Problemen met hond na overlijden andere hond

Hallo!

Zoals sommigen hier weten, is een van onze honden overleden. We hebben onze honden samen uit 1 nest gehaald dus ze weten niet beter als dat ze samen zijn. 

De hond die overgebleven is, Muis, is sinds het overlijden van onze andere hond in de war. Ze zoekt haar, maar lijkt ook in een soort rouw. We hebben haar betrokken bij de dood van de andere hond, ze heeft aan haar kunnen ruiken, heeft gezien dat we haar begroeven, wat raar was voor haar. 

Sindsdien hebben we deze problemen:

-Muis kan niet langer alleen zijn. Zij was juist altijd de hond die het makkelijkst alleen bleef, maar na de dood van de andere hond niet meer. We weten niet zo goed hoe we het alleen zijn weer moeten aanleren. Stukje voor stukje& beetje bij beetje natuurlijk, maar hoe pak je zoiets nou echt aan?

-Muis eet slecht. Haar brokken raakt ze niet of nauwelijks aan, en als ze wel eet, neemt ze er een of twee in haar bek en brengt ze ze naar de woonkamer, waar wij zitten, om ze daar op te eten. We geven haar nu wat rijst en komkommer als ze niet eet, doen we hier goed aan of moeten we juist wachten tot ze de brokjes eet?

-Muis is heel nerveus. Onze andere hond was altijd wat stabieler, niet bang voor iets, altijd op haar doel af etc. Muis liep daar een beetje achteraan, durft zelf niet veel en is bang voor andere honden. Moeten we dit nog willen veranderen op haar leeftijd?

Ik zou graag jullie meningen en eventuele oplossingen horen!

Ik heb het zelf nooit aan de hand gehad. Wel het tegenovergesteld van een hondje die de andere hond al afgeschreven had en dit ook liet merken.

Ik zou je hond vooral wat tijd geven om het te verwerken en als jullie er zelf voor openstaan is het misschien wel fijn om een rustige en stabiele herplaatser erbij de te nemen. Ik zou dan geen pup doen maar een hond die al volwassen is, zodat ze zich daar aan kan optrekken. Wel de kennismaking uiteraard goed begeleiden zonder veel druk zodat het geen nare ervaring zal worden.

En het niet willen eten zou ik even aankijken, maar neem aan dat jullie dat vast al hebben gedaan. Ik heb ondertussen ook ervaring met lastige eters en die eten sommige dingen gewoon echt niet. Zo heb ik nu een bulldog die alleen zijn brokken (maakt niet uit welke) eet als ik er wat doorheen doe dus krijgt hij wat blikvoer erbij en eet nu zonder moeite alles op. Als dat nodig is om een hond gelukkig te maken, dan is dat maar zo.

Van de honden die wij hebben gehad was er 1 echt verdrietig.

De spaniel,ze is nu bijna een jaar niet meer bij ons.

Ze liep ook te zoeken,begon te joelen,dat hoorde ik van onze buren.

Ze miste haar 15 jarige jack russelltje.

Later deed ze het snachts ook,ik vond dat zielig..

Aangezien we erg lang 2 honden samen hadden (een jaar of 25)was het voor mij geen probleem om er weer een pup bij te nemen.

De spaniel moest erg wennen maar werd ook weer blij.

De dag kwam dat ons spanieltje oud werd en niet meer verder kon,haar in laten slapen vorig jaar september.

Hier thuis,mijn man bracht haar naar de dierenarts en daarna naar het crematorium.

Jazz begon op mijn schoot samen met mij erg te huilen.

Daarna is hij nooit meer verdrietig geweest.

Gelukkig maar,door onze leeftijd blijft hij nu alleen.

Ik zou zeggen overdenk alles en misschien past er wel weer een pupje bij.

Na het overlijden van Mowgli was Balou ook erg van slag. Hij was down had nergens zin in en zat steeds naar de plek waar Mowgli altijd lag te staren ook wilde hij daar absoluut niet komen. Ik heb mijn uiterste best gedaan om Balou niet te confronteren met mijn eigen verdriet al is dit wel moeilijk honden hebben nu eenmaal goede oren. Maar het verdriet van het baasje kan de hond van slag maken.

Ik heb uiteindelijk besloten om er weer een pup bij te nemen, Balou is nooit alleen geweest en misschien zou een pup hem afleiding bezorgen. En dit is ook het geval, Balou is weer de Balou van voorheen al zit hij nu ook nog wel eens naar de plek waar Mowgli altijd lag te staren, hij is haar niet vergeten al word het wel steeds minder.

Herken wel wat jij beschrijft. Heb enkele jaar geleden ook hetzelfde gezien bij Skippy toen zijn zusje Mazzel overleden was.Mazzel had het aan haar niertjes waarvoor ik haar 3x daags moest injecteren.De dag dat zij stierf zat ik met haar op mijn schoot met Skippy naast mij zij was toen 8 jaar (wat veel te jong was).

Skippy ging ook altijd opzoek naar Mazzel, hij at niet meer en wilde ook niet meer spelen of mee gaan wandelen.Ben toen met Skippy naar het dierenasiel gereden en heb hem er een hondje laten uitkiezen door in overleg met de asieleigenaar Skippy langs de kennels te laten lopen zodat hij zelf kon laten zien in welk hondje hij interesse had. Bij één van de hokken bleef hij staan waarna hij even later een ander hondje door de tralies heen begon te likken op haar neus,dat hondje is toen uit het hok gelaten en ze waren meteen de beste maatjes. Sinds de dag dat Skippy Pepke had uitgezocht was hij weer de oude Skip die ik kende.

Een andere hond word het echt niet. Ik woon nog thuis dus het zou een gezinshond worden, mijn beide ouders willen dat niet meer. Bovendien heeft Muis in heel haar leven met vijf honden samengekund: haar moeder en broertje en zusjes. Andere honden vind ze niet leuk. Dat gaan we ook niet meer opdwingen na 14 jaar, ze is zoals ze is en om haar de stress te geven van een nieuwe hond.. nee, dat lijkt me geen goed plan. 

Ik denk omdat ze al ouder is gewoon wat meer tijd nodig heeft om de situatie te händelen.

Geef haar tijd, veel aandacht en liefde .

Heb zelf met 2 hondjes gehad, samen als pup.( 3 maanden tussen)

Eentje stierf toen hij 12 was. Ander wist niet wat aan hem was.

Kon er geen ander bij pakken omdat hij een levertumor had die bij aanraking van de buik kon springen. Een andere hond zou gevaarlijk voor hem zijn.

Heb hem veel aandacht en liefde en geduld gegeven.

Wat eten betreft heb ik hem verwend met lekkers als gekookte macaroni met kip en heel lekkere zaken.Niet stug  zijn eten maar gewoon lekkere dingen wat hij graag had.

Na een tijd zag je dat hij weer meer zichzelf werd.

Je vraagt: moet ik dat nog willen veranderen

Ik vind van niet.....leg geen druk op haar.......ze ondervindt al stress genoeg.

Bij jullie is het nog heel vers.

Geef haar de tijd om te rouwen.

Stress van een nieuwe hond of stress van een hond die er niet meer is... Het is allebei stress die je een hond niet gunt!En toch zou ik zelf overwegen om te gaan kijken naar een oudere hond die een match zou kunnen zijn...

Een 'nieuwe hond erbij' hoeft niet persé een pup te zijn. Ik snap dat een oudere hond daar helemaal niet op zit te wachten. Je hebt wel kans dat na de ervaring van het verliezen van haar zusje, ze een andere, oudere hond makkelijker zal accepteren. Het hoeft ook niet te betekenen dat ze dikke maatjes worden en alles samen doen, maar de kans is wel groot dat je hondje zich prettiger zal voelen. (Ik heb zelf een hond geadopteerd die ook weinig interesse voor andere honden heeft, maar die zijn broertje waarmee hij zijn hele leven samen was enorm miste; die kon ik een aantal maanden later ook adopteren, en vanaf dat moment was de hond weer gelukkig, ook al zouden ze nooit bij elkaar in de mand kruipen).

Er zijn ook zat oudere honden die zich eenzaam voelen omdat hun baasje is overleden en die een plekje zoeken om hun oude dag door te brengen, bijvoorbeeld. De hondenbescherming heeft daar een speciaal project voor lopen:
https://hondenbescherming.nl/ik-wil-helpen/ik-wil-een-oudere-hond-opnemen/

Ook is er de Seniorenclub die bejaarde hondjes opneemt in hun pension en er een nieuw plekje voor zoekt http://www.seniorenclub.nl/adoptiefonds-honden

Ik herhaal dat een andere hond simpelweg niet gaat. Muis gromt naar elke hond die ze tegenkomt. 

Het zal helpen om muis extra aandacht te geven ,niet te lang alleen te laten ,haar eten lekkerder te maken dus geen kale brok en ook rijst en komkommer zal niet echt in de smaak vallen ,Kijk eens of ze wat vlees over de brok lekker vindt .Ze zijn natuurlijk 14 jaar samen geweest dus net als bij mensen die bv lang getrouwd zijn kunnen ook honden danig van slag raken ,als er een wegvalt .

Daarnaast kan ze ook wat in de war raken door haar leeftijd samen met dit grote verlies ,

En afleiding is dan de beste remedie ,

sterkte en succes met muisje .

 Sorry wist niet dat je andere hond 14 is en niet met onbekende honden overweg kan. Het is dan natuurlijk niet de bedoeling om haar dan te kwellen door haar aan een andere hond te laten wennen.

Om haar door deze periode te helpen kan je haar veel aandacht en liefde geven (wat je zekers nu al doet). Om haar vlotter te laten eten kan je haar veel lekkers geven.Er zijn zoveel verschillende smakelijke dingen voor honden verkrijgbaar waar je haar nu mee kan verleiden om toch voldoende te eten.