Castratie reutje, wel of niet?

Hoi, Wij hebben een reutje van nu 1 jaar een 2 maanden. We hebben hem gekregen toen hij zes maanden oud was en hij kom toen nog helemaal niks. Het is een kruising tussen een Border Collie en een Friese Stabij. Het is in een huis een hele lieve en speelse hond en luistert ook erg goed. Hij heeft ook echt aandacht voor je, en zeurt soms iets te veel om aandacht. Hij is op dit moment niet gecastreerd en hij is net terug uit het hondenpension, en toen we hem kwamen ophalen, hoorden we dat hij had gevochten met twee andere reutjes en dat hij constant probeerde te rijden op teefjes. Het hondenpension zei dat dit kwam omdat hij heel erg last had van zijn hormonen. Ze adviseren ons echt heel erg om hem te castreren. Sinds hij bij ons is is hij al een paar keer uitgevallen naar een andere hond, terwijl hij voordat hij naar het pension ging altijd supersociaal was naar andere honden en altijd wou spelen en hij deed nooit lelijk of gromde nooit. Wij wonen midden in een woonwijk, en hier wonen echt veel honden. Tijdens het uitlaten loopt ie soms erg netjes, maar kan ook heel erg trekken als hij een andere hond ziet. Hij moet bij elke boom en hoekje een plasje doen en likt ook aan plasjes van andere honden... We hebben heel dichtbij een park/Veld/heuvel waar ik hem eerst altijd losliet en met hem ging spelen, en de bal ging gooien. Als ik de bal in mijn hand heb heeft hij superveel aandacht en als ik hem weggooi, sprint ie er superhard achter aan en komt hem ook redelijk netjes terugbrengen. Het is alleen zo dat ik hem nu niet meer los durf te laten omdat ik bang ben dat hij gaat vechten met andere reutjes of gaat rijden op een teefje. Dit park/veld/heuvel is aan alle kanten open met fietsers, een straat waar ook wel auto's rijden en een busbaan. En mensen die wandelen met honden, en ze ook loslaten. Ik baal er echt van dat ik hem nirt kan loslaten want hij heeft het echt nodig om lekker te kunnen rennen. We zitten nu erg te twijfelen om hem te castreren, terwijl we hier eigenlijk geen voorstander van zijn... Ik zie op internet zo verschrikkelijk veel sites met voordelen en nadelen van castreren, de een zegt doe het wel, de ander zegt doe het niet, en wij weten het niet meer. Wat zouden jullie doen?   Ps: hopelijk is het niet een te lang verhaal en kunnen jullie het een beetje volgen haha.

Wanneer je castratie zou willen bij je hond, zou ik adviseren om eerst een chemische castratie te laten uitvoeren. Dit is een tijdelijke optie, waarbij je kunt kijken in hoeverre het gedrag van je hond verandert. Heeft dit niet het gewenste resultaat, dan weet je dus dat een castratie ook geen nut heeft. Wordt de hond door de chemische castratie qua gedrag relaxter, dan kun je het altijd nog overwegen (of door blijven gaan met de chemische castratie) 

Dat je hond zo anders reageert op andere honden kan ook onzekerheid/angst zijn. Het hoeft dus niet altijd aan de hormonen te liggen. 

Uitvallen en rijden kan ook duiden op veel stress. Je hond zit op dit moment in de pubertijd en dan kunnen de emoties hoog oplopen.

Bij stress komt nl. adrenaline vrij en hierdoor ook automatisch het stresshormoon cortisol en hierdoor gaat ook automatisch het sexhormoon omhoog en daarom het rijden.

Ik kan me voorstellen dat je je hond niet los durft te laten en zeker niet in z'on situatie die jij schetst met een busbaan en waar auto's rijden. Ik zou eerst gaan werken aan het gewone wandelen. En kijken of je daar meer kan bereiken. En spreek ik niet over wandelen maar dan ook luisteren. Ik heb 4 regels waar ik mij aan houdt: lopen aan een slappe lijn, luisteren naar de naam, luisteren naar het beloningswoord en het aannemen van de beloning. 

Daarnaast kun je in een prikkelarme omgeving een lange lijn gebruiken en dan kijken hoe hij dan reageert.

Misschien is het verstandig om uit te kijken naar een hondenschool?  

We hebben op een hondenschool gezeten, maar dat werkte niet echt voor ons, omdat hij niet echt op voer gericht is. Aan de lijn luiterst hij opzich goed, alleen trekt hij ontzettend aan de riem als hij andere honden,katten,ganzen,of iets interessants ziet. Hij fixeert zich dan heel erg op datgene en dan kan je geen contact meer met hem krijgen. Dit is ook als hij losloopt. Oja, op een hondenschool is het ook zo dat hij zoveel last heeft van zijn hormonen dat trainen haast onmogelijk is. Chemische castratie doen we niet, omdat je dan eerst een paar weken krijgt waarin het gedrag juist heel erg versterkt wordt en dan pas afneemt.

Ik heb de mijne eerst chemisch laten castreren. Ik heb niet gemerkt dat het gedrag in de eerste weken erger werd. Ik deed het omdat mijn hond gek werd van alle te lekkere geurtjes. Dus geen agressie. 

Ik ben blij dat ik eerst zo kon kijken wat het met hem deed en hij reageerde heel goed erop!  Ik zou toch eerst chemisch proberen omdat je dan kan zien wat het met je hond doet. 

Je zegt dat hij net terug is uit het pension. Het kan best zijn dat t daar voor hem allemaal een beetje te veel was. Ik zou hem eerst even goed laten bijkomen en over een paar maand kijken hoe het gaat.

Laat m ook gewoon weer los waar het kan, het pension is een heel andere situatie. (het gebied dat jij beschrijft zou ik een lange lijn gebruiken).

Wanneer ben je naar een hondenschool geweest? En wat voor voer nam je mee?

En je schrijft dat jullie hem op 6 maanden leeftijd hebben gekregen. Is er iets bekend over de socialisatie die hij heeft gekregen?

Vreemd dat jouw hond dan pas last krijgt van zijn hormonen als hij in het pension is. Mij lijkt het eerder de stress van het pension en de nare ervaring die hij daar opgedaan heeft met andere honden die er voor zorgt dat jouw hond nu onzeker geworden is. Rijgedrag kan ook voortkomen uit stress (bij stress komt testosteron vrij). 

Ik heb de vorige reacties niet gelezen maar als ik voor mezelf spreek;wij hebben altijd en nu ook weer alle honden die we in huis hebben laten castreren/steriliseren.Nooit geen nadelen van ondervonden,eigenlijk alleen maar gemak.

Misschien heb je het andere topic ook al gelezen. Hierin kwam ik ook met de link http://www.moniquebladder.nl/castratie-beinvloedt-sociaal-gedrag/

Zou sowieso altijd eerst chemisch castreren als je dit overweegt. Dan kan je kijken wat de effecten zijn voordat het meteen permanent is. Als ik je verhaal zo lees zou ik eerst aan de slag gaan met dit gedrag. Castreren, ook chemisch, kan juist uitvallen en asociaal gedrag verergeren.  

Zit zelf ook enorm in dubio. Blijf het zo een moeilijke keuze vinden. Nu een reu van ruim 1 jaar. Hij wordt gek van alle geurtjes en loopse teefjes. Daarbij ook gefrustreerd en een kort lontje omdat z'n koppie zo enorm snel vol zit. Agressie is het niet echt, meer frustratie. Hij moet elk geurtje aflikken, overheen piesen en elke hond moet grondig besnuffeld worden. En als het een teefje is dan is het kassa ... Ik vang hem dan meteen, lijn hem aan en loop door. In de wijk zit hij nu ook altijd aan de lijn en ik zoek rustige losloopgebieden met hem op. Ik geef dit hormonalegedrag nog een paar maanden en als dit niet iets verbetert gaan we toch voor de chemische optie vrees ik. Dit is zowel voor mij als mijn reu niet leuk meer.

Ik denk, dat dit gedrag inderdaad in het pension ontstaan is. Dat kan samenhangen met de vreemde omgeving, baasjes die er niet zijn, zaken die daar gebeurd zijn en daar kunnen spanningen door ontstaan. De pensionhouders hebben echt geen tijd om gedrag van elke afzonderlijke hond in te schatten.Vaak zitten honden in hun eigen ruimte, naast elkaar, worden misschien opgefokt door de hond naast hen en dan ineens bij elkaar gelaten, zonder te kijken of ze wel samen kunnen. Rijden wordt vaak met sex geassocieerd, terwijl het stress betreft. Castratie wordt naar mijn mening, te pas en te onpas gedaan, bv als de hond zijn jachtinstinct laat zien, rijdt op andere honden, vaak zelfs omdat hij reutje is en het normaal gevonden wordt, op een bepaalde leeftijd te castreren om gedrag te corrigeren. Ik ken te veel honden die of wel ziek of met totaal ander gedrag, zelfs angstgedrag en met bijtwonden thuiskomen uit een pension. Niet iedereen die een pension heeft, heeft verstand van honden!

Ik zou het absoluut niet doen!

Ik zou mij beseffen dat het pension hem héél veel stress heeft opgeleverd en de werknemers vaak de ballen verstand hebben van hoe je honden wel of niet met elkaar moet laten,dat wijst op op de meerdere gevechten,zoiets is te voorkomen als je nadenkt en kennis hebt van honden en hondentaal.

Ik zou het voor nu van uit gaan dat hij zwaar overprikkeld en gestrest is geweest in het pension..en ja dan gaan ze rijden,dat is stress af laten glijden..andere honden zijn ook gestrest(i.v.m. het verlaten worden door de eigenaren..no offense en zijn ook op een nieuwe en toch vaak stressvolle plek) en dan heb je vlot de vlam in de pan als je alles naar buiten laat en ze het verder "uit laat zoeken".

Ik zou eens lekker de tijd nemen om mijn hond weer te laten kalmeren van dit "avontuur" en hem de kans geven al die stresshormonen te laten zakken...het was tenslotte niet niks voor hem om daar te zijn.Normaal breken die stresshormonen na een paar uur af en blijft het nog 4/5 dagen in het bloed waardoor je hond anders dan anders kan reageren.
Nu is hij dagen,misschien weken in een stressvolle situatie geweest,dus dat heeft écht zijn tijd nodig om weer naar normaal te gaan.

Ga lekker rustig met hem wandelen,geen balletjes gooien is juist goed voor hem,aangezien hij dan weer juist een lading adrenaline krijgt..wat hem weer opgefokt(er) maakt.
Ga zoek en snuffel spelletjes met hem doen buiten,laat hem lekker achter zijn neus aan snuffelen,doe kalm aan met hem.

Komt voor mij bij dat een hond zijn hormonen nodig heeft! ( op zijn minst totdat hij is uitgegroeid) Zie linkje:
http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-is-de-invloed-van-testosteron/

 Inderdaad veel mensen denken bij hormonen gelijk aan de "seksuele en macho kant). Pubers krijgen even een hormoon opstoot maar dat stabiliseerd doorgaans. En zoals je in de link ziet... hormonen spelen bij heel veel maar dan ook heel veel lichaamsprocessen een belangrijke rol. 

 Goed artikel! 
Niet alleen voor reuen geldt dit, maar zeker ook voor teven. De hond van mijn ouders, is alleen maar feller geworden nadat zij gesteriliseerd is. Daarom zou ik nooit meer een onzekere / angstige hond laten "helpen". Het is een misvatting dat hier het gedrag door zal verbeteren. 

Ik persoonlijk zal er ook niet voor kiezen om een hond te laten castreren als hij nog niet volgroeid is, lichamelijk en emotioneel. 
Als mijn reu haantjesgedrag zal gaan vertonen, zal ik het eerst ergens anders zoeken door bijvoorbeeld te kijken naar het stressniveau van mijn hond, want vaak ligt de oorzaak daar. En eer een hond ouder is, zal hij vanzelf ook rustiger worden.

Ik denk dat mensen het rustig worden in het karakter van de hond ook linken aan de castratie die op jonge leeftijd gedaan is, terwijl de hond eigenlijk gewoon volwassen wordt en stopt met puberen? Ik heb geen idee eigenlijk... Wat is eigenlijk dan wel de reden dat sommige honden na castratie toch rustiger lijken? Ik ken namelijk een hond die na castratie toch een stuk rustiger was, hij leek stabieler, maar ik had hem ook een hele lange tijd niet meer gezien. Hij kon natuurlijk ook gewoon volwassen zijn geworden.

het is nog een jonge hond, en hij moet nog even kennis maken met zijn hormonen.
net zoals puberende jongeren die sneller agressief zijn of meer met de vrouwtjes bezig gaan zijn.
Heeft jou hond dit nu ook.
Bovendien in een pension hebben ze minder uitdagingen als anders, meer stress omdat hun baasje weg is. Dus ja dan blijven de hormonen over.
Als je hem nu niet castreert en hij word ouder zal hij langzaam aan beter met zijn hormonen overweg kunnen.
Maar geef hem ook veel afleiding wanneer er loopse teven in de buurt zijn. En zoek even andere plekken op.
Hij heeft zijn hormonen ook nodig om zich te ontwikkelen lichamelijk en geestelijk.

Mijn advies castreer hem niet.
Het komt wel weer goed, even geduld :P
Mijn hond is nu 6 en niet gecastreerd, hij is rustig en heeft zich goed kunnen ontwikkelen.
Toen mijn hond net zo oud was als die van jou, had hij ook hetzelfde gedrag. maar met de tijd is het minder geworden.

 Kan me heel erg voorstellen dat het voor beide niet leuk meer is,maar waarom twijfel je dan nog zo erg?Als ik dit allemaal zo lees,dan is er niks ontspannends aan jullie wandelingen.Bij mij had jouw hond allang zijn ballen bij de da mogen inleveren.Ik zou daar gek van worden.En wat heeft een reu als die van jou er zelf aan om zijn ballen te houden?Niks.Want hij mag er niet mee doen wat hij zou willen...ze zitten hem in feite alleen maar in de weg.

Een honden pension is een zeer stres volle situaties voor honden.

Alles wat vertrouwd is, is weg, hoe eng dat voor honden is.

Ik vind het onbegrijpelijk dat het pension jou hond kennelijk los liet met andere voor hem vreemde honden!

Rijgedrag wordt bijna altijd veroorzaakt door stres en daarbij komt ook tostesteron vrij, waardoor het rijgedrag wordt veroorzaakt.

Stres, zich geen houding weten.

Helaas hebben ze geen benul van hondengedrag in dat pension.

Niet castreren hoor. Gezien zijn gedrag, kan onzekerheid een rol spelen en na castreren, kan de onzekerheid toenemen.

Tostesteron valt weg en dat is het macho hormoo

Het duurt altijd even eer ze hersteld zijn van stres.

Door het pension, zal hij moeten ontstredden.

Lekker slapen en leuke dingen doen

Ik zou zeker niet meteen castreren, maar eerst een paar weken afwachten. 

De kans is groot dat hij dit gedrag is gaan vertonen door de spanning en onrust daar. Ik werk in een pension en vooral nu in de zomervakantie is het op de groepswei onrustig. Ze lijken elkaar ook aan te steken in hun rijgedrag. 

Hopelijk is hij snel weer ''normaal''. 

Als hij wel blijft uitvallen en je overweegt castratie, zou ik inderdaad ook eerst voor chemische castratie gaan. Honden kunnen onzekerder worden van castratie doordat ze dan minder testosteron aanmaken, en veel honden vallen juist uit door onzekerheid. Daarom zou zijn gedrag juist erger kunnen worden. 

Het kan ook goed helpen, maar dat weet je van te voren niet. 

Ik twijfel omdat ik liever niet wil castreren gezien alle nadelen. Ook chemisch liever niet.

Hoop enorm dat dit een fase is die bij de pubertijd hoort en door goed begeleiden en rekening houden met situaties vanzelf weer over gaat en goed komt. Tot nu toe is het een super hond, luistert enorm goed, super sociaal en altijd vrolijk en in voor actie. Ok soms wel uitproberen en een grote puber mond maar niks ergs. Heb geen reden voor castratie behalve dat het meer rust in z'n kop brengt. En wil sowieso wachten tot eind september dan is die 15 maanden en echt uitgegroeid. Dus hopelijk zien we tegen die tijd verbetering en hoeft het helemaal niet. Dat hopen we. 

Even aanhakend op alles wat al is gezegd: hij komt uit een stress situatie en hij zit in een fase waarbij hormonen een grote rol spelen, dus als het zelf je voorkeur niet heeft om te castreren, dan zou ik op zijn minst de tijd nemen om hem even op adem te laten komen en te 'herstellen'.

En ik zou in ieder geval nooit castreren omdat een ander het zegt!

Maar dat gezegd hebbende vind ik dat hier op het forum extreem terughoudend en negatief over castreren wordt gedaan. In de maanden dat ik mee lees/praat, is er nog nooit positief op gereageerd, alleen afgeraden. Terwijl er toch echt al jarenlang ook heel veel positieve ervaringen zijn.

ik raad je daarom aan om eens goed met je dierenarts te overleggen, en ook heel goed naar je hond te kijken. En te bedenken: wat verwacht je van de castratie en is dat echt realistisch?

Misschien ontdek je de trigger waardoor hij nu ineens uitvalt, en kan je het ombuigen. Maar misschien is jouw hond wel heel erg geholpen als die hormonen niet zo door zijn lijf gieren.

En nee, ik ben geen castratie voorstander die vindt dat je altijd moet castreren. Mijn eerste hond is nooit gecastreerd, mijn oudste huidige hond pas toen hij 4 jaar was (eerst chemisch, daarna definitief), onze pup moet uiteindelijk gecastreerd worden volgens het contract met de stichting maar ik heb wel bedongen dat we daar zelf een goed moment voor kiezen, en niet al bij 6 maanden.

Maar ik vind wel dat vaak alleen de negatieve kanten worden belicht hier, terwijl er genoeg honden en daarmee hun baasjes mee geholpen zijn (mooie woordspeling)

 Bij een teef zeg ik: castreren, ivm de oeps nestjes en kans op BO. Een doodzieke oudere hond opereren met een bo, is zeer risico vol. Voordelen wegen zwaarder dan de nadelen.

Bij een reu: niet castreren, tenzij het om een echt hormonaal probleem gaat.

Voortdurend terug kerende voorhuid ontsteking, of een hond die, door loopse teven niet meer eet, 24/7 aan het piepen en hijgen is, voortdurend wilt ontsnappen, dat is geen leven meer.

De nadelen zijn groter, door het weg vallen van de tostesteron, kan een reu onzekerder worden.

Heel vaak, bijna altijd is het probleem NIET hormonaal gericht.

Veel plassen, meestal stres, vechten met andere reuen, stres, rijgedrag, stres, dit zie je nl zelf al bij pups. 

Het kan ook een op oed probleem zijn.

Pubers zijn druk, er gebeurd van alles in dat koppie en lijf. Het hormoon niveau is 7 x hoger dan bij een volwassen hond en ja, ze zullen zeker interesse hebben in loopse teefjes.

Na de pubertijd komt er rust in dat lijf en koppie, pas dan is het karakter gevormd en als je dan nog het idee hebt, dat je reu last heeft van zijn hormonen, dan zou je een chip kunnen overwegen.

Helaas te vaak meegemaakt op de hondenschool, dat castreren bij een reu helaas niet goed uitpakte.

Romeo is 9 jaar en niet gecastreerd. Luca was ook niet gecastreerd. Bij beiden werd ik bijna bij elk dierenartsbezoek geadviseerd te castreren. Toen Luca nog leefde en er gevochten werd. Toen Romeo 1 balletje had, dat eerst niet wilde indalen en dat indalen naderhand heel mooi wel gebeurde. De dierenarts zal heel vaak adviseren te castreren. Een castratie adviseren, zonder dat de dierenarts gedragsdeskundige is en de situatie thuis niet kent, vind ik nogal wat, temeer omdat Romeo als dekreu kon worden ingezet en Luca helemaal ondergesneeuwd zou worden door Romeo. Daar werd niet naar gekeken. Romeo en Luca vochten in huis af en toe, maar met hulp van een gedragsdeskundige, zonder castraties, kwam het goed. Ik zou nooit zomaar castreren, alleen als er duidelijk een medische noodzaak zou zijn. Die was er volgens de dierenarts wel, omdat 1 balletje van Romeo niet meteen indaalde. Een half jaar voor de dood van Luca, adviseerde de dierenarts Luca nog te castreren, omdat de prostaat te groot zou zijn, op de ingewanden drukte en Luca daarom zoveel overgaf. Luca stierf aan levernecrose. Een castratie zou heel ingrijpend geweest zijn voor de rangorde in huis en totaal zinloos.

Bedankt voor alle reacties, ik heb hier erg veel aan en het is fijn om meningen van anderen te lezen.

 is al weer een oud toppic maar ben zelf even veel informatie aan het zoeken over castreren.

mag ik vragen anke wat jou hond voor gedrag vertoonde door al die lekkere geurtjes?

 Hij ging achter alle teven aan, ook als ze helemaal niet loops of recent loops waren geweest. Kwijlen, ieder plukje gras aflikken en hij werd er gewoon heel opgewonden van. Hij kon gewoon niet relaxed lopen, hij was alleen maar bezig met geurtjes zoeken en vinden. Hij werd steeds drukker in zijn hoofd, hectisch.  

Nu kan hij wel relaxed lopen en heeft hij weer rust in zijn hoofd iets dat toen heel ver te zoeken was. Verder is hij precies dezelfde hond alleen meer rust. Hij is nog steeds actief, niet dikker geworden en zit mooi in z'n vacht en spieren. Voor ons alleen maar voordelen dus. 

Ik snap niet waarom mensen zo'n probleem maken van castreren. Ik vind de voordelen er van beter dan niet castreren. Waarom zou je een reu niet castreren? Mijn reu is met 7 mnd gecastreerd. Puur om het feit dat ik een hond wil die met alle andere honden kan blijven spelen. Toen hij 6 a 7 mnd was kwam iedere volle reu op hem af om te vechten. Mijn hond zelf had de hormonen misschien al wel, die andere reuen roken, maar nog niet het gedrag wat er bij hoorde. Dus wilden volle reuen kennelijk vechten. Nu heb ik een hond die ook direct terug vocht als een andere hond begon te vechten maar nu hij gecastreerd is is er voor volle reuen geen aanleiding meer kennelijk. Mijn hond speelt vrolijk overal mee, reu of teef, welk ras en hoe groot of klein dan ook. Nergens meer last van sindsdien. Mbt 10 a 20x plassen onderweg....dat deden mijn vorige dominante teven ook. Daar zou ik geen problemen mee hebben. Echter...mijn gecastreerde reu plast 1x en wandelt vrolijk verder. Hij plast ook nergens tegenaan bv in winkels, rijdt niet op andere honden en er wordt ook niet op hem gereden door andere honden. Niks dan voordeel dus. Ik vind zolang je een reu hebt waar je niet mee gaat fokken je hem het beste kunt castreren om alle frustraties die ongecastreerd met zich mee kan brengen niet opweegt tegen de voordelen van castreren bij de reu ook qua innerlijke rust. 

Overigens....bij paarden idem. De meeste worden gewoon geruind. Niks mis mee alleen maar makkelijker in omgang. 

Maak er geen probleem van wil alleen eerst goed geïnformeerd zijn en de voordelen tegen de nadelen leggen en of de nadelen ook echt altijd zijn of bij een enkele hond.