Jack verandert

Jack is nu bijna 9 jaar... een grote (jack russel) knuffelkont en een hart van goud... 

Sinds een jaar merken we een verandering bij hem... dit ging geleidelijk aan.

- Lange wandelingen houdt hij niet meer vol

- Slaapt veel

- Is in zijn gehele snoet grijs geworden (zou ik ook worden als je zo'n gekke hondenzus als Blixem hebt )

- Is tegenover andere honden minder tolerant (voorheen was het de grootste allemansvriend die je kon bedenken)

Allemaal kleine dingen, waardoor wij zien dat hij ouder wordt... ook al is 9 jaar ook nog jong.

Maar de ene hond is natuurlijk de andere hond niet.

Vorige week ben ik nog met Jack naar de DA geweest voor een jaarlijkse APK beurt en inenting... het mannetje is goedgekeurd... de DA ziet ok dat Jack ouder is geworden in doen & laten... maar zolang Jack geen ongemakken vertoont of laat zien... blijft hij lekker rondhuppelen.

Hoe gaan jullie om met jullie hond die ouder wordt?

Tips zijn welkom... 

Ik zou nu alvast beginnen met de glucosamine ivm artrose.
Het is nog niet zwaar, maar nu is de beste tijd om het alvast wat af te remmen.

Er is verder niets aan de toen dan aan de flow van je hond mee te doen en dat doe je al perfect.
Inderdaad naar de DA gaan als die vanuit het niets gaat bijten want vaak is het een pijnplek.
Eigenlijk ging de omgang met Sasja zeer gemakkelijk.
Ik paste me onbewust aan totdat ik me schrok van dat ze inderdaad ouder is geworden.

Het heeft me wel geholpen om meer informatie te lezen over hoe honden zich gedragen door ouderdom.
En wat voor denkspelletjes je met een oude hond kan doen.
Verder blijft humor in alles hetzelfde.
Humor blijft toch wel het belangrijkste.
En geloof me dat honden ook humor hebben.

Mijn hond behoort bij de ouderen, wil ik niet, maar is wel zo, ik ben wat toleranter geworden, lekker dr gangentje laten gaan, niet meer zo achter dr aan zitten als ze iets doet wat niet mag, wel hou ik haar bespiering in conditie, er wordt iedere dag gewandeld, en gezwommen, nu is bams een hond die altijd graag mee gaat.....nog wel, achterlaten gebeurd hier niet vaak, komt nu door ogin die krijgt dan aparte aandacht en blijft bams thuis met veel gemopper, maar ook bams krijgt aandacht apart...ook ben ik wat toleranter geworden als ze om wat vraag, ben wat toegeefelijker geworden....wel nog steeds heel conseqwent wat voederen betreft door vreemden...die mogen nog steeds niets geven.

ik realiseer me ineens dat Jenna ook al minstens negen moet zijn.

Ik ga nog net zo om met haar als altijd eigenlijk en heb niet het gevoel dat ze zich minder goed voelt dan toen ze net hier was, integendeel. Maar ze was ook gevonden en heeft een jaar in een asiel gezeten.

Ze krijgt wel diverse supplementen naast goed voedsel. VitD3 VitK2, vit B12, omega3, spirulina, chlorella, kelp.

Verder heeft ze een orthopaedisch bed.

Af en toe geef ik haar een tui-na massage.

Ook laat ik haar heel vaak zelf de wandeling uitkiezen, zodat ze niet meer doet dan ze kan.

Go with the flow.

Momo is ook een oude dame. Geen probleem. Ze hoort wat minder, is wat minder wendbaar, eerder moe. We knuffelen wat meer, vragen wat minder, houden er rekening mee dat ze ook minder kan (niet meer over wildroosters heen springen na een wandeling bv) en ze is met pensioen met werken.

Nu kan ze Elsa nog een beetje bijbenen maar dat blijft niet zo natuurlijk. Die wordt juist steeds sterker.

Ik heb eigenlijk altijd naar de hond zelf gekeken en mij aangepast bij wat mijn hond nog kon en wilde. Mijn doof/blinde hondje Gizmo wilde uiteindelijk niet meer wandelen dus tilde ik hem naar een vast plekje waar hij rustig kon rondscharrellen en dan tilde ik hem weer naar huis. Voor de rest liep hij wat in en achter het huis rond, hij was dol op het zonnetje en wist altijd de warme zonnige plekjes in de kamer te vinden. Mowgli had artrose, ondanks dat ik wist dat ze de dag er na last van haar heup zou hebben liet ik haar af en toe met mijn dochter op pad gaan. Deze uitjes waren voor Mowgli een waar feest en dat geluk wilde ik haar niet onthouden. Mijn dochter liet haar los lopen en lekker haar eigen gang gaan. Maar dit was eigenlijk iets te veel voor Mowgli ze kon hierna moeilijk opstaan maar als ik weer alleen met haar was kreeg ze alle rust en was ze de dag erna weer helemaal hersteld. Uiteindelijk duurde dit herstel steeds langer en was het afgelopen met het los lopen. Mowgli vond het heerlijk om met mooi weer buiten te liggen maar ze mocht ook graag bij mij in de buurt zijn, s'avonds samen bankhangen vond ze ook fijn. Ze ging op haar rug liggen en dan moest ik haar buik kriebelen. De laatste maanden waren de wandelingen beperkt tot 10/15 minuten en uiteindelijk wilde ze niet meer wanden en liet ik haar aan de bosrand vlak achter mijn huis uit. Mijn oudjes hoefden niets meer ik heb mij aan mijn oudjes aangepast.