier en gevoel aanpakken en ik weet zelf ook niet of ik dit wel zou doen (omdat ik het ook een beetje gek vind).

Naar mijn mening is het niet afdoende om alleen maar de schoenen op te bergen. Wat is de oorzaak van het gedrag?
Het is niet ongewoon dat honden met (een milde vorm van) verlantingsangst voorwerpen van de eigenaar om zich heen verzamelen en verscheuren. Het liefst spullen waar een sterkte geur van de baas in zit, zoals schoenen.
Het kauwen zelf is een kalmerende bezigheid en door het voorwerp te versnipperen creeert de hond als het ware een cirkel van vertrouwde (jouw) geur om zich heen.

Het wil niet zeggen dat je hond extreme verlatingsangst heeft, maar ik vermoed dat hij ook niet 100% op zijn gemak is. Behalve het opbergen van de schoenen is het dus belangrijk te bedenken wat je zou kunnen doen om je hond zich veiliger te laten voelen als hij alleen thuis is.

Je zou kunnen denken aan de volgende punten:
-Een stapje terug in het opbouwen van het alleen zijn.
-Geef hem een voorwerp waar jouw geur aan zit wat hij wel mag hebben (een oud t-shirt oid)
-Laat de radio aan als je weg gaat. Nog beter: neem je eigen stem op een bandje op en speel dit af.
-Associeer jouw vertrek met iets leuks; een gevulde kong is een goede optie, want dan heeft hij ook nog wat te doen.

Groetjes, Mischa

Mischa, jouw advies is hoogstwaarschijnlijk de juiste.

Ik liet me meeslepen door een negatieve oplossing, sorry

Sara ik hoop dat je wat aan Mischa haar verhaal hebt.

Groetjes van Esther

Mijn duitse herder was een echte schoenenfreak, ik heb nog een foto dat ze als pupje op een grote mannenschoen ligt te slapen.

Ooit waren we in een hotel in Zwitserland, de hond en wij sliepen dus in een hotelkamer, toen we de volgende ochten wakker werd, lag ze voor de deur met onze schoenen om zich heen verzameld. Dat vond ik zo lief, alhoewel we bij haar waren, vond ze de situatie blijkbaar toch opwindend (logisch).

Altijd haar hele leven lang heeft ze als er bezoek kwam, of als wij zelf thuiskwamen van blijdschap een schoen (of als die niet voorhanden was iets anders) in haar mond genomen.

Ik werd daar nooit boos op, vond t juist lief,
en riep dan altijd enthousiast GOEDZOOOOO HEB JIJ DE SCHOEN GEPAKT, geef maar hier, dan kwam ze blij aangelopen en gaf mij de schoen (of ander voorwerp).

Later hielp ze mij ook bij het huishouden, ik liet haar dan schoenen opruimen Juist omdat ze dat zo leuk vond.

Ook met de post ging het zo. En kwmam ze altijd de post brengen.

Alle schoenen opruimen, ik had ooit een boxer die er ook dol op was..... enige wat hielp, geen schoenen in de kamer.......

Dank u voor de reacties,

We waren een flinke wandeling met Sasha aan het doen, vandaar de late reactie.
Die verlatingsangst zal alleszins wel kloppen, daardoor was ze in het asiel beland. Maar we hadden haar al veel langer alleen gelaten, zonder problemen. Vandaar dat het ons verraste.
Bijkomend vraagje, terwijl ik gisteren dit topic lanceerde was Sasha met haar grote baas -mijn echtgenoot- op bezoek bij een ander huishouden met hond. Hij had Sasha voor zijn bezoek nog uitgelaten. Hij komt daar toe en het eerste dat Sasha doet is een plasje doen, terwijl mijn echtgenoot haar vastneemt om buiten te zetten -waar plasjes horen- doet ze nog een kakje ook.
Nu accidenten kunnen gebeuren, maar ze was net uitgeweest. Normaal is ze perfect zindelijk, dus we kunnen dit even niet goed plaatsen.