Waarom gekozen voor een reu of een teef?

Ik ben benieuwd, waarom hebben jullie gekozen voor een reu of een teef toen je je hond uitkoos? 

Wij hebben altijd reuen gehad omdat mijn ouders geen loops ''gedoe'' wilden. Dat was eigenlijk de enige reden. Een paar jaar geleden kregen we onze eerste teef, Luca. Een 9 jarige gecastreerde teef, dus geen last van loopsheid. We waren niet op zoek naar een derde hond, maar kwamen haar tegen en wilde haar graag een huisje bieden. En een geholpen teef erbij leek ons ook nog het beste bij 2 reuen, dus perfect. 

Toen Radja en Luca er niet meer waren hadden we alleen Jaimy (reu) nog. Ik ging stage lopen in een asiel en mocht een hond uitzoeken. We hadden geen voorkeur voor een reu of een teef. Alles is daar toch gecastreerd. 

Toevallig viel ik voor Puck en is ze een teef. 

Nu ik werk met honden merk ik dat ik toch een voorkeur heb voor teven. Als er ''gedoe'' is tussen honden is dat vaak met de reuen. Meestal zijn het de reuen die patsen. Heb ook het idee dat die vaker uitvallen aan de riem dan de teven. Of misschien is het toeval dat ik dat zie bij ons. 

Dus als ik een pup aanschaf wordt dat waarschijnlijk een teef. Voor Puck maakt het niet uit, zij kan met alles. Kans is groot dat het de volgende keer weer een volwassen hond wordt. Dan kijk ik gewoon naar het karakter. 

Hoe hebben jullie gekozen? 

Wel, hier bijna hetzelfde verhaal als bij jou.

Alleen was ik bang van honden en had ik de indruk dat reuen wat meer "haantjesachtig" waren.  Ik wilde dus rustig beginnen met een teefje.

Die angst was na de eerste maanden weg, in de jaren dat we nu honden hebben, heb ik wel een voorkeur voor teefjes.  Wij hebben nu één reutje, omdat mijn moeder die had en ik hem nu voor haar heb genomen (ze is in een rusthuis), ikzelf zal echter steeds teefjes nemen.  Vanwege dat haantjes gedrag wat ik toch heel dikwijls zie bij reuen.  Hoe prachtig een reu ook kan zijn , hier is het de meidenclub!

Toen men 13j York shire ziek was ben ik nu de da gegaan het was ook een teefje die men dochter gekozen had toen ze klein was van een nestje by een vriendin van ons toen ze ziek geworden is en we nu da gingen zat lieve kleine queenie daar ook een teefje ik ben d irekt verliefd geworden op haar toen heb ik harar geko tocht ze was van een cliënte die 2 keer een nestje had nu wil ze geen meer anders was ik terug nu haar gegaan nu zyn we terug voor een teefje gegaan maar reuenn zie ik ook graag 

Wij hebben altijd teven gehad. Bij onze eerste hond hadden ze mijn vader dat aangeraden. Ook leek het hem leuker voor mij en mijn zus om een 'vriendinnetje' erbij te hebben. 

Ons tweede hondje heeft mijn zusje uitgekozen en was ook een teefje. Bij ons derde hadden we dan opnieuw een kleine voorkeur voor een teefje, gewoon omdat onze eerdere hondjes altijd heel lief waren. Er was toen ook een teefje beschikbaar, anders vonden we het ook niet erg om een reu te nemen. 

Ik merk bij mijzelf dat ik wat sneller een klik heb met teefjes, ook bvb eerder met vrouwelijke katten dan met katers. Ik weet niet goed waarom en heb er geen duidelijke verklaring voor. Misschien is het ook gewoon omdat ik dat gewend ben. 

Reuen rijden en ik vind dat ding dat onder hun buik hangt zo vies.

Hier een liefhebber voor reuen 
Ik vind ze gewoon prachtig! Groot en stoer en bij teven ja idd de loopsheid vind ik ook een groot nadeel, en daarbij het soms bitcherig kunnen zijn...

Het rijden wat hierboven wordt genoemd hebben we eigenlijk nog nooit last van gehad (niet gecastreerde reuen tot nog toe). Ook het haantjes gedrag valt mee, tegen sommige wel maar de teefjes zullen ook vast niet iedereen super vinden.. Ik merk wel dat Link nu wordt afgesnauwd door andere reuen.. wellicht word hij wat bedreigend voor ze? Geur/grootte/breedte? 

Hier een reuen mens

Vroeger thuis hadden we altijd teven, mijn vader had daar zijn voorkeur voor, dezelfde argumenten als die jullie benoemen.. Ook dat reuen volgens hem slechter te handhaven waren met loopse teven in de buurt 

Hij had ze altijd los langs de fiets mee..

Mijn eerste eigen hond werd een reu.. Een pupje van 8 weken, terwijl ik eigenlijk een teef wilde hahha

Maar deze was zo gefocust op ons, een keuze was overbodig! 

Toen hij er niet meer was kwamen er 2 herplaatsers (niet tegelijk, anderhalf jaar ertussen), 2 reuen..

Ik vind reuen heerlijk, waarom? Een gevoel! 

Als ik het vergelijk met onze honden vroeger thuis zijn onze reuen veel aanhankelijker naar ons dan de teven waren..

Onze reuen hebben nooit strijd, hebben ze een keer mot, dan wordt er wat gegromd etc en een minuut later spelen ze weer.

Bij de teven die bleven bezig tegen elkaar! Zeker wanneer er één of beide loops moesten worden! 

Ik herken het haantjes gedrag overigens wel hoor, hier gelukkig wel alleen aan de lijn! 

Hoewel ik bij de labrador ook los altijd even kijk hoe de andere reu in elkaar zit.. 

De berner kan eigenlijk met alle honden door één deur en trekt zich los niks van andere honden aan..

Bij mij dus een grote voorkeur voor reuen! 

Ooit had (volgens mij Heleen) daar een hele mooie uitspraak over.. 

Iets als 'een teef heeft je lief en een reu aanbidt je' 

Bij ons was er niet echt een sterke voorkeur dat het of een teefje of een reutje per se moest zijn. Wel vond ik het zelf ivm loopsheid fijner om een reutje te hebben en is de bouw van SBT's bij de reutjes vaak wat gespierder, dan bij de teefjes. Maar het belangrijkste vonden wij eigenlijk de klik. En die was er 100% met Bailey. 

Ik heb voor een teef gekozen omdat die een stuk kleiner zijn dan de reutjes in dat ras
En ze zijn heb ik gehoord
Wat rustiger aan de riem en iets makkelijker in de omgang

Mijn vorige hond was een reutje
Super lief

Nu heb ik een teef
Ze is nog een pup dus ik ben benieuwd of ik dat goed zal merken

Hier altijd voor teefjes gegaan in het verleden omdat "reuen altijd zouden vechten". Stomtoevallig kwam ik 10 jaar geleden een hond tegen in een buitenlands asiel en binnen 2 minuten beslist dat deze mee ging (daar zit een heel verhaal aan het waarom aan vast). Ik wist niet eens of het een reu of teef was....niet eens naar gekeken....pas in NL die kans gehad aangezien alles geregeld moest worden voor de vlucht en ik niet meer bij de hond ben geweest voor de vlucht. Het bleek weer een teefje!

En mijn huidige hond....tja....ik ging voor een teef....Had eerste keuze van 6 pups waarvan 4 teefjes. Maar het werd een reu die mij uit koos.

Kortom...het maakt me niet uit. Het moet direct een klik zijn en de hond moet mij ahw uitkiezen. Wat dat betreft ben ik niet zo heel sentimenteel hoor!

 Hahaha...alleen bij langharige honden valt het gelukkig niet op!

Bij kortharige honden vind ik ongecastreerd ronduit een vreselijk aanzicht van de achterzijde. Sorry...

 Hahaha ja daar ben ik het ook mee eens! Gelukkig geen last van bij een langharige hond als Link 

 Daar is iets aan de te doen

Mijn voorkeur gaat ook uit naar een teef maar bij 2 honden wil ik verschillende geslachten. Daarvan.

Reuen! 

Reuen zijn sowieso grappiger, ze doen gekker of zo. Onze teef was meer "normaal" in de dagelijkse omgang met het uitlaten en samen spelen met een bal en maakte mij minder vaak echt aan het lachen om haar acties. Vreemde redenatie misschien maar ook hierom vind ik reuen leuker. Ik houd van gek en ook Obi is af en toe compleet gestoord. Obi heeft  zeker betere komische timing dan Adam Sandler, al zal hij het niet zo bedoelen.  

Maar ook omdat ze in mijn beleving liever en zorgzamer zijn. Tenminste de reuen die ik gehad heb. Onze teef was altijd een klein kr*ng. Soms was ze "met het verkeerde been uit bed gestapt" en dan had je gewoon pech hoe lief je ook deed. Dan wilde ze dat je oprotte. Zelfs als je der favoriete snack bij had, ritste ze dat uit je hand als een bezetene en smeet het boos op de grond, waarna ze der neus ophaalde. Maar niet wagen om het weer in de snacktrommel terug te doen want dan werd ze ook boos. Wat een diva gedrag af en toe zeg pfff. 

Zulke dingen nooit meegemaakt met onze reuen.  Als je je teen stootte en het uitschreeuwde had onze teef zoiets van: "Ha, sukkel!"  terwijl onze reu naar je toe kwam gesneld om je te troosten. 

Herkenbaar dat verhaal over die teven,dat is ook mijn ervaring.  

Maar dat vind ik zo leuk,dat diva gedrag,maar dat aanhankelijk sukkeltje pardon schatje die hier rondloopt is zo aanhankelijk dat het mij soms wel eens irriteert.

Vigo is mijn schaduw.

Reuen!

Hier zijn de reuen echt de sulletjes. 

Grappige knuffelclowntjes en in een conflict met een andere hond zullen mijn reuen vluchten. 

Mijn teven zijn echt krengetjes  

Die veroorzaken de conflicten en zijn ook niet bang voor een knockpartijtje ze zijn veel feller. 

Ik ben dol op mijn teefjes hoor maar ik ben in hart en nieren toch echt een reuen mens. 

Het hondenmens ben ik,doe het meeste en zorg ervoor.

Dus kies ik ook de honden uit.

Reuen,ik had altijd zoiets van die haantjes wil ik niet.

Na 4 teefjes nu een reu.

In dat nest was maar 1 teefje dat wilde de moeder van de fokker hebben.

Dus ik had geen keus zou je zeggen,dan neem je geen pup,maar een uitdaging was het ook wel weer.

Dus nu de 2e reu sinds een jaar of 30.

In die tussenjaren waren het teefjes.

Valt me niet tegen moet ik zeggen.

Ook heb ik er geen spijt van.

Het is een leuke fijne reu geworden.

 Rijden niet altijd,de onze niet.

En ja ben blij dat dat *ding*verstopt zit tussen zijn haren

 Mijn teef rijd ook als ze overprikkelt is net als mijn reuen niet meer en niet minder.

Dat is een kwestie van het overprikkelde voor zijn. 

En piemeltjes en balletjes ik vind t schattig  echt jochies 

(Behalve bij voorhuidontsteking dan zijn de piemeltjes idd nogal bah maar n loopse tut vind ik ook niet fris ) 

Ik wou gewoon dat thuis de vrouwen in de meerderheid waren.

Nee zonder grappen, ik kende veel reutjes die rijden, plassen tegen dingen waar ze niet zouden mogen plassen, of problemen hebben met andere reutjes. Vooral dat plassen he, ik ben zo blij dat mijn hond niet tegen andermans eigendommen aan kan plassen. Als Java t kon, had ze al wat auto's ondergezeken denk ik.. 

En ik ben opgegroeid met teefjes dus ook het bekende speelde mee.

Ik vind reuen vaak mooier

 Daar ben ik het wel mee eens. Die hebben vaak een mooiere bouw en uitstraling..

Hier 2 reuen, bewust.

Ik vind ze zelf wat makkelijker, aanhankelijker en minder krengerig dan teven, haha.

Hier ook een teef gekozen omdat ik en mijn zusje voor onze 16 en 18e verjaardag beide een hond mochten (verder zelf alles betalen, de toestemming was het cadeautje haha) omdat ik met mijn moeder en zusje woon, en we wel het vrouwenhuishouden in stand moesten houden mochten we alleen een teef, mijn moeder wilde geen reu, veel plassen, kans dat het minder klikt met andere honden etc. Uiteindelijk lag de keuze toch bij mij, en ik had ook meer klik met een teefje, Kahlúa dus. 

Ik heb eenmaal meer een klik met teven dan met reuen. 2 teefjes hier in huis en het gaat perfect, reuen vindt ik vaak wel wat mooier, indrukwekkender (al is Kahlúa de grootste en gespierdste van haar nest) en wie weet ga ik ooit voor een reu, maar voor nu houdt ik het bij teefjes. 

Verder is Kahlúa ook zo heerlijk gestoord, lekker gek, echt een adhder, altijd bezig, dat hebben haar zusjes ook, haar broertjes niet, deze zijn een stuk rustiger. 

Verder zijn teefjes wel wat feller, niet altijd fijn, maar meestal wel heel leuk als er wat pit in zit. 

Reuen.

Mijn eerste hond was een geadopteerde reu. Daarna nog meerdere honden gehad op meer dan 30 jaar waaronder ook teven. De laatste jaren alleen nog reuen gehad.

Reden:

Reuen zijn veel aanhankelijker en betrouwbaarder. Hebben een veel mooiere lichaamsbouw, zijn groter en zijn standvastiger, ze gehoorzamen ook veel beter en kunnen erg de grapjas uithangen.

Reuen zijn gewoon super. Het klokkenspel aan de achterkant daar is iets aan te doen zodat ze niet luiden.

Teven zijn echte bitches ook als ze steriel zijn, ze zijn ook koppiger en gehoorzamen niet zo goed, vind ook dat ze luidruchtiger zijn dan reuen.

Hier was het plan een reu. Maar bij het 'gewoon eens gaan kijken' bleek er direct een teef beschikbaar.... Tja, dus met een teef naar huis (ik zie mijn ma nog altijd voor me Wenen toen ik thuiskwam met een pup en het bleek nog eens een teef te zijn ook :p )

Daarna is er een reu bijgekomen, omdat dat makkelijker zou gaan met Ds.

En nu nog een teef bij, geslacht maakte me niet uit, en daar het nest maar uit 2 pups die beide teven waren, was de keuze gauw gemaakt

Ik heb niet echt een voorkeur. Wat de volgende wordt, geen idee dus...

Wij hebben eigenlijk altijd teven gehad, tot eind vorig jaar. Vroeger was de reden grotendeels gebaseerd op (onjuiste) vooroordelen. Sinds ik wat meer kennis heb van honden is het echter meestal gemak en/of toekomstdoel geweest. Ik ben natuurlijk hobbyfokker dus een deel van mijn teven heb ik ook gekocht/aangehouden met het idee uiteindelijk met hen te kunnen fokken. Helaas is dit niet met allemaal gelukt, maar als je dan al een aantal intacte teven hebt is het makkelijker om hier een teef bij te nemen dan allerlei gedoe met een reu te hebben tijdens iedere loopsheid. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat het niet altijd zo is geweest dat we per definitie voor een teef gingen, veelal paste het karakter van de teven gewoon beter bij ons dan die van de reuen.
Onze jongste telg is echter wel een reu. De reden hiervoor is dat ik door het fokken echt goed heb gemerkt wat de verschillen zijn tussen reuen en teven (in z'n algemeenheid dan) en de reuen uit mijn nestjes me toch ook wel vaak aantrokken. Ik had dan ook geen voorkeur voor een geslacht dus toen bleek dat er nog twee reutjes over waren uit zijn nest was dit voor mij geen dealbreaker. Wij hadden op dat moment nog maar één intacte teef rondlopen (de rest was allemaal al geholpen om verschillende redenen) maar aangezien zij beiden van een klein ras zijn gingen wij er van uit dat hen scheiden tijdens de loopsheid ook geen groot probleem zou zijn. Tevens was deze teef maar 1x in het jaar loops, en hebben we uiteindelijk op medische grond doen besluiten haar enkele maanden terug te toch laten helpen. Uiteindelijk zijn na zijn komst hier de praktische puntjes dus ook verdwenen.


Ik moet zeggen dat een reu in huis wel ineens heel apart is hoor. Het is echt totaal anders en je komt ook hele andere dingen tegen in het dagelijks leven. Ik vind het persoonlijk na zoveel jaren alleen teven te hebben gehad dus wel echt een wereld van verschil. Al kan ik niet echt zeggen dat ik een voorkeur heb voor een reu of teef nu ik ervaring heb met beiden. Ik vind toch nog altijd het karakter doorslaggevend al hebben allebei de geslachten wel ieder zo hun eigen eigenaardigheden.

Na dertien jaar een teef, ging mijn (lichte) voorkeur bij de zoektocht naar mijn eigen hond toch wel uit naar een reu. Gewoon omdat het eens 'wat anders' is dan een teef. Mijn moeder had precies hetzelfde, terwijl mijn vader en broer liever weer een teef hadden.

Ik gaf bij de fokker aan dat ik geen sterke voorkeur had: het karakter vind ik uiteindelijk veel belangrijker dan het geslacht. Toen bleek dat er bij Lynns fokker een teefje voor mij bij zat. Ik vond het helemaal prima: weer een teef, yes!  

En achteraf ben ik heel blij met mijn meisje! Ik vind teefjes ontzettend fijn, al blijf ik toch ook nieuwsgierig naar het hebben van een reu. Wie weet, in de toekomst. 

Ik heb voor een teef gekozen maar dat was meer een gevoel. Nooit eerder honden gehad. Maar als ik zo lees hierboven heeft ze het karakter van een reu. Heel aanhankelijk. Kan niet genoeg krijgen van heerlijk knuffelen en nooit bitchie en is als mijn 2de schaduw altijd en overal aan mijn zijde. Tenzij ik werken ben dan neemt ze ook genoegen met mijn moeder.

Hier ook een voorkeur voor reuen.

Heb 1 teefje en 2 reuen.

Nala is een kreng af en toe maar hou niet minder van haar.

Maar Simba en Abu zijn heerlijke knuffelkonten.